Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Το ΝΒΑ Greece στη στήλη του με τους καλεσμένους συντάκτες, είχε ζητήσει από τον Νίκο Βαρλά (από τους πιο γραφικούς Λεμπρονικούς από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε ο Βασιλιάς) να γράψει ένα άρθρο για τον άτιτλο ακόμα King James, πριν τους τελικούς του 2012.
Στις 11 Ιούνη είχε δημοσιευτεί και ακριβώς τρία χρόνια μετά, είναι ένα όμορφο τάιμινγκ να αναδημοσιεύσουμε την συγκεκριμένη ανάλυση για τον άνθρωπο και αθλητή Λεμπρόν Τζέιμς. Τι έχει αλλάξει από τότε? Όχι πολλά! Έχει κατακτήσει 2 πρωταθλήματα, παλεύει σαν αγρίμι για το τρίτο και για πρώτη φορά στα 12 χρόνια παρουσίας του στο ΝΒΑ, έχει αναγκαστεί να διαφοροποιήσει το στιλ παιχνιδιού που λατρεύει. Σουτάρει περισσότερο από ότι γουστάρει, πασάρει λιγότερο από όσο λατρεύει.
ΓΙΑΤΙ χωρίς τον Ίρβινγκ και τον Λοβ, ΔΕΝ υπάρχει άλλος τρόπος να επιβιώσει το Κλίβελαντ στην σειρά των τελικών με το Γκόλντεν Στέιτ. Από άποψης μπασκετικής λογικής, γενικά δεν υπάρχει καμία λογική στο να κερδίσουν 4 φορές οι Καβς με την νυν σύνθεσή τους Ουόριος.
Κι, όμως. Βρίσκονται στο 2-1 και τα ξημερώματα πιθανότατα θα βιώσουμε την μάχη που θα μας “δείξει” προς τα που πάει το δαχτυλίδι. Αν το Κλίβελαντ κάνει το 3-1, η ψυχολογία μπορεί να κερδίσει την εξάντληση και τις πολύ λίγες λύσεις, για μια ύστατη και ιστορική φορά. Αν η ομάδα του Στιβ Κερ ισοφαρίσει και ανακτήσει το πλεονέκτημα, η σειρά πάει πιο μακριά και ο Λεμπρόν ακόμα κι αν δεν καταρρεύσει ψυχολογικά, είναι αδιανόητα δύσκολο να μην καταρρεύσει σωματικά.
Πριν από όλα αυτά, διαβάστε το άρθρο για τον Λεμπρόν που γράφτηκε ακριβώς σαν σήμερα, τρία χρόνια πριν.
Λεμπρον, το πιο πλήρες ον!
Από τα 16 του χρόνια, η ζωή του LeBron James έχει τον εξής τίτλο: Όλοι ασχολούνται μαζί μου! Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε, αλλά αυτός ο νόμος που διέπει την καθημερινότητά του, παραμένει απαράλλαχτος. Σε πλήρη ισχύ! Τα τελευταία 3 χρόνια η κουβέντα, η συζήτηση, οι απόψεις που περιστρέφονται γύρω από αυτόν, πολλές φορές στη μορφή της εμμονής, έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Δεν νομίζω ότι ιστορικά έχουμε συναντήσει κάτι παρόμοιο στον παγκόσμιο αθλητισμό.
Την τελευταία του σεζόν στους Cavs και αυτές τις 2 στους Heat, άπαντες λατρεύουν να συμμετέχουν στο… Debate. Είναι κότα; Είναι ο καλύτερος παίκτης στο ΝΒΑ στις 3 πρώτες περιόδους, αλλά εξαφανίζεται στο τέλος των κρίσιμων αναμετρήσεων; Είναι κακομαθημένος; Του λείπει η ηγετική ικανότητα; Πόσο ψώνιο είναι; Γιατί τρώει συνέχεια τα νύχια του; Η μητέρα του τα είχε με τον Delonte West; Εκατομμύρια ερωτήματα συνοδεύουν την ζωή και την καριέρα του.
