Αποστολή στη Βιτόρια, Νίκος Βαρλάς/ info@eurohoops.net
Ο πετυχημένος Αμερικανός σέντερ έπλεε σε πελάγη ευτυχίας μετά το τέλος και το θρίαμβο της ΤΣΣΚΑ επί της Έφες Αναντολού στον τελικό της Βιτόρια, αλλά και της δικής του προσωπικής επιτυχίας και επίδοσης καθώς έγινε ο Αμερικανός με τις περισσότερες κατακτήσεις στη σύγχρονη ιστορία (βλέπε εδώ).
“Είναι απίστευτο να βρίσκομαι στην ίδια λίστα με τόσους σπουδαίους παίκτες. Όταν πήγα αρχικά στον Ολυμπιακό δεν ήξερα καν αν θα μπορέσει να πάρω ένα πρωτάθλημα Ευρώπης, αλλά τώρα ζω κάτι το μοναδικό φτάνοντας τα τέσσερα”, είπε αρχικά ο Κάιλ Χάινς στο Eurohoops που του θύμισε πως ο Κλίφορντ Λιουκ της Ρεάλ, πίσω στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 είχε περισσότερους τίτλους και ίσως να του δώσει νέο κίνητρο:
“(χαμογελάει). Δεν ξέρω. Θα γιορτάσω αυτόν τον τίτλο με τους συμπαίκτες μου, θέλαμε πολύ να το πάρουμε. Θα πανηγυρίσουμε και τις επόμενες μέρες θα δούμε για το μέλλον”.
Γιατί όμως το πανηγύρισε περισσότερο από τις άλλες φορές; Ήταν εμφανές…
“Ναι είναι αλήθεια πως υπήρχε μεγαλύτερη χαρά. Ήταν εξαιτίας της σεζόν που περάσαμε. Υπήρξαν πολλά σκαμπανεβάσματα. Υπήρξε κι η τεράστια περσινή απογοήτευση που μας βάρυνε. Το γεγονός ότι φτάσαμε ως εδώ για να διεκδικήσουμε τον τίτλο το έκανε ακόμα πιο συναισθηματικό. Μετά τα πάνω – κάτω των τελευταίων δύο τριών μηνών, το έκανε πιο απίστευτο”.
Μπορεί άραγε να βάλει σε μία λίστα… χαράς και να κατατάξει ένα προς ένα τα τέσσερα τρόπαια;
“Θα ήταν άδικο για μένα να το κάνω. Αυτή τη στιγμή νιώθω πως το τωρινό είναι σίγουρα το πιο γλυκό επειδή όσο μεγαλώνεις εκτιμάς περισσότερο τα πράγματα. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν θα είναι τελικά το τελευταίο σου. Μετά το 2016 ήρθαν οι απογοητεύσεις του ’17 και του ’18 και αυτό εισχωρεί μέσα στο μυαλό σου. Νιώθω απίστευτα που και πάλι γίναμε πρωταθλητές μαζί με αυτήν την παρέα, αυτούς τους συμπαίκτες.
Το νιώθω πιο γλυκό λόγω και των παιδιών μου. Μπόρεσαν να ζήσουν την εμπειρία και θα έχουν τις αναμνήσεις από την επιτυχία. Επίσης νιώθω όμορφα και για το γεγονός ότι τόσοι συμπαίκτες μου το κατέκτησαν για πρώτη φορά και χαίρομαι για αυτούς».