Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Πάντα σε ένα ντέρμπι, όπως και σε όλα τα παιχνίδια, υπάρχει ο νικητής και ο χαμένος. Αν ήταν ποδόσφαιρο, πιθανότατα αυτό το ματς θα είχε λήξει… Χ! Μιλάμε, όμως, για μπάσκετ. Ένας πρέπει να νικήσει, ένας να χάσει. Το σημαντικότερο διακύβευμα μέσα στο παρκέ, την ουσία και τους βαθμούς τους πήρε ο Παναθηναϊκός και συνεχίζει να βρίσκεται σε πολύ καλή τροχιά αναφορικά με την οκτάδα και ένα καλό πλασάρισμα.
Ο Ολυμπιακός δημιούργησε ο ίδιος τις ευκαιρίες του για υπέρβαση, άγγιξε μια πολύ μεγάλη νίκη, κοίταξε κατάματα τον Παναθηναϊκό, απέδειξε για μια ακόμα φορά τον τελευταίο καιρό πως από συνονθύλευμα έχει εξελιχθεί σε κανονική, ανταγωνιστική ομάδα – μεγάλο κρέντιτ αξίζει εδώ ο Κεζμούρα – αλλά τελικά έφυγε από το ΟΑΚΑ ηττημένος.
Οι λόγοι είναι ξεκάθαροι. Νο 1 οι χαμένες βολές, γενικά μέσα στο ματς, αλλά και ειδικά στα τελευταία δευτερόλεπτα, Νο 2 κάποιες κακές επιλογές, κυρίως από απειρία σε διαδοχικές κατοχές. Εκεί που ο Ολυμπιακός με όσα είχε ήδη κάνει, χρειαζόταν μια, το πολύ δύο καλές στιγμές για να “κλειδώσει” την νίκη στη κανονική διάρκεια.
Εδώ, τα Νο 1 και 2, αφορούν αποκλειστικά την προσέγγιση από πλευράς Ολυμπιακού, γιατί η κάθε ομάδα πρέπει να κοιτάζει τα δικά της λάθη.
Συνολικά στον τρομερό αγώνα που απολαύσαμε, ο Νο 1 πρωταγωνιστής και ο απόλυτος… Νο 1 λόγος που ο Παναθηναϊκός νίκησε και ο Ολυμπιακός έχασε, είναι φυσικά ο Ταιρίς Ράις! Ο τύπος έκανε απίστευτη εμφάνιση, κατέθεσε πολλά κιλά προσωπικότητας στο παρκέ, έγραψε ιστορία και κατάφερε κάτι πραγματικό δύσκολο.
Σε μια ματσάρα από τις λίγες που θα θυμόμαστε για χρόνια, σε μια παρτίδα μπάσκετ με τόσο σασπένς, εναλλαγές και πρωταγωνιστές, ΣΚΕΠΑΣΕ τα πάντα! Πήρε την ομάδα του από το χέρι, είπε… ανοίξτε, φύγετε από τη μέση, δώστε μου τη μπάλα και καθάρισε!
Αυτό που μας χάρισε ο Ράις μπασκετικά, πέρα από τη δεδομένη ποιότητα, απαιτεί κάτι που δεν έχουν όλοι.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ.
Winning spirit.
Όλη η καριέρα του Ράις έχει χαρακτηριστεί από αυτά τα δύο στοιχεία και για αυτό από τη πρώτη στιγμή που η υπογραφή του στον Παναθηναϊκό βγήκε ως καλοκαιρινή είδηση από το Eurohoops, έλεγα και επέμενα και όταν δεν ξεκίνησε καλά στη σεζόν, πως αυτός είναι η πιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ μεταγραφή του Παναθηναϊκού, πως εκείνος είναι ο παίκτης που ΕΛΕΙΠΕ πίσω και ΔΙΠΛΑ από τον Καλάθη εδώ και χρόνια.
Ράις: Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ σκόρερ στην ιστορία των ντέρμπι “αιωνίων” με ΜΥΘΙΚΗ εμφάνιση!
Ναι, έχει μεγαλώσει, αλλά το μπάσκετ δεν ξεχνιέται έτσι εύκολα, πόσο μάλλον τα… balls που ένας παίκτης ή τα διαθέτει ή όχι.
