Toυ Γιάννη Αβραμίδη
Δεν μπορεί να μην είναι ικανοποιημένος ακόμα και ο πιο δύσπιστος οπαδός του Παναθηναϊκού μετά τις κινήσεις που έγιναν αυτό το καλοκαίρι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και αυτοί που όλη την σεζόν –εν μέρει είχαν τα δίκια τους- ασκούσαν πολύ σκληρή κριτική, τώρα μιλάνε για Παναθηναϊκό με όραμα και στόχους που θυμίζουν την ομάδα του παρελθόντος και κυρίως της προηγούμενης δεκαετίας που σάρωσε τα πάντα στο διάβα της.
Το πλέον αισιόδοξο όμως είναι ότι χτίζεται μία ομάδα που θα έχει έμβλημα της το μπάσκετ που πρεσβεύει ο προπονητής της. Και πάνω σε αυτό θα σταθούμε στη συνέχεια.
Ο Παναθηναϊκός ως τώρα απέκτησε τον παίκτη που μπορεί κάλλιστα να γίνει ο επόμενος μεγάλος ηγέτης του, με χαρακτηριστικά γνωρίσματα που τον κάνουν μάλλον την πιο πετυχημένη μεταγραφική κίνηση στην Ευρώπη με βάση και την ομάδα στην οποία (επαν)ερχεται.
Τρομερός αμυντικός και από τους καλύτερους στο ΝΒΑ σύμφωνα με τα στατιστικά του πρωταθλήματος, εξαιρετικός πασέρ και σε ηλικία που δύσκολα κάποιος αφήνει το ΝΒΑ. Και δεν ήταν απλά ρολίστας εκεί έτσι… Με μέσο όρο 5 πόντους, 4 ασίστ σαν πρώτη αλλαγή στον «άσο», ο Νικ Καλάθης είναι η πρώτη επιλογή που θα μπορούσε να κάνει ο Παναθηναϊκός σαν διάδοχη κατάσταση του Δημήτρη Διαμαντίδη.
Ο Σάσα Πάβλοβιτς είναι ο σουτέρ που φαίνεται να έλειπε από τον Παναθηναϊκό και το ότι έπαιζε μία δεκαετία στο ΝΒΑ ακόμα και ως αναπληρωματικός του Λεμπρόν Τζέιμς φανερώνει πολλά. Στην Παρτιζάν έδειξε ότι προσαρμόζεται άμεσα στα Ευρωπαϊκά δεδομένα και ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην έχει ανάγκη τους 14 πόντους μέσο όρο που βάζει, αλλά σίγουρα έχει ανάγκη την ενέργεια που βγάζει στο παρκέ.
Τέλος (προς το παρόν τουλάχιστον) ο Ραντούλιτσα είναι διπλό κέρδος για τον Παναθηναϊκό. Εκτός του ότι πήρε έναν πραγματικό οδοστρωτήρα στην ρακέτα με εκπληκτικά τελειώματα και με τα δύο χέρια, έφερε στην ομάδα έναν παίκτη που έχει τεράστιο κίνητρο να αποδείξει σε όλους ότι έχει αδικηθεί τα τελευταία χρόνια. Ο Σέρβος θυμίζει πίβοτ που μόνο επί Πέκοβιτς είχαμε δει και θα πλαισιωθεί όπως όλα δείχνουν με ένα αθλητικό πεντάρι (Λάσμε ή Τάιους) για να… δέσει το γλυκό.
Και όλα αυτά ενώ στην ομάδα παρέμεινε ο βασικός ελληνικός κορμός συν του Γκιστ που από τον Δεκέμβρη το αργότερο θα δώσει ακόμα περισσότερη ώθηση στους πράσινους.
Πολλά θα ειπωθούν για ξένο γκαρντ, αλλά την παρούσα φάση κάτι τέτοιο ο Παναθηναϊκός δεν το χρειάζεται.
Ο λόγος είναι απλός και λέγεται Νίκος Παππάς. Ο Παναθηναϊκός τον στηρίζει, ο Τζόρτζεβιτς τον πιστεύει και μην ξεχνάτε πως ακόμα και ανέτοιμος να είναι ο Παππάς, ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχει στο ρόστερ του, μόλις 4 ξένους. Οπότε περιθώρια για αλλαγές και διορθωτικές κινήσεις πάντα θα υπάρχουν.
Τα σημαντικά παιχνίδια εξάλλου δεν γίνονται τον… Οκτώβριο αλλά πολύ αργότερα και ο Γκιστ θα ακολουθήσει κανονικά την προετοιμασία, ενώ ο Νίκος Παππάς θα φορτσάρει κάπου εκεί.