Πλέον, το ερώτημα για το αν είναι κότα και για πάρα πολλούς το… πόσο κότα είναι, έχει λάβει διαστάσεις διαπλανητικές! Είναι τόσο συχνό και τόσο καυτό, όσο το αν υπάρχουν εξωγήινοι, αν ίπτανται UFO κάθε λίγο και λιγάκι, αν υφίσταται ζωή μετά τον θάνατο. Και για να έρθουμε στα δικά μας αν… υπάρχουν λεφτά ή όχι!
Υπάρχει ένας ακόμα νόμος στην ζωή μας… Όταν ασχολείσαι πάρα πολύ με κάτι, δεν σου περνάει απαρατήρητο! Αλλιώς, γιατί σε απασχολεί; Στην δουλειά μας, οι Αμερικανοί λένε: Είναι πολύ καλό να σε βρίζουν. Αρκεί όταν το κάνουν να γράφουν και να λένε σωστά το όνομά σου… Από αυτό το πρίσμα, ο LeBron James είναι σίγουρα ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών και μάλιστα άνευ αντιπάλου. Μόνος του τρέχει στην κούρσα!
Πάμε λίγο και στα σοβαρά; Ο κάθε άνθρωπος είναι πάνω από όλα τα… βιώματά του και πως αυτός τα έχει διαχειριστεί στο πέρασμα του χρόνου. Ο κάθε αθλητής, πάνω από όλα είναι άνθρωπος! Πόσοι από τους «ειδικούς» πάνω στο φαινόμενο James γνωρίζουν έστω και λίγα πράγματα για το background του;
Αυτό λατρεύω!
Οι απόψεις είναι σαν τον… πισινό. Ο καθένας έχει από μια. Προσωπικά, λατρεύω τον LeBron, παρακολουθώ σαν μανιακός την καριέρα του από τότε που αντιλήφθηκα ότι υπάρχει και έχω φιλοσοφήσει από που πηγάζει αυτό το κόλλημα! Μετά από χρόνια… διατριβής έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όσο ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ είναι αθλητικά και μπασκετικά, τόσο ΆΝΘΡΩΠΟΣ είναι στην real life, κάτι που σε πολλές κρίσιμες στιγμές βγαίνει στο παιχνίδι του και του γυρίζει μπούμερανγκ.
Και εξηγούμαι! Στα δικά μου μάτια ο James είναι ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης που έχει υπάρξει στο μπάσκετ. Μαζί με τον Michael Jordan και φυσικά τον Magic Johnson. Δεν θα διαβάσετε ΚΑΝΕΝΑΝ αριθμό σε αυτό το άρθρο και ΚΑΜΙΑ σύγκριση με άλλα “ιερά τέρατα” του ΝΒΑ.
Είμαι απόλυτα ενάντιος στις συγκρίσεις, όχι μόνο σε παίκτες που έχουν αγωνιστεί σε άλλες εποχές, αλλά ακόμα και με αθλητές που διαγράφουν την πορεία τους σε παράλληλο χρόνο. Με ενοχλεί αυτή η κατάσταση, την έχω βιώσει με… εκνευρισμό και στις συγκρίσεις του Νίκου Γκάλη με σύγχρονους Έλληνες μεγάλους παίκτες και απέχω! Γιατί, στην ζωή κανένας δεν είναι ίδιος. Το ανθρώπινο γένος χαρακτηρίζεται από την ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ του. Κάτι που προέρχεται από το DNA, εξελίσσεται και συμπληρώνεται με τις εμπειρίες και τα όσα ζει ο καθένας μας.
