Του Νίκου Βαρλά / varlas@eurohoops.net
Στο μπάσκετ δεν υπάρχει διακόπτης να τον… γυρίσεις και να πας από χαμηλά στάνταρ απόδοσης και προβληματικές εμφανίσεις σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού, στο τέλειο. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι δεδομένο πως ο Ολυμπιακός πέρα από την – βαθμολογική – ουσία της νίκης στο Μιλάνο και την καλύτερη ψυχολογία που αυτή μπορεί να του προσδώσει, κέρδισε κι άλλα πράγματα. Όχι ότι πέτυχε κάτι μεγάλο, μην πηγαίνουμε απευθείας στο άλλο άκρο. Πήρε αυτό που ήθελε, με ένα τρόπο που αρέσει στον προπονητή του.
Σε επί μέρους θέματα, δείχνοντας βελτίωση σε στοιχεία σημαντικά. Σε ένα τόσο πρώιμο στάδιο της σεζόν, οι έξυπνες ομάδες “χτίζουν” τόσο μέσα από τις ήττες, όσο και από τις νίκες. Ο Ολυμπιακός έχει να… θυμάται τις δύο διαδοχικές αποτυχίες από τον Παναθηναϊκό που οφείλει να τις διαχειριστεί σωστά και μπορεί να κρατήσει και να επεκτείνει πράγματα και από τον αγώνα στο Μιλάνο.
Προσωπικά, δεν έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση την συγκεκριμένη ομάδα, που είναι περισσότερο από ποτέ χτισμένη γύρω από ένα παίκτη, τον Τζεντίλε. Απλά λέω πως σε μια εμφάνιση που είχε αδυναμίες – με μεγαλύτερη τα πολλά λάθη, αρκετά εξ’ αυτών ξεκάθαρο προϊόν ανομοιογένειας και έλλειψης αυτοματισμών – ο Ολυμπιακός μας παρουσίασε κάποια νέα στοιχεία, που έχουν ενδιαφέρον.
Σε ομαδικό επίπεδο
Το πιο σημαντικό θετικό στοιχείο ήταν πως η ομάδα από την αρχή ως το τέλος επέμεινε στο να “χτυπάει” στο ζωγραφιστό και επεδίωκε να πηγαίνει τη μπάλα μέσα στη ρακέτα. Αυτός ο προσανατολισμός ήταν σταθερός και μεταφράστηκε στο τέλος σε 20/32 δίποντα. Πολύ καλό ποσοστό για εκτός έδρας παιχνίδι, αλλά ακόμα και αν τα εύστοχα ήταν λιγότερα, σημασία έχει πως ο Ολυμπιακός ήταν έτοιμος να επιτεθεί πιο ισορροπημένα και πιο στοχευμένα.
Τα 32 δίποντα και τα 20 τρίποντα είναι μια καλή κατανομή, που βοήθησε στο να ελέγξει ο Ολυμπιακός τον ρυθμό και να ξεπεράσει την κακή του αμυντική επίδοση στο πρώτο δεκάλεπτο. Η άνοδος της αμυντικής αποτελεσματικότητας των κόκκινων, είναι επίσης καλό δείγμα και εξελίχθηκε σε στενή σχέση και εξάρτηση με την πτώση της παραγωγικότητας του Τζεντίλε, όσο περνούσε ο χρόνος.
Ο Ολυμπιακός δέχτηκε 23 πόντους στην εναρκτήρια περίοδο και μετά το παθητικό ήταν 14, 17 και 12 πόντους στο τελευταίο δεκάλεπτο, που φυσικά ήταν ο καταλύτης του διπλού, σε συνδυασμό με το δύσκολο και κρίσιμο καλάθι του Σπανούλη και το… αποτελείωμα με το γκολ – φάουλ του Πρίντεζη.
Εδώ που τα λέμε… ασυνήθιστη επίδοση ήταν και οι 16/20 βολές!
Το μοναδικό αρνητικό στοιχείο που “χτυπάει” είναι η αναλογία ασίστ – λάθη, που έκλεισε στο -4. Ο Ολυμπιακός μοίρασε 12 ασίστ και υπέπεσε σε 16 λάθη. Είχε 4 λιγότερες κατοχές από τους γηπεδούχους, αλλά ήταν καλύτερος στην άμυνα και πολύ πιο εύστοχος στα δίποντα.
Αυτό που είδα είναι πως σε σετ παιχνίδι στην επίθεση που ως τώρα οι κόκκινοι είχαν παρουσιάσει πάρα πολλά προβλήματα, τα πράγματα λειτούργησαν καλύτερα. Ακόμα και πολλά από τα άστοχα μακρινά σουτ ήταν σωστά, εκτελέστηκαν με καλές προϋποθέσεις και ήταν επιθέσεις με καλές αποστάσεις.
Σε ατομικό επίπεδο
Χωρίς καμία αμφιβολία, το μεγαλύτερο κέρδος είναι ο Πάτρικ Γιανγκ. Η εμφάνισή του συνολικά σε επίθεση και άμυνα ήταν ένα επίπεδο πάνω, σε σχέση με ό,τι έχουμε δεί ως τώρα από τον Αμερικανό.
Έβαλε 18 πόντους με 6/7 δίποντα, ήταν καλός και στις βολές (6/8) και για όσους ασχολούνται με τις λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, ήταν πολύ βελτιωμένος στην αμυντική του αποτελεσματικότητα. Για να είμαι πιο ακριβής, στην αντίληψή του στην άμυνα! Ο Γιανγκ έβγαλε πολλά πετυχημένα Hedge Out, είχε σωστές επιστροφές μετά τις δυναμικές εξόδους και έδειξε πως όσο περνάει ο καιρός, θα μπορεί να διαχειριστεί τα τεράστια αθλητικά του προσόντα και να είναι κλειδί στο κομμάτι αυτό.
