Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Δέκα χρόνια, αμέτρητες στιγμές για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος βίωσε μεγάλες επιτυχίες, απογοητεύσεις, τίτλους, απώλειες και τεράστιες αλλαγές…
Το Eurohoops ξεχώρισε δέκα στιγμές που σημάδεψαν την πορεία των “πράσινων” στη δεκαετία που μόλις τελείωσε και πέρασε στην ιστορία!
Από το έκτο αστέρι, ως το τέλος εποχής για Ομπράντοβιτς, Διαμαντίδη και από τους τίτλους στην Ελλάδα, ως την τεράστια απώλεια των Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου, η δεκαετία 2010-2019 τα είχε όλα για τον Παναθηναϊκό…
Το έκτο Ευρωπαϊκό
Το 2011 έμεινε στην ιστορία για τον Παναθηναϊκό, παίρνοντας εξέχουσα θέση για τον σύλλογο, δίπλα στο 1996, το 2000, το 2002, το 2007 και το 2009 κι αυτό γιατί τότε οι “πράσινοι” πρόσθεσαν το έκτο αστέρι στη φανέλα τους! Ο Δημήτρης Διαμαντίδης έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του και ο Νικ Καλάθης αποδείχθηκε κλειδί στην ιστορική προημιτελική σειρά με την Μπαρτσελόνα, με το “τριφύλλι” να σπάει το πλεονέκτημα έδρας των εν ενεργεία πρωταθλητών Ευρώπης, Καταλανών, που ήθελαν πώς και πώς να είναι παρόντες στο Final Four που φιλοξενούσαν. Όμως ο Παναθηναϊκός τους χάλασε τα σχέδια, τους απέκλεισε εμφατικά και στο “Παλάου Σαν Τζόρντι” της Βαρκελώνης κυριάρχησε, νικώντας τη Σιένα στον ημιτελικό και την Μακάμπι στον τελικό (78-70), για να φορέσει το ευρωπαϊκό στέμμα και να επιβεβαιώσει πως πρόκειται για την πλέον επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία της Ευρωλίγκας επί εποχής Final Four.
Τα ηνία στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο
Το 2012 ήταν το πλέον ιστορικό καλοκαίρι στη σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού, με την ΚΑΕ να αλλάζει ολοκληρωτικά πρόσωπο. Από την παλιά γενιά, του Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου, τα ηνία πέρασαν στη νέα, αυτή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, έπειτα από 25 χρόνια. Ομοίως άλλαξαν τα πάντα σε πρόσωπα και πράγματα, σε αγωνιστικό και διοικητικό επίπεδο, με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να καλείται να χτίσει μια εξ ολοκλήρου νέα ομάδα και με σαφώς διαφορετικά οικονομικά δεδομένα, που κατάφερε όμως να σταθεί ανταγωνιστική στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρωλίγκα, χωρίς να πληρώσει με… απαξίωση τις αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.
Τέλος εποχής για Ομπράντοβιτς-Ιτούδη
Μετά την τεράστια αλλαγή στα ηνία της ΚΑΕ, ακολούθησε μια εξίσου τεράστια αλλαγή, που αφορούσε την τεχνική ηγεσία. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έπειτα από 13 χρόνια αποτέλεσε παρελθόν από τον Παναθηναϊκό, με το ιστορικό “διαζύγιο” των δύο πλευρών να ανακοινώνεται στις 12/6/2012 και τον Δημήτρη Ιτούδη να τον ακολουθεί στην πόρτα της εξόδου. Ένα σημαδιακό τέλος εποχής που δεν ήθελε κανείς εκ των φίλων της ομάδας να έρθει, για το δίδυμο που οδήγησε σε αγαστή συνεργασία με τη διοίκηση την ομάδα σε ολόχρυσες επιτυχίες, μεταξύ άλλων σε πέντε ευρωπαϊκούς τίτλους και κυριαρχία όπου όμοιά της δεν υπήρχε. Πλέον ο Παναθηναϊκός κλήθηκε να πορευθεί χωρίς τον Ζοτς…
Η εγχώρια κυριαρχία και το πανευρωπαϊκό ρεκόρ
Ο Παναθηναϊκός ήταν για άλλη μια δεκαετία ο απόλυτος κυρίαρχος στην Ελλάδα, κατακτώντας 14 τίτλους εντός συνόρων (7 πρωταθλήματα, 7 κύπελλα), πέραν της Ευρωλίγκας του 2011, χάνοντας μόλις δύο τελικούς κυπέλλου και τρεις σειρές τελικών πρωταθλήματος. Το “τριφύλλι” έχει απίστευτη συνέπεια και… σύνδεση με τους τίτλους, καθώς από το 1996, κάθε σεζόν κατακτά τουλάχιστον έναν τίτλο κι έχοντας φτάσει πλέον τις 24 σερί σεζόν με κούπες, χάρη στο νταμπλ του 2019, έγινε κάτοχος ενός μοναδικού πανευρωπαϊκού ρεκόρ, ξεπερνώντας το σερί που είχαν Ρεάλ και Μακάμπι και φυσικά φιλοδοξεί να το συνεχίζει, γράφοντας τη δική του χρυσή ιστορία, γεμίζοντας την τροπαιοθήκη και το Legacy του.
