Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Τι έγινε πάλι…. Τι είδαμε! Ολοι στον Ολυμπιακό γνώριζαν πριν το τζάμπολ πως ήττα στο παιχνίδι με την Χίμκι στο ΣΕΦ, ουσιαστικά ισοδυναμούσε με… “μπασκετικό θάνατο” σε ότι αφορά τον στόχο που υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού, της πρόκρισης στα Playoffs της Ευρωλίγκας.
Για τη φετινή ομάδα, με τον πολύ πρόχειρο τρόπο που δομήθηκε και με τα τόσα λάθη που – πάλι – έγιναν, η οκτάδα αποτελεί πολύ σοβαρή υπέρβαση. Την δική μου άποψη και προσέγγιση την έχω καταθέσει από την αρχή της σεζόν, πριν βέβαια βγει από το κάδρο ο κόουτς Μπλατ.
Μοιάζει το φετινό ταξίδι με… περιπέτεια χωρίς προορισμό και με την ομάδα να κινδυνεύει άμεσα με κάτι πολύ άσχημο.
Να βολοδέρνει από τις αρχές του 2020 στην κορυφαία διοργάνωση χωρίς στόχο και όραμα, την ίδια χρονιά που δεν αγωνίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα και δεν θα έχει απολύτως τίποτα να περιμένει. Ό,τι χειρότερο για οποιαδήποτε ομάδα, πόσο μάλλον για τον Ολυμπιακό που την τελευταία δεκαετία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρωλίγκα.
Για αυτό τον λόγο έχω αναφέρει αρκετές φορές πως ναι μεν πρέπει οι κόκκινοι να εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα να βρουν λόγο… ύπαρξης και στόχο στην Ευρωλίγκα, αλλά το πιο σημαντικό είναι παράλληλα να κοιτάζουν το μέλλον και να διαχειριστούν έτσι την κατάσταση, ώστε να χτίσουν και να προετοιμάσουν ό,τι μπορούν για να έχει αυτός ο Ολυμπιακός ένα καλύτερο αύριο.
Με ξένους αμφιβόλου ποιότητας, με τους γίγαντες του ελληνικού κορμού σε προχωρημένη μπασκετική ηλικία και με την διοίκηση να έχει τα δικά της θέματα που επηρεάζουν άμεσα το αγωνιστικό τμήμα, όποιος δεν αγχώνεται και δεν σκέφτεται για το μέλλον, είναι… επικίνδυνα εκτός πραγματικότητας και το ενδεχόμενο να εξελιχθεί ο Ολυμπιακός σε κομπάρσο στην Ευρωλίγκα χωρίς παρουσία στην Ελλάδα, σοβαρό.
Αυτό το οποίο ανησυχούσα πως θα συμβεί πριν καν ξεκινήσει η σεζόν στο κατώφλι της αλλαγής της… δεκαετίας, έφτασε μια ανάσα από το να εξελιχθεί σε… γεγονός. Ο Ολυμπιακός μετά από 26 λεπτά ανωτερότητας απέναντι στη Χίμκι… έπεσε σε 13 καταστροφικά λεπτά μπάσκετ και βρέθηκε από το +12 (63-51) στο 27′ στο -9 (87-96) ένα λεπτό πριν το τέλος της αναμέτρησης!
Ολυμπιακός: Πρώτη κατοστάρα εδώ κι ακριβώς έξι χρόνια! (Video)
Απίστευτο και όμως αληθινό.
Κατόρθωσε η ομάδα να δεχτεί 45(!) πόντους σε κάτι λιγότερο από 13 λεπτά, να βάλει 24 και να βρεθεί στο κανναβάτσο, μόλις 57 δευτερόλεπτα πριν το τέλος.
Ακριβώς εκεί, μπήκε το πρώτο από τα τρία τρίποντα, εκείνο του Πρίντεζη. Ακολούθησε αυτό του Μπράντον Πολ και αφού βγήκε και η επόμενη άμυνα, ήρθε η ώρα ποιου άλλου, του Σπανούλη. Με 9-0 σερί υπό απίστευτη πίεση και σε λιγότερο από 60 δευτερόλεπτα, ο Ολυμπιακός έσωσε την παρτίδα και με μια ακόμα άμυνα απέναντι στον… Σβεντιακό, έ συγγνώμη την Χίμκι, πήγε ένα χαμένο ματς στη παράταση.