Το γνωρίζουμε όλοι οι Έλληνες και όχι μόνο μπασκετικοί πολύ καλά αυτό, αφού ζούμε ακόμα την εποχή του Βασίλη Σπανούλη.
Αν παρομοιάσουμε τα 45 λεπτά του ντέρμπι με μια κινηματογραφική ταινία άξια να διεκδικήσει όσκαρ, ο Αμερικανός του Παναθηναϊκού ήταν ο πρωταγωνιστής By Far και το όσκαρ του Α΄ανδρικού ρόλου το έχει στο τσεπάκι του.
Μετά, προέκυψαν αρκετές θαυμάσιες… ερμηνείες από παίκτες που περίμενες να έχουν πιο… περιορισμένο ρόλο και πάνω από όλα μένει η ουσία, αυτό που σου αφήνει το… έργο του ΟΑΚΑ ως γεύση στο μυαλό και το στόμα.
Πιστεύω πως όλοι οι νορμάλ άνθρωποι που ανεξαρτήτως φίλαθλης ή οπαδικής ιδιότητας αγαπάμε τον αθλητισμό και το μπάσκετ, την εισπράξαμε την ουσία.
Ήταν η πεμπτουσία μιας ματσάρας, που μας χάρισε όλα όσα αποζητάμε από τον αθλητισμό.
Έντονα συναισθήματα και συνεχείς εναλλαγές σε αυτά! Σασπένς, σενάριο εντελώς απρόβλεπτο, χαρά και λύπη για τους μεν και τους δεν, πολλές όμορφες στιγμές.
Μας ΓΕΜΙΣΕ μπάσκετ, αδρεναλίνη και συναίσθημα ρε παιδί μου και μας έκανε για δύο ώρες να ξεχαστούμε από τα άγχη και τα προβλήματά μας και να… κολυμπήσουμε στο θαυμαστό κόσμο του εκπληκτικού παιχνιδιού που λέγεται μπάσκετ!
Το είχαμε ΌΛΟΙ ΑΝΑΓΚΗ!
Μπράβο, λοιπόν, στον… σεναριογράφο του ντέρμπι. Μας σκάρωσε ακριβώς το σενάριο που είχαμε ανάγκη.
Μας έδωσε ένα πραγματικό ντέρμπι με τα όλα του. Μάχες, περηφάνια, δύο μεγάλοι αντίπαλοι που τα έδωσαν όλα, ένα ελληνικό “ελ κλάσικο” που σαν κι αυτό δεν υφίσταται άλλο στην Ευρώπη.
Το σημαντικότερο; Σαν να ήθελε να μας περάσει ένα μήνυμα. Σε όλους. Να μας θυμίσει τα βασικά και τα αυτονόητα!
Πως είναι απλά ένα παιχνίδι, αθλητισμός, πολιτισμός, διασκέδαση και ΌΧΙ όλες οι γύρω – γύρω τοξικές, συγγνώμη για την έκφραση, μαλακίες, με τις οποίες όσοι δεν γουστάρουμε, είμαστε αναγκασμένοι να βιώνουμε και να υποφέρουμε.
Εχουμε καταντήσει να ασχολούμαστε με όλα τα υπόλοιπα και όχι με αυτό που αρχικά μας έφερε κοντά στο σπορ και μας έκανε να το ερωτευτούμε και να θέλουμε να ασχολούμαστε. Το ΊΔΙΟ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ.
Το όλο πακέτο σε αυτό το ντέρμπι, εννιά ολόκληρους μήνες μετά το προηγούμενο που δεν τελείωσε ποτέ, νιώθω πως ήταν σαν μια… αόρατη δύναμη, ένας από μηχανής Θεός που εμφανίστηκε από το πουθενά και άρχισε να ψεκάζει ΥΓΕΙΑ για να διαλύσει το σύννεφο τοξικότητας που μας έχει πνίξει!
Σαν να μας λέει: Δείτε ρε @@@, με τι ασχολείστε και με τι αναλώνεστε, ενώ μπορείτε ΟΛΟΙ σας να περνάτε πολύ καλά!
