Της Εurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο ορισμός του πιστού στρατιώτη! Ένας από τους διεθνείς με την μακροβιότερη ιστορία, συμμετοχή και προσφορά στις εθνικές ομάδες. Ο Νίκος Ζήσης αποφάσισε να ρίξει τίτλους τέλους στην καριέρα του στην “επίσημη αγαπημένη” και σήμερα ανακοίνωσε την απόφασή του. Ένας τεράστιος κύκλος κλείνει, για ένα αθλητή που όπως η ιστορία θα καταγράψει, ήταν διαθέσιμος για την γαλονόλευκη επί 17 ολόκληρα χρόνια, επί 17 συνεχόμενα καλοκαίρια χωρίς να λείψει ποτέ!
Αυτό το στοιχείο – ξέχωρα από τις επιτυχίες, τα μετάλλια και την προσφορά – είναι το πιο σημαντικό και άξιο αναφοράς, ώστε να μείνει ο Ζήσης στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ ως σημείο αναφοράς για την αγάπη του στα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα. Μακάρι όλοι οι παίκτες που θα αγωνίζονται στην εθνική στο άμεσο και μακρινό μέλλον να έχουν την δική του συνέπεια…
Η μεγάλη διαδρομή…
Σε επίπεδο διοργανώσεων, όλα ξεκίνησαν από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Παίδων το 1999! Ακολούθησε το Ευρωπαϊκό Εφήβων το 2000, οι Μεσογειακοί Αγώνες το 2001 και το Ευρωμπάσκετ Νέων Ανδρών το 2002. Το 2003 άνοιξε η αυλαία για την εθνική Ανδρών, αλλά δεν έπαιξε στο Ευρωμπάσκετ της Σουδίας και έκανε πρεμιέρα στην Ανδρών, στην πατρίδα του και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004…
Επίσημη αγαπημένη
Στο ντεμπούτο του με την Ανδρών στο Ολυμπιακό τουρνουά της Αθήνας είχε 5.3 πόντους, 1.6 ριμπάουντ και 1.1 ασίστ. Ακολούθησε το Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου το 2005, εκεί που ο Ζήσης είχε πολύ μεγάλη συμβολή στο να γραφτεί ιστορία και ήταν ο πιο σταθερός παίκτης της εθνικής ομάδας από την αρχή ως το τέλος του τουρνουά.
Στα 22 του χρόνια “έγραψε” 10.6 πόντους, 2.1 ασίστ και 1.7 ριμπάουντ και ήταν καταλυτικός. Στο πρώτο νοκ – άουτ με το Ισραήλ που η ομάδα βρέθηκε σε κακή μέρα “καθάρισε”, στον ημιτελικό με την Γαλλία έβαλε κρίσιμες βολές και ήταν εκείνος που δημιούργησε την φάση για το ιστορικό τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη.
Στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2006 στην Ιαπωνία ξεκίνησε πολύ καλά, αλλά η απαράδεκτη ενέργεια του Βραζιλιάνου Βαρεζάο, του στέρησε την συμμετοχή από την συνέχεια του τουρνουά και ολόκληρη την τελική φάση.
Ακολούθησαν τα Ευρωμπάσκετ του 2007 στην Ισπανία, το Προολυμπιακό και η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο και το Ευρωμπάσκετ στη Πολωνία, το 2009. Εκεί που χωρίς τους Παπαλουκά και Διαμαντίδη, ο Ζήσης ανέλαβε ξεκάθαρα ηγετικό ρόλο ως “Διόσκουρος” του Σπανούλη στην περιφέρεια και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Σε εκείνο το τουρνουά είχε 7.6 πόντους, 3.7 ριμπάουντ και 1.3 ασίστ.
Ακολούθησε το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Τουρκίας το 2010 (10.3 πόντους, 3 ριμπάουντ, 2.2 ασίστ), το Ευρωμπάσκετ του 2011 (10,7 πόντους, 3.4 ριμπάουντ, 3.2 ασίστ) και το 2012 η πικρή εμπειρία της συμμετοχής και του αποκλεισμού στο Προολυμπιακό της Βενεζουέλας, για να χαθεί ο στόχος της Ολυμπιάδας του Λονδίνου.
Επόμενος σταθμός το Ευρωμπάσκετ του 2013 στη Σλοβενία. Μια ακόμα συμμετοχή με σταθερή προσφορά και τον Νίκο Ζήση να προσφέρει κατά μέσο όρο στην ομάδα 10.4 πόντους, 4.3 ασίστ και 1.8 ριμπάουντ.
Το 2014 ήταν το καλοκαίρι του Παγκοσμίου πρωταθλήματος στην Ισπανία. Πάλι παρών, με την ομάδα να κάνει εξαιρετική πορεία στην Σεβίλλη, αλλά να χάνει από τους Σέρβους στο πρώτο χιαστί. Ο Ζήσης ολοκλήρωσε το τελευταίο του παγκόσμιο πρωτάθλημα με την εθνική, έχοντας 9.2 πόντους, 4.3 ασίστ και 1.2 ριμπάουντ.
Δώδεκα καλοκαίρια σερί!