Εμένα μου αρέσει η άσπρη σοκολάτα. Σε άλλους η μαύρη. Κάποιοι γουστάρουν τα πορτοκάλια. Κάποιοι άλλοι τα μήλα. Άλλοι αηδιάζουν με το ροκφόρ, άλλοι με την φέτα! Γεύσεις είναι ρε παιδιά! Γιατί πρέπει πάση θυσία η μια να είναι καλύτερη από την άλλη; ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να είναι και οι δύο ωραίες, γευστικές;
Και επιστρέφω. Αυτό που λατρεύω στον James είναι ο συνδυασμός που πρεσβεύει. Ενώ είναι υπέρ – παίκτης και από τους καλύτερους δεκαθλητές στον κόσμο, ενώ έχει τεράστιες φιλοδοξίες κάτι που αποδείχτηκε από τα εφηβικά του χρόνια, έχω πειστεί πως ο αθλητικός εγωισμός του είναι σε πολύ πιο χαμηλά, ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ επίπεδα, συγκριτικά με την συντριπτική πλειοψηφία των άλλων μεγάλων σταρ!
Ενώ είναι μακράν του δεύτερου ο παίκτης που καθορίζει το παιχνίδι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στη λίγκα, ο ψυχισμός του πολιορκείται από την ανάγκη να είναι ΚΑΛΟΣ συμπαίκτης και ΜΕΡΟΣ ενός συνόλου. Θέλει σαν τρελός το πρωτάθλημα. Ήθελε, όμως, το δαχτυλίδι με τους Cavaliers, τώρα θέλει την… κάθαρση με τους Ηeat!
Δεν είναι η εμμονή του να γράψει η ιστορία πως είδαμε το πρωτάθλημα του LeBron! Η εμμονή του είναι να τα καταφέρει και να συμμετέχει στο πρωτάθλημα του Miami. Πριν του Κλίβελαντ, μετά ποιος ξέρει που… Όσοι τον παρακολουθούν ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ και δεν συμμετέχουν απλά στο… πανηγύρι γύρω από το όνομά του, ξέρουν πως έτσι λειτουργούσε και στο Cleveland! Μια ομάδα που την πήγε σε τελικούς, που την άφησε πρώτη στη regular season και όταν έφυγε, φάνηκε ξεκάθαρα πως το ίδιο roster χωρίς αυτόν, ήταν ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ σε όλο το ΝΒΑ!
Το στοιχείο που οι περισσότεροι το προσεγγίζουν ως έλλειψη ηγετικής ικανότητας, προσωπικά το εισπράττω ως ΜΕΓΑΛΟΣΥΝΗ. Είναι σπάνιο να είσαι ο καλύτερος και να έχεις την ανάγκη να παίζεις ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. Και όχι να απαιτείς ΟΛΟΙ να παίζουν αποκλειστικά για σένα. Αυτό είναι το gameplay του, αυτή είναι η φιλοσοφία του, αυτός είναι ο Lebron.
O μοναδικός star τέτοιου διαμετρήματος στο σύγχρονο μπάσκετ που νιώθει μεγαλύτερη ανάγκη να είναι ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ συμπαίκτης ακόμα και ως ηγέτης της ομάδας του, παρά το ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ, ο franchise player που τυχαίνει να έχει supporting cast δίπλα του. Έτσι, για να υπάρχουν κάποιοι να του δίνουν την μπάλα στις επαναφορές!
Ακριβώς αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα του, τον οδήγησε να πάρει την δύσκολη απόφαση το καλοκαίρι του 2010. Οι άλλοι το βλέπουν ως υποχώρηση και αποδοχή ότι ΔΕΝ μπορεί μόνος του. Μα, δεν παίζει τένις, παίζει μπάσκετ! Για μένα, η κάθοδος στο Miami είναι η πιο απτή απόδειξη ότι σκέφτεται και λειτουργεί με τον τρόπο που περιγράφω. Πως δεν βάζει τον εαυτό του πάνω από το άθλημα και δεν θεωρεί πως είναι… ανώτερος από αυτό. Και βέβαια δεν είναι! Αυτός, το ξέρει τουλάχιστον! Είναι θέμα προσέγγισης.
