Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
There is beauty in the struggle λένε στην Αμερική και όχι μόνο και είναι μεγάλη αλήθεια. Είναι κάτι αντίστοιχο νοηματικά με το δικό μας “από το αγκάθι βγαίνει ρόδο”. Αυτό συνέβη με τον Ολυμπιακό στο Βερολίνο. Η ήττα από την Μπάγερν με τον τρόπο που ήρθε ήταν μεγάλη κατραπακιά και πόνεσε πολύ την ομάδα.
Η εμφάνιση του Ολυμπιακού απέναντι στην Άλμπα ήταν πραγματικά πειστική και αυτό έχει απόλυτη σχέση και… συνάρτηση με όσα ένιωσαν προπονητές και παίκτες όταν πέταξαν την ευκαιρία στα σκουπίδια 48 ώρες πριν. Αυτή την φορά είδαμε εύκολη νίκη, πληθωρική εμφάνιση ομαδικά και ατομικά, σε μια βραδιά με πολλαπλά κέρδη.
Γέμισε… μπασκετικά μάτια και μυαλά!
Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο είχε όλα εκείνα τα μπασκετικά στοιχεία που απαιτούνται στο σύγχρονο μπάσκετ, για να μπορεί μια ομάδα να κυριαρχήσει στο γήπεδο και να συνδυάσει την ουσία με το καλό θέαμα. Και τα είχε σε διάρκεια, με εξαίρεση το τελευταίο δίλεπτο, που χαλάρωσε, έκανε κάποια “φτηνά” λάθη και έδωσε την ευκαιρία στην Άλμπα να ανασάνει λίγο.
Οι κόκκινοι είχαν πολλή ενέργεια, σωστές αποστάσεις σε άμυνα και επίθεση, καλές τοποθετήσεις, πείσμα στην άμυνα, έπαιζαν ΓΡΗΓΟΡΑ, αλλά όχι ΒΙΑΣΤΙΚΑ και ευτύχησαν να τα συνδυάσουν όλα αυτά με τρομερά ποσοστά.
Ο Ολυμπιακός που πήγε στα αποδυτήρια για το ημίχρονο με +17 (38-55) και είχε φτάσει την διαφορά ως τους 22 πόντους (27-49) ολοκλήρωσε τα πρώτα 20 λεπτά με ποσοστό που άγγιζε το 80% στα δίποντα, με 50% στα τρίποντα και με 13 ασίστ για 5 λάθη! Με αυτά τα νούμερα μπορείς να κερδίσεις ακόμα και ομάδες πολύ καλύτερες από την Άλμπα.
Το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου είναι πως ο Κεμζούρα βρήκε τρόπο να χρησιμοποιεί και να συνδυάζει σχήματα που είχαν ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ, με αποτέλεσμα να αλλάζει τα ροτέσιον, αλλά να μην διαφοροποιείται η εικόνα του ματς και η αποτελεσματικότητα της ομάδας.
Όταν λέω ισορροπία, εννοώ σχήματα που είχαν αρμονική σχέση σε άμυνα – επίθεση και δεν υστερούσαν, τουλάχιστον ξεκάθαρα, σε έναν από τους δύο τομείς του παιχνιδιού. Το άλλο που εντυπωσίασε σε σχέση με τα όσα έχουμε δει ως τώρα στη σεζόν από τον Ολυμπιακό είναι πως “χτύπησε” την Άλμπα με τον τρόπο παιχνιδιού που έχει το συγκρότημα του Ρενέσες.
Με up tempo, πολλές ενδιάμεσες επιθέσεις, early plays και τρανζίσιον και κατάφερε να το κάνει αυτό μειώνοντας τα λάθη και χωρίς να διαταραχθεί καθόλου το αμυντικό τρανζίσιον που είναι must, ίσως το σημαντικότερο, απέναντι στη συγκεκριμένη ομάδα.
Σε ατομικό επίπεδο, στην αυλαία του αγώνα ξεχώρισε ο Ρούμπιτ που παρουσίασε παιχνίδι στο ποστ, καλό footwork και συνέπεια στην άμυνα, ενώ ο Πρίντεζης προσέφερε instant score με τον Ολυμπιακό να παίρνει 21 πόντους μόνο από το “4”!
