Του Νίκου Βαρλά / varlas@eurohoops.net
Υπάρχουν δύο διαφορετικά κομμάτια, που πάση θυσία πρέπει να τα ξεχωρίσουμε εδώ και τώρα. Το ψυχολογικό, το πνευματικό, το συναισθηματικό είναι το ένα “πακέτο”. Το δεύτερο είναι το αμιγώς μπασκετικό.
Ο περισσότερος κόσμος είναι δύσκολο να τα αποσυνδέσει και να σκεφτεί ήρεμα και ώριμα. Ιδίως όταν η σεζόν έχει ξεκινήσει με 3 ήττες στα πρώτα 5 επίσημα παιχνίδια και οι δύο… τυγχάνει να είναι από τον Παναθηναϊκό, που πέρυσι τον είχε “σκουπίσει” στους τελικούς των πλέι οφ ο Ολυμπιακός, για να πάρει το πρωτάθλημα. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τον κόσμο, αλλά και για όλους όσους είναι μέσα στην “γυάλα” της ομάδας.
Αρνητική αύρα
Προπονητές, παίκτες και πάει λέγοντας… Αυτό που εισπράττω και οφείλω να το καταγράψω είναι πως η συναισθηματική κατάσταση και η ψυχολογία τόσο στο κόσμο, όσο και μέσα στους “κόλπους” της ομάδας είναι άσχημη. Για μένα, αυτό συμβαίνει για δύο κύριους λόγους. Ο πρώτος είναι οι διαδοχικές “μπουνιές” που έδωσε ο Παναθηναϊκός στο στομάχι του Ολυμπιακού.
Ο δεύτερος λόγος? Ένας άκρατος και ασυγκράτητος υπέρ – ενθουσιασμός που είχε δημιουργηθεί το καλοκαίρι. Κυρίως, με τις μεταγραφές των Γιανγκ και Χάκετ. Οι περισσότεροι ίσως περίμεναν πως η ομάδα θα ξεκινήσει την σεζόν και θα “πετάει”, θα “δαγκώνει”.
Και τι βλέπουν? Ένα Ολυμπιακό να προβληματίζει, να βγάζει στο παρκέ πολλές αδυναμίες και ατέλειες, να είναι προβλέψιμος, κάποιες φορές κουραστικός στην επίθεση. Ξαφνικά, στο δείγμα που έχουμε φρέσκο από την Βιτόρια, παρουσίασε πάρα πολλά κενά και “ασθένειες” και στην άμυνα. Κάτι που λίγοι περίμεναν να δούνε. Σε αυτό το γήπεδο συμβαίνει συχνά και το έχει πάθει, άλλωστε και ο Ολυμπιακός 2-3 φορές στο πρόσφατο παρελθόν.
Είναι “προσγείωση” και δη απότομη να πανηγυρίζεις το καλοκαίρι και να πιστεύεις πως έχεις την καλύτερη γραμμή σέντερ όλων των τελευταίων σεζόν και να έρχεται ο Γιάννης Μπουρούσης που μέχρι πριν λίγες μέρες έψαχνε ομάδα και να σε διαλύει. Να “γράφει” το απίστευτο 44 στο ράνκινγκ και να κερδίζει κατά κράτος όλη την φροντ λάιν που είχε από πολλούς χαρακτηριστεί… ανίκητη πριν καν ξεκινήσει η σεζόν.
Στο θέμα της ψυχολογίας, της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, της γκρίνιας και της ανασφάλειας πρέπει να μπει ένα φρένο. Τουλάχιστον ΜΕΣΑ στην ομάδα. Ο κόσμος όλοι ξέρουμε πως λειτουργεί και στην εποχή που “βασιλεύουν” τα Social Netwroks η κατάσταση δεν μαζεύεται με τίποτα και από πουθενά.
Την επόμενη εβδομάδα θα πάει στο Μιλάνο ο Ολυμπιακός. Ο αγώνας αυτός θα είναι πολύ δύσκολος. Όπως και όλο το πρόγραμμα στο πρώτο γύρο της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας. Η ομάδα πρέπει να ηρεμήσει, να αποσυνδέσει το συναίσθημα και να προσπαθήσει να δουλέψει απρόσκοπτη, κερδίζοντας έδαφος στους στόχους της χημείας και της ομοιογένειας μέρα με τη μέρα. Προπόνηση με προπόνηση. Γιατί, το ότι χρειάζεται πολλή δουλειά είναι φως – φανάρι που “βγάζει μάτια”.