Τα στοιχεία που κάνουν την μισή υφήλιο να τον θεωρεί λιπόψυχο, είναι αυτά που με έχουν κάνει να τον ερωτευτώ!
Από πού πηγάζει?
Από κάπου πηγάζει η συγκεκριμένη φιλοσοφία. Άποψή μου; Από την ίδια του την ζωή! Ο LeBron ουσιαστικά δεν είχε ποτέ πατέρα. Η μητέρα του Gloria τον έφερε στον κόσμο, όταν ήταν στην εφηβεία. Στα 16 χρόνια της… Όταν ο James άρχισε να βγάζει χρήματα από το μπάσκετ, πριν καν ενηλικιωθεί (έχει τιμωρηθεί για αυτό!) η μάνα του μόλις είχε ξεπεράσει τα 30!
Έμαθε από μικρός πως είναι να φροντίζεις και να βοηθάς τους γύρω σου. Όταν αυτός είχε ανάγκη από στοργή και γονείς να δώσουν μια κατεύθυνση, τις βάσεις για την ζωή του, η ίδια η ζωή απαιτούσε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Γιατί, πολύ απλά, δεν υπήρχε άλλη option. To σίγουρο ήταν πως πρέπει να γίνει αρχηγός της φαμίλιας. Το μοναδικό δίλημμα; Αν θα το πετύχει με μέσο το basket ή το football!
Τα παιδικά του βιώματα πιστεύω ακράδαντα πως τον οδήγησαν στην απόφαση να κάνει οικογένεια από τόσο μικρός! Ότι του λείπει του καθενός… Την εποχή που στην περιοχή του Ohio η φήμη του λάμβανε μυθικές διαστάσεις και εξαπλωνόταν με την μορφή του ιού σε όλες τις ΗΠΑ, αυτός είχε ήδη επιλέξει σύντροφο. Κι ας είχε γύρω του όλες τις προκλήσεις του κόσμου… Αυτό είχε ανάγκη, αυτό έκανε!
Είναι τυχαίο πως στα 20 καλωσόρισε το πρώτο αγοράκι του και στα 23 το δεύτερο; Και ας αρραβωνιάστηκε 7 χρόνια μετά την γέννηση του πρώτου του παιδιού! Νομίζω πως όχι… Είναι πάνω από όλα άνθρωπος, είναι συναισθηματικά ευάλωτος, ζει για να προσφέρει στους δίπλα του (μετά το καλοκαίρι του 2010 και το απίστευτο κράξιμο στο Κλίβελαντ με ενορχηστρωτή τον Dan Gilbert, υπολογίζεται πως είναι ο άνθρωπος με τις περισσότερες φιλανθρωπίες όχι μόνο στο Akron αλλά σε όλο το Ohio) και αυτά τα στοιχεία βγαίνουν στο παρκέ. Με τις θετικές και αρνητικές τους πτυχές!
Αυτή είναι η δική μου εκδοχή για τον άνθρωπο LeBron που εννοείται πως επηρεάζει απόλυτα τον παίκτη James και το διαπίστωσα ακόμα περισσότερο στα 10 λεπτά που είχα την ευλογία να μοιραστώ κουβεντιάζοντας μαζί του, το φθινόπωρο του 2009, μετά το Cavs – Olympiacos.
Ο υπέρ – παίκτης
Καταλήγω με τον παίκτη, τον King James! Λέω και πάλι, δεν θα διαβάσετε ΚΑΝΕΝΑ ρεκόρ που στηρίζεται στα μαθηματικά και τους αριθμούς. Αν και έχει πετύχει αμέτρητα και σε πάμπολλες κατηγορίες. Αν και είναι αυτός που πάντα τα «άγγιζε» στην μικρότερη ηλικία. Όχι αριθμούς, όχι συγκρίσεις, μόνο μπάσκετ!