Παράλληλα, ήταν πολύ αποδοτικός ο Παπανικολάου και έλεγαν πολλά οι 5 ασίστ του Ρότσεστι σε 7 λεπτά! Η δημιουργία είναι μια από τις μεγαλύτερες πληγές στον φετινό σχεδιασμό του Ολυμπιακού και όταν μπαίνει στο ροτέσιον ένας παίκτης που την διαθέτει σε τέτοιο επίπεδο, συνδράμει τα μέγιστα στην αλλαγή της εικόνας και στο να γίνει η ομάδα πιο απρόβλεπτη επιθετικά.
Μικρά και σημαντικά στοιχεία, όλα όσα προανέφερα, τα διέθετε ο Ολυμπιακός σε διάρκεια στο πρώτο ημίχρονο και για αυτό το λόγο όταν τελείωσε, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το “μπασκετικό μάτι” είχε… χορτάσει.
Ενιωθες πως είχες δει από την ομάδα περισσότερα από 20 καλά λεπτά μπάσκετ.
Ενώ, αρκετές φορές μέχρι τώρα φέτος συνέβαινε το αντίθετο. Τελείωνε ένας ολόκληρος αγώνας και έψαχνες να σκεφτείς σημεία μέσα στη διάρκεια του που σου προσέφεραν κάποια απόλαυση.
Στο Βερολίνο ο Ολυμπιακός προσέφερε μια εμφάνιση που γεμίζει το μάτι και το μυαλό κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Ολυμπιακός: Σπανούλης “κερνάει”, Μιλουτίνοφ… γκρεμίζει τη μπασκέτα! (video)
Στο ίδιο, όμορφο μοτίβο
Με τον ίδιο τρόπο έπαιξε ο Ολυμπιακός και στο τρίτο δεκάλεπτο. Με συνέπεια να εκτοξεύσει την διαφορά ως τους 26 πόντους (43-69). Με τον Ρούμπιτ να επεκτείνει μια ολοκληρωμένη εμφάνιση και τον Κόνιαρη να δείχνει πως πέρα από το Hustle και την επιθετικότητα στην άμυνα, επιτέλους, αρχίζει να νιώθει κάπως πιο άνετα στο εκτελεστικό κομμάτι.
Η Άλμπα προσπάθησε να αντιδράσει με κάποιους σερί πόντους και μια αναμπουμπούλα από ένα αχρείαστο φάουλ του Ρότσεστι μείωσε σε 57-71 λίγο πριν το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου και πήγε να αλλάξει το μομέντουμ.
Το σημείο ήταν σχετικά κρίσιμο. Η αντίδραση του Ολυμπιακού επιβεβαίωσε πως αυτή την φορά δεν θα την πατήσει, όπως στο Μόναχο. Άμεσο 8-0 με καλάθια των Μπολντγουϊν, Πρίντεζη, Πολ, δύο διαδοχικές καλές άμυνες και η διαφορά ξανά στους 22 (57-79). Η Άλμπα με το στιλ μπάσκετ που παίζει δεν σταματάει ποτέ, αυξάνει τις κατοχές και αν της δώσεις το δικαίωμα, μπορεί ανά πάσα στιγμή να τρέξει σερί. Άλλαξε την άμυνα της και δοκίμασε κάτι που της βγήκε στο ΟΑΚΑ, στη νίκη της απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Τέσσερις παίκτες να αμύνονται στο χώρο και ο Μάτισεκ να κυνηγάει παντού τον Σπανούλη. Ο Ολυμπιακός δεν… ψάρωσε. Κράτησε σωστές αποστάσεις, έκανε 1-2 καλά πικ στον αρχηγό του και ένα τρίποντο του Πολ (είχε προηγηθεί καλή επίθεση με άστοχο πεταχτάρι του Πρίντεζη) ανάγκασε τον Ρενέσες να εγκαταλείψει γρήγορα τη συγκεκριμένη τακτική και να επιστρέψει στο man to man. Ένα ακόμα τρίποντο του Πολ λίγες κατοχές μετά, ουσιαστικά τελείωσε το ματς σε… πνευματικό επίπεδο.
