Του Aρη Μπάρκα/ barkas@eurohoops.net Είναι οι "πιο δυνατοί ήρωες" της γης και μπορείτε αυτή την εποχή να τους απολαύσετε στους κινηματογράφους όλου του κόσμου. Και ενώ οι κινηματογραφικοί εκδικητές τα βάζουν με τον Ούλτρον, το Eurohoops επέλεξε τους αντίστοιχους ήρωες της Ευρωλίγκας λίγο πριν το φάιναλ φορ. Στο κάτω, κάτω οι επαγγελματίες αθλητές είναι υπερήρωες με τον τρόπο τους, κάνοντας απίστευτα στο παρκέ και προσφέρουν συγκινήσεις στο κοινό τους που μπορούν με άνεση να συναγωνιστούν ακόμα και το καλύτερο αμερικανικό blockbuster. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να γνωρίσετε την εκδοχή της συγκεκριμένης ομάδας στην Ευρωλίγκα. Όπως δεν έχουν πει ποτέ μέχρι τώρα στις ταινίες - αλλά το κάνουν στα κόμιξ - Εκδικητές, ενωθείτε! "Ο Τζέισι Κάρολ ως Γερακομάτης" Αυτή ήταν μια πραγματικά εύκολη επιλογή. Ο Γερακομάτης έχει τόξο και βέλη και ο Κάρολ είναι ένας από τους καλύτερους σουτέρ τριών πόντων στην γηραιά ήπειρο. Η απόδοση του στον συγκεκριμένο τομέα θα είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη στην πιθανή επιτυχία της Ρεάλ μετά από δύο χαμένους τελικούς, ειδικά από τη στιγμή που οι Ισπανοί πλέον είναι οι οικοδεσπότες και ελπίζουν ότι η τρίτη φορά θα είναι και φαρμακερή. Μπορεί να πει κάποιος ότι η κινηματογραφική εκδοχή του Γερακομάτη είναι πολύ πιο "γήινη" ειδικά σε σύγκριση με τα όσα διαβάζει κανείς στα κόμικ και ο πάντα ψύχραιμος Αμερικανός που είναι "θανατηφόρος" από τη γραμμή του τριπόντου ταιριάζει τέλεια στον ρόλο. Μπράιαν Ντάνστον σε ρόλο Χουλκ Συγγνώμη Σόφο, αλλά η Μακάμπι αυτή τη φορά δεν θα υπερασπιστεί τον τίτλο της. Αντίθετα ο Ντάνστον για δεύτερη χρονιά στη σειρά είναι ο καλύτερος αμυντικός της Ευρωλίγκας και ένας από τους πλέον σημαντικούς παίκτες στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Μια παρουσία που γεμίζει την ρακέτα και ένας παίκτης που τελειώνει ειδικά το "πικ εντ ρολ". Παρόλα αυτά τα νούμερα του ήταν καλύτερη την περυσινή σεζόν, κάτι που προφανώς έχει να κάνει και με την παρουσία του Οθέλο Χάντερ στην ομάδα. Σε κάθε περίπτωση οι Ερυθρόλευκοι περιμένουν να δουν τον πραγματικό Χουλκ στη Μαδρίτη. Και ναι, το πράσινο δεν τους πάει, όμως στα κόμιξ έχει υπάρξει κόκκινη εκδοχή του Χουλκ. Άντριου Γκάουντλοκ ως Κάπτεν Αμέρικα Και εδώ έχουμε την ίδια περίπτωση αφού υπήρχε παίκτης που ταίριαζε περισσότερο στο ρόλο - μιλάμε για τον Τζάστιν Ντόελμαν - αλλά η Μπαρτσελόνα δεν τα κατάφερε. Κάπως έτσι ο Άντριου Γκάουντλοκ θα παλέψει για την Φενέρμπαχτσε στο ρόλο του Αμερικανού σωτήρα και στο κάτω, κάτω είναι ο πιο προικισμένος Αμερικανός σκόρερ της λίγκας. Δεν είναι έκπληξη ότι ο Γκάουντλοκ μετά από μια εξαιρετική σεζόν στην Ούνιξ έχει εξαιρετικά νούμερα και τώρα πρέπει να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση της ευρωπαϊκής του καριέρας. Τον λατρεύουν στην Πόλη και στα συν του βρίσκεται ότι αυτή την εποχή στα κομιξ ο Κάπτεν Αμέρικα είναι όντως μαύρος, αφού τον χαρακτήρα ενσαρκώνει πλέον το "γεράκι" Σαμ Ουίλσον που διαδέχθηκε στον παλιό του φίλο Στιβ Ρότζερς. Ααρον Τζάκσον ως Νικ Φιούρι Όπως ο Φιούρι του αρέσει να δουλεύει στο παρασκήνιο και ποτέ δεν έχει την ίδια προβολή, τουλάχιστον όχι τόση όσο η υπόλοιπη ΤΣΣΚΑ. Ωστόσο όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, έρχεται από τον πάγκο και κάνει τη