Ό,τι και να γίνει, υπάρχουν δύο μήνες μπροστά στους οποίους ο Ολυμπιακός πρέπει να συγκεντρώσει το μυαλό του αποκλειστικά στην δουλειά και να παλέψει για να κάνει κάποιες καλές νίκες, που θα “γυρίσουν τον διακόπτη” στο θέμα της ψυχολογίας.
Σε τέτοιο επίπεδο και σε κλαμπ με την ψυχοσύνθεση που “διέπει” τον Ολυμπιακό, μόνο οι νίκες και η ξεκάθαρη πρόοδος πάνω στο παρκέ, είναι εκείνες που μπορούν να ισορροπήσουν την κατάσταση στο πνευματικό κομμάτι. Το ρόστερ όπως έχει δομηθεί έχει ενγενείς αδυναμίες, είναι αλήθεια αυτό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό. Αυτή την στιγμή τα δύο κυριότερα ελλείμματα δείχνουν να είναι ένας γκαρντ – σκόρερ που να απειλεί συστηματικά και να έχει “φονικό ένστικτο” στην επίθεση και ένα ποιοτικό μπακ – απ επιπέδου, πίσω από τον Γιώργο Πρίντεζη.
Υπάρχει χρόνος ως τα μέσα του Δεκέμβρη τουλάχιστον να δει ο Ολυμπιακός πόσο μπορεί να βελτιωθεί, να δοκιμαστεί σε περισσότερα ματς και να αποφασίσει πριν το τοπ-16 για την κίνηση ή τις κινήσεις που χρειάζεται να γίνουν. Όλοι μιλάνε για τον Παπανικολάου. Όσοι αγαπάμε τον Ολυμπιακό, αγαπάμε και τον Κώστα. Πάντα, όμως, σε τέτοιες καταστάσεις ο καλύτερος είναι αυτός που… λείπει. Στο “3” είναι ο Λοτζέσκι που σας είχα γράψει ΠΡΙΝ ξεκινήσει η σεζόν πως θα είναι το απόλυτο βαρόμετρο της ομάδας φέτος στην επίθεση και ο Παπαπέτρου που αποτελεί επένδυση. Στην περίπτωση, λοιπόν, που “σκάσει” βόμβα Παπανικολάου, πρέπει να ξέρει η ομάδα ΑΚΡΙΒΩΣ το πλάνο με τον οποίο θα τον πάρει, πως θα διαχειριστεί τον ρόλο του Παπαπέτρου και τι θα κάνει με το συνολικό αγωνιστικό πλάνο και το rotation.
Η “πολυτέλεια” που δίνει μια προσθήκη Έλληνα, είναι πως μπορείς να κάνεις δύο μεταγραφές, χωρίς καν να χρειαστεί να διώξεις ξένο. Απλά, μπορείς να μεταθέσεις τον ένα μόνο για την Ευρωλίγκα. Αυτά, όμως, είναι θέματα που πρέπει να απασχολήσουν τους προέδρους και τον προπονητή και οι αποφάσεις να μην ληφθούν εν βρασμώ ψυχής.
Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο, ούτε η σεζόν πρόκειται να είναι πετυχημένη, αν ο Ολυμπιακός δεν αφοσιωθεί πάνω από όλα τουλάχιστον για τους επόμενους δύο μήνες στο να δοκιμάσει και να πειραματιστεί με το υλικό που διαθέτει και να βρει τρόπους να πάρει το 100% από αυτό, πριν γίνουν οι τελικές κρίσεις.
Κι, όμως, έχασε από την άμυνα
Το μέχρι τώρα προφίλ που είχε ξεδιπλώσει ο Ολυμπιακός, σε οδηγούσε στο συμπέρασμα και πιστεύω πως αυτό ισχύει και θα είναι ο κανόνας, πως η ομάδα θα μπορέσει μέσα στην σεζόν να φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα στην άμυνα, αλλά θα έχει “θέματα” πολύ δύσκολα να επιλυθούν επιθετικά, στο 5 εναντίον 5.