Χωρίς να θέλω να μειώσω στο παραμικρό τη νίκη του Παναθηναϊκού ή την προσπάθεια του Ολυμπιακού, κατατάσσω αυτό το ντέρμπι σε αυτά που δεν θα ξεχάσουμε, όχι τόσο για το τελικό αποτέλεσμα, αλλά πάνω από όλα επειδή μας ΘΥΜΙΣΕ την μαγεία του αθλητισμού και ανάγκασε ακόμα και τους πιο “άρρωστους” να μιλάνε μόνο για μπάσκετ και για τίποτε άλλο.
Πως να το κάνουμε, το είχαμε μεγάλη ανάγκη.
Ευρωλίγκα: Τα βραβεία του Eurohoops με ΙΣΤΟΡΙΚΟ Ράις, Σλούκα και Σάκοτα! (vids)
Η μπασκετική του ιστορία
Πάμε να μιλήσουμε για το ματς. Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να επενδύσει στην άμυνα αλλαγών, για να ΚΟΨΕΙ την δημιουργία του Παναθηναϊκού και βασικά του Νικ Καλάθη και ήξερε πως με αυτή την τακτική το μεγάλο στοίχημα θα ήταν τα αμυντικά του ριμπάουντ.
Στην επίθεσή άπαξ και ο κόουτς Πιτίνο ξεκίνησε με τους Φρεντέτ και Παπαγιάννη, ο Ολυμπιακός σημάδεψε εκεί και πήρε πολλά πράγματα στο πρώτο δεκάλεπτο. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να κάνει το ίδιο με τον Σπανούλη, αλλά οι πρώτες επιλογές ήταν βεβιασμένα 1 vs 1 του Φρεντέτ πάνω στον αρχηγό των φιλοξενούμενων, που δεν προσέφεραν το παραμικρό στην ομάδα του.
Την ώρα που οι πράσινοι έψαχναν συνεργασίες για ελεύθερα σουτ και τρανζίσιον, ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να ελέγξει τον ρυθμό αμυντικά με τις switch άμυνες και επιθετικά είτε με τα πικ εν ρολ του Σπανούλη, είτε με ποστ καταστάσεις, με εκφραστές τους Μιλουτίνοφ και Πρίντεζη.
Πότε διαφοροποιήθηκε αυτό το μοτίβο παιχνιδιού που κράτησε τις ομάδες κοντά στο σκορ και έδωσε στους κόκκινους τον έλεγχο του ρυθμού που επιζητούσαν;
Όταν πέρασαν στο παρκέ οι Ράις και Μήτογλου, ενώ παράλληλα στο σχήμα του Ολυμπιακού βρέθηκαν οι Ρότσεστι και Ρούμπιτ.
Ο Μήτογλου θωράκισε πολύ καλύτερα τις ποστ άμυνες του Παναθηναϊκού, πήγε… βουρ στο επιθετικό ριμπάουντ και “τιμώρησε” τα μις – ματς του αντιπάλου μετά από άμυνες αλλαγών και γενικά είχε σοβαρή επιρροή στο διάστημα που έπαιξε.
Εντάξει για τον Ράις τι να πούμε. Με το που πάτησε παρκέ, σήκωσε μανίκια και ξεκίνησε να σκοράρει ασταμάτητα κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη. Αρχικά βρήκε ρυθμό, εκμεταλλευόμενος τις σοβαρές αμυντικές αδυναμίες της δυάδας Ρότσεστι – Ρούμπιτ. Από εκεί και πέρα, όταν ζεστάθηκε δεν… σταματιόταν!
Οι πράσινοι πήραν το πρώτο πάνω χέρι με τον τρόπο και στον χρόνο που περιγράφω, παρότι είχαν σοβαρό πρόβλημα στην δημιουργία για τα δεδομένα τους και νευρικότητα στις περιφερειακές τους εκτελέσεις. Ο Ολυμπιακός όταν δεν είχε απέναντί του τους Φρεντέτ και Παπαγιάννη και έχασε το… εύκολο σημάδι, προσπάθησε να βρει άλλους τρόπους, αλλά απλά έχασε χρόνο και η αλήθεια είναι πως υπέστη ζημιά από τα λεπτά συμμετοχής του Ρούμπιτ και του Ρότσεστι.