Γιατί, στο μπάσκετ, (σχεδόν) πάντα υπάρχει χρόνος για μεγάλες ανατροπές αν μια ομάδα ΔΕΝ είναι έτοιμη πνευματικά να διαχειριστεί κάποια πράγματα. Ο Ολυμπιακός αυτή τη φορά ήταν και πιστεύω πως αυτό ίσχυσε σε τόσο μεγάλο βαθμό, εξαιτίας του… στραπάτσου στο τελευταίο οκτάλεπτο στο Μόναχο, μόλις δύο βραδιές πριν.
Το τελικό 99-80, λέει την απόλυτη αλήθεια για τον αγώνα στο Βερολίνο. Τόσο το +19, όσο και η επιθετική παραγωγικότητα του Ολυμπιακού, μια ομάδα που πριν το τζάμπολ είχε μέσο όρο 74.1 πόντους. Ακόμα και οι 80 πόντοι παθητικό που σε κάποιους ίσως να φαίνονται πολλοί, είναι ΟΚ επίδοση, στην έδρα μιας ομάδας που σκοράρει κατά μέσο όρο στην Ευρωλίγκα 85 πόντους και έχει πολύ υψηλό pace (πολλές κατοχές) στο παιχνίδι της.
Κρατάμε πως ο Ολυμπιακός τα είχε ΟΛΑ στο Βερολίνο και αυτό για τα δεδομένα της φετινής σεζόν, μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και έκπληξη. Ωραίο μπάσκετ, διάρκεια, ταχύτητα, ριμπάουντ, πλουραλισμό, επικοινωνία μεταξύ των παικτών στο παρκέ, σωστό ροτέσιον και ιδέες από τον πάγκο, άμεσες απαντήσεις – αντιδράσεις όποτε χρειάστηκε.
Ο πιο σημαντικός ΛΟΓΟΣ της καλής εμφάνισης και της διαφοροποιημένης αγωνιστικής εικόνας; Το +16 στη σχέση ασίστ – λαθών! Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε το ματς με 23 ασίστ και μόλις 7 λάθη. Ξέρετε για ποια ομάδα μιλάμε;
Για εκείνη που μετά από 9 αγωνιστικές στην Ευρωλίγκα, είχε μέσο όρο 13,2 ασίστ για 12,7 λάθη! Οριακά θετικό πρόσημο, μόλις με +0,5.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι βελτίωση συνιστά το +16 και έχω αναλύσει πολλές φορές πως αυτή η… σχέση καθορίζει ΠΑΡΑ πολλά πράγματα στο μπάσκετ.
Ρυθμό, κατοχές, ψυχολογία, μομέντουμ, προϋποθέσεις καλής επίθεσης ή… πρόβλημα στο αμυντικό τρανζίσιον και πολλά άλλα. Είναι ένα θέμα που πάντα το θεωρούσα SOS, αλλά ο Ντούντα μου έβαλε μέσα στο κεφάλι πως είναι το πιο σημαντικό από όλα σε ότι αφορά την επιθετική λειτουργία μιας ομάδας.
Και έχουμε πει πως η καλή ή όχι επίθεση, επηρεάζει αντιστοίχως και την άμυνα, όσο το μπάσκετ γίνεται και στην Ευρώπη ολοένα και πιο γρήγορο με αυξητική τάση στις κατοχές.
Μπασκετικά άρτια εμφάνιση, αλλά πρέπει να έχει και διάρκεια. Αν ο Ολυμπιακός δεν είχε βουλιάξει στο τελευταίο κομμάτι της μάχης στο Μόναχο, θα ήταν τώρα οριακά εκτός οκτάδας, με ρεκόρ 5-5. Τώρα, έχει 4-6. Φεύγει από την Γερμανία έχοντας παίξει 70+ καλά λεπτά μπάσκετ και λίγα λεπτά “μπασκετικής… θάλασσας” που του στοίχισαν το 2/2.