Στη Βιτόρια ο Ολυμπιακός έχασε από την άμυνά του! Συνέβη, δηλαδή, το αντίθετο. Με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα στην τρίτη περίοδο και ένα μεγαλύτερο σε διάρκεια στο τελευταίο δεκάλεπτο, η ομάδα ήταν κακή σε όλους τους τομείς στην άμυνα. Κακές επιστροφές και μεγάλη “πληγή” η τρανζίσιον άμυνα. Πάρα πολλές προσωπικές ήττες των γκαρντ, που οι αντίπαλοί τους περνούσαν εύκολα και δημιουργούσαν ρήγματα. Κακές περιστροφές και ανοχύρωτη εντελώς, πολλές φορές, η weak side. Προσωπικές ήττες, επίσης, και στις μονομαχίες στο ποστ, με τον Μπουρούση να κάνει θραύση. Δεν υπήρχε κάποιος τομέας που να αφορά την άμυνα και στον οποίο η ομάδα του κόουτς Σφαιρόπουλου να είναι συμπαγής και αποτελεσματική.
Θέλω να πιστεύω πως έχει να κάνει με την φύση του αντιπάλου που στην “Φερνάντο Μπουέσα Αρένα” πάντα επιδιώκει και πολλές φορές επιβάλλει αυτό το στιλ μπάσκετ, σε συνδυασμό με την κακή ψυχολογία που έχει αυτή την στιγμή η ομάδα και δημιουργεί, φέρνει ως επιπρόσθετο πρόβλημα, την έλλειψη και αδυναμία συγκέντρωσης.
Στην επίθεση οι δείκτες ήταν καλοί. Σωστή κατανομή σε δίποντα (21/52) και τρίποντα, 17/21 βολές και 10/21 τρίποντα, που για εκτός έδρας ματς, αλλά και για εντός, είναι σπουδαία επίδοση. Βέβαια, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε δύο παίκτες. Στον συγκινητικό Λοτζέσκι και στον Βαγγέλη Μάντζαρη που παρέα είχαν 9/10 τρίποντα. Αντίθετα, οι ηγέτες της ομάδας, εκείνοι που αποτελούν τα πιο ισχυρά σημεία αναφοράς της στην επίθεση (Σπανούλης, Πρίντεζης) είχαν 0/8. Η σχέση ασίστ – λαθών ήταν στο… μηδέν (16-16), αλλά είναι λογικό. Γίνονται τόσα λάθη, ξεκάθαρη απόρροια της έλλειψης αυτοματισμών με τους παίκτες να μην γνωρίζονται ακόμα μεταξύ τους, που η λογική λέει πως αυτό μόνο ανοδική τάση μπορεί να έχει ως επίδοση και σταθερά.
Καπετάνιοι και νοικοκύρηδες, ήρεμα
Θα τελειώσω το συγκεκριμένο άρθρο με τον τρόπο που το ξεκίνησα. Πρώτα πρέπει να μπει σωστή κατεύθυνση στο πνευματικό ζήτημα που αρχίζει και γίνεται… “αγκάθι” και μετά μέσα από την καθημερινότητα και την δουλειά, στο αγωνιστικό.
Βασίλη, πρέπει να ηρεμήσεις. Είναι ακόμα νωρίς. Είσαι κουρασμένος, δεν έχεις πατήματα, δεν έχεις “ανάσες” και αυτό φαίνεται γιατί όσο τα παιχνίδια προχωράνε και οδεύουν προς το τέλος, το “καθαρό μυαλό” που υπάρχει στην αρχή, μετά υποχωρεί και αρχίζουν οι λάθος επιλογές.