Συμβαίνουν αυτά. Σε κάποιο άλλο ματς, όπως έχουμε και στο πρόσφατο παρελθόν μπορούν να προσφέρουν πολλά ως μέλη του δεύτερου ροτέσιον.
Το πρώτο ημίχρονο τελείωσε με την σφραγίδα ποιου άλλου, του Ράις και παρότι ο Παναθηναϊκός είχε μείνει πολύ μακριά από το δικό του παιχνίδι και τις καλές του συνήθειες, στηρίχτηκε σε ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
Πόντους από λάθη του Ολυμπιακού (10) και πόντους από επιθετικά ριμπάουντ (12). Οι πράσινοι ολοκλήρωσαν τα πρώτα 20 λεπτά με μηδέν(!) λάθη και επί μέρους σκορ 22-2(!) από λάθη αντιπάλου και σκορ από δεύτερες ευκαιρίες.
Υπό αυτό το πρίσμα, η ομάδα του Κεζμούρα έπρεπε να είναι πολύ ευχαριστημένη από το -7 του ημιχρόνου, κι ας είχε κρατήσει ολόκληρο Παναθηναϊκό στις 4 μόλις ασίστ. Θα μου πείτε λογικό, οι αλλαγές του Ολυμπιακού σε όλα τα σκριν είχαν επηρεάσει την δημιουργία του και ο κύριος Ράις έπαιρνε τη μπαλίτσα και χωρίς να χρειάζεται βοήθεια από τους συμπαίκτες του εκτελούσε και ευστοχούσε!
Εκεί που έλεγες ότι ξεφεύγει, γιγαντώθηκε ο Ολυμπιακός
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με μια πολύ σοβαρή επιθετική σταθερή του Παναθηναϊκού να παράγει σκορ (Ντεσουάν Τόμας), τα πρώτα πικ εν ρολ του Ολυμπιακού δεν βγήκαν, η διαφορά πήγε πάνω από τους 10, το ΟΑΚΑ ξεσηκώθηκε και κάπου εκεί πιστεύω πως οι περισσότεροι από μας σκεφτήκαμε: Για τόσο μπορούσε ο Ολυμπιακός, δεν θα αντέξει άλλο, θα υποχωρήσει.
Αμ, δε! Ο Κεζμούρα που προφανώς τη συγκεκριμένη ομάδα και το τι μπορεί να βγάλει στο παρκέ την γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα με τόσες προπονήσεις κάθε εβδομάδα, πήγε σε ένα Αμερικάνικο σχήμα και τον Βεζένκοφ στο “4”, με ξεκάθαρο στόχο.
Ήθελε περισσότερη σκληράδα στην άμυνα, έψαχνε επιπλέον αθλητικότητα γιατί χρειαζόταν και πάνω από όλα είχε στο μυαλό του να σταματήσει την “αιμορραγία” της ομάδας του από τα αμυντικά ριμπάουντ.
Όλα αυτά, τα πέτυχε! Με τους Τσέρι, Μπολντγουϊν, Πολ, Βεζένκοφ και είτε τον Μιλουτίνοφ, είτε τον Ριντ που πάτησε παρκέ για 6 λεπτά και ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ σε άμυνα και επίθεση, η άμυνα του Ολυμπιακού άλλαξε επίπεδο.
Δεν χάθηκε ΚΑΝΕΝΑ αμυντικό ριμπάουντ στο τρίτο δεκάλεπτο, αυτό το σχήμα βρήκε πόντους στο τρανζίσιον, κάτι που δεν υπήρχε ως τότε στο παιχνίδι των κόκκινων και συνολικά, ο Ολυμπιακός όρθωσε μπασκετικό ανάστημα, βρήκε μεγάλα σουτ (από τον Μπράντον Πολ) και άλλαξε άρδην το μομέντουμ της αναμέτρησης.
Το δίδυμο Πολ – Βεζένκοφ έδωσε πάρα πολλά στο κομμάτι του αμυντικού ριμπάουντ, οι Τσέρι και Μπολντγουϊν πέρα από την αμυντική ένταση, έδωσαν αρκετά πράγματα και στην επίθεση και ο Παναθηναϊκός άρχισε να αισθάνεται άβολα και ξανά, πολύ νευρικά.