Υπάρχει ένα στοιχείο, η ικανότητα του να καθορίζει ένας αθλητής το παιχνίδι (domination ability) στο οποίο ο ήρωας της ιστορίας μας, είναι υπερφυσικός! Όλοι οι μεγάλοι παίκτες στο ΝΒΑ κάθε καλοκαίρι βελτιώνονται στα επί μέρους κομμάτια του παιχνιδιού τους, γιατί σε αντίθεση με τους περισσότερους Ευρωπαίους έχουν πολλούς μήνες να εξασκούνται στις αδυναμίες τους, να επισκέπτονται ειδικά κέντρα, ή να περνάνε άπειρες ώρες με τους προσωπικούς τους γυμναστές στα λεγόμενα special skills.
Κάθε σεζόν τους βλέπουμε καλύτερους σε ξεχωριστά κομμάτια του παιχνιδιού. Ρωτάω, λοιπόν. Ποιός παίκτης έχει εμφανιστεί στην ιστορία του αθλήματος που λατρεύουμε και είχε μεγαλύτερο domination ability; Ποιον παίκτη έχουμε απολαύσει να έχει πιο πληθωρική, πιο μαζική, πιο πολυδιάστατη συμμετοχή στο παιχνίδι;
Ο τύπος λόγω των σωματικών του προσόντων, των αθλητικών του ικανοτήτων και του πόσο έχει δουλέψει πάνω σε στοιχεία που δεν ήταν δυνατό να τα διαθέτει (ελαστικότητα, πλαστικότητα), δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορεί να κάνει. Και καμία θέση που δεν μπορεί να την παίξει, έστω ικανοποιητικά. ΚΑΜΙΑ!
Του είναι παιχνιδάκι να αγωνιστεί ως καθαρόαιμο πλέι μέικερ. Όχι σε κάποιες κατοχές, αλλά σε αγώνες ολόκληρους. Η αντίληψή και η ικανότητά του στην πάσα, είναι εντυπωσιακή. Πασάρει μετά από τρίπλα, πασάρει από το low post, πασάρει στον αέρα, πασάρει όπως θέλει, όποτε θέλει.
Να μιλήσουμε για το σκοράρισμα; Το θεωρώ περιττό! Ακόμα και όσοι μισούν τον James παραδέχονται ότι είναι καλαθομηχανή. Ο τρόπος και η συχνότητα που επιτίθεται στο καλάθι, δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία του σπορ. Σκοράρει από κοντά, σκοράρει από μακριά (όσοι υποστηρίζουν πως δεν διαθέτει καλό μακρινό σουτ, να μας πούνε αν ο κορυφαίος όλων των εποχών, Jordan, είχε στις αντίστοιχες ηλικίες, πιο αποτελεσματικό σουτ ή καλύτερη μηχανική), σκοράρει με πρόσωπο, σκοράρει με πλάτη.
Έχει επιλογές για κάθε τύπου προσαρμογή. Τους ψηλότερους αντιπάλους τους «κερδίζει» στα πόδια. Τους πιο κοντούς, αν χρειαστεί, τους πάει κοντά στο καλάθι. Απέναντι σε προσαρμοσμένες άμυνες; Όταν στέλνουν βοήθειες πάνω του; Οι φυσιολογικοί παίκτες, διαθέτουν μια επιλογή, την πάσα. Αυτός διαθέτει δύο, όπως διαπιστώσατε και στον 6 τελικό της Ανατολής!
Στην άμυνα; Απλά εκπληκτικός. Επίσης, μπορεί να ανταποκριθεί σε κάθε ρόλο. Να μαρκάρει παίκτη με παρεμφερή σωματοδομή. Να μαρκάρει πολύ πιο κοντό αντίπαλο και να τα καταφέρει. Να… μαρκάρει σέντερ! Το έχει κάνει τόσες φορές, με επιτυχία!
