Του Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Ο μεγεθυντικός Φακός εστιάζει το βλέμμα του σε όλα τα γήπεδα της Ευρώπης και κάθε εβδομάδα θα επιλέγει να αναλύει με το μπασκετικό του μάτι κάποιες από τις αναμετρήσεις που έκλεψαν την παράσταση στη κορυφαία διοργάνωση!
Οι splash brothers της ΤΣΣΚΑ
ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ παρατάχτηκαν στο παρκέ της Universal Sports Hall της Μόσχας σε μια μάχη ανάμεσα σε 2 ομάδες που έχουν κατακτήσει τη κορυφή της Ευρώπης 15 φορές συνολικά. Οι γηπεδούχοι ήταν αυτοί που πανηγύρισαν τη νίκη στο τέλος με σχετική ευκολία στηρίζοντας το παιχνίδι του σε 2 άξονες. Ο πρώτος ήταν η επιθετική παρουσία της εκπληκτικής δυάδας των Νάντο Ντε Κολό και Μίλος Τεόντοσιτς. Οι 2 τους κυριολεκτικά οργίασαν, και έκαναν σμπαράλια την άμυνα των αντιπάλων τους. Ότι και αν δοκίμασε αμυντικά η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έπιασε. Ρίσκαραν τα σουτ μέσης απόστασης ειδικά πάνω στον Γάλλο γκαρντ, προσπαθώντας να του κόψουν τους διαδρόμους μέχρι το ζωγραφιστό, αλλά αυτός διαβάζοντας τις άμυνες πήρε τα σουτ στο κατάλληλο τάιμινγκ και σχεδόν σε όλα ήταν εύστοχος. Το πρόβλημα για τους φιλοξενούμενους ήταν ότι δεν είχαν τους ψηλούς πίσω από τα σκριν που θα μπορούσαν να αμυνθούν αποτελεσματικά απέναντι σε 2 τόσο σπουδαίους παίκτες στο κομμάτι του διαβάσματος και της εκτέλεσης, με αποτέλεσμα η άμυνα να εκτίθεται συστηματικά. Το αποτέλεσμα ήταν η δυάδα αυτή αθροιστικά να έχει 51 πόντους και 14 τελικές πάσες, ήτοι το 55% των πόντων και το 70% των τελικών πασών της ομάδας τους.
Ο δεύτερος άξονας επικράτησης τους ήταν οι αμυντικές προσαρμογές πάνω στον παίκτη εγκέφαλο της Ρεάλ Μαδρίτης, Σέρχιο Ροντρίγκεζ. Με τον τρόπο που τον αντιμετώπισαν στην άμυνα ήταν σαν να υποβάλλουν δήλωση δεν θα χάσουν από τον Ισπανό πόιντ γκαρντ. Τοποθετώντας επάνω του σχεδόν σε όλο το παιχνίδι παίκτες με μεγάλη εκρηκτικότητα και μέγεθος, όπως ο Νικίτα Κουρμπάνοφ και ο Κόρι Χίγκινς του περιόρισαν κυρίως το κομμάτι της εκτέλεσης, περιορίζοντας τους χώρους δράσης του αλλά και αναγκάζοντας τον να μοιράσει την μπάλα. Ειδικά ο Κουρμπάνοφ έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις φέτος σε σύνθετες και καμικάζι άμυνες της ομάδας του Δημήτρη Ιτούδη. Η άμυνα κατάφερε να πετύχει τους στόχους της με τον Σέρχιο να επιχειρεί μόλις 7 σουτ με 6 πόντους, μοιράζοντας βέβαια 13 από τις 18 τελικές πάσες της ομάδας του αλλά έχοντας και 5 λάθη. Από εκεί και πέρα η Ρεάλ πήρε κάποια πράγματα από αυτά που της έδωσε η άμυνα της ΤΣΣΚΑ, με πιο χαρακτηριστικές τις απομονώσεις του Κ.Σ. Ρίβερς απέναντι στον Τεόντοσιτς, δίνοντας του τους χώρους για να παίξει αυτού του είδους το παιχνίδι. Λύσεις έδωσε και ο πιτσιρικάς Λούκα Ντόνσιτς κυρίως στο 1ο ημίχρονο που η άμυνα της ΤΣΣΚΑ τον αντιμετώπιζε με τακτική under στα σκριν, δίνοντας του τη δυνατότητα να ευστοχήσει σε 3 σουτ πίσω από τη γραμμή των 6.75 τελειώνοντας το παιχνίδι με 12 πόντους. Η ΤΣΣΚΑ τελικά πέτυχε τον σκοπό της, δηλαδή να μη χάσει από τον Σέρχιο Ροντρίγκεζ, ενώ η Ρεάλ για ένα ακόμα παιχνίδι δεν μπόρεσε να βγάλει κάποιες συνεχόμενες άμυνες, που θα την κρατούσαν πιο κοντά στο σκορ.