Οι τίτλοι του Παναθηναϊκού (2010-2019)
ΧΡΟΝΙΑ | ΤΙΤΛΟΣ/ΟΙ |
2010 | Πρωτάθλημα Ελλάδας |
2011 | Ευρωλίγκα
Πρωτάθλημα Ελλάδας |
2012 | Κύπελλο Ελλάδας |
2013 | Πρωτάθλημα Ελλάδας
Κύπελλο Ελλάδας |
2014 | Πρωτάθλημα Ελλάδας
Κύπελλο Ελλάδας |
2015 | Κύπελλο Ελλάδας |
2016 | Κύπελλο Ελλάδας |
2017 | Πρωτάθλημα Ελλάδας Κύπελλο Ελλάδας |
2018 | Πρωτάθλημα Ελλάδας |
2019 | Πρωτάθλημα Ελλάδας
Κύπελλο Ελλάδας |
Το “αντίο” του Δημήτρη Διαμαντίδη
Πολλά… “τέλος εποχής” συντελέστηκαν αυτή τη δεκαετία κι ένα από τα σπουδαιότερα ήταν η αποχώρηση του Δημήτρη Διαμαντίδη από την ενεργό δράση. Ο “3D” το 2016 κρέμασε τη φανέλα του έπειτα από 12 χρόνια στον Παναθηναϊκό, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό σε όλα τα επίπεδα. Σε αυτή την 12ετία ο Διαμαντίδης εξελίχθηκε σε έναν εκ των πλέον εμβληματικών μορφών στην ιστορία της ομάδας, συνδέθηκε με τις χρυσές επιτυχίες, έχοντας καθοριστική συμβολή, ενώ το 2012 έγινε μαζί με τον Κώστα Τσαρτσαρή, σύμβολο για τους “πράσινους” αφού ήταν οι μοναδικοί παίκτες που δεν επέλεξαν το δρόμο της αποχώρησης, το καλοκαίρι των τεράστιων αλλαγών, αλλά έμειναν για να συνδέσουν τις εποχές της ομάδας.
Ο νέος ηγέτης Νικ Καλάθης
Ως φέρελπις ο Νικ Καλάθης έμαθε δίπλα σε μύθους όπως ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Σάρας Γιασικεβίτσιους και ο Βασίλης Σπανούλης, αποχωρώντας το 2012 με το κύμα της μεγάλης φυγής. Μετά την θητεία του στη Λοκομοτίβ και το ΝΒΑ, το 2015 επέστρεψε, υλοποιώντας τον μεγάλο πόθο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, που πόνταρε πάνω του ώστε να γίνει ο ηγέτης της νέας εποχής. Μετά την απόσυρση του Δημήτρη Διαμαντίδη, το 2016, ο ρόλος του ηγέτη και αρχηγού πέρασε φύσει και θέσει στον Καλάθη, ο οποίος έχει ανταποκριθεί και με το παραπάνω στο μεγάλο βάρος, αποτελώντας το “Α” και το “Ω” της ομάδας, όντας ο κορυφαίος πόιντ γκαρντ στην Ευρωλίγκα και ένας εκ των επόμενων… Legends της διοργάνωσης.