Ο Παναθηναϊκός, όχι ο Ράις! ΚΑΘΕ φορά που το μομέντουμ κοκκίνιζε, ο Αμερικανός με προσωπικό ρεσιτάλ απαντούσε και έβαζε ξανά το νερό στο αυλάκι για την ομάδα του.
Τα τελευταία λεπτά της κανονικής περιόδου εξελίχθηκαν σε τιτανομαχία. Ο Ολυμπιακός λειτουργούσε καλύτερα ως σύνολο, ίσως γιατί αισθανόταν μικρότερη πίεση, ενώ ο Παναθηναϊκός όπως εξελίχθηκε το πράγμα, στηρίχτηκε στον Ράις και τις “Hero ball” του και δικαιώθηκε.
Η ομάδα του Κεζμούρα, είχε “γυρίσει τούμπα” την πάντα κομβικής σημασίας μάχη των ριμπάουντ, επέδειξε περισσότερους δημιουργικούς πόλους από τον Παναθηναϊκό που συνολικά στη σεζόν είναι πολύ καλύτερος από τον Ολυμπιακό σε αυτό τον τομέα και μπήκε στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα στα ίσια και ίσως λίγο πιο απελευθερωμένος πνευματικά και ψυχολογικά.
Με δύο πολύ μεγάλα σουτ του Πολ, έφτασε μια ανάσα από το διπλό. Στα τελευταία δευτερόλεπτα της κανονικής διάρκειας χρειαζόταν πια ελάχιστα πράγματα για να ολοκληρώσει μια νίκη – επίτευγμα αν αναλογιστούμε τα δεδομένα με τα οποία μπήκαν οι μονομάχοι στο γήπεδο.
Δεν τα βρήκε, όμως. Ο Μιλουτίνοφ δεν μπόρεσε στις δύο φορές που τροφοδοτήθηκε στο ποστ να τελειώσει έστω μια φάση.
Ο Μπολντγουϊν πέταξε στα σκουπίδια τις δύο πιο κρίσιμες κατοχές και ιδίως στη δεύτερη δεν “διάβασε σωστά”, και αντί να πασάρει (καλύτερη επιλογή ο Πολ που έβγαινε απο το σκριν) σκεπάστηκε από την άμυνα του Παπαπέτρου.
Μπόλντουιν στο Eurohoops: “Έπρεπε να κάνω φάουλ στον Παπαγιάννη”!
Δεν έκανε φάουλ στον Παπαγιάννη, για να πάει σε δύο πολύ… δύσκολες βολές, έγινε μια…τρύπα στο νερό στην επαναφορά, ο Σπανούλης με 4 φάουλ είχε μείνει στο πάγκο και δεν πρόλαβε να περάσει στο παρκέ, αφού ο Ολυμπιακός εκεί έβγαλε δύο σερί άμυνες. Στα 3,5” δεν την… πήρε ποτέ και κάπως έτσι χάθηκε για τους κόκκινους μια τεράστια ευκαιρία για ένα διπλό που θα είχε ευεργετικές προεκτάσεις σε όλα τα επίπεδα.
Αυτές είναι όλες λεπτομέρειες, αν και οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά σε αυτά τα ματς, συγκριτικά με τις χαμένες βολές!
Αν ο Ολυμπιακός σούταρε με το 74% που είχε ποσοστό σεζόν στις βολές, αν ο Πολ και Βεζένκοφ έβαζαν τις κρίσιμες, ο αγώνας θα είχε μείνει στα χέρια του, χωρίς να πάμε στη παράταση.
Μπράντον Πολ για Παναθηναϊκό: “Οι χαμένες μου βολές θα με κρατήσουν άυπνο”! (video)
Αυτό δεν συνέβη, ο Ράις που κράτησε όρθιο τον Παναθηναϊκό σε ΟΛΑ τα κρίσιμα σημεία της κανονικής διάρκειας, συνέχισε το απίθανο κρεσέντο του στην παράταση και ο αγώνας έγειρε οριστικά υπέρ των γηπεδούχων με τα διαδοχικά επιθετικά ριμπάουντ της παράτασης, που στέρησαν από τον Ολυμπιακό το δικαίωμα να πάει και το 45λεπτο στην τελευταία κατοχή.