Τα ποσοστά του αρχηγού είναι άσχημα, τα λάθη πολλά – όπως και οι ασίστ – αλλά η φάση που καταδεικνύει πως αυτή την στιγμή “δεν είναι ο εαυτός του” είναι η τελευταία κατοχή στην κανονική διάρκεια του ματς. Όχι μόνο για την επιλογή και τον τρόπο που εκτέλεσε, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι δεν περίμενε λίγο ακόμα και έδωσε χρόνο στην Λαμποράλ. Το σουτ του Τζέιμς δεν μέτρησε, αλλά αυτή η ευκαιρία δεν έπρεπε να δοθεί ποτέ από τον Ολυμπιακό και τον αρχηγό του.
Ο Σπανούλης έχει ανάγκη να ηρεμήσει, να δουλέψει με το κορμί του, να πάρει όση ξεκούραση του χρειάζεται και να περιμένει το φορμάρισμα να τον… βρει, χωρίς εκείνος να το εκβιάζει ή να προσπαθεί σταθερά για το κάτι παραπάνω, όταν δεν του βγαίνει. Έτσι είναι ο χαρακτήρας του, για αυτό έγινε αυτό που είναι, αλλά στη παρούσα φάση δεν υπάρχει λόγος να το πιέζει τόσο πολύ. Δεν κάνει καλό στην ομάδα, ούτε στον ίδιο.
Ανάγκη από ξεκούραση έχει και ο Πρίντεζης… Έπαιξε 35 λεπτά, σε ένα ματς τόσο νωρίς στην σεζόν, κι ας είναι Ευρωλίγκα. Δεν έβγαλε την ενέργεια που μας έχει συνηθίσει. Αν τον ξεζουμίσει ο Ολυμπιακός, αυτό θα συμβαίνει όλο και πιο συχνά. Πρέπει να το κοιτάξει αυτό η ομάδα… Δεν γίνεται να υπάρχει σιγουριά ότι όλα είναι καλά και ωραία στο “4”, ότι υπάρχει εμπιστοσύνη στις άλλες λύσεις αλλά ο “Πρι” να καταντήσει χτικιό μέσα στο παρκέ.
Ηρεμία και καθαρό μυαλό χρειάζεται και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Είχε δίκιο που αντιδρούσε έτσι στα τάιμ – άουτ μετά από διαδοχικές κακές άμυνες και λάθη, αλλά όταν ο θυμός κυριαρχεί και η ένταση παγιώνεται, οι σωστές αποφάσεις σε όλα τα επίπεδα, γίνονται μια πολύ δύσκολη αποστολή και τίθεται σε κίνδυνο και η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα της επικοινωνίας με τους παίκτες.
Ναι, ο Ολυμπιακός έχει ξεκινήσει πραγματικά άσχημα την σεζόν. Το ίδιο, όμως, έγινε και το 2011-12 και το 2012-3 και πέρυσι. Ποιος το θυμάται τώρα? Όλοι θυμόμαστε την κατάληξη, τους θριάμβους, τις χαρές, τις υπερβάσεις.
Είναι πολύ πιθανό, ας μην το κρύβουμε, να μην χρειαστεί μόνο δουλειά και εσωτερικά “μερεμέτια”, αλλά και αλλαγές.
Αν ο σχεδιασμός αποδειχτεί λανθασμένος σε κάποια καίρια ζητήματα, καιρός υπάρχει για να διορθωθεί, όπως και οι λύσεις θα βρεθούν, αν ΞΕΡΕΙΣ τι ακριβώς ψάχνεις και είσαι ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ.
Μέχρι τότε, όμως, δεν χρειάζεται “τρέλα”, υπερβολές, αφορισμοί, βιασύνες και παγιωμένα συμπεράσματα μετά από 5 επίσημα παιχνίδια. Το μπάσκετ είναι το άθλημα της ψυχολογίας, των λίγων λεπτομερειών που μπορεί να διαφοροποιηθούν και να αλλάζουν την ιστορία, του τάιμινγκ.
Καμία ομάδα δεν απέκτησε τάιμινγκ τον Οκτώβρη, που την πήγε “τραίνο” ως ένα αποθεωτικό τέλος. Αυτό πρέπει να το θυμόμαστε όλοι. Θέλει ηρεμία και… σοφία.
Αφήστε που με εγωισμούς, θολούρα και χωρίς ηρεμία, εκ των πραγμάτων, δεν πρόκειται να υπάρξει σοφία.
Calma, είναι Οκτώβρης