Γιατί; Επειδή έχει απίστευτα δυνατό κορμό, το σώμα του είναι “εξωγήινο” (και) από την μέση και πάνω, με αποτέλεσμα να αγαπάει τις επαφές… Θα βάλει το κορμί του, θα βγει από μπροστά, θα έχει το σωστό positioning, θα δυσκολέψει σε πολλές φάσεις οποιονδήποτε ψηλό παίκτη.
Πείτε μου ποιος μη ψηλός αθλητής μπάσκετ έχει κάνει τόσα πολλά εκπληκτικά μπλοκ σε ψηλότερους παίκτες; Κανείς. Δεν το κάνει μια στο τόσο. Δεν το κάνει που και που. Το κατορθώνει συνέχεια!
Για να μην το κουράσω άλλο, μπορώ να γράφω 10 μέρες ολόκληρες για τα χαρίσματά του. Ο LeBron James είναι ο αθλητής με το μεγαλύτερο rating και domination ability που υπάρχει στον κόσμο σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Και νομίζω πως η διαφορά του με τον επόμενο είναι μεγάλη. Είναι ο μοναδικός που στο υψηλότερο επίπεδο μπορεί να αποδώσει ικανοποιητικά ΚΑΙ στις 5 θέσεις σε ΕΠΙΘΕΣΗ και ΑΜΥΝΑ. Μιλάω για το αμιγώς μπασκετικό κομμάτι και ΟΧΙ για το πνευματικό.
Εκεί έχει αποδειχτεί πως υπάρχει “θέμα”. Αποκλειστικά, εγκεφαλικό. Το είδαμε στην σειρά με τους Celtics στον τελευταίο του χορό με το Cleveland. Η αποφράδα μέρα και η εμφάνιση στο 5 ματς αυτής της σειράς. Εκεί, εισέπραξα πως ράγισε το γυαλί με την πρώην ομάδα του.
Το είδαμε πάλι, στους περσινούς τελικούς με το Dallas. Δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, η απόδοσή του μεταλλάχθηκε απότομα σε σχέση με τα απίθανα πράγματα που μας παρουσίασε στις σειρές της Ανατολής με τους Celtics και τους Bulls. Ισχύει. Όπως ισχύει πως δεν τον βοήθησε η ομάδα του, η χημεία της και η προπονητική… αφηρημένη κατεύθυνση, όταν το πράγμα ζόρισε και χρειάζονται ιδέες για να ξεκολλήσει το σύστημα.
Γιατί, όμως, ο κόσμος θυμάται και δίνει τέτοια έμφαση στις άσχημες μέρες και όχι στις πάρα πολλές εντυπωσιακές, σε ΕΠΙΣΗΣ κρίσιμα ματς; Δεν έχω απάντηση σε αυτό. Ίσως είναι η μοίρα των κορυφαίων…
Ποιος αθλητής αγωνίστηκε υπό ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΙΕΣΗ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ στον do or die 6 τελικό της Ανατολής, σε εκτός έδρας παιχνίδι και αντέδρασε με μια από τις καλύτερες εμφανίσεις όλων των εποχών σε playoffs NBA; Πότε και ποιός παίκτης έχει συσσωρεύσει την πίεση που υφίσταται αυτή την στιγμή στις πλάτες και το μυαλό του ο James;
Είναι δυνατόν μια… κότα να κάνει αυτή την εμφάνιση, αυτή την απόδραση (από την Βοστόνη) με όλους τους κόκορες της γης να περιμένουν στη γωνία πριν… ξημερώσει (Greek time!), πριν αλέκτωρ λαλήσει 3; Τελικά λάλησε 45!