Ήταν ένα από τα πιο χορταστικά μπασκετικά ντέρμπι αιωνίων που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, σίγουρα ένα από τα top την τελευταία δεκαετία.
Ο Παναθηναϊκός κέρδισε την παρτίδα, ο Ολυμπιακός απέδειξε πως ό,τι και να γίνει παραμένει Ολυμπιακός και εγώ πάνω από όλα ένιωσα όσα κατέθεσα στο ξεκίνημα του άρθρου.
Αυτή τη βραδιά, το ΜΠΑΣΚΕΤ επιβλήθηκε της ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑΣ και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πρωταγωνιστές ήταν και θα μείνουν στο μυαλό και τις ψυχές μας μόνο αυτοί που πρέπει.
Δύο μεγάλες ομάδες, πολλοί καλοί παίκτες, και μια μυθική εμφάνιση που έγραψε ιστορία, αυτή του Ράις.
Ο Παναθηναϊκός είναι φουλ σε τροχιά εξάδας αυτή τη στιγμή και ακολουθεί δύσκολο πρόγραμμα, ο Ολυμπιακός παραμένει outsider για τα Playoffs, αλλά το μπάσκετ που παίζει τώρα τελευταία, είναι μπάσκετ επιπέδου οκτάδας κι αυτό είναι από μόνο του τεράστια αναβάθμιση και σε μεγάλο βαθμό έργο Κεζμούρα.
Μακάρι αυτή η μεγάλη δόση μπασκετικής ομορφιάς και υγείας που έσκασε στα… μούτρα μας, να ξυπνήσει τους πάντες και να συνειδητοποιήσουμε πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε, τι αξίζει και τι όχι όταν μιλάμε για αθλητισμό.
Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα έχει αποδειχτεί πολλάκις πως ΔΕΝ υπάρχει σωτηρία. Για ένα συνδυασμό λόγων, πάνω από όλα λόγω νοοτροπίας.
Αυτό το βράδυ, όμως, μας χάρισε επικές στιγμές και πάνω από όλα μας χάρισε ΕΛΠΙΔΑ.
ΥΓ1. Είναι αδιανόητα μεγάλη η διαφορά δεδομένων στην νέα φορολογία που ψηφίστηκε και ισχύει από τη πρώτη μέρα του 2020. Δεν είναι απλά 45% Vs 22%. Γιατί με το καθεστώς – βραχνά που είχαμε ως τώρα, όσο πιο μεγάλα ήταν τα συμβόλαια, τόσο πιο “αιμοβόρα” ήταν η εφορία που έφτανε σε πολλές περιπτώσεις και πάνω από το 100% επί του καθαρού ποσού που προοριζόταν για τον αθλητή! Ένα παράδειγμα θα δώσω μόνο, εγώ που έλεγα ότι η ανανέωση του Μιλουτίνοφ είναι στόχος ΜΗ ρεαλιστικός για τον Ολυμπιακό.
ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΙΔΗΣΗ: Πανηγυρίζουν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός με την αλλαγή φορολογίας!
ΥΓ2. Με το προηγούμενο καθεστώς αν ο Ολυμπιακός ήθελε να δώσει 2 εκατομμύρια Ευρώ ανά έτος καθαρές αποδοχές στον Σέρβο που είναι ΚΟΛΩΝΑ του παιχνιδιού της ομάδας, το συνολικό κόστος θα άγγιζε, αν δεν ξεπερνούσε τα 4 εκατομμύρια μαζί με την εφορία. Τώρα, μαζί με το 22% που δεν… κλιμακώνεται και το +2% παραπάνω στη παρακράτηση φόρου, τα δύο εκατομμύρια καθαρές αποδοχές, ως συνολικό κόστος μαζί με το φόρο φτάνει περίπου στα 2,7! Μιλάμε για τεράστια διαφορά!