Το σερί σταμάτησε στο 103-96, δηλαδή, οι κόκκινοι τη στιγμή που ήταν πεσμένοι και αντιμετώπιζαν κατάματα το φάσμα μιας καταστροφικής ήττας, σηκώθηκαν και δίκην μπασκετικού βρικόλακα πέτυχαν ένα 16-0 σερί από τη στιγμή του 87-96, όταν όλα έδειχναν να έχουν τελειώσει, να΄έχουν χαθεί.
Αυτό ήταν απίστευτο κι όμως… Ολυμπιακό!
Γέμισε με παπούτσια του… Γιάννη το ΣΕΦ! (Photos)
Τι σήμαινε η ήττα και τι σημαίνει η νίκη
Να συνειδητοποιήσουμε λίγο τη σημαντικότητα του αποτελέσματος. Ο Ολυμπιακός θα έπεφτε σε ρεκόρ 5-9, η Χίμκι θα πήγαινε στο 8-6. Οι ερυθρόλευκοι θα έμεναν δύο νίκες μακριά από την οκτάδα, θα είχαν πετάξει στα σκουπίδια ένα ματς που από βαθμολογικής πλευράς απαγορευόταν να το χάσουν και ΣΙΓΟΥΡΑ θα αποκτούσαν μια τεράστια πληγή πνευματικά και ψυχολογικά.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Αυτή η ήττα και με τον τρόπο που θα ερχόταν, πιθανότατα θα ήταν η “ταφόπλακα” του φετινού Ολυμπιακού στη προσπάθεια όσο περνάει ο καιρός να μένει ζωντανός στο στόχο της οκτάδας. Και βαθμολογικά και ψυχολογικά. Πρώτα από όλα αμφιβάλλω αν υπάρχει η ποιότητα και πέρα από αυτό αν θα βρισκόταν το ηθικό και οι πνευματικές δυνάμεις για να επιστρέψει αυτός ο Ολυμπιακός από την κατάσταση που θα δημιουργούσε το διπλό της Χίμκι.
Η Φενέρ που υπέστη… σοβαρό σοκ από τη Ζενίτ και τον Αλμπισί έπεσε στο 5-10 και έρχεται στο ΣΕΦ στις 2 Γενάρη για μια πολύ κρίσιμη μάχη.
Φενέρ-Ζενίτ 81-84: Ο Αλμπισί της έκλεισε το σπίτι! (videos)
Η κατάσταση που περιγράφω ήταν ουσιαστικά γεγονός παρά… 57 δευτερόλεπτα. Με αυτή την αδιανόητη ανατροπή, ο Ολυμπιακός πήγε στο 6-8, νίκησε μια διεκδικήτρια του ίδιου στόχου, βρίσκεται μια νίκη απόσταση από την οκτάδα (Μιλάνο και Χίμκι έχουν ρεκόρ 7-7) και πάει στο Βελιγράδι με ΦΤΕΡΑ στα πόδια και την ψυχή.
Καταλαβαίνετε πως δίχως το comeback στις αποσκευές του θα πήγαινε να αντιμετωπίσει τον Ερυθρό Αστέρα “πεθαμένος” ψυχολογικά με εσωστρέφεια εντός και απίστευτη… γκρίνια εκτός σε Social Media και σια.
Ο Ολυμπιακός ΚΕΡΔΙΣΕ μια ακόμα ζωή, ένα ακόμα… κανονάκι! Ξεκάθαρα.
Μόνο που στο σημείο που βρίσκεται και με χαμένες ευκαιρίες όπως αυτές σε Μόναχο και ΟΑΚΑ, η νίκη στο Βελιγράδι παραμένει ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.
