Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Μπορεί να μη θυμάσαι πως η πρώτη επαγγελματική ομάδα στην καριέρα ήταν ο Πανιώνιος. Έχουν περάσει και δέκα χρόνια. Σίγουρα θα θυμάσαι πως ήταν μέλος της Πρωταθλήτριας Ευρώπης Μακάμπι Τελ Αβίβ το 2014 κι ως “MVP του Final Four”. Από την άλλη, ίσως να σου έχει ξεφύγει το γεγονός πως έχει κατακτήσει και το EuroCup με τη Χίμκι το 2015. Ως “MVP της Χρονιάς” και “MVP των Τελικών”, παρακαλώ. Το Basketball Champions League, όχι, του ξέφυγε με τη Μπάμπεργκ πέρυσι. Σε ομαδικό επίπεδο, γιατί ήταν και σε αυτή τη διοργάνωση ο “MVP της Χρονιάς”. Γενικά ο Ταϊρίς Ράις πετυχαίνει σχεδόν όπου κι αν παίζει. Το ίδιο εύχεται να κάνει και στον Παναθηναϊκό. Κι αν όχι, του αρκεί που παίζει μπάσκετ.
Ο 32χρονος Αμερικανός, κάτοχος και μαυροβουνιακού διαβατηρίου με συμμετοχή δύο EuroBasket το 2013 και 2017, αριστερόχειρας πόιντ γκαρντ μίλησε στο Eurohoops για όλα όσα αφορούν την καριέρα του από το 2009 μέχρι σήμερα.
Άρχισες να παίζεις επαγγελματικά στον Πανιώνιο, το 2009. Δέκα χρόνια μετά παίζεις στον Παναθηναϊκό. Πόσο ωραία ήταν η διαδρομή έως εδώ;
Ήταν ωραία, ήταν ωραία. Ήταν κάτι που δε μπορείς καν να φανταστείς. Ως νεαρός παίκτης, ερχόμενος στην Ευρώπη, δε φαντάζεσαι πως θα έχεις μία τόσο μεγάλη καριέρα. Συνέβησαν πολλά… Επιτυχίες, δυσκολίες, όλα. Ήταν μεγάλο το ταξίδι. Δεν είναι για τους αδύναμους. Ήταν πολύ ωραία. Σπουδαία εμπειρία.
Είσαι ένας από τους λίγους στην ομάδα που έχουν παίξει σε Final Four, χώρια την κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Τι πρέπει μία ομάδα οπωσδήποτε να έχει για να πετύχει αυτό το στόχο;
Πιθανότατα να αναλαμβάνει ο καθένας τις ευθύνες του. Πρέπει να μπορείς να προκαλείς τον άλλον, να μένεις ενωμένος σε μερικές από τις πιο δύσκολες στιγμές. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Όλοι εδώ μπορούν να παίξουν, όλοι γνωρίζουν το παιχνίδι, όλοι έχουν καλά άτομα στις ομάδες τους. Το θέμα είναι να είσαι υπεύθυνο άτομο και να μένεις ενωμένος ως ομάδα όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα.
Έχεις κατακτήσει την Ευρωλίγκα ως MVP του Final Four, το EuroCup ως MVP της σεζόν και των Τελικών, παραλίγο να κερδίσεις το BCL ως MVP της σεζόν κι υπάρχει και μία τέταρτη διοργάνωση, το Europe Cup. Έχει ανάγκη η Ευρώπη όλες αυτές τις διασυλλογικές διοργανώσεις;
Νομίζω πως είναι απαραίτητο. Δίνει την ευκαιρία στους παίκτες να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Το BCL είναι μία καλή σκηνή για τους παίκτες να το κάνουν, το EuroCup είναι σχεδόν για τους παίκτες που είναι έτοιμοι για την Ευρωλίγκα ή που έχουν παίξει στην Ευρωλίγκα και θέλουν να επιστρέψουν. Αυτές οι διοργανώσεις είναι απαραίτητες και βοηθούν τους παίκτες να φτάσουν εκεί όπου πραγματικά θέλουν, είτε στην Ευρωλίγκα, είτε στο ΝΒΑ. Όταν παίζεις σε αυτές τις μεγάλες διοργανώσεις σίγουρα βοηθά.
Έχεις παίξει και στο CBA. Πώς κι έχει γίνει επιλογή για κάποιους παίκτες και κυρίως Αμερικανούς;
Στη δική μου περίπτωση ήταν λεπτή η κατάσταση. Ήμουν στην Μπαρτσελόνα και… Είχα προσφορές να πάω στην Κίνα και πιο παλιά. Ειλικρινά ούτε που το είχα σκεφτεί. Λάτρευα τόσο πολύ τα μικρά πράγματα στο μπάσκετ που δεν ήθελα ποτέ να πάω στην Κίνα, αλλά έτσι όπως ήταν η κατάσταση ήταν απαραίτητο για εμένα.
Θα μάθουμε ποτέ τι έγινε τότε στη Μπαρτσελόνα; Είναι κάτι που θες να συζητάς;
Κάποια ημέρα… Κάποια ημέρα θα πω τι έγινε. Όχι σήμερα.
Έχεις παίξει και σε δύο EuroBasket, όντας κάτοχος μαυροβουνιακού διαβατηρίου από το 2013. Γιατί όλα πρέπει να είναι business τη σήμερον ημέρα;
Δεν ξέρω. Νομίζω πως είναι πάντα οικονομικό το θέμα. Προσπαθείς πάντα να βγάλεις όσα περισσότερα χρήματα μπορείς. Προσπαθείς να κρατήσεις τους καλύτερους στο προσκήνιο. Είναι λίγο δύσκολο κάποιες φορές γιατί οι παίκτες δεν έχουν πολύ λόγο στις αποφάσεις για αυτά που κάνουν, αλλά τώρα γίνεται προσπάθεια με την ELPA να αλλάξουν τα πράγματα, αρχίζουν να πηγαίνουν προς τη σωστή κατεύθυνση. Νομίζω πως είναι κάτι που θα συνεχίσει να εξελίσσεται μέσα στα χρόνια.
Επομένως για τι παίζει ο Ταϊρίς Ράις; Για τα χρήματα; Για την αγάπη του για το άθλημα;
Αγνή αγάπη για το άθλημα. Αγνή αγάπη για το άθλημα. Προφανώς παίζεις για να φροντίζεις την οικογένειά σου. Σίγουρα είναι ένα από τα κίνητρα. Αλλά αν δεν αγαπάς το άθλημα είναι δύσκολο να παίξεις. Υπάρχουν πολλά παρελκόμενα. Πρέπει να μπορείς να αντεπεξέλθεις πνευματικά κι αυτό θα το καταφέρεις μόνο αν αγαπάς το άθλημα.
Ρώτησα πέρυσι τον Κιθ Λάνγκφορντ πώς γίνεται και 9/10 αριστερόχειρες είναι τόσο καλοί. Η άποψή σου;
Αν δεν είσαι αριστερόχειρας, τότε… Δεν ξέρω… Όλοι είναι δεξιόχειρες. Είναι διαφορετικά να είσαι αριστερόχειρας. Το κάνει δύσκολο για την αντίπαλη άμυνα γιατί οι παίκτες είναι συνηθισμένοι να μαρκάρουν δεξιόχειρες στο 90%-95% των περιπτώσεων κι όταν έχεις απέναντί σου αριστερόχειρα είναι κάπως ανορθόδοξο. Είναι κάτι το διαφορετικό. Δε νομίζω πως 9/10 μπορούν να παίξουν καλά, αλλά είναι κάτι το διαφορετικό.