Του Νίκου Βαρλά / varlas@eurohoops.net
Ο προημιτελικός κυπέλλου ήταν ένα ματς 40 λεπτών που καθόρισε την πρόκριση στους ημιτελικούς του κυπέλλου και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση – όπως συνέβη και πέρυσι – να μας προϊδεάσει για την έκβαση της σεζόν και το πως θα κόψουν το νήμα του τερματισμού οι δύο ομάδες.
Είναι μόνο το σημείο εκκίνησης και η πρώτη μάχη. Αυτή και μόνο θα κρίνουμε. Αποκλειστικά ό,τι είδαμε στο συγκεκριμένο ματς. Που ο Παναθηναϊκός το κέρδισε απόλυτα δίκαια και συνεχίζει ως το απόλυτο φαβορί για να κατακτήσει το 5ο διαδοχικό του κύπελλο Ελλάδας.
Η ομάδα του Σάσα Τζόρτζεβιτς χωρίς να έχει καλά ποσοστά σε δίποντα και τρίποντα, με πολλά λάθη, κέρδισε κατά κράτος τον Ολυμπιακό και ουσιαστικά δεν απειλήθηκε στο τέλος. Επέδειξε καλύτερο πλάνο, πιο στοχευμένο παιχνίδι, διέθετε την σωστή ισορροπία και κατανομή προσπαθειών, ήταν ομάδα με περισσότερη ηρεμία και καθαρό μυαλό.
Ο Ολυμπιακός?
Σε αυτή, την πρώτη παρτίδα, δεν έπαιξε μπάσκετ και “κάηκε”. Πραγματικά άσχημη εμφάνιση και δίκαιος αποκλεισμός. Κακά τα ψέματα, η ομάδα πήρε αυτό που της αξιζε με όσα έδειξε στο παρκέ στα 40 πρώτα επίσημα λεπτά της σεζόν.
Εντάξει, στην άμυνα η εικόνα ήταν πολύ καλή για 30 λεπτά. Ο Ολυμπιακός ήταν αποτελεσματικός στον ισχυρό του τομέα (με παθητικό 44 πόντους ως το 30′), αλλά στην επίθεση ήταν κάκιστος. Για να είμαι ακριβής, όσο “παιζόταν” η νίκη και η πρόκριση, πριν πάει οριστικά στην πλευρά του αντιπάλου, ο Ολυμπιακός με το ζόρι έβαλε 44 πόντους σε 35 λεπτά.
Οι 64 με τους οποίους τελείωσε το ντέρμπι είναι πλασματική εικόνα. Γιατί, στα τελευταία δύο λεπτά σταματούσε συνεχώς τον χρόνο, αύξησε τις κατοχές και πήγαινες σε γρήγορες επιθέσεις, με τον Παναθηναϊκό να έχει “κλειδώσει” την πρόκριση και να αμύνεται πιο χαλαρά.
Το χειρότερο από όλα ήταν πως ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε ως ομάδα στην επίθεση και σε όλο το διάστημα του αγώνα έμοιαζε ανήμπορος έστω να δημιουργήσει – όχι απαραίτητα να σκοράρει – κάποιες επιθέσεις της προκοπής.
Πολύ τρίπλα, ελάχιστη κίνηση χωρίς την μπάλα, προβληματική δημιουργία και… τρίποντο. Πολύ τρίποντο. Πλασματικό και μη ενδεικτικό του μεγέθους της δυσλειτουργίας του Ολυμπιακού στην επίθεση είναι και το τελικό στατιστικό που δείχνει πως η ομάδα εκτέλεσε 30 τρίποντα (έβαλε τα 5) και 28 δίποντα.
Μέχρι το σημείο που κρίθηκαν όλα, η διαφορά ήταν πολύ μεγαλύτερη. Η ομάδα του Τζόρτζεβιτς προσπαθούσε και κατόρθωνε να δημιουργεί ρήγματα, να φτιάχνει μις – ματς και να ποντάρει σε κατοχές που τις ολοκλήρωνε κοντά στο καλάθι. Ο Ολυμπιακός έκανε ακριβώς το αντίθετο και με “άσχημο” τρόπο.
Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν σε μια στείρα βραδιά, χωρίς σκορ, ενέργεια και σωστές επιλογές. Κι αυτό στοίχισε. Έβαλε μόλις ένα καλάθι, είχε 1/8 σουτ και έκανε 5 ασίστ, όσα και τα λάθη του.
Ο Πάτρικ Γιανγκ ήταν αποκαρδιωτικός. Επιπόλαιες αποφάσεις στην άμυνα, αναποτελεσματικά σκριν, λάθος τοποθετήσεις στην επίθεση, εκτός τόπου και χρόνο σε αυτό το παιχνίδι.
Ο Στρόμπερι ήταν επίσης κακός. Ο Χάκετ προσπάθησε πολύ, έβγαλε ενέργεια, αλλά η… σούμα λέει πως δεν μπόρεσε να βάλει καλάθι σε 20 λεπτά συμμετοχής και είχε 2 ασίστ και 2 λάθη.
Οι μοναδικοί παίκτες του Σφαιρόπουλου που μπορεί κανείς να πει πως ήταν εντός πνεύματος παιχνιδιού και είχαν σφυγμό στην επίθεση? Ο Πρίντεζης και ο Λοτζέσκι. Οι μοναδικοί που σκόραραν, άλλωστε, διψήφιο αριθμό πόντων.
Από τον Παναθηναϊκό κλειδιά οι Φελντέιν, Γιάνκοβιτς, Διαμαντίδης και Πάβλοβιτς.
Το παιχνίδι
Πάνω – κάτω είδαμε ένα παιχνίδι στο μοτίβο που το περιμέναμε, στο πρώτο ημίχρονο. Τις ομάδες να δίνουν έμφαση στην άμυνα, να είναι αρκετά ασύνδετες και ανομοιογενείς στην επίθεση και αμφότερες να σουτάρουν με άσχημα ποσοστά.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε καλύτερα στα πρώτα λεπτά, σκόραρε 8 πόντους σε 3 λεπτά και μετά έμεινε χωρίς καλάθι για τα επόμενα πέντε… Ο Πάτρικ Γιανγκ χρεώθηκε με δύο γρήγορα φάουλ και είδε το μεγαλύτερο διάστημα του πρώτου ημιχρόνου από τον πάγκο.
Όσο περνούσε ο χρόνος, συνολικά οι ψηλοί των δύο ομάδων χρεωνόταν με φάουλ και άπαντες είχαν από δύο στα μέσα του δεύτερου δεκαλέπτου. Ο Ολυμπιακός έκλεισε την πρώτη περίοδο μπροστά με 14-12.
Σε εκείνο το σημείο είχε 1/7 τρίποντα, με τον ΠΑΟ να σουτάρει 1/4 έξω από τα 6μ.75. Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου ήταν αποτελεσματική στην άμυνα, στηριζόμενη στην τακτική των Hedge Out στην συντριπτική πλειοψηφια των περιπτώσεων, μέχρι το 15′. Στη συνέχεια η φθορά των ψηλών ήταν εκείνη που προφανώς ώθησε τους κόκκινους να διαφοροποιήσουν την άμυνα τους για να προστατεύσουν την… βιωσιμότητα της φροντ λάιν τους στην διάρκεια του ντέρμπι, απόντων των Χάντερ και Καββαδά.
Τίποτα δεν άλλαξε δραστικά μέχρι να πέσει η αυλαία στο πρώτο ημίχρονο. Οι δύο ομάδες βρέθηκαν στα ίσια (26-26) με σήμα κατατεθέν τα κακά ποσοστά. Ο Παναθηναϊκός είχε 31% συνολικά σε δίποντα και τρίποντα και ο Ολυμπιακός ακόμα… χειρότερα, 28%.
Ανησυχητικοί δείκτες από το ημίχρονο
Η ομάδα του Σφαιρόπουλου δεν κέρδισε απολύτως τίποτα από τις +4 κατοχές που είχε. Πήγε στα αποδυτήρια με 2/15 τρίποντα και 6/13 δίποντα, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως αν εξαιρέσουμε τον Πρίντεζη (3/5 δίποντα), όλοι οι υπόλοιποι παίκτες είχαν παρέα 3/8 δίποντα! Κανένας παίκτης πέραν του υπαρχηγού δεν ευστόχησε σε παραπάνω από ένα σουτ στα πρώτα 20 λεπτά κι αυτό ήταν πολύ ανησυχητικό.
Οκτώ δίποντα σε 20 λεπτά είναι πάρα πολύ λίγα για οποιαδήποτε ομάδα και για μένα το σημείο αναφοράς που έπρεπε να προβληματίσει τον Ολυμπιακό είναι πως ο Παναθηναϊκός έκανε 11 λάθη, οι “ερυθρόλευκοι” έκλειψαν 5 φορές την μπάλα και το σκορ που πήρε η ομάδα ήταν ελάχιστο. Δεν μπορούσε ο Ολυμπιακός να παράξει σκορ σε τρανζίσιον καταστάσεις και είναι χαρακτηριστικό πως σε 3 περιπτώσεις ο αιφνιδιασμός ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις και κατέληξε σε τρίποντο, ενώ σε κάποιες αλλες δεν εκδηλώθηκε καν.
Τα ίδια και χειρότερα
Τα ίδια και χειρότερα στην τρίτη περίοδο. Ο Ολυμπιακός σκόραρε γρήγορα με τρίποντο του Λοτζέσκι κι ακόμα ένα δίποντο από τον Πρίντεζη. Ο Παναθηναϊκός με ένα 10-2 σερί, πήγε στο +5 (33-38) στο 26′, που ήταν η μεγαλύτερη διαφορά ως τότε στην αναμέτρηση. Η ομάδα είχε πρόβλημα τόσο στην δημιουργία, όσο και στην εκτέλεση. Με επί μέρους σκορ 18-18, οι δύο ομάδες ήταν χέρι – χέρι και στο τέλος της τρίτης περιόδου (44-44).
Ο Ολυμπιακός συνέχιζε να επιδίδεται σε περισσότερα τρίποντα από δίποντα, η νευρικότητά του επέφερε κάποια αχρείαστα φάουλ και ο Παναθηναϊκός το εκμεταλλεύτηκε πηγαίνοντας νωρίς στο μπόνους των βολών. Κάτι που το εκμεταλλεύτηκε περισσότερο από όλους ο Δημήτρης Διαμαντίδης.
Ολοκληρωτικό μπλακ – άουτ και κατάρρευση
Το πρώτο πεντάλεπτο της πιο κρίσιμης περιόδου δεν ήταν ακόμα ένα “νεκρό” διάστημα από τα πολλά που είχε ο Ολυμπιακός στην επίθεση, αλλά η απόλυτη “καταστροφή”. Είδαμε το εξής φαινόμενο. Ήταν τόσο “δυσκοίλιος” και κακός στην επίθεση, που για κάποια λεπτά – αρκετά για να κριθούν όλα – αλλοιώθηκε και η αμυντική του συμπεριφορά. Είναι φυσιολογικό. Όταν δεν μπορείς να κάνεις ένα σωστό πράγμα στην επίθεση, θα χαλάσει το μυαλό, θα υποχωρήσει και η αμυντική λειτουργία.
Ο Παναθηναϊκός ήλεγχε τον ρυθμό του αγώνα και χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερο, πήγε στο + 8 (44-52) με τρίποντο του Γιάνκοβιτς στο 33′. Απλά, οι επιθέσεις του ήταν πιο στοχευμένες, προσπαθούσε πιο συστηματικά να πάρει σκορ από το ζωγραφιστό από όλες τις θέσεις και επίσης έβγαζε πιο εύκολα ελεύθερα μακρινά σουτ.
Με τρίποντο του Φελντέιν το σερί πήγε στο 11-0 (44-55), με τον Ολυμπιακό πελαγωμένο στην επίθεση και χωρίς σκορ για 5 λεπτά στην τελευταία. Ο Πάβλοβις τιμώρησε μια κάκιστη Close Out άμυνα, έβαλε ένα προσωπικό καλάθι και το σερί εκτινάχθηκε στο 15-0!
Το 44-59, 3.49” πριν το τέλος με τους γηπεδούχους να μην έχουν βάλει ούτε ένα πόντο ως εκείνη την στιγμή στο τελευταίο δεκάλεπτο, έμοιαζε και ήταν τελειωτικό χτύπημα για τον Ολυμπιακό.
Με δύο βολές του Πρίντεζη η ομάδα πέτυχε τους πρώτους της πόντους μετά από 7 λεπτά, αλλά συνέχιζε να παραπαίει στο παρκέ. Χωρίς σημείο αναφοράς στην επίθεση, χωρίς ψυχολογία και σωστά Plays, με μια παγιωμένη εικόνα ανομοιογένειας και προβληματικής ανάπτυξης στην επίθεση. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ ο Ολυμπιακός “πνιγόταν” επιθετικά, δεν υπήρχε ούτε κίνηση χωρίς την μπάλα, ούτε καλά σκριν και οι περισσότερες κατοχές κατέληγαν σε απονενοημένες προσπάθειες χωρίς μπασκετική λογική, ισορροπία και φυσικά χωρίς τύχη.
Ένα γκολ – φάουλ του Λοτζέσκι και ένα κάρφωμα του Στρόμπερι που ήρθε σε κατοχή μετά από άστοχες βολές του Καλάθη, διαμόρφωσαν το 51-61 στο 38′. Δεν μπορούσε να αλλάξει, όμως, τίποτα σε μια τόσο στείρα και κακή βραδιά για τον Ολυμπιακό.
Ήταν το χειρότερο δυνατό ξεκίνημα για την ομάδα. Όχι τόσο για το αποτέλεσμα και τον αποκλεισμό, όσο και για την εμφάνιση.
Η ζωή συνεχίζεται σε κάθε περίπτωση κι αυτό είναι νόμος που διέπει και το μπάσκετ! Ο Ολυμπιακος πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να δουλέψει, να αντιδράσει περήφανα και να πεισμώσει για να κάνει μια σεζόν όπως την ονειρεύονται οι συντελεστές της ομάδας και ο κόσμος της.
Ακόμα και για τον κόσμο, που σίγουρα πικράθηκε από αυτό που είδε, η στήριξη, η θετική ενέργεια, η ήρεμη και καλοπροαίρετη κριτική είναι μια συμπεριφορά και στάση που έχει μεγάλη αξία και την χρειάζεται η ομάδα περισσότερο από κάθε τι άλλο.
Ακόμα είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε συνολικά και να εξάγουμε συμπεράσματα για την φυσιογνωμία του Ολυμπιακού την φετινή σεζόν. Στην ανάλυση που έκανα πριν λίγες μέρες, προσπάθησα να “ακτινογραφήσω” τι περιμένω από την ομάδα και ποια είναι εκείνα τα κομμάτια που πιθανολογώ ότι η ομάδα θα χρειαστεί χρόνο και θα δυσκολευτεί να βρει λύσεις. Το πιο βασικό εμφανίστηκε στο πρώτο κιόλας δείγμα. Ποιος θα δίνει την “σπίθα”, ποιος θα αλλάζει τον ρυθμό όταν ο Ολυμπιακός θα χρειάζεται ώθηση από την επίθεση και όχι από την άμυνα.
Η σεζόν μόλις ξεκίνησε, τα παιχνίδια θα αρχίσουν να διαδέχονται το ένα το άλλο και έχουμε χρόνο, θα αποκτήσουμε και πολύ… υλικό για να αξιολογήσουμε και να κρίνουμε.