Απέναντι σε μια ομάδα που κι εκείνη θέλει να νικήσει για να φτάσει τις 6 νίκες και έχει κάνει αρκετές ζημιές εσχάτως στην έδρα του απέναντι στην ανεβασμένη Βαλένθια, αλλά και εκτός απέναντι σε Ζαλγκίρις και… Αρμάνι!
Δεν έχει καν ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος, αλλά κι αυτή η μάχη είναι 100% MUST WIN και στον Ολυμπιακό το ξέρουν.
Άλλωστε, ο στόχος που έχει τεθεί είναι οι 8 νίκες στον πρώτο γύρο. Ο Ολυμπιακός έχει 6 και απομένουν ο Αστέρας στη Σερβία, η… Μπαρτσελόνα στη Βαρκελώνη και η υπό κρίση διαρκείας Φενέρ στον Πειραιά.
Εδώ, τα μαθηματικά είναι πολύ απλά. Οι νίκες στο Βελιγράδι και απέναντι στη Φενέρ είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ.
Υπάρχουν παιδιά που δεν αντέχουν χωρίς στόχο
Για να είμαι ειλικρινής, με έκανε να νιώσω ξανά… ρομαντικά για τον μπασκετικό Ολυμπιακό αυτή η τρομερή ανατροπή, όμως, στο δικό μου μυαλό τα δεδομένα δεν διαφοροποιούνται.
Γιατί θεωρώ πως ακόμα κι αν στο τέλος της διαδρομής η ομάδα πετύχει την υπέρβασης της πρόκρισης, είναι πάρα, πάρα πολύ δύσκολο να καταφέρει κάτι παραπάνω.
Αυτή τη στιγμή δεν υφίσταται η απαιτούμενη ποιότητα για να λέμε πως αυτός ο Ολυμπιακός μπορεί και περισσότερα πράγματα από το να… υπάρξει απλά στα Playoffs.
Ούτε υπάρχει καμία απτή απόδειξη ή ένδειξη πως ξαφνικά η διοίκηση θα κάνει κινήσεις ικανές να αλλάξουν τα δεδομένα στο ρόστερ του Ολυμπιακού.
Μακάρι να διαψευστώ σε αυτό.
Η δικιά μου οπτική είναι ίδια από την αρχή ως και τώρα. Ο Ολυμπιακός έχει ταβάνι, μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας να κατορθώσει με αυτό το ρόστερ να γράψει ιστορία σε τούτη την διοργάνωση και με καίει η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ.
Ανησυχώ πάρα πολύ για την μετά… Σπανούλη και Πρίντεζη εποχή και δεν θέλω πάνω στην αλλαγή της δεκαετίας στη διάρκεια της οποίας ο Ολυμπιακός ΓΙΓΑΝΤΩΘΗΚΕ ως μέγεθος στην Ευρώπη και έκανε πραγματικά μπασκετικά θαύματα να νιώθω πως τα πρώτα χρόνια της νέας δεκαετίας θα είναι επιστροφή στην απαξίωση.
Εγώ, όμως, δεν παίζω!
Αντε πες στον τρελό με το 7, στον Πρίντεζη, στον Παπανικολάου πως παιδιά, αγωνίζεστε χωρίς ρεαλιστικό στόχο.
ΔΕΝ το αντέχουν, πιστεύω. Δεν μπορούν και δεν ξέρουν να λειτουργούν υπό το πρίσμα του ότι παίζουν για να… παίζουν σε ένα Ολυμπιακό που απλά βολοδέρνει στην Ευρωλίγκα.
Θέλουν να νιώθουν ζωντανοί, θέλουν κάτι να… σκέφτονται τις εβδομάδες που περνούν σχεδόν βασανιστικά με ένα ματς την εβδομάδα και τόσες προπονήσεις!
ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ από ένα… αγωνιστικό αφήγημα! Τούτη τη στιγμή, είναι η προσπάθεια να κρατηθούν στο κυνήγι της πρόκρισης με νύχια και με δόντια.
Δεν φάνηκε στο τελευταίο λεπτό του αγώνα με την Χίμκι και την παράταση;
Μπαμ έκανε!
