Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός έχασε ένα ακόμα παιχνίδι, μέσα στο σπίτι του, αυτή την φορά από την… απελπισμένη Φενέρ. Που προερχόταν από διαδοχικές ήττες και έψαχνε ένα αποκούμπι για ψυχολογικό restart, χωρίς κανέναν σέντερ στην σύνθεσή της. Έναν έχει υγιή, τον Λοβέρν και τον Γάλλο τον έχει τελειώσει ο Ομπράντοβιτς, επειδή θεωρεί ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της τακτικής του.
Έγραφα τις προάλλες πως η ομάδα έχει την χειρότερη γραμμή περιφερειακών σε όλη την Ευρωλίγκα, σίγουρα στην άμυνα, αλλά και μια από τις 4-5 χειρότερες συνολικά στη κορυφαία διοργάνωση. Όταν έχεις τέτοια γκαρντ είναι δύσκολο να πας… οπουδήποτε κι αυτό σε βάθος χρόνου αρχίζει και αποδεικνύεται στο φετινό Ολυμπιακό.
Στην επίθεση οι κόκκινοι δεν ήταν σούπερ, αλλά δεν ήταν και κακοί. Σκόραραν 87 πόντους με 68% στο δίποντο, 40% στο τρίποντο, είχαν 23 ασίστ, επτά παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων και αυτά είναι νούμερα που θεωρητικά μπορούν να σου φέρουν μια νίκη.
Θεωρητικά. Γιατί με τέτοια άμυνα, όπως είπε και ο Βασίλης Σπανούλης στις δηλώσεις του, δεν κερδίζεις κανέναν.
Ειλικρινά, η αμυντική συμπεριφορά του Ολυμπιακού τόσο σε τακτική, όσο και επίπεδο… επικοινωνίας (ανύπαρκτη), περιστροφών, έντασης, ταχύτητας, τοποθετήσεων, ήταν για γέλια ή για… κλάματα.
Και να ήταν η πρώτη φορά… Επεκτείνεται η λίστα με τους γκαρντ που κάνουν πάρτι φέτος απέναντι στον Ολυμπιακό. Θα μου πείτε, εδώ έβαλε 34 απέναντι σε αυτή την άμυνα ο Λορέντζο Μπράουν, ο Ντε Κολό θα είχε πρόβλημα ή ο Ντατόμε; Όσο άστοχοι και να ήταν σε όλα τα τελευταία ματς της ομάδας τους…
Το παρακάτω θέμα είχε γραφτεί πριν δύο εβδομάδες, αλλά μάλλον θα χρειάζεται συχνά update μέχρι να τελειώσει η σεζόν.
Ολυμπιακός: Έξι παίκτες που έκαναν… σμπαράλια την ερυθρόλευκη άμυνα! (videos)
Από τη μια έχουμε τους παίκτες ως μονάδες, που κανένας δεν διαθέτει τα χαρακτηριστικά να παίξει πραγματικά καλή προσωπική άμυνα. Ο Baldwin ήρθε με τέτοιες συστάσεις από τις ΗΠΑ. Ο Κεμζούρα τον επανέφερε στην ομάδα, είχε κάποιες καλές στιγμές και παιχνίδια και πλέον ο Λιθουανός τον έχει επαναφέρει σε ένα ρόλο… αντίστοιχο με αυτόν που είχε δώσει από ένα σημείο και μετά ο Μπλατ πέρυσι στον Μάντζαρη. Δηλαδή, κανένα ρόλο.
Από την άλλη, ταλαιπωρούμαστε να βλέπουμε αυτές τις αλλαγές στην άμυνα, που απέναντι σε ποιοτικά γκαρντ, κατά κανόνα εκθέτουν την άμυνα του Ολυμπιακού, όχι μόνο την περιφερειακή, αλλά και τον κακομοίρη τον Μιλουτίνοφ. Που είναι αναγκασμένος να κυνηγάει όλους τους κοντούς από τα 7 μέτρα, πίσω δεν υπάρχει κανείς ικανός ριμπάουντερ και στο συγκεκριμένο ματς, αυτή η πικρή πραγματικότητα, έγινε ακόμα πιο καταστροφική.
Γιατί; Επειδή η Φενέρ που ήρθε χωρίς σέντερ στον Πειραιά τα 11 επιθετικά ριμπάουντ, τα… μετέτρεψε σε 28 πόντους, οι περισσότεροι από το τρίποντο! Απίθανο νούμερο, που καταδεικνύει τις κακογραφίες και την τεράστια αφέλεια στην άμυνα του Ολυμπιακού.