Ας είναι. Στην τελική από την αρχή της σεζόν έχω γράψει πως για μένα όπως δομήθηκε ο Ολυμπιακός και με τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν αντικειμενικά, δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος στόχος, πέρα από την αγωνιστική αξιοπρέπεια, την προστασία του πρεστίζ του συλλόγου και πάνω από όλα μέσα από την φετινή διαδικασία να κερδίσει κάτι για το μέλλον ο Ολυμπιακός.
Τα πρώτα δύο ζητούμενα τα διαφύλαξε με επιτυχία ο Ολυμπιακός στο Βερολίνο. Σε μια εποχή που φαίνεται πως πραγματικά βελτιώνεται. Το τρίτο και σημαντικότερο, θα μας το δείξει ο χρόνος.
Σκέψεις για οκτάδα και Playoffs; Προς το παρόν, λέω να τις αφήσουμε… μακριά!
Αν χρειαστεί, το συζητάμε πιο μετά.
ΥΓ1. Ο Μπράντον Πολ μοιάζει να έχει καταλάβει και αποδεχτεί πλέον τον ρόλο του και αποβαίνει πολύ σημαντικός. Είναι κλειδί να διαθέτεις παίκτη που μπορεί να παίξει άμυνα και να σου δίνει σταθερές λύσεις από το τρίποντο με οικονομία στα σουτ. Αυτό που πάντα έλειπε από τον Αμερικανό είναι η διάρκεια. Τον τελευταίο καιρό προσφέρει συστηματικά. Αν έχει και συνέχεια…
ΥΓ2. Μακράν η καλύτερη εμφάνιση του Κόνιαρη. Έβαλε 7 πόντους, κοίταζε περισσότερο το καλάθι, είχε μεγάλη επιρροή σε άμυνα, δημιουργία και ριμπάουντ. Αυτός, μπορεί να είναι ένα από τα κέρδη του Ολυμπιακού για το μέλλον, που λέγαμε νωρίτερα…
ΥΓ3. Ό,τι και να λένε εμπαθείς ή ημιμαθείς στο μπάσκετ, Σπανούλης και Πρίντεζης μπορούν ακόμα άνετα να σταθούν στο υψηλό επίπεδο. Αυτό που χρειάζονται είναι ΠΟΙΟΤΙΚΟΥΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ, υγιές περιβάλλον και ομάδα και σωστή διαχείριση.
ΥΓ4. Χάρηκα για αυτά τα 7 λεπτά του Βεζένκοφ. Πρέπει, επιτέλους, κάποια στιγμή να μάθουμε αν αξίζει να είναι μέλος του όποιου μελλοντικού κορμού.
Η ιδιαίτερη περίπτωση του Σάσα Βεζένκοφ
ΥΓ5. Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται πως ο καλός Παπανικολάου, κάνει καλύτερο αυτόματα τον Ολυμπιακό. Για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, έχει επίσης φανεί πως ο Κώστας για να βγάλει τον καλό του εαυτό, σχεδόν κατά κανόνα – υπάρχουν και οι εξαιρέσεις – έχει ανάγκη την ομάδα να λειτουργεί σωστά.
ΥΓ6. Μπράβο στον Ρούμπιτ. Αυτή, ήταν, εμφάνιση επιπέδου Ευρωλίγκα, επιβλητική και ολοκληρωμένη.
Ρούμπιτ: Η κορυφαία του βραδιά με τον Ολυμπιακό!
ΥΓ7. Ούτε ένα λεπτό μη χάνετε όταν μπορείτε να είστε με αυτούς που αγαπάτε. Και ούτε λεπτό μη ξοδεύετε για τοξικούς και όσους και όσα δεν αξίζουν τον χρόνο σας και την ενέργειά σας. Δεν χρειάζεται να το συνειδητοποιήσετε όταν μεγαλώσετε. Σας το λέω εγώ από τώρα για να κερδίσετε χρόνο!