Είναι δικαίωμά τους να ονειρεύονται και κανείς δεν μπορεί να τους το στερήσει. Έστω κι αν οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά πως βρίσκονται σε ιδιαίτερα μειονεκτική θέση σε σχέση με πολλές ομάδες της λίγκας.
Είχε… άστρο ο Κεζμούρα
Αντικειμενικά, ο Λιθουανός κόουτς του Ολυμπιακού έκανε ένα κοουτσάρισμα με πολλά λάθη, που παρά τρίχα να στοιχίσουν πολύ ακριβά. Το ίδιο έχει συμβεί και σε παιχνίδια που ως ένα σημείο τα πηγαίνει πολύ καλά, όμως, στο τέλος τα χαλάει όλα.
Το είδαμε με τη Μπάγερν, τα ίδια και στο ΟΑΚΑ.
Αρκετές αποφάσεις του ήταν εντελώς άστοχες. Να αναφέρω τις πιο σημαντικές.
Άλλαξε σχεδόν όλη την ομάδα σε σημείο που ο Ολυμπιακός φαινόταν έτοιμος να κυριαρχήσει απόλυτα και να κλειδώσει τον αγώνα κι εκεί ξεκίνησε η αντεπίθεση της Χίμκι.
Έκανε ό,τι χειρότερο μπορούσε στον Μιλουτίνοφ. Τον έβαλε να κυνηγάει μετά από αλλαγές τον Σβεντ, τον εξέθεσε χωρίς να φταίει ο Σέρβος και μετά τον “τιμώρησε” για λάθος που ο ίδιος ο κόουτς έκανε με παρκάρισμα στο πάγκο!
Άλλαζε συνεχώς γνώμη για την στρατηγική άμυνας πάνω στο Σβεντ, με συνέπεια να μπερδεύονται οι παίκτες κι αυτό ήταν οφθαλμοφανές μέσα από το γήπεδο όταν ο Ρώσος σταρ πήρε φωτιά με Ριντ – Πολ και ξανά τον Μιλουτίνοφ να κοιτάζονται μεταξύ τους απορημένοι και σε κάποιες φάσεις να κουτουλάνε.
Επέμεινε να βγάζει στις αλλαγές τα πεντάρια πάνω στον Σβεντ, δηλαδή έκανε ό,τι ακριβώς βολεύει τον αρχισκόρερ της Χίμκι (πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς πως δεν έχουν όλα τα πεντάρια τα πόδια του Χάινς ή του Χάντερ;) και με αυτή την σχεδόν εμμονική συμπεριφορά όχι απλά απώλεσε ο Ολυμπιακός το πλεονέκτημα που είχε, αλλά όταν αποφάσισε να αλλάξει ρότα και να πάει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ σε παγίδες, η ομάδα του είχε ουσιαστικά χάσει!
Και είναι απορίας άξιο αυτό, γιατί όποτε είχε πάνω του πιο κοντούς παίκτες με γρήγορα πόδια (όπως ο Κόνιαρης, ο Πολ και λιγότερο ο Τσέρι) ο Σβεντ είχε… σπάσει τα καλάθια και έφτασε να έχει 1/10 σουτ.
Όταν απελπιστικά καθυστερημένα, κατάλαβε ότι έπρεπε να στέλνει παγίδα πάνω στον Σβεντ, σωστά με τον Παπανικολάου και τον Πολ να παίζουν αυτό το ρόλο και να ΜΗΝ μένει ο Ρώσος μόνος απέναντι σε σέντερ, ότι είχε χτίσει η Χίμκι από το λάθος του κόουτς μέσα σε 13 λεπτά, το γκρέμισε σε λίγα δευτερόλεπτα και μετά στη παράταση.
Κι αυτό συνέβη διότι ναι μεν ο Σβεντ είναι ταλεντάρα, όμως, ο εγωισμός του πολλές φορές του απαγορεύει να πασάρει, όταν αυτό είναι το μοναδικό που του δίνει η αντίπαλη άμυνα.