Ο “ηλεκτρικός” πάγκος
Από το 2012 που αποχώρησε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, η καρέκλα του πάγκου του Παναθηναϊκού έγινε… ηλεκτρική. Ο Αργύρης Πεδουλάκης ανέλαβε πρώτος τη δουλειά που δεν ήθελε… κανείς, δηλαδή να διαδεχθεί τον μύθο Ζοτς και μάλιστα επέστρεψε άλλες δύο φορές, με βραχύβιες θητείες, το 2016 και το περασμένο καλοκαίρι. Βραχύβιες, λιγότερο ή περισσότερο αποδείχθηκαν κυρίως λόγω της πορείας στην Ευρωλίγκα και οι θητείες των Ντούσκο Ιβάνοβιτς (2014/2015), Σάσα Τζόρτζεβιτς (2015/2016), προσωρινές λύσεις ως head coaches ήταν οι Φραγκίσκος Αλβέρτης (μαζί με Δημήτρη Πρίφτη, 2014), Σωτήρης Μανωλόπουλος (μαζί με Άρη Λυκογιάννη, 2015), Γιώργος Βόβορας (2016, 2019), ενώ ο Τσάβι Πασκουάλ μακροημέρευσε περισσότερο από όλους (2016-2018), με τον Ρικ Πιτίνο να έχει επιστρέψει πλέον για δεύτερη θητεία…
Θάνατος Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου
Η εποχή που έκλεισε για την ομάδα το 2012 με την αποχώρηση Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου από την κεφαλή της ΚΑΕ, πέρασε οριστικά στην ιστορία, με την απώλεια των δύο μεγαλύτερων παραγόντων στην ιστορία του συλλόγου, που βύθισε στο πένθος όλη την “πράσινη” οικογένεια. Ο θάνατος του Παύλου Γιαννακόπουλου στις 10/6/2018 συγκλόνισε, με την κοσμοσυρροή στην εξόδιο ακολουθία να είναι πρωτοφανής, ενώ κάτι αντίστοιχο συνέβη και μετά τις 19/3/2019, όταν “έφυγε” και ο τελευταίος ρομαντικός, Θανάσης Γιαννακόπουλος, για να… ξανασμίξει εκεί ψηλά με τον Παύλο, αλλά και τον μικρό τους αδελφό, Κώστα, που είχε “φύγει” στις 29/4/2018, ώστε όλοι μαζί να καμαρώνουν από εκεί που βρίσκονται πλέον, την ομάδα που εκτόξευσαν με τις κάθε λογής θυσίες τους επί δεκαετίες…
Η έλευση του Hall of Famer Ρικ Πιτίνο
Τον Δεκέμβριο του 2018, ο Παναθηναϊκός προχωρούσε σε άλλη μια αλλαγή προπονητή, με τον Τσάβι Πασκουάλ να αποχωρεί και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αναζητώντας την διάδοχη λύση, έκανε τη μεγάλη έκπληξη, φέρνοντας στην Ελλάδα τον ξακουστό Ρικ Πιτίνο! Ο Hall of Famer και θρύλος του κολεγιακού μπάσκετ μέσω των “πράσινων” επέστρεψε στο μπασκετικό προσκήνιο, έπειτα από τον εξοβελισμό του λόγω της φερόμενης εμπλοκής του στο σκάνδαλο του NCAA και παρά την πρώτη του επαφή με το ευρωπαϊκό μπάσκετ, η προσωπικότητά του ήταν καθοριστικός παράγοντας ώστε να αναμορφώσει μια πολύ προβληματική και πληγωμένη ομάδα, κερδίζοντας την αγάπη του κόσμου, που αναγνώρισε για πρώτη φορά στη μετά Ζοτς εποχή έναν προπονητή σε τόσο μεγάλο βαθμό. Το περασμένο καλοκαίρι οι δύο πλευρές χώρισαν προσωρινά λόγω του οικογενειακού προβλήματος του Πιτίνο, ο οποίος όμως το Νοέμβριο επέστρεψε για μια δεύτερη θητεία, έχοντας αφήσει μια δουλειά στη μέση…
Η απουσία από τα Final Four
Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα με τη σταθερότερη παρουσία στα playoffs της Ευρωλίγκας, αφού με εξαίρεση το 2010, έδωσε το παρών σε όλες τις προημιτελικές σειρές της δεκαετίας, ωστόσο από το 2012 αγνοεί την πρόκριση σε ένα Final Four. Είτε με μειονέκτημα έδρας με μεγαθήρια (Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ), είτε με μειονέκτημα έδρας με… θεωρητικά βατές ομάδες (Μπασκόνια), είτε με πλεονέκτημα έδρας (Φενέρ, Ρεάλ), από το 2013 ως το 2019, το αποτέλεσμα είναι σταθερά αποκλεισμός και οι “πράσινοι” ψάχνουν τον τρόπο να… λύσουν τα μάγια, ώστε να επιστρέψουν στο μεγάλο ραντεβού και στην ελίτ της διοργάνωσης.