Όλα είναι σχετικά στην ζωή. Την ίδια συζήτηση είχαμε με τον Γιώργο Πρίντεζη λίγες ώρες μετά τον τελικό με την ΤΣΣΚΑ. Για όσους ζουν μέσα στον αθλητισμό και έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο (που σημαίνει ότι έχουν αντέξει στον ανταγωνισμό από μικρά παιδιά), δεν υπάρχουν κότες και κόκορες.
Υπάρχουν προσωπικότητες και ισχυρότερες προσωπικότητες. Υπάρχουν καλές στιγμές και κακές στιγμές. Υπάρχουν περίοδοι που αγωνίζεσαι με καλή ψυχολογία, με κακή ψυχολογία, με σούπερ ή με καταρρακωμένη.
Ασφαλώς και έχει κάνει λάθη ο James. Εντός και εκτός παρκέ. Λάθος και μάλιστα μεγάλο ήταν ο τρόπος που επέλεξε να ανακοινώσει την απόφασή του τον Ιούλιο του 2010. Μετά, το παραδέχτηκε σε δημόσια θέα. Λάθος και μάλιστα αποκρουστικό ήταν η περιττή πλάκα με τον Wade για τον βήχα του Dirk. Λάθος ήταν πως κάπνισε μαριχουάνα για να ξεχαστεί από την πίεση που του δημιουργούν από μικρό παιδί, κάτι που επίσης παραδέχτηκε μέσω ενός βιβλίου που αφορούσε την ζωή του.
Λάθος ήταν που αποφάσισε στο σχολείο να παίξει football και την πρώτη του σεζόν οδήγησε την ομάδα του στους ημιτελικούς για πρώτη φορά στην ιστορία της! Σωστό ήταν που έσπασε τον καρπό του αμέσως μετά και αυτό το συμβάν, τον ώθησε να επιλέξει τελικά το μπάσκετ! Πολύ σωστό!
Ποιος δεν κάνει λάθη; Μόνοι όσοι δεν ζουν πια. Ο LeBron ευτυχώς ζει και… ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ! Και τον γουστάρω με χίλια, γιατί τα λάθη εκτός παρκέ τα παραδέχεται. Και τα λάθη μέσα στο γήπεδο είναι εύκολα ορατά και για όποιον το ψάχνει εις βάθος, σε απόλυτη σχέση και εξάρτηση με την ζωή και τα βιώματά του.
Η ουσία
Δεν με απασχολεί αν θα πάρει το πρωτάθλημα φέτος. Για την ακρίβεια, δεν με απασχολεί γενικά! Ο Γκάλης πήρε Ευρωλίγκα; Όχι! Ε, και; Θυμάστε κάτι καλύτερο στο ελληνικό μπάσκετ, σε ατομικό επίπεδο; Και για αυτόν η ίδια παραφιλολογία υπήρχε…
Θα ξέρουμε μετά από πολλά χρόνια ποια θέση διαφυλάττει η ιστορία για αυτόν τον αθλητή. Λέω ξανά πως πολλά πράγματα άπτονται και στο Lucky Strike, τις μεμονωμένες στιγμές της καθημερινότητας, ενός αγώνα (τις οποίες δεν ελέγχουμε) που μπορούν να καθορίσουν θετικά ή αρνητικά ολόκληρη την ζωή μας!
Για μένα ο LeBron είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος. Ένα παιδί με αδυναμίες, αλλά με πολύ καλή ψυχή. Ο James ποιος είναι; Ο πιο πλήρης παίκτης στον πλανήτη γη. Όχι στο άθλημα που τον… κέρδισε. Σε όλα τα ομαδικά! Αυτός που η επιρροή του σε ένα παιχνίδι μπάσκετ δεν έχει ταβάνι, αλλά ο ψυχισμός του τον ωθεί η επιρροή αυτή πάντα να μοιράζεται αρμονικά, για το καλό του συνόλου.