Διαχειρίστηκε τις παγίδες του Ολυμπιακού με τρόπο σχεδόν… προσβλητικό για τους συμπαίκτες του (κάποια στιγμή Γερέμπκο και Μπούκερ κοιτούσαν απορημένοι προς τον πάγκο εκλιπαρόντας για μια πάσα) και η αλήθεια είναι πως αν ο Σβεντ πάσαρε αμέσως πάνω στις παγίδες του Ολυμπιακού, η Χίμκι θα έβγαζε ελεύθερα σουτ στο τέλος ή θα πήγαινε σε εύκολα λει απ και το ματς δεν θα γύριζε ποτέ.
Αυτός είναι, όμως, ο Σβεντ. Με αυτό το μπάσκετ έκανε το -12 για την ομάδα του +9, με το ίδιο μπάσκετ την καταδίκασε στο τέλος και αυτή είναι γενικά η μοίρα της Ρωσικής ομάδας, από τη στιγμή που έχει επιλέξει όλα τα τελευταία χρόνια να του παρέχει βασιλικό συμβόλαιο χωρίς ποτέ να προσπαθεί να του αλλάξει λίγο τον τρόπο σκέψης.
Μόνο ο Μπαρτζώκας με τον τρόπο του το επιχείρησε, αλλά αποφάσισαν λανθασμένα να τον διώξουν χωρίς κανένα λόγο.
Για να ολοκληρώσω τον κύκλο των λαθών του Κεμζούρα, πάλι έβγαλε τον Σπανούλη με ρίσκο να μην τον έχει σε κάποια κρίσιμη κατοχή επίθεσης. Και δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, γιατί έτσι την πάτησε και στο ΟΑΚΑ.
Όταν ενώ ήταν σε εξαιρετική μέρα, δεν του έδωσε το δικαίωμα να πάρει ένα σουτ νίκης στο τελευταίο λεπτό και επέμεινε στον Μπαλντγουϊν που ξόδεψε με αφέλεια τις δύο πιο κρίσιμες κατοχές, πριν γίνει και το λάθος στην επαναφορά.
Αν ο Ολυμπιακός είχε ηττηθεί, η γκρίνια θα είχε σε μεγάλο βαθμό αποδέκτη τον Λιθουανό και δεν μιλάω για τον κόσμο, αλλά για τα ίδια τα αποδυτήρια και παίκτες που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο σε αυτά.
Εννοείται πως ανέλαβε από το πουθενά μια τόσο μεγάλη ευθύνη, εννοείται πως έχει δουλέψει πολύ και έχει βελτιώσει τον Ολυμπιακό, είναι καλός χαρακτήρας, αναγνωρίζει δημόσια πολλά από τα σφάλματά του.
Aπό τη στιγμή που δέχτηκε τη θέση, οφείλουμε να τον κρίνουμε καλοπροαίρετα και για μένα τέτοια λάθη είναι φυσιολογικά για ένα άνθρωπο που έχει συνηθίσει να είναι assistant και να μην λειτουργεί μονίμως υπό την πίεση της γρήγορης απόφασης που σε μόνιμη βάση έχουν οι Head Coaches.
Σπανούλης: Δεύτερος σε εύστοχα τρίποντα στην Ευρωλίγκα! (πίνακας)
Ιστορική (μπασκετική) αδικία
Για μένα τη φετινή σεζόν, οι ίδιοι οι παίκτες που νιώθουν τη φανέλα του Ολυμπιακού και φυσικά όσος κόσμος αγαπάει πραγματικά αυτή την ομάδα και όχι αποκλειστικά τη νίκη, έχουν μεγάλη ανάγκη από… στιγμές.
Στιγμές έξαρσης, στιγμές περηφάνιας, στιγμές νίκης, στιγμές που κάνουν τους πάντες εντός και εκτός ομάδας να νιώθουν πως ο μπασκετικός Ολυμπιακός δεν είναι πια αυτός που ήταν, αλλά παραμένει ζωντανός.
Αυτή η ανατροπή που αν επιχειρηθεί 100 φορές και από ομάδες ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ του νυν Ολυμπιακού, τη μια θα επιτευχθεί και… αν, φέρει την απόλυτη σφραγίδα των παλιών.
