Του Γιάννη Αντετοκούνμπο/ Follow @G_ante34
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο από το Μιλγουόκι γράφει στο επίσημο μπλογκ του για τους μικρούς στόχους που βάζει σε τομείς που απαιτείται μεγάλη βελτίωση και μοιράζεται με τον κόσμο στην Ελλάδα την δική του εμπειρία, που τον βοήθησε να αντέξει σε εποχές που ο στόχος ήταν η επιβίωση
Πνευματική προσέγγιση σταθερότητας
Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο από όλα, αυτό για το οποίο δουλεύω, είναι η βελτίωση. Θέλω να είμαι πολύ καλύτερος την επόμενη σεζόν, πιο παραγωγικός και πιο σημαντικός για τους Μπακς. Είναι μυστικό να είμαι πολύ απαιτητικός και ανικανοποίητος, πρώτα από όλα απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό. Η ίδια προσέγγιση ισχύει και για τους μικρούς βραχυπρόθεσμους στόχους. Μπορεί να έκανα μια πραγματικά καλή εμφάνιση, άντε δύο και στο επόμενο ματς δεν ήταν εύκολο να βγάλω στο παρκέ την ίδια επιθετικότητα στο παιχνίδι μου. Αντίθετα, μπορεί να μη μου έβγαιναν οι αγώνες όπως ήθελα 2 ή 3 συνεχόμενες φορές και στο ματς που ακολουθούσε έμπαινα αποφασισμένος και θυμωμένος με τον εαυτό μου.
Τότε, έπαιζα πολύ καλά. Κι αυτό είναι κάτι που χρειάζεται δουλειά, για να το βελτιώσω. Το ένα πολύ βασικό κομμάτι είναι η ολοκλήρωση στα μπασκετικά χαρακτηριστικά, το άλλο να είμαι πνευματικά ικανός να βλέπω τον κάθε αγώνα, την κάθε φάση, την κάθε μέρα ως μεγάλη πρόκληση και να νιώθω πως πρέπει ασταμάτητα να αποδεικνύω πράγματα.
Ρόλος στο παιχνίδι – Weakside
Η αλήθεια είναι πως ακόμα έχω ένα προβληματάκι όταν κάθομαι στην αδύναμη πλευρά την ώρα που εξελίσσονται τα επιθετικά συστήματα της ομάδας μου. Δεν συμμετέχω κι αυτό με θέτει κάποιες φορές εκτός ρυθμού και παιχνιδιού. Αδυνατώ να βγάλω ενέργεια, να είμαι ο εαυτός μου στο παρκέ. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι πως όταν είμαι τοποθετημένος στην αδύναμη πλευρά της άμυνας συνήθως δεν βοηθάω όσο πρέπει την ομάδα μου. Όσο ζεις μαθαίνεις, όμως. Τώρα που επέστρεψα στο Μιλγουόκι θα καθίσω και θα δω όλα τα παιχνίδια μου με τους προπονητές μου.
Είμαι σίγουρος ότι θα έχουν εντοπίσει τα αδύναμα σημεία μου. Το γιατί δεν προσφέρω το ίδιο από την αδύναμη πλευρά της άμυνας. Θα αναλύσουν τα λάθη μου και το τι πρέπει να κάνω για να βελτιωθώ σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού. Έχω καταλάβει πως στις καταστάσεις απομόνωσης (Isolation) που φτιάχνει η ομάδα για μένα, το πιο σημαντικό πράγμα θα είναι να σταθεροποιήσω την αποτελεσματικότητά μου και το ποσοστό στο σουτ από μέση απόσταση. Μεγάλο κλειδί. Αν οι αμυντικοί μου κολλάνε και ανεβαίνουν πιο πάνω για να μαρκάρουν αυτό το σουτ, τότε θα κάνω ντράιβ και γενικά θα έχω όλες τις επιλογές με το μέρος μου.
Είναι αλήθεια πως τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα με τη μπάλα από την κορυφή. Κι όταν στέλνουν βοήθεια πάνω μου, μου αρέσει πολύ να βλέπω τις πάσες και να δημιουργώ φάσεις για τους συμπαίκτες μου. Είναι ένα στοιχείο που υπάρχει στο παιχνίδι μου και με κάνει χαρούμενο να το βγάζω στο παρκέ και να βοηθάω άλλα παιδιά να σκοράρουν.
Για τα αχρείαστα φάουλ
Πολλές φορές δεν μπορώ να διαχειριστώ το πάθος μου να παίξω άμυνα. Θέλω όχι απλά να βγάλω την άμυνα, αλλά να κλέψω τη μπάλα. Με συνέπεια κάποιες φορές να δίνω εύκολα 1-2 φάουλ σερί. Είναι μια συνήθεια που πρέπει να την κόψω. Κάτι που δεν πρέπει να κάνω, γιατί έτσι πηγαίνω στο πάγκο και χάνω ρυθμό και χρόνο συμμετοχής. Πιστεύω πως είναι θέμα εμπειρίας και θα το βελτιώσω στο εγγύς μέλλον. Θα με βοηθήσουν πολύ και οι προπονητές μου σε αυτό.
Για την Ελλάδα
Το μυαλό μου οφείλει να είναι στο μπάσκετ, αλλά δεν γίνεται να μην ταξιδεύει και πίσω στην Ελλάδα. Και να θες να μην το σκέφτεσαι, δεν σε αφήνουν τα γεγονότα. Είμαι μικρός και άπειρος να μιλάω για τέτοια θέματα. Δεν διαθέτω την γνώση για να κρίνω και να έχω άποψη. Το μόνο το οποίο δικαιούμαι να μοιραστώ είναι τα συναισθήματά μου. Νιώθω στενοχώρια για την Ελλάδα και για όσα περνάει ο κόσμος. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι. Ειλικρινά, για αρκετά χρόνια στην ζωή μου πριν γίνω 18 και μπω στο ντραφτ και στο ΝΒΑ, έχω νιώσει στο πετσί μου το άγχος επιβίωσης. Την ανασφάλεια, το συναίσθημα του να μην ξέρεις τι σου ξημερώνει και πως θα καταφέρεις να επιβιώσεις.
Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση, για να την διαχειριστείς. Εύχομαι σε όλο το κόσμο δύναμη, κουράγιο καλή ψυχολογία και υπομονή. Προσωπικά, κατόρθωσα να βγω πιο δυνατός από δύσκολες καταστάσεις που βίωσα στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, με ένα μόνο όπλο. Την αγάπη για την οικογένειά μου, το συναισθηματικό δέσιμο που είχαμε μεταξύ μας, το ότι όλα τα περνούσαμε ενωμένοι και δίνοντας δύναμη ο ένας στον άλλο. Όταν έχεις ανθρώπους δίπλα σου που σε αγαπάνε, τους νοιάζεσαι και στηρίζει ο ένας τον άλλο, τότε ακόμα και τα μεγαλύτερα προβλήματα, αν δεν μπορούν να ξεπεραστούν, υπομένονται.
Έχει αποδειχτεί πολλές φορές στην ιστορία, πως η Ελλάδα όσα κι αν πέρασε, ποτέ δεν χάθηκε. Πάντα έβρισκε τρόπο να σηκώνεται και να προχωράει. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα.