Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Έχουμε πει από την αρχή πως η φετινή σεζόν είναι ειδικών συνθηκών για ευνόητους λόγους, πως ο Ολυμπιακός μπήκε στη κούρσα της Ευρωλίγκας με σαφή ποιοτικά και όχι μόνο μειονεκτήματα συγκριτικά με όλες τις προηγούμενες χρονιές και πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι να αποβεί μια σεζόν στην οποία οι κόκκινοι δεν κυνηγούν τίποτα ουσιαστικό και μοιάζει συνάμα πολύ δύσκολο να ξεκινήσουν τώρα να χτίζουν κάτι καλύτερο για το μέλλον.
Υπό αυτό το πρίσμα, δεν είναι ρεαλιστικό να προσεγγίζουμε τα παιχνίδια του Ολυμπιακού έχοντας στο μυαλό μας άμεσους βαθμολογικούς στόχους. Πρέπει να κρίνουμε αποκλειστικά αυτό που βλέπουμε κάθε φορά και αν χρησιμοποιούμε κάποιο μέτρο σύγκρισης, αυτό θα είναι η εικόνα της ομάδας στις πρότερες αναμετρήσεις.
Με βάση, λοιπόν, όσα έχουμε δει ως τώρα, ο Ολυμπιακός απέναντι στη Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους πραγματοποίησε μια εμφάνιση πάνω από το ποιοτικό του φετινό μέσο όρο, που χαρακτηρίζεται από δύο βασικά στοιχεία.
Πρώτον, συγκροτημένο και στοχευμένο μπάσκετ. Δεύτερον, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ στο παιχνίδι του, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα, ιδίως αν μπορεί να αποδειχτεί στο άμεσο μέλλον πως δεν είναι… φωτοβολίδα, αλλά κεκτημένο που χτίζεται μέσα από τις προπονήσεις και τα παιχνίδια.
Ο Ολυμπιακός απέδωσε αρκετά “νοικοκυρεμένο” μπάσκετ, είχε ξεκάθαρους στόχους τακτικής και στις δύο πλευρές του παρκέ, είχε μεγάλο ροτέσιον και πολλούς παίκτες που είτε πρωταγωνίστησαν, είτε έδωσαν μικρά σημαντικά πράγματα που καθιστούν μια ομάδα πιο αποτελεσματική.
Ο τρόπος παιχνιδιού δε, ήταν παρόμοιος τόσο στο πρώτο ημίχρονο που το έχασε ο Ολυμπιακός, όσο και στο δεύτερο που κυριάρχησε. Απλά σκεφτείτε πως οι ερυθρόλευκοι ολοκλήρωσαν τα πρώτα 20 λεπτά με 75% στο δίποντο! Απλά ήταν άστοχοι στα τρίποντα (1/9) και όχι όσο καλοί θα έπρεπε στα ριμπάουντ.
Στην επανάληψη βελτιώθηκαν στα ριμπάουντ, έβαλαν 7 τρίποντα, συνέχισαν να παίζουν αξιοπρεπή άμυνα, ευτύχησαν να δουν τον αντίπαλο να μην ευστοχεί ούτε σε ένα τρίποντο και έτσι κλείδωσαν την νίκη χωρίς να απειληθούν, απέναντι σε ένα αντίπαλο που τους έχει αναγκάσει να υποφέρουν αρκετά τα τελευταία χρόνια.
Ολυμπιακός: Νίκη επί της Ζαλγκίρις, 574 ημέρες μετά! (πίνακας)
Πάμε να δούμε αποσπασματικά πραγματάκια σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο, που βελτίωσαν την αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού, την αποτελεσματικότητά του και κυρίως, την ΔΙΑΡΚΕΙΑ του σε ικανοποιητικά στάνταρ απόδοσης.
* Σαφώς καλύτερη άμυνα στο 1 vs 1, τομέας που έχει πληγώσει πολύ την ομάδα ως τώρα στη σεζόν. Κάπως καλύτερη πίεση πάνω στη μπάλα, σίγουρα πιο αποτελεσματική διαχείριση σε μις – ματς άμυνες μετά από αλλαγές και πάνω από όλα ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ στο ποστ και προστασία του καλαθιού, εκεί που ο Ολυμπιακός όπως δομήθηκε το καλοκαίρι είχε τρομακτική έλλειψη και μένει να δούμε πόσο μπορεί να βελτιωθεί σε αυτό το κομμάτι.