Οι τρεις σωματοφύλακες έκαναν το σχεδόν απίθανο… πραγματικότητα, μαζί με τον Πολ, που απέδειξε πως και στη κακή του μέρα εκτελεστικά το λέει η καρδούλα του και τον Μιλουτίνοφ που παρότι έπεσε θύμα της διαχείρισης του προπονητή του, έβγαλε πείσμα, αποφασιστικότητα και αθλητικό εγωισμό.
Το γράφω από τον χαμένο τελικό του 2017 και δεν θα σταματήσω, ακόμα κι αν ενοχλεί, γιατί είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Παίκτης με την προσωπικότητα, την τρέλα, τα καρύδια και την διάρκεια του Σπανούλη ΔΕΝ έχει υπάρξει άλλος στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Είναι απίστευτο. Δεν περιγράφεται. Θα το συνειδητοποιήσουμε στη σωστή του διάσταση, όταν τον χάσουμε από τα παρκέ.
Συνοδοιπόρος δίπλα στον τεράστιο αρχηγό με την μπασκετική και ανθρώπινη αξία του Πρίντεζη, που γέμισε με επιτυχίες, κούπες και… μνήμες τα παιδιά του όνειρα, δύσκολα θα βρεθεί ξανά.
O Παπανικολάου με τις αδυναμίες του, με την εύθραυστη και μεταβαλλόμενη ψυχολογία του, είναι ένα παιδί που όταν νιώσει καλά κάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ στο γήπεδο και “πεθαίνει” για την ομάδα και τους συμπαίκτες του.
Ταυτισμένος με τον Ολυμπιακό και ταγμένος συναισθηματικά με τον σύλλογο που τον πίστεψε και με την οποίο έγραψε ιστορία λαμπρή.
Είχε το απόλυτο δικαίωμα όταν επέστρεψε από το ΝΒΑ να πάει στον Παναθηναϊκό. Του έδινε πενταετές συμβόλαιο, εξαιρετικά λεφτά, καμία σχέση με αυτά που πήρε το χειμώνα του 2016 στον Ολυμπιακό και ένα πολύ σημαντικό ρόλο λίγους μήνες πριν ο μεγάλος Δημήτρης Διαμαντίδης αποχωρήσει από την ενεργό δράση.
Και όλα αυτά με τον Ολυμπιακό να μην έχει καν εμφανιστεί… Πρώτα συνειδητοποίησαν στο λιμάνι ότι το πιθανότερο είναι ο Παπανικολάου να καταλήξει στον Παναθηναϊκό και μετά κινήθηκαν, έχοντας τότε Παπαπέτρου και Λοτζέσκι σε αυτή την θέση.
Υπάρχουν κι άλλοι που δεν ΕΠΡΕΠΕ ποτέ να φύγουν. Όπως ο Κάιλ και ο Σλούκας. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, όμως.
Και για αυτούς τους σωματοφύλακες με την εμβληματική προσφορά, τον κορυφαίο Έλληνα παίκτη ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ σε οποιοδήποτε τμήμα του Ολυμπιακού και την πιο χαρακτηριστική… σημαία υπό το πρίσμα του συναισθηματισμού που έμελλε να ταυτιστεί με την ομάδα στην οποία ονειρευόταν να αγωνιστεί από μικρός, είναι ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΗ ΑΔΙΚΙΑ.
Είναι κρίμα και άδικο από τον (μπασκετικό) Θεό να μην έχουν όλα αυτά τα τελευταία (τους) χρόνια τις ομάδες, τους συμπαίκτες, την ΕΥΚΑΙΡΙΑ να φύγουν με το κεφάλι ψηλά, με επιτεύγματα και τίτλους που θα γιγαντώσουν ακόμα περισσότερο το μύθο τους.
Το αξίζουν 100% και το αποδεικνύουν ακόμα και τώρα που ενώ όλα υποχωρούν, ενώ τίποτα δεν είναι όπως παλιά, αυτοί παραμένουν εδώ να παλεύουν για το ακατόρθωτο.