Μιλουτίνοφ στο Eurohoops: “Όταν έρθει η ώρα θα αποφασίσω αν μείνω στον Ολυμπιακό”
Φάνηκε από το πρώτο ημίχρονο…
Η κακή μέρα ήταν εύκολα ορατή μετά τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά και όταν ο Κεμζούρα πάλι άρχισε να κάνει πολλές αλλαγές μαζί και να διαφοροποιεί άρδην τα σχήματα. Λες και παίζει ο Ολυμπιακός πάνω από ένα αγώνα την εβδομάδα, λες και υπήρχαν περιθώρια να ρισκάρει με τέτοιου είδους ροτέσιον…
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ειδικά σε αυτό το ματς, που δεν χρειάζεται καν να δεις τη στατιστική για να καταλάβεις τι έχει συμβεί. Έβγαζε μάτια… Ο Μιλουτίνοφ που θεωρητικά έπρεπε να κάνει θραύση απέναντι σε μια ομάδα χωρίς ψηλό που έπαιζε μόνο smallball, τελείωσε το πρώτο ημίχρονο χωρίς προσπάθεια(!) για δίποντο, μόνο βολές είχε.
Και ο Ολυμπιακός που δεν είχε απειλή με παίκτη που μπορεί να κάνει ζημιά στο ποστ, περίμενες να πιέσει πολύ τα αντίπαλα γκαρντ, για να κουράσει τον Σλούκα και τον Ντε Κολό. Τουτέστιν τον “εγκέφαλο” του αντιπάλου και τον εκτελεστή.
Φευ! Οι κόκκινοι κατόρθωσαν, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται να… εξωθήσουν την προβληματική και χωρίς ψυχολογία Φενέρ σε 2(!) λάθη σε όλο το πρώτο ημίχρονο και την βοήθησαν όσο μπορούσαν να εκτελέσει με 10/14 τρίποντα σε αυτό το διάστημα! Τα 16/29 που έγραψε το κοντέρ στο τέλος, δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια. Περιττεύουν…
Πιο soft και από το soft, ο Σλούκας έκανε ό,τι γούσταρε στα πικ εν ρολ και σχεδόν όλοι οι συμπαίκτες του σούταραν εντελώς μόνοι τους ή με ένα… χέρι κάπου εκεί μακριά να υπάρχει, έτσι για να κρατάμε και τα προσχήματα.
Αντί να την πιάσει από το λαιμό τη Φενέρ ο Ολυμπιακός, τις χάρισε ό,τι ακριβώς είχε ανάγκη και το μοναδικό πράγμα που μπορούσε να κάνει στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Να παίξει με χαμηλά και ευέλικτα σχήματα και να πάει σε πολλά περιφερειακά σουτ.
Και είναι ακόμα χειρότερο το γεγονός πως με αυτή τη σύνθεση και παίκτες όπως ο Ουίλιαμς, ο Τόμας και ο… Ντατόμε(!) να παίζουν στο “5”, όλοι περιμέναμε τι θα επιδιώξει ο Ομπράντοβιτς και οι παίκτες του και ο Ολυμπιακός απάντησε σε αυτό χωρίς καμία αμυντική ένταση, με αλλαγές που έμοιαζαν με ομάδα παιδικού που προσπαθεί να… μάθει τακτική και αποστάσεις στην άμυνα.
Καλά, σε ό,τι αφορά την πειθαρχία, την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ και την ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ στην άμυνα, ειλικρινά καλύτερα να μην το συζητήσουμε… Θλιβερή κατάσταση.
Όλα τελείωσαν σε 90 δευτερόλεπτα
Τίποτα απολύτως δεν άλλαξε στα πρώτα λεπτά της επανάληψης και οι φιλοξενούμενοι έφτασαν ως το 42-61. Η μοναδική ομαδική αντίδραση του Ολυμπιακού ήρθε τα επόμενα λεπτά. Αύξησε λίγο την πίεση και οδήγησε την Φενέρ σε τρία μαζεμένα λάθη, πήγε περισσότερο τη μπάλα στο ποστ, έτρεξε ένα σερί 19-4 και μείωσε σε 61-65, 90 δευτερόλεπτα πριν το τέλος της τρίτης περιόδου.