ΥΓ3. Μακάρι να μην χρειαζόταν να γράψω αυτό το υστερόγραφο, αλλά για να γίνουν βήματα μπροστά δεν μπορούμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Τον κύριο Γιαννακόπουλο τι από όλα τον εκφράζει τελικά; Οι προβλέψεις του για +40 πόντους διαφορά λίγες ώρες πριν το ματς; Η ωραία και υγιής δήλωση που μοίρασε μετά τον αγώνα; Οι τοξικές τοποθετήσεις σε Μ.Μ.Ε ιδιοκτησίας του, σύμφωνα με τις οποίες ο Παναθηναϊκός κέρδισε και τους Λαμόνικα και Ρίζικ; Αν έχανε ο Παναθηναϊκός θα είχε κάνει την ίδια δήλωση ή όσα προκλητικά διαβάζουμε πάλι… ταυτόχρονα με τη σωστή δήλωση, θα ήταν η στρατηγική με το δηλητήριο και την τοξικότητα να διαχέονται για μια ακόμα φορά προς πάσα κατεύθυνση; Την απάντηση, μέσα μας, την ξέρουμε όλοι.
ΥΓ4. Ο Ολυμπιακός για όλες τις αστοχίες, τις αδυναμίες, τις χαμένες ευκαιρίες, για το γεγονός ότι δεν είναι το μέγεθος που ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια, φέρει την ΑΠΟΛΥΤΗ ευθύνη και δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ μα καμία δικαιολογία. Με την ευθύνη να ξεκινάει πάνω και πρώτα από όλα από τους κυρίους Αγγελόπουλους. Αν με κάποιο μαγικό τρόπο, κάποια στιγμή συνειδητοποιούσε ο ισχυρός άνδρας του Παναθηναϊκού πως η εμμονή της επικοινωνιακής υποκρισίας δεν βοηθάει σε τίποτα και ΔΕΝ την έχει καν ΑΝΑΓΚΗ, θα ήταν όλα πολύ καλύτερα.
ΥΓ5. Ο Πολ έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να συνδυάσει την περίφημη εμφάνισή του με μια νίκη στην οποία θα μπορούσε να είναι και ο MVP. Σημασία έχει πως διαθέτει ποιότητα, μπορεί να αποτελέσει μέλος του μελλοντικού κορμού που ψάχνει ο Ολυμπιακός και η αντίδρασή του για τις χαμένες βολές, δείχνει αθλητή με συναίσθηση και ενσυνείδηση, που αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
ΥΓ6. Αξίζουν μπράβο στον Κεζμούρα. Πρώτον, γιατί συνολικά έχει βελτιώσει πάρα πολύ τον Ολυμπιακό. Δεύτερον, επειδή έχει ΒΕΛΤΙΩΘΕΙ ο ίδιος, σε ότι αφορά την διαχείριση και το κοουτσάρισμά του μέσα στον αγώνα, όταν οι σφυγμοί είναι πολύ ψηλά. Στο ντέρμπι, το μοναδικό που πιστεύω ότι έπρεπε να κάνει και δεν το είδαμε, είναι να χρησιμοποιήσει για περισσότερο χρόνο σχήμα με τους Πολ και Παπανικολάου, με τον Αμερικανό στο “3” και με τον Κωστή πάνω στον Ταιρίς Ράις.
ΥΓ7. Δεν υπάρχει άλλος με το μεντάλιτι του Βασίλη Σπανούλη, την αφοσίωσή του και την διάρκειά του στο μπάσκετ. Ο τύπος είναι μοναδικός. Όσο και να εκτιμάμε και να απολαμβάνουμε όλες τις στιγμές και το ταξίδι που μας έχει χαρίσει (και ως παίκτης του ΠΑΟ και της εθνικής φυσικά) θα συνειδητοποιήσουμε στην πραγματική της διάσταση την διαχρονική αξία του, όταν περάσουν χρόνια πια από τότε που θα έχει σταματήσει.
Βασίλης Σπανούλης: Μπασκετικός μύθος χωρίς τέλος που αξίζει υπόκλισης! (videos)
Η ΕΚΠΟΜΠΗ του Eurohoops. Αξίζει να την δείτε για το μπασκετικό της περιεχόμενο, αν και είχαμε αυτή την φορά τεχνικά θεματάκια και ατυχίες με τον… ήχο λόγω του θορύβου στο ΟΑΚΑ!