* Πολλές φορές έχω υπερτονίσει πως πλέον άμυνα και επίθεση πρέπει να κρίνονται… σχεδόν από κοινού. Γιατί, η μετάβαση από τη μια κατάσταση στην άλλη είναι τόσο ακαριαία πλέον που υφίσταται πολύ μεγάλη αλληλεπίδραση και οι επιδόσεις στον ένα τομέα σχεδόν πάντα επηρεάζουν τις αντίστοιχες στον άλλο. Στη προκειμένη περίπτωση, το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός απέδωσε ατομικά και συνολικά πιο αποτελεσματικά στην άμυνα, έχει απόλυτη σχέση με το ότι κατάφερε να ανεβάσει το σκορ του πάνω από τους 70 πόντους και να ανοίξει καλύτερα το επιθετικό του παιχνίδι.
* Σε ΚΑΜΙΑ από τις 5 ήττες του δεν έχει σκοράρει πάνω από 70 πόντους, στις τρεις νίκες έβαλε 89, 84 και 83 πόντους αντίστοιχα! Τυχαίο; Κάθε άλλο…
* Η ευστοχία στο μακρινό σουτ, ας μη κοροϊδευόμαστε, διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο. Πάνω – κάτω το ίδιο μπάσκετ απέδωσαν οι μονομάχοι σε πρώτο και δεύτερο ημίχρονο. Στο πρώτο ο Ολυμπιακός σκόραρε ένα τρίποντο, στο δεύτερο επτά! Η Ζαλγκίρις στο πρώτο έβαλε 4 τρίποντα, στο δεύτερο κανένα…
* Μεγάλος παράγοντας ήταν η αύξηση της αποτελεσματικότητας του Ολυμπιακού κοντά στο καλάθι σε άμυνα και επίθεση, κάτι που αφορά ΑΜΕΣΑ τα 14 ποιοτικά λεπτά που προσέφερε ο Ριντ. Δέκα πόντοι, δύο τάπες, αρκετές άμυνες και αλλοιώσεις που δεν αποτυπώνονται στη στατιστική, κάποια καλά σκριν.
* Έχω αναφέρει πάνω από 15-20 φορές τα τελευταία χρόνια πως η έλλειψη δεύτερου κανονικού σέντερ “καίει” τις πιθανότητες του Μιλουτίνοφ να είναι κυρίαρχος και στις ΔΥΟ πλευρές του παρκέ, όσο περνάει ο χρόνος μέσα στις μάχες. Για ευνόητους, ενεργειακούς λόγους.
* Το ότι ο Σέρβος δεν “έκλεψε” σε καμία άμυνα, το ότι έμεινε φρέσκος ως το τέλος, το ότι μπήκε στο τρίτο δεκάλεπτο και έκανε την διαφορά, έχει ΑΜΕΣΗ σχέση και ΕΞΑΡΤΗΣΗ με το ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κλήθηκε να παίξει 22 ποιοτικά λεπτά και όχι 32 ή… 35. Απλά πράγματα. Αν ο Ριντ συνεχίσει να ανεβαίνει, τότε ο Νίκολα θα μπορεί να κάνει τη διαφορά σε πολλά περισσότερα ματς, όχι μόνο στην αρχή των αγώνων, αλλά και σε προχωρημένα στάδια μέσα στα ματς. Για να μην αναφέρουμε ότι πολλές φορές ΚΑΙ ο Πρίντεζης είχε κληθεί να μαρκάρει πεντάρια, κάτι που τον έφθειρε και του… ρουφούσε αποτελεσματικότητα από την επίθεση.
* Έτσι λειτουργεί το μπάσκετ. Όταν προστίθενται θετικά στοιχεία και χαρακτηριστικά που λείπουν, βγαίνουν στον αφρό τα πλεονεκτήματα. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, συνήθως… επιπλέουν στο παρκέ περισσότερο τα μειονεκτήματα.
*Ένας ακόμα λόγος της διάρκειας που επέδειξε ο Ολυμπιακός και ήταν το κλειδί για τη νίκη, απέναντι σε μια πολύ δουλεμένη ομάδα, ήταν το μεγάλο ροτέσιον. Αν εξαιρέσουμε τον Βεζένκοφ που αγωνίστηκε μόλις δύο λεπτά, είδαμε ροτέσιον 11 παικτών που ΟΛΟΙ έπαιξαν πάνω από 10 λεπτά και ουδείς πάνω από 24 με εξαίρεση τον Πρίντεζη που έφτασε τα 30.
