Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο άσος των “ερυθρολεύκων” και της Εθνικής μας ομάδας παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Esquire». Διαβάστε τα κυριότερα σημεία στα οποία μιλάει…
Για τη Σύρο: «Η Σύρος είναι το νησί του πατέρα μου και όλες οι αναμνήσεις από εκεί είναι πάρα πολύ όμορφες. Ό,τι έχει να κάνει με τη Σύρο μου προκαλεί ιδιαίτερα συναισθήματα. Ο κόσμος έχει καταλάβει πόσο πολύ αγαπώ αυτό μέρος και ότι προσπαθώ από τη θέση μου να το βοηθάω με όποιο τρόπο μπορώ».
Για το πώς έφτασε σε υψηλό επίπεδο: «Δεν θα καταφέρεις τίποτα αν δε δουλέψεις σκληρά. Ακόμα και το καλοκαίρι πάντα προσπαθούσα να βελτιώνομαι συνεχώς, να μη σταματάω ποτέ. Δε γεννήθηκα με κάποιο υπερβολικό ταλέντο, το γεγονός όμως ότι στη ζωή μου ήρθαν όλα σιγά σιγά θεωρώ ότι με έκανε πιο ισορροπημένο άνθρωπο».
Για την προσωπική του ζωή: «Μέχρι τα 25 μου δεν είχα βάλει γουλιά αλκοόλ στο στόμα μου, ούτε μια μπύρα, ούτε καν για να δοκιμάσω. Δεν έχω ξενυχτήσει ούτε έχω φάει περισσότερο από όσο πρέπει, ποτέ σε όλη μου τη ζωή, όταν είναι παραμονή ή προπαραμονή αγώνα. Πάντα πίστευα ότι έτσι κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να παίξω μπάσκετ, αν και μετά τον αγώνα συνήθιζα να βγαίνω, γιατί μου αρέσει να έχω μέτρο».
Για τη Μάλαγα: «Η παρουσία μου στη Μάλαγα ήταν μία από τις χειρότερες εμπειρίες της καριέρας μου. Χωρίς να είμαι κάποιο τεράστιο ταλέντο και δουλεύοντας σκληρά, είχα καταφέρει να φτάσω στα 25 μου σε αυτό το επίπεδο. Κι όμως, τότε ήταν που αμφισβητήθηκα πολύ και βρέθηκα εκτός ομάδας. Ήταν μια πολύ κρίσιμη καμπή στην καριέρα μου. Ή θα έλεγα τέλος ή θα έβρισκα τις ψυχικές και σωματικές αντοχές, για να δουλέψω ακόμη περισσότερο και να επιστρέψω καλύτερος».
Για τον τελικό με την ΤΣΣΚΑ το 2012: «Όλα κρίθηκαν σε μια κατοχή. Νιώθω ευλογημένος που βρέθηκα εγώ σε αυτή τη θέση με την μπάλα στα χέρια. Εκείνο το καλάθι ήρθε σαν λύτρωση. Η πίεση όμως του αγώνα ήταν τεράστια, σε τέτοιο βαθμό που θυμάμαι ότι μετά το παιχνίδι πήρα δύο χάπια για το στομάχι μου. Πήγε να σπάσει κανονικά».
Για το πιο σημαντικό πράγμα στην καριέρα του: «Ξεχωρίζω τα δύο ευρωπαϊκά με τον Ολυμπιακό. Γιατί ο πρώτος τίτλος το 2012 τελείωσε με έναν πολύ όμορφο τρόπο για μένα, το back to back το 2013 όμως ήταν το κάτι άλλο».
Για τον πατέρα του: «Θα αντάλλασσα οποιοδήποτε ψυχικό ή υλικό αγαθό γα να έχω ξανά δίπλα μου έστω για λίγο τον πατέρα μου. Το κενό της απώλειας δεν φεύγει ποτέ. Με τον καιρό συμβιβάζεσαι. Θα ήθελα να του δείξω πόσο έχω αλλάξει εγώ αυτή την τελευταία τριετία, πόσο πιο καλός καπετάνιος έχω γίνει, θα ήθελα να δει την εγγονή του, που του μοιάζει, αλλά και το τι έχω κάνει με την ομάδα».