Το Ευρωμπάσκετ με την Ελλάδα να παίζει στο Ζάγκρεμπ και στο Λιλ, έμελλε να είναι ο “τελευταίος χορός” του Νίκου Ζήση με την εθνική μας ομάδα. Στη πόλη του Γαλλικού Βορρά ο Θεσσαλονικιός γκαρντ ανακοίνωσε φορτισμένος συναισθηματικά πως σταματάει. Μετά από 12 συνεχόμενα χρόνια παρουσίας στην Ανδρών! Σε ένα ταξίδι που ξεκίνησε επί ελληνικού εδάφους το 2004 και τελειώνει το 2015.
Τόσο εκείνος, όσο και οι Σπανούλης και Μπουρούσης που αποτελούν την “παλιά φρουρά” ήθελαν πάρα πολύ μια επιτυχία. Ονειρευόντουσαν να τραβήξουν οι ίδιοι την κουρτίνα και να ρίξουν την “γαλανόλευκη” αυλαία με μια επιτυχία που θα “γέμιζε” την καρδιά τους και θα χάριζε “χρώμα” στην σημειολογία της ιστορικής αποχώρησής τους.
Δεν έγινε και σίγουρα αυτό πονάει περισσότερο από όλους, τους ίδιους. Όμως, ο αθλητισμός, είναι όπως και η ζωή… Ποιος τελειώνει την διαδρομή του, το ταξίδι του όπως ακριβώς το θέλει και το έχει οραματιστεί?
Έχουμε δει τόσα παραδείγματα τεράστιων αθλητών (Γκάλης στην Ελλάδα, πρόσφατα ο Ντιρκ Νοβίτσκι) που δεν κατάφεραν να βιώσουν την στιγμή του αποχωρισμού όπως τους έπρεπε.
Στην περίπτωση του Ζήση, όπως και των άλλων διεθνών που αποχωρούν, η επιτυχία δεν ήρθε, αλλά η διάρκεια της διαδρομής του αξίζει “χρυσάφι”… Τόσο σε αθλητικό επίπεδο, όσο και σε ηθικό.
Νίκος Ζήσης
| Διοργάνωση | Πόντοι | Ασίστ |
| Ευρωμπάσκετ 2015 | 7,4 | 2,6 |
| Μουντομπάσκετ 2014 | 9,2 | 4,3 |
| Ευρωμπάσκετ 2013 | 10,4 | 4,3 |
| Προολυμπιακό τουρνουά 2012 | 7,3 | 2 |
| Ευρωμπάσκετ 2011 | 10,7 | 3,2 |
| Μουντομπάσκετ 2010 | 10,3 | 2,2 |
| Ευρωμπάσκετ 2009 | 7,6 | 1,3 |
| Ολυμπιακοί αγώνες 2008 | 5,8 | 1,7 |
| Προολυμπιακό τουρνουά 2008 | 6,5 | 1 |
| Ευρωμπάσκετ 2007 | 6,4 | 0,7 |
| Μουντομπάσκετ 2006 | 5,5 | 1,3 |
| Ευρωμπάσκετ 2005 | 10,6 | 2,1 |
| Ολυμπιακοί αγώνες 2004 | 5,3 | 1,1 |
Οι διακρίσεις
Σε επίπεδο Ανδρών ο Νίκος Ζήσης έχει πανηγυρίσει τα τρία από τα πέντε μετάλλια που έχει κατακτήσει η εθνική ομάδα στην ιστορία της. Ή από τα έξι, αν θέλετε να συμπεριλάβουμε και το χάλκινο στο πρώτο Ευρωμπάσκετ του 1949 στο Κάιρο.
Το 2005 το χρυσό στο Βελιγράδι, το 2006 το ασημένιο στη Σαϊτάμα και το 2009 το χάλκινο στην Πολωνία. Ένα χρυσό κι ένα χάλκινο σε Ευρωμπάσκετ κι ένα ασημένιο στο Παγκόσμιο!
Ως παίδας, έφηβος και Νέων έχει κατακτήσει τρία μετάλλια, όλα σε ηγετικό ρόλο. Το 1999 πήρε το ασημένιο στο Πανευρωπαϊκό Παίδων, το 2000 το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων και το 2002 το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ Νέων Ανδρών στην Λιθουανία! Σε αυτά προσθέστε και το ασημένιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2001.
Σε ευχαριστούμε Νίκο!
Η πορεία του, η φύση της διαδρομής του, οι διακρίσεις που έχει, η προσφορά του, μα πάνω από όλα το γεγονός ότι από παιδάκι ως τα 32 του χρόνια ήταν πάντα ΠΙΣΤΟΣ στην εθνική ομάδα, συνθέτουν ένα προφίλ αθλητή που πρέπει να θεωρείται πρότυπο.
Ο Ζήσης είναι από τους ελάχιστους αθλητές που συνδύασε την ποιότητα και κλάση ως παίκτης και την συστηματική υποταγή του εγώ κάτω από το εμείς για το καλό της επίσημης αγαπημένης με συστηματική, πολυετή παρουσία στις επάλξεις. Επέλεξε πως το κατάλληλο τάιμινγκ είναι τώρα. Ο Ζήσης έκανε αυτό που έπρεπε με τον πιο εμφατικό τρόπο για 17 συναπτά έτη. Εμείς? Πρέπει να εκτιμάμε, να θυμόμαστε, να μην ξεχνάμε ποτέ, να αξιολογούμε τον καθένα στην θέση που του αξίζει και να σεβόμαστε τις αξίες.
Ευχαριστούμε για όλα Νίκο!