διαφορά στο παρκέ, κάτι που θα είναι εξαιρετικά κρίσιμο να κάνει ειδικά κόντρα στον Ολυμπιακό. Ο Τζάκσον είναι τέλειος Φιούρι, ντουμπλάροντας τον Σαμ Λ. Τζάκσον στον ρόλο. Είναι πάντα έτοιμος να αλλάξει το ρυθμό ενός αγώνα και η αλλαγή των δεδομένων είναι η σπεσιαλιτέ του Φιούρι στο κινηματογραφικό σύμπαν της Μάρβελ. Μπορεί να είναι το μυστικό όπλο της ΤΣΣΚΑ στη Μαδρίτη; Θα ξέρουμε την απάντηση σε μερικές μέρες. Σέρτζιο Γιούλ ως Κουικσίλβερ Η ειδική δύναμη του Πιέτρο Μάξιμοφ, δηλαδή του Κουικσίλβερ, είναι να κινείται με υπεράνθρωπη ταχύτητα. Υπάρχει άλλος παίκτης στο φάιναλ φορ στον οποίο ταιριάζει περισσότερο αυτή η περιγραφή; Στον Γιούλ, πάντως, πάει γάντι. Ως μέλος της περιφερειακής τριάδας της Ρεάλ Μαδρίτης, μαζί με τον Ρούντι και τον Σέρτζιο Ροντρίγκεθ, ο Γιούλ είναι η βάση της ομάδας. Απλά δεν μπορείς να τον σταματήσεις στο transition και όταν μπουν και τα τρίποντα του, είναι απλά σαρωτικός. Μια ζωντανή εκδοχή του Κουικσίλβερ. Ποτέ δεν βλέπεις ποιος σε "σκότωσε", γιατί δεν προλαβαίνεις... Νεμάνια Μπιέλιτσα ως Βίζιον Ο Βίζιον - το όραμα για τους πιο παλιούς - είναι πρόσφατη προσθήκη στο κινηματογραφικό σύμπαν της Μάρβελ και ουσιαστικά είναι παντοδύναμος στην ταινία. Μπορεί να σηκώσει ακόμα και το σφυρί του Θορ και ουσιαστικά με αυτή την αναφορά σας προετοιμάζουμε για κάτι που ακολουθεί πιο κάτω. Ο Νεμάνια μπορεί επίσης να κάνει τα πάντα στο παρκέ και η μπασκετική του παντοδυναμία είναι ένα όπλο-κλειδί για τη Φενέρμπαχτσε. Επίσης δεν χαμογελά - τουλάχιστον πολύ - και με δεδομένο ότι ο Βίζιον είναι ένα ανδροϊδές που προσπαθεί να έρθει σε επαφή με την ανθρώπινη του πλευρά, καταλαβαίνετε τη σύνδεση. Σε κάθε περίπτωση περιμένουμε να δούμε έντονα συναισθήματα και από αυτόν και από τους οπαδούς της Φενέρ στη Μαδρίτη. Μίλος Τεόντοσιτς ως Αϊρον Μαν Πολλοί μπορεί να θεωρείτε παλαβή την επιλογή και είναι κατανοητό. Στο κάτω, κάτω τον συγκεκριμένο "ρόλο" στην Ελλάδα είχε ο Κάιλ Χάινς όσο έπαιζε στον Ολυμπιακό. Μην σκέφτεστε, όμως, την πανοπλία, αλλά τον Τόνι Σταρκ και νομίζω ότι καταλαβαινόμαστε. Δεν υπάρχει πιο χαρισματικός παίκτης στην Ευρωλίγκα από τον Μίλος. Είτε τον αγαπάς, είτε τον μισείς, είναι προφανές ότι πρόκειται για μπασκετική ιδιοφυΐα που δημιουργεί μοναδικές πάσες και ταυτόχρονα παίρνει τα πιο παλαβά σουτ. Φέτος μοιάζει πιο ώριμος από κάθε άλλη φορά και στο τέλος το ταλέντο του θα τον πάει εκεί που του αξίζει. Όπως συμβαίνει και με τον Τόνι Σταρκ, μερικές φορές είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος του εαυτό του Βασίλης Σπανούλης ως Θορ “Όποιος κρατά αυτό το σφυρί, αν το αξίζει, θα έχει τη δύναμη του Θορ". Αντικαταστήστε το σφυρί με τρεις τίτλους MVP σε ισάριθμα φάιναλ φορ και η αντιστοιχία είναι προφανής. Στο κάτω, κάτω ο Σπανούλης είναι ήδη θεός για τους οπαδούς του Ολυμπιακού και ο βασικός του αντίπαλος φορά πράσινα, όπως ο Λόκι. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην έντυπη εκδοχή των εκδικητών ακόμα και ο... Ηρακλής είναι μέλος, μια ταυτότητα που ίσως του ταίριαζε περισσότερο, αλλά τώρα θα βολευτούμε με τον Θορ. Ο Ολυμπιακός πάει στη Μαδρίτη ως αουτσάιντερ, αλλά ο Σπανούλης είναι ένας από τους λίγους παίκτες που έχουν απομείνει στην Ευρώπη και μπορούν να κάνουν μόνοι τους τη διαφορά. Προκαλεί το φόβο κι τον σεβασμό σε κάθε αντίπαλο.