Εκεί φάνηκε πως μπορούσε το μομέντουμ να αλλάξει πλευρά και να έρθει στον Ολυμπιακό. Κι, όμως, μέσα σε 90 δευτερόλεπτα, ο Ολυμπιακός υπέπεσε σε όλα τα σφάλματα που χαρακτήρισαν την εμφάνισή του. Λάθος άμυνα μετά από αλλαγές, τρίποντο. Φτηνό λάθος στην δικιά του επίθεση, τρανζίσιον, πάλι καλάθι. Ένα σφύριγμα για φλόπινγκ στο Πολ και κερασάκι στη τούρτα, κι άλλο χαμένο αμυντικό ριμπάουντ που οδήγησε σε ένα ακόμα τρίποντο, του Ντατόμε από τη γωνία.
Η φενέρ με ένα σερί 9-0 μέσα σε ενάμισι λεπτό, μετέτρεψε το 61-65 σε 61-74 με την εκπνοή της περιόδου κι αυτό ήταν η “ταφόπλακα” για τον… συγκεκριμένο Ολυμπιακό. Το γήπεδο σώπασε ξανά, το μομέντουμ παρέμεινε κλειδωμένο στους Τούρκους και η αλήθεια είναι πως μέχρι το τέλος του αγώνα, ουσιαστικά δεν απειλήθηκαν οι φιλοξενούμενοι.
Τι να πρωτοεξηγήσεις…
Για τα βαθμολογικά δεδομένα τι να λέμε τώρα… Παιχνίδι – παιχνίδι πάμε και αυτό που έγραφα τον Οκτώβρη πριν το επίσημο τζάμπολ, πως φέτος ο Ολυμπιακός μπορεί από νωρίς μέσα στη σεζόν να βολοδέρνει χωρίς στόχο και χωρίς καν να μπορεί να χτίσει πολλά πράγματα για το μέλλον το βλέπουμε να έρχεται.
Ο Ολυμπιακός πήρε δύο παίκτες σε μια μέρα όταν είδε πως τα πράγματα είναι πολύ σκούρα, αποφάσισε να αφήσει τον Κεμζούρα (φτηνή και βολική λύση) στη θέση του Head Coach και ότι βρέξει ας κατεβάσει…
Ο Ρότσεστι έχει ιστορία στο μπάσκετ, διαθέτει ποιότητα, αλλά δεν κολλάει σε αυτή την περιφέρεια, πέρα από το να δίνει κάποιες στιγμιαίες λύσεις στην επίθεση. Ένας ακόμα παίκτης με τρομερό πρόβλημα στην άμυνα σε μια ήδη πολύ προβληματική σε αυτό το κομμάτι γραμμή γκαρντ, είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρξει με τον Σπανούλη σε ίδια σχήματα για πολλή ώρα, δεν μπορεί να προσφέρει σε διάρκεια όσα πραγματικά χρειάζονται.
Ο Ριντ έχει κάνει μεγάλη προόοδο το παλικάρι στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης από όταν ήρθε, στην επίθεση βγάζει κάποιες εντυπωσιακές φάσεις με τον όγκο του και τις παραστάσεις του, αλλά στην άμυνα μέχρι τώρα, την άμυνα αλλαγών που του ζητάει ο Κεμζούρα αλλού πατάει κι άλλου βρίσκεται, μπερδεύεται και χάνεται συνεχώς. Το βλέπουμε σε κάθε παιχνίδι.
Μέχρι που μια στιγμή χθες τον… έσπρωξε ο Ρούμπιτ πάνω στην αλλαγή, μπας και πάει εκεί που πρέπει! Τι να λέμε…
Για τον Baldwin τα είπαμε, τον έχει ψιλό – ακυρώσει πάλι ο Κεζμούρα και αυτός πλέον όταν μπαίνει ούτε καν συγκέντρωση δεν έχει τις περισσότερες φορές. Ο Βεζένκοφ που προερχόταν από σερί καλές εμφανίσεις, σε ένα ματς που στα χαρτιά του ταίριαζε, απέναντι σε σχήματα της Φενέρ χαμηλά με ημίψηλους για…. ψηλούς, δεν ακούμπησε! Γιατί;
Και έχουμε φτάσει στο σημείο ο μαχητικός Τσέρι να παίζει από όλους στην περιφέρεια του Ολυμπιακού. Επαναλαμβάνω.