Γιατί και η ανατροπή από το -9 στο τελευταίο λεπτό και με την ψυχολογία που είχε διαμορφωθεί, σχεδόν ακατόρθωτη ήταν, αντικειμενικά.
Οχι για αυτούς. Που λες και ξεσήκωσαν ένα Sequel από την παλιά καλή εποχή, γέννησαν μια ακόμα κινηματογραφικής διάστασης, ανατροπή.
Μια ανατροπή που εκείνη τη στιγμή ξεπερνούσε κάθε μπασκετική λογική.
Ήρθε και ήταν αποκλειστικά λόγω… τιμής.
ΥΓ1. Ο Παναθηναϊκός όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, με την Φενέρ στα σχοινιά και την Αρμάνι να κατρακυλάει, έχει μεγάλη ευκαιρία να κλειδώσει την 6η θέση και να αρχίζει να παλεύει για ακόμα πιο ψηλά. Θα φανεί στο Ισραήλ, στο ΟΑΚΑ με Ρεάλ και έπειτα στα δύο σερί εκτός με ΤΣΣΚΑ και Μιλάνο, ποιο είναι το ταβάνι του στην κανονική περίοδο. Από έκτη θέση και πάνω, οι πιθανότητές του να επιστρέψει σε ένα φάιναλ φορ μετά το 2012, θα είναι περισσότερες από ποτέ όλα τα τελευταία χρόνια.
ΥΓ2. Με τον Μπαλντγουϊν και τον Πάντερ συνεχίζω να προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο Κεμζούρα. Κι αν το θέμα του Πάντερ είναι λίγο πιο ξεκάθαρο, το ότι ο Αμερικανός γκαρντ μπήκε στο ροτέσιον ενώ ήταν εκτός ομάδας, έδειξε όσα έδειξε και ξαφνικά παίζει δύο λεπτά στη Μαδρίτη χωρίς Σπανούλη και καθόλου απέναντι στη Χίμκι, μοιάζει ακατανόητο.
ΥΓ3. Γενικά, όπως έχει φανεί από την αρχή της σεζόν με εξαίρεση τον Πολ, που έχει κερδίσει με το σπαθί του την εμπιστοσύνη ως προς την ποιότητά του, όλοι οι υπόλοιποι ξένοι μια εμφανίζονται, μια χάνονται και έτσι σε αυτό το επίπεδο δεν γίνεται δουλειά. Ο Ριντ το παλεύει, είναι πρόβλημα πως ο Ρότσεστι έχει υποχωρήσει αισθητά στα τελευταία παιχνίδια, γιατί ο Ολυμπιακός έχει μεγάλο πρόβλημα στην δημιουργία και με τον Ρότσεστι κομπάρσο, το ταβάνι παραμένει συγκεκριμένο και ο βαθμός εξάρτησης από τον Σπανούλη… επικίνδυνος.
ΥΓ4 Είπα Σπανούλης. Τι είναι αυτό το πράγμα… Πρωτόγνωρο και… ατελείωτο! Το κορμί και το ταλέντο του γήινα. Το mentality του ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΠΛΑΝΗΤΗ. Το έχω γράψει τόσες φορές και ευτυχώς δε με παρεξηγεί. Είναι ΤΡΕΛΟΣ ο τύπος. Θυμήθηκα όταν τελείωσε ο αγώνας με την Χίμκι μια πρόσφατη μεταμεσονύκτια κουβέντα που είχαμε. Καταλήξαμε να διαφωνούμε, σεβάστηκε την άποψη μου και μου είπε: Εσύ λες το λογικό, εγώ λέω τα δικά μου… Πάλι καλά που δεν βάλαμε στοίχημα αυτή τη φορά. Γιατί όσες φορές το έχω κάνει στο παρελθόν και παρότι φαινόταν σαν να “έκλεβα εκκλησία”, το έχασα!
Σπανούλης: Η τρίποντη “βόμβα” που… έσωσε τον Ολυμπιακό! (videos)