Γιατί, ως τώρα βλέπαμε ένα παίκτη που δεν χρησιμοποιούσε σωστά το μεγαλύτερο “όπλο” του. Το κορμί του και την αθλητικότητά του. Στο Μιλάνο ο Γιανγκ είχε μεγάλη διαφορά στη πνευματική προσέγγιση του παιχνιδιού σε άμυνα και επίθεση και αν είδαμε τέτοια βελτίωση σε λίγες μέρες, σημαίνει πως τα περιθώρια είναι πολλά και το ταβάνι υψηλό.
Ο Σπανούλης έβαλε 14 πόντους στο παιχνίδι που δεν “έψαχνε” τις προσπάθειες και δεν εκβίασε καταστάσεις. Με 9 σουτ. Ο Πρίντεζης παρότι έχασε αρκετά εύκολα για την κλάση του καλάθια, “έγραψε” 16 πόντους και 6 ριμπάουντ.
Το καλάθι του Vspan, το πιο κρίσιμο στην αναμέτρηση, είναι σήμα κατατεθέν.
Κέρδος ίσως αποδειχτεί και η κάπως μεγαλύτερη επιθετικότητα που επέδειξε ο Ντανιέλ Χάκετ. Πέτυχε 9 πόντους σε 19 λεπτά και πρέπει να να τον… πιέσει και το τεχνικό τιμ για να προσπαθεί να απειλεί συστηματικά. Τα λάθη όσο γνωρίζει το παιχνιδι των συμπαικτών του κι εκείνοι το δικό του, λογικά θα μειώνονται.
Για μένα θετικό ήταν και το ότι ο Ολυμπιακός νίκησε σε μια αρκετά δύσκολη έδρα, χωρίς να χρειαστεί να οργιάσει ο πρώτος σκόρερ – ως τώρα – της διοργάνωσης, ο Ματ Λοτζέσκι!
Γενικά, η ομάδα δεν πήρε πολλά πράγματα από το “3”, λόγω και του Ιωάννη Παπαπέτρου. Μπήκε στο ματς “λυσσασμένος” να αναχαιτίσει τον Τζεντίλε, αλλά δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την μεγάλη του θέληση, έκανε γρήγορα φάουλ, βγήκε νωρίς από το πρώτο ροτέισον και γενικά τέθηκε εκτός παιχνιδιού.
Εμπειρίες είναι όλα αυτά, αλλά ο Παπαπέτρου πρέπει να προσέξει λίγο παραπάνω την φούρια του στην άμυνα, ιδίως στα πρώτα λεπτά των αγώνων, εκεί που παραδοσιακά οι διαιτητές σφυρίζουν περισσότερο.
Ο Στρόμπερι όσο αγωνίστηκε ήταν πολύ επιθετικός στην άμυνα και προσέφερε σημαντικά πράγματα, αλλά στην επίθεση δεν του… βγήκε για μια ακόμα φορά.
Πολύ δρόμο μπροστά του
Ο Ολυμπιακός έκανε ένα θετικό βήμα με την νίκη στο Μιλάνο, αλλά ακόμα έχει πάρα πολύ δρόμο μπροστά του. Χρειάζεται δουλειά σε πολλούς τομείς. Να σταθεροποιήσει την άμυνά του σε υψηλά στάνταρ και να επιμηκύνει την διάρκεια μέσα στα ματς που θα “απασφαλίζει” τους αντιπάλους.
Να συνεχίσει να δουλεύει τις συνεργασίες του στο σετ παιχνίδι στην επίθεση, εκεί που πιστεύω πως θα υπάρχουν θέματα σε βάθος χρόνου και θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσπάθεια για να γίνουν οι αδυναμίες… δυνατότητες.
Να δώσει ακόμα περισσότερη έμφαση στο τρανζίσιον. Όσο περνάει ο καιρός, ο Ολυμπιακός θα βελτιώνεται στην άμυνα και στην ικανότητά του να κυριαρχεί στη μάχη των κατοχών. Αυτό σημαίνει πως όσο περισσότερο διανθίσει το παιχνίδι του στο ανοιχτό γήπεδο, τόσο πιο πολύ θα αυξηθεί το ποσοστό των εύκολων πόντων που θα παίρνει σε τέτοιες καταστάσεις. Όταν μια ομάδα σκοράρει πολύ στο τρανζίσιον, βρίσκει ρυθμό και ανεβάζει την ψυχολογία και την αποτελεσματικότητά της και στη σετ επίθεση.
Συνολικά, το καινούριο ρόστερ του Ολυμπιακού σε καμία περίπτωση δεν έχει ξεδιπλώσει ακόμα όλες τις δυνατότητες, όλο το ρεπερτόριό του. Κάτι που θα συμβεί μόνο με τη πάροδο του χρόνου, όσο τα κομμάτια του παζλ “κουμπώνουν” το ένα με το άλλο και δημιουργούν μέρα με τη μέρα ένα πιο στερεό, πιο… όμορφο “κάδρο”. Πρώτα πρέπει να συμπληρωθεί η συνολική εικόνα και μετά θα συζητήσουμε με σιγουριά και πιο ασφαλή κρίση το αν κάποιο κομμάτι χρειάζεται να αποκολληθεί, για να μπει στη θέση του ένα άλλο.
Μέχρι τότε να είμαστε καλά να βλέπουμε μπάσκετ και τις ισορροπίες που δημιουργούνται. Σε μια Ευρωλίγκα που είναι ακόμα υπό διαμόρφωση δεδομένων και δυνάμεων.