Επίσης αν αποκτηθεί και άλλος παίκτης τώρα, θα μείνουν πολύ πίσω οι Μποχωρίδης, Χαραλαμπόπουλος, Λούντζης, Κόνιαρης και Παπαγιάννης που έχουν φέτος την ευκαιρία να παίξουν επειδή το αξίζουν και όχι επειδή… πρέπει. Αυτό σημειώστε το γιατί στο τέλος με βάση αυτό θα κάνουμε ταμείο.
Πληροφορίες μου εξάλλου λένε ότι θα αποκτηθεί άλλος ένας ή δύο διεθνείς παίκτες με τις μικρές Εθνικές, με τον έναν να συμμετέχει και στις προπονήσεις του αντρικού.
Το μπάσκετ του Σάσα
Πάμε τώρα στον Τζόρτζεβιτς. Ο Σέρβος τεχνικός επιβεβαιώνει τον κανόνα που λέει πως ένας καλός πλέι μέικερ πάντα γίνεται και καλός προπονητής. Το αρχικό του πέρασμα πριν καμιά δεκαριά χρόνια στην Ιταλία, ουσιαστικά ήταν το πρώτο μάθημα που πήρε… Δεν ήταν έτοιμος και για αυτό έμεινε εκτός πάγκων, μελετώντας και προετοιμάζοντας το επόμενο βήμα του.
Στην Σερβία δεν περίμεναν το τι θα κάνει με την Μπενετόν για να του δώσει τα ηνία της Εθνικής ομάδας. Μάλιστα μετά από μία μέτρια χρονιά στο Τρεβίζο ίσως και να ήταν έκπληξη το ότι ανέλαβε την Εθνική ομάδα.
Όπως έκανε σαν παίκτης έτσι και σαν προπονητής κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του τότε και παίκτες του τώρα. Είναι προπονητής ψυχολογίας. Μπορεί να σε κάνει να βγάλεις το 100% στο γήπεδο ενώ όλη την χρονιά σέρνεσαι. Είναι πρόσφατο το παράδειγμα στο Μουντομπάσκετ, όταν η Σερβία μετά από δύο ήττες στην πρώτη φάση χαρακτηρίστηκε ως τελειωμένη και στο τέλος κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο.
Μιλάει πολύ με τους παίκτες του (ακριβώς το αντίθετο του Ιβάνοβιτς) και είναι της Σέρβικης σχολής Ομπράντοβιτς πως… «έξω από το γήπεδο «παίζουμε σφαλιάρες μέσα σε αυτό μιλάω μόνο εγώ».
Είναι σχεδόν απίστευτο το ότι με ένα χρόνο στον πάγκο της Εθνικής Σερβίας έχει κάνει παίκτες να θέλουν να παίξουν για αυτόν. Σημαίνει πολλά για το δέσιμο που έχει.
Ο ίδιος είναι λάτρης των πολλών εκπλήξεων στην άμυνα. Στο παιχνίδι με την Εθνική Ελλάδος, στο νοκ άουτ πέρυσι, άλλαξε σχεδόν όλη την άμυνα του, προσαρμόζοντας την ομάδα του πάνω στο παιχνίδι μας.
Δεν διστάζει να μείνει στο παρκέ με πέντε πολύ καλούς αμυντικούς για να βγάλει εκτός ρυθμού τους αντιπάλους, ενώ στην επίθεση θέλει γρήγορο παιχνίδι και αν κρίνουμε την Εθνική Σερβίας, πολύ, αλλά πάρα πολύ κεντρικό πικ εν ρολ, υπερφόρτωση της ρακέτας και την μπάλα στο ποστ με κίνηση μακριά από την μπάλα, αλλά όχι απαραίτητα στην weakside.
Είναι πολύ πιθανόν να δούμε από την αρχή αντίθετα σκριν κάτω από το καλάθι που θα δίνει ο Καλάθης στον Ραντούλιτσα και τον Φώτση σε ρόλο πασέρ, με τον Γιάνκοβιτς ή τον Πάβλοβιτς να είναι στο ποστ την ώρα που παίζει ο ψηλός.
Σας έχω τρία συστήματα από την Εθνική Σεβρίας πέρυσι και με βάση το ότι ο ίδιος συνεργάστηκε μπασκετικά δίπλα σε προπονητές-λάτρεις του πικ εν ρολ από το κέντρο ή του SidePick με isolation (Oμπράντοβιτς, Ρενέσες, Σκαριόλο ακόμα και ο Κρέσπι), φαντάζομαι ότι θα τα δούμε να εφαρμόζονται και στον Παναθηναϊκό.
ΥΓ. Την Τετάρτη το βράδυ θα τα πούμε και live