Βρισκόμαστε στο 2020 και ο Τσέρι σε ένα ακόμα παιχνίδι πάτησε τα 27 λεπτά. Αν εξαιρέσουμε την άμυνα πάνω στο Ντε Κολό, θετικός ήταν ο άνθρωπος και πάλεψε πολύ όπως πάντα.
Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Σε άλλα ρόστερ του πρόσφατου παρελθόντος, ο συγκεκριμένος παίκτης δεν θα υπήρχε και στο φετινό Ολυμπιακό έχει εξελιχθεί σε… άβγαλτο από το παρκέ. Αυτό αν δεν τα λέει όλα για την φετινή ποιότητα και το επίπεδο της ομάδας, σίγουρα λέει πάρα πολλά.
Η ουσία…
Να καταγράψουμε την αλήθεια κατάματα. Μετά το τέλος του πρώτου γύρου, ο Ολυμπιακός με ρεκόρ 6-11 έχει απομακρυνθεί από την οκτάδα, μόλις τρεις ομάδες έχουν λιγότερες νίκες από εκείνον (και οι δυο, η Ζενίτ και η Άλμπα παίζουν απόψε (3/1) και διάγει μια σεζόν κάθετης πτώσης, που πληγώνει το πρεστίζ του, ενώ παράλληλα δεν αγωνίζεται στο πρωτάθλημα.
Το χειρότερο από όλα, κατά τη γνώμη μου, που το γράφω συχνά και το επαναλαμβάνω γιατί είναι SOS;
Δεν διαφαίνεται, τουλάχιστον ακόμα, από πουθενά ότι το άμεσο μέλλον, ας πούμε η επόμενη σεζόν, θα είναι καλύτερη, με πιο ευοίωνες προοπτικές.
Το ότι θα προστεθεί ο Λαρεντζάκης ή και ο Χαραλαμπόπουλος, για το επίπεδο της Ευρωλίγκας, δεν σημαίνει και πολλά. Πόσο μάλλον όταν ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης, όπως όλοι μας, συνεχίζουν να μεγαλώνουν.
Πριν 11 μήνες, προέκυψε η αποχώρηση από εκείνο το ματς κυπέλλου στο ΟΑΚΑ και το #Mexritelous.
Από τότε είχα γράψει δύο πράγματα. Σέβομαι απόλυτα την απόφαση του Ολυμπιακού κι αν το δούμε αποκλειστικά ως προς την ηθική του πλευρά, έχει λογική ή αν πιο σωστά αιτία, η απόφαση που έλαβε.
Γιατί είναι αλήθεια ότι αρκετά χρόνια τώρα, τον κοροϊδεύουν. Ιδίως η ΚΕΔ.
ΟΜΩΣ. 1. Δεν θυμάμαι ποτέ καμία τέτοιου είδους μάχη να κρίθηκε μέσα στο γήπεδο, πάντα κρίνονται εκτός και σχεδόν πάντα στο παρασκήνιο αν θέλουμε να μιλάμε ανοιχτά.
Δηλαδή, το αν θα συμμετέχει μια ομάδα στο πρωτάθλημα και αν θα είναι στο γήπεδο η όχι, τη μάχη της δικαιοσύνης και της αξιοκρατίας σε ομοσπονδίες και διαιτησίες δεν την επηρεάζει άμεσα.
Εντάξει, λοιπόν, ο Ολυμπιακός δεν παίζει στην Ελλάδα. Με τη μάχη αυτή, που λέω ξανά δεν κρίνεται εντός, αλλά εκτός γηπέδου, που βρισκόμαστε;
Πάμε και στο δεύτερο. Για να αποφασίσεις να πάρεις μια τέτοια απόφαση και μαζί το ιστορικό στίγμα του υποβιβασμού στην Α2 για ένα σύλλογο του βεληνεκούς του Ολυμπιακού, πρέπει ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να τα δώσεις όλα για να έχεις μια ομάδα στην Ευρωλίγκα, ικανή να διεκδικήσει πράγματα, επαρκή να κάνει το κόσμο να ονειρεύεται και να χαίρεται.
Να υπάρχει ένα νόημα ρε παιδί μου, σε όλο αυτό.
Με αυτή την άποψη που είχα διατυπώσει και τότε, φάνηκε ότι συμφωνούν οι πρόεδροι, αφού στην τότε συνάντησή τους με τους οργανωμένους υποσχέθηκαν ένα Ολυμπιακό πολύ δυνατό στην επόμενη Ευρωλίγκα.
Έντεκα μήνες μετά, η πραγματικότητα ποια είναι, που δεν αμφισβητείται;
Πως ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με το μέχρι τέλους και την Α2, ο Ολυμπιακός έχει την ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ομάδα της δεκαετίας ολόκληρης που μόλις έκλεισε.
Κάτι πάει λάθος στο σενάριο, κύριοι…
Την χειρότερη. Δηλαδή, η αποχώρηση από το πρωτάθλημα ως τώρα στη πράξη συνδυάζεται με τον χειρότερο Ολυμπιακό που έχουμε βιώσει όλα τα τελευταία χρόνια, μια ομάδα που αγωνιστικά είναι σε ξεκάθαρη πτωτική πορεία και με τους δύο παίκτες – πιο μεγάλα στηρίγματά της σε όλη αυτή την πορεία από το 2010 και μετά να βρίσκονται σε προχωρημένη μπασκετική ηλικία.
Άρα, έχουμε απουσία από την Ελλάδα, άτακτη υποχώρηση στην Ευρωλίγκα και το πιο ανησυχητικό κατά τη γνώμη μου, καμία ένδειξη πως το άμεσο μέλλον θα είναι καλύτερο και πιο πρόσφορο για όνειρα.
Αν κάνω λάθος στο τελευταίο, που πονάει περισσότερο από όλα, συγγνώμη, αλλά δεν φταίω εγώ, η εσωστρέφεια ευθύνεται και η έλλειψη γνώσης για τα μελλοντικά σχέδια του κλαμπ, που βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας του.
Μέσα σε όλα αυτά, ο Σπανούλης, ο καλύτερος και πιο πετυχημένος παίκτης στη σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας έκανε το ρεκόρ.
Σπανούλης: Ο κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης! (videos – πίνακες)
Που είναι σημαντικό ιστορικά, αλλά για μένα δεν αλλάζει τίποτα ως προς την μοναδικότητα της κλάσης και του χαρακτήρα του Βασίλη, ακόμα και αν είχε αποχωρήσει για παράδειγμα, χωρίς να έχει χριστεί κάποια στιγμή – και – πρώτος σκόρερ στη κορυφαία διοργάνωση.
Δεν ξέρω πως ακριβώς νιώθει ο ίδιος, αν και φαντάζομαι. Προσωπικά, ένιωσα όχι μόνο χαρμολύπη και γλυκόπικρη γεύση, όπως ο Μπίλι είπε.
Ενιωσα και θλίψη, κι ένα ψυχολογικό άδειασμα.
Μια τέτοια στιγμή, για ένα τέτοιο τόσο σπάνιο παίκτη και προσωπικότητα, να έρθει και να γραφτεί ιστορία μέσα σε ένα περιβάλλον μιζέριας, ανασφάλειας, άγνοιας για το άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον αυτής της ομάδας.
Μια ομάδα που οι Αγγελόπουλοι μαζί με την επιτυχία να τον υπογράψουν το 2010, την τράβηξαν από τον βούρκο και με πολύ μεράκι και πολλά εκατομμύρια της προσέδωσαν μεγάλη λάμψη και ένα μοναδικό χαρακτήρα.
Επί εποχής Αγγελόπουλων πάλι, η λάμψη εκείνη έχει πια ξεθωριάσει και ο κύκλος έχει κλείσει.
Ξεκάθαρα.
Κι έμεινε μόνο τούτο το ρεκόρ να μας θυμίζει τα περασμένα μεγαλεία.
Ναι, ο Βασίλης είναι ένας τεράστιος αθλητής. Δύσκολα θα βγει άλλος με το πνεύμα και το mentality του.
Ο Ολυμπιακός είναι τυχερός που περπατάει χέρι – χέρι μαζί του δέκα χρόνια.
Το καλοκαίρι του 2010 αναζητούσε έναν ηγέτη διαφορετικό από τους άλλους. Να του αλλάξει τη μοίρα.
Τον βρήκε και τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι και την έχει γράψει η ιστορία.
Δέκα χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 2020, ο Ολυμπιακός θα αναζητάει το… μέλλον του.
Τον νέο κύκλο του.
Μακάρι να τον βρει. Προς το παρόν από πράξεις και λόγια…σιωπή.