Και σε ατομικό επίπεδο
* Όπως προανέφερα ήταν κομβικής σημασίας τα 14 ποιοτικά λεπτά του Ριντ, που δεν είχε καμία σχέση με την εικόνα του απέναντι στην Εφές. Αν ο Αμερικανός καταφέρει να σταθεροποιήσει την απόδοσή του σε αυτά τα στάνταρ και όταν χρειαστεί να πιάσει τα 18 ή ακόμα και τα 20 λεπτά, θα δώσει άλλη διάσταση στο παιχνίδι του Ολυμπιακού και την ευκαιρία στην ομάδα να πάρει το μάξιμουμ και από ένα “πολύ βαρύ” χαρτί της, τον Μιλουτίνοφ. Ο Αμερικανός δίνει μια λύση για συνεργασία στα πικ εν ρολ, που την είχε ανάγκη ο Σπανούλης και τα άλλα γκαρντ, παρέχει προστασία κοντά και πάνω από το καλάθι και το ΘΕΜΑ είναι να έχει ΔΙΑΡΚΕΙΑ. Αυτά τα 14 λεπτά επιρροής με χαρακτηριστικά… κανονικού σέντερ και το πόσο ευεργέτησαν συνολικά το παιχνίδι του Ολυμπιακού, αποτυπώνουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο το “μπασκετικό έγκλημα” για δύο σερί χρονιές να υπογράφει ο σύλλογος τεσσάρια και να τους “βαφτίζει” σέντερ. Μη πω τρεις, αν βάλω στην εξίσωση και την σεζόν του Μακλίν.
* Τα ποιοτικά λεπτά του Ρότσεστι κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο, βελτίωσαν συνολικά το ταβάνι της δημιουργίας του Ολυμπιακού, βοήθησαν στις σωστές αποστάσεις και με τον έμπειρο Αμερικανό στο παρκέ, δεν είναι τυχαίο πως η ομάδα έβγαλε κάποια σουτ με πολύ καλές συνθήκες. Τον είδαμε και σε σχήμα μαζί με τον Σπανούλη, όταν ο Κεζμούρα θέλησε να διαχειριστεί την πίεση της Ζαλγκίρις, που ήταν η τελευταία της απόπειρα να κερδίσει κάτι από αυτό το παιχνίδι. Ο Ρότσεστι πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο απέναντι στις αντίπαλες άμυνες που τον σημαδεύουν και στην επίθεση απλά να είναι ο εαυτός του, αφήνοντας το παιχνίδι να έρθει σε εκείνον.
* Ένα καλάθι έβαλε όλο κι όλο ο Παπανικολάου. Η προσφορά του σε άμυνα, ριμπάουντ και δημιουργία, όμως, συγκαταλέγεται στα μικρά, σημαντικά πράγματα που λέγαμε και τα οποία καθιστούν ένα σύνολο πιο αποτελεσματικό, ανεβάζοντας τις πιθανότητες να έχει διάρκεια στους στόχους και τους προσανατολισμού του.
* Ακόμα και ο Μπαλντγουϊν που εκτελεστικά στα 10 λεπτά που αγωνίστηκε ήταν ξανά μηδέν εις το πηλίκον, είχε συμμετοχή όσο βρέθηκε στο παρκέ στο μοίρασμα της μπάλας και έβγαλε και μις – ματς άμυνες, κάτι που όσο ο Κεζμούρα εμπιστεύεται άμυνες αλλαγών, προφανώς έχει κομβική σημασία.
* Για το τέλος άφησα τον Μπράντον Πολ. Ο συγκεκριμένος δικαιώνει αυτό το καιρό τον κόουτς Μπλατ που τον επέλεξε και αποφάσισε να ξοδευτούν και πολλά χρήματα εκεί, αν αναλογιστούμε τις ισορροπίες του μπάτζετ. Μετά από ένα “αργό” και μπερδεμένο ξεκίνημα στη σεζόν στα πρώτα τρία παιχνίδια, στα επόμενα πέντε, έχει 15+ πόντους μέσο όρο με 15/33 τρίποντα.
* Στο πρόσωπό του, ο Ολυμπιακός βρίσκει ένα σημαντικό επιθετικό πόλο, μια περιφερειακή απειλή απαραίτητη και σημαντικό επίσης είναι πως όταν παίζει συγκεντρωμένος και με το μυαλό του μέσα στο κεφάλι του, δεν υστερεί στην άμυνα. Αν ο Πολ μπορέσει να σταθεροποιηθεί σε τέτοια επίπεδα, να προσφέρει σε όλους τους τομείς και να σουτάρει με τέτοια ποσοστά και με οικονομία προσπαθειών, αυτόματα μετατρέπεται σε πολύ σημαντική μονάδα που ανεβάζει επίπεδο την ομάδα.
Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά μου μια… αμιγώς γερμανική εβδομάδα μπροστά του και μετά την εμφάνιση με την Ζαλγκίρις, έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα διαχειριστεί την νέα διπλή εβδομάδα και τι μπορεί να κερδίσει από αυτή.
Είπαμε, για βαθμολογίες και στόχους καλύτερα να μην μιλάμε… Τουλάχιστον στη παρούσα φάση. Το μόνο που μπορώ να σχολιάσω, είναι πως η πρόβλεψη για την πιο ανταγωνιστική Ευρωλίγκα της σύγχρονης ιστορίας φαίνεται πως ήδη βγαίνει αληθινή.