Αυτός ο συνδυασμός με μαγεύει περισσότερο από οποιοδήποτε δαχτυλίδι… Πριν τον δω να παίζει, πάντα κυριεύομαι από το συναίσθημα της γλυκιάς αναμονής. Ξέρω πως στο τέλος της βραδιάς, όταν το σκοτάδι αφήσει την θέση του στο φως, θα νιώθω γεμάτος που τον είδα να κάνει τα πάντα και που προσπαθεί κάθε μέρα να γίνεται καλύτερος.
Δεν με νοιάζει τόσο το αν θα πάρει κανένα, ένα ή 7 πρωταθλήματα, γιατί πιστεύω πως ούτε οι τίτλοι είναι πάνω από το άθλημα. Στην τελική πέρυσι το έχασε, αλλά το πήραν παίκτες που το κυνηγούσαν μια ζωή και το άξιζαν!
Αν το χάσει και φέτος; Θα φορέσουν το στέμμα οι Thunder και ο Durant! Ομάδα – απόλαυση να την βλέπεις, παίκτης «οφθαλμόλουτρο» να τον κοιτάζεις να καλπάζει και να… βάζει, να βάζει, να βάζει!
Νομοτελειακά, θα έρθει και η σειρά του! Το πιστεύω. Αν όχι;
Θα είναι ο καλύτερος παίκτης ever, από αυτούς που δεν φόρεσαν δαχτυλίδι…
Απολαύστε τους τελικούς που έρχονται.
Ίσως οι καλύτεροι όλων των εποχών στο κομμάτι της ενέργειας και της… τεστοστερόνης.
Πολλοί κόκορες μαζεμένοι σε ένα μαγικό κοτέτσι!
ΥΓ1. Ο Ολυμπιακός μας βοήθησε να βρεθούμε στο Κλίβελαντ το φθινόπωρο του 2009 και ο Θοδωρής Παπαλουκάς βοήθησε εμένα (μέσω του Ντέιβιντ Βάντερπουλ πρώην συμπαίκτη του Έλληνα άσου στην ΤΣΣΚΑ και ατομικού προπονητή τότε του Τζέιμς) να έχω την ευκαιρία να μοιραστώ κάποιο χρόνο μαζί με τον Λεμπρόν. Μετά το ματς με τον Ολυμπιακό. Από τα καλύτερα 10 λεπτά της ζωής μου.
ΥΓ2. Πριν τον αγώνα τον τραβούσα βίντεο επίμονα από απόσταση αναπνοής. Σίγουρα έγινα εκνευριστικός. Κάποια στιγμή γυρνάει στον τότε συμπαίκτη του Άντονι Πάρκερ (πρωταθλητής Ευρώπης με την Μακάμπι) και τον ρωτάει. “Έλληνας είναι αυτός με την κάμερα πάνω από το κεφάλι μου ή Κινέζος”? Πιστεύω ότι όπως αντιμετώπισε έναν άνθρωπο που είχε μπαστακωθεί από πάνω του και τον έπαιρνε με την κάμερα, αντιμετωπίζει και τους Haters… Με χιούμορ και υπομονή!
ΥΓ3. Όταν βγήκε από τα αποδυτήρια για να μας μιλήσει, συνέχισε το χιούμορ. “Ώπα, πάλι εσείς. Έπρεπε να το σκεφτώ”, είπε. Μια τύπισσα από το γραφείο Τύπου πλησίασε αυστηρά και μας ενημέρωσε πως έχουμε το πολύ τρία λεπτά. Ο Λεμπρόν μανούριασε και της είπε: “Κάτσε, έχουν έρθει από τόσο μακριά. Δεν έχω πρόβλημα. Θα μιλήσω με τα παιδιά (ήταν μαζί οι συνάδελφοι Άρης Μπάρκας και Ρήγας Δάρδαλης) και όταν τελειώσω θα φύγω για το σπίτι. Όλα καλά”.
ΥΓ4. Κάποια μικρά αποσπάσματα από το βίντεο εκείνης της βραδιάς, μπορείτε να τα δείτε!