Έξι ομάδες (!) με το ίδιο ρεκόρ στη κορυφή, από κάτω η… Βιλερμπάν (απίστευτο) μαζί με τη Ρεάλ! Στη 15η θέση με μια νίκη λιγότερη από τον Ολυμπιακό η Φενέρμπαχτσε που περνάει κρίση σε όλα τα επίπεδα, τώρα πάει στη Βαρκελώνη να παίξει με την Μπάρτσα και καπάκια στο Αστρομπάλ, εκεί που ήδη έχουν ηττηθεί Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΤΣΣΚΑ!
Ομπράντοβιτς: Έξαλλος, έβριζε τους παίκτες του! (video)
Ζέλικο Ομπράντοβιτς: Όταν ξεσπάει o… Θεός να σε φυλάει! (Videos)
Απίθανα πράγματα…
Η Ευρωλίγκα σε επίπεδο μπάσκετ και ανταγωνισμού είναι μια λίγκα που τα έχει όλα και προσωπικά ως άνθρωπος και επαγγελματίας που λατρεύω το μπάσκετ και ξέρω πως ο εσωτερικός ανταγωνισμός λειτουργεί ευεργετικά στην ποιότητα των ομάδων μας, εύχομαι όχι μόνο φέτος, αλλά όλα τα υπόλοιπα χρόνια Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός να μην εξελιχθούν σε κομπάρσους, αλλά να βρουν τρόπο να παραμείνουν διεκδικητές και μαχητές.
Δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Για πολλούς λόγους.
ΥΓ1. Συγχαρητήρια Γιώργο. Τρίτος σκόρερ στην ιστορία της σύγχρονης Ευρωλίγκας. Με το σπαθί σου, την δουλειά σου και τον χαρακτήρα σου. Εύγε, φίλε.
Πρίντεζης στο Eurohoops: “Αν μου έλεγαν πως θα έφτανα 3000 πόντους θα τους έλεγα τρελούς”
ΥΓ2. Δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις στην ομάδα σου τον δεύτερο σκόρερ (πολύ σύντομα πρώτο, 83 πόντοι έμειναν) και πρώτο στις ασίστ και συνάμα τον τρίτο σκόρερ στην modern era! Είναι μεγάλο πράγμα.
ΥΓ3. Μακάρι αμφότεροι να έχουν το μπασκετικό τέλος που τους αξίζει, αλλά με τις παρούσες συνθήκες δεν είναι εύκολο. Ο Γιώργος είναι σίγουρα το πιο πετυχημένο PF όλα τα τελευταία χρόνια, με τη μεγαλύτερη συνέπεια. Ο Βασίλης, ασυζητητί ο πιο πετυχημένος παίκτης στην σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας, εκείνος με τα περισσότερα κατορθώματα και την μεγαλύτερη διάρκεια.
ΥΓ4. Μιας και πιάσαμε αυτή τη κουβέντα, ο Βασίλης είναι ικανός να παίζει μέχρι τα 40 γιατί το μπάσκετ και η προπόνηση είναι η ζωή του. Για να έχει νόημα κάτι τέτοιο, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό, πρέπει ο Ολυμπιακός να κινηθεί έτσι στο μέλλον, που να του δώσει την ευκαιρία να είναι μέλος σε ομάδες με ποιότητα και προοπτικές, έτσι ώστε με λιγότερα, αλλά πιο ποιοτικά λεπτά να συνεχίσει να κάνει αυτό για το οποίο γεννήθηκε. Την διαφορά! Ο Ολυμπιακός έχει παρελθόν, την τελευταία δεκαετία ένδοξο. Να κοιτάξει να διαχειριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα το παρόν, και θα επιμείνω ξανά, όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα τη προσπάθεια για το παρόν πρέπει να την εξελίξει και να την επικεντρώσει με γνώμονα το ΜΕΛΛΟΝ. Σε όλα τα επίπεδα, εντός και εκτός παρκέ.
ΥΓ5. Εξελίξεις στον Παναθηναϊκό, τέλος εποχής για την προεδρία του Βασιλακόπουλου και πολλών άλλων “ισόβιων” προέδρων σε ελληνικές ομοσπονδίες και πολλά ακόμα σε original μπασκετική κουβέντα. Tην εκπομπή του Eurohoops αξίζει να την βλέπετε για ένα πολύ σημαντικό λόγο. Ούτε επειδή είμαστε οι καλύτεροι, ούτε επειδή τα ξέρουμε όλα. Τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. Μόνο και μόνο γιατί είμαστε και off camera, ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι και… απόψεις που βλέπετε on camera. Ανθρωποι που αγαπάμε το μπάσκετ και σεβόμαστε αναγνώστες και τηλεθεατές, άνθρωποι με αδυναμίες και προτιμήσεις, που δεν έχουμε όμως ούτε ατζέντες, ούτε οπαδικά γυαλιά, ούτε εμπάθειες.