Άμυνα και η Αγιά τετράδα
Δύο από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες στην Φερνάντο Μπουέσα Αρένα της Βιτόρια με τον Ολυμπιακό να παίρνει τη μεγάλη εκτός έδρας νίκη απέναντι στην Λαμποράλ Κούτσα. Για μια ακόμα φορά η άμυνα του Ολυμπιακού έκανε τη διαφορά, κρατώντας την Ισπανική ομάδα στους 76 πόντους, 16 λιγότερους από τους εντός έδρας μέσους όρους της στη φετινή διοργάνωση. Οι φιλοξενούμενοι έλεγξαν τον ρυθμό του αγώνα, δεν επέτρεψαν, παρά ελαχίστων εξαιρέσεων, το τρανζίσιον παιχνίδι και γενικά δημιούργησαν πολύ μεγάλο πρόβλημα με τα double team και τα hedge out στο μισό γήπεδο στο κομμάτι της δημιουργίας. Χαρακτηριστικά η ομάδα του Βέλιμιρ Περάσοβιτς έμεινε μόλις στις 9 τελικές πάσες, με μέσο όρο σχεδόν τις διπλάσιες πριν το παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός έκανε συνολικά 11 κλεψίματα, οι ψηλοί του αρνήθηκαν τις πάσες και σχεδόν εκμηδένισαν το παιχνίδι στο ποστ του Γιάννη Μπουρούση και του Τόρνικε Σενγκέλια, και γενικά σε όλες τις πάσες υπήρχαν παντού σώματα και χέρια, που τις έκαναν διεκδικούμενες. Στο κομμάτι της επίθεσης για μια ακόμα φορά τη διαφορά έκανε η Αγία Τετράδα του Ολυμπιακού.
Ο Βαγγέλης Μάντζαρης καθοδήγησε μαεστρικά το παιχνίδι της ομάδας του, διάβασε πολύ καλά τις φάσεις σκοράροντας και από την περιφέρεια σε ελεύθερα σουτ, αλλά και πήρε τους σωστούς διαδρόμους προς το καλάθι όποτε του δόθηκε η ευκαιρία. Ο Βασίλης Σπανούλης, δεύτερος σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης, παρά την προσαρμοσμένη άμυνα καλών αμυντικών όπως ο Γιάκα Μπλάζιτς και Φαμπιέν Κοζέρ, ευστόχησε σε μεγάλα σουτ πάνω στα σκριν, αλλά και σουτ ενδιάμεσης απόστασης όταν βρήκε τον αντίπαλο ψηλό μπροστά του, που του έκλεινε το διάδρομο για το ζωγραφιστό. Από εκεί και πέρα για μια ακόμα φορά ο Γιώργος Πρίντεζης έκανε σπουδαία εμφάνιση με σκοράρισμα στο ποστ αλλά και στο τρανζίσιον και ο Οθέλο Χάντερ έκανε σπουδαία δουλειά με τα γρήγορα κοψίματα και κάποια ωραία trick plays με σκριν προσποίησης και άμεσο κόψιμο μέσα στη ρακέτα, τα λεγόμενα fake screens. Η τετράδα αυτή σκόραρε τους 65 από τους 82 πόντους του Ολυμπιακού, ενώ κράτησαν τη συγκέντρωσή τους σχεδόν σε όλο το παιχνίδι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, απέναντι σε μια ομάδα γεμάτη ενέργεια, αθλητικότητα που είναι εξαιρετική στο ανοιχτό γήπεδο. Σημαντικό ρόλο στη νίκη του Ολυμπιακού έπαιξε και η τρομερή αποτελεσματικότητα στους πόντους δεύτερης ευκαιρίας, με τους φιλοξενούμενους να παίρνουν σχεδόν το απόλυτο των πόντων που θα μπορούσαν να πάρουν από τα 10 επιθετικά ριμπάουντ.
Ραψωδία Μπάρτσα – “Προσγείωση” Χίμκι
Μετά την τρομερή εμφάνιση και νίκη την πρώτη αγωνιστική απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Χίμκι παρουσιάστηκε αγνώριστη στην Βαρκελώνη απέναντι στην Μπαρτσελόνα και ηττήθηκε με χαρακτηριστική ευκολία, έχοντας ουσιαστικά βρεθεί εκτός παιχνιδιού από το πρώτο ημίχρονο που βρέθηκε πίσω στο σκορ με 20 πόντους έχοντας σκοράρει μόλις 29. Στην αντίπερα όχθη η Μπαρτσελόνα είχε εντυπωσιακή κυκλοφορία μπάλας, με έναν εκπληκτικό Χουάν Κάρλος Ναβάρο στο πρώτο ημίχρονο, να σκοράρει και να δημιουργεί με συχνότητα. Οι φιλοξενούμενοι δεν μπορούσαν να σπάσουν τα πολλά σκριν των αντιπάλων τους, είτε αυτά που ήταν πάνω στη μπάλα είτε αυτά που ήταν μακριά από αυτήν. Τα ρήγματα ήταν συνεχή και ο δρόμος για το καλάθι ορθάνοιχτος με την Μπαρτσελόνα να σκοράρει με ευκολία από το ζωγραφιστό. Συνολικά στο παιχνίδι σκόραραν 44 πόντους μέσα στη ρακέτα με εξαιρετικά ποσοστά και σε τελειώματα χωρίς ουσιαστική πίεση ενώ αξίζει να αναφέρουμε σαν παράδειγμα εξαιρετικής ομαδικότητας, τις 13 ασσίστ στα πρώτα 14 εύστοχα σουτ των γηπεδούχων.
Ο Τόμας Σατοράνσκι έπαιξε εξαιρετική άμυνα στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα απέναντι στον Τάιρις Ράις κρατώντας τον χαμηλά στο σκοράρισμα, ενώ και ο Αλεξέι Σβεντ σκόραρε σε σημεία του αγώνα στα οποία το παιχνίδι είχε κριθεί. Η άμυνα των φιλοξενούμενων, ειδικά οι καλύψεις των ψηλών ήταν κάκιστη και η ρακέτα ήταν ουσιαστικά αφύλακτη διάβαση στις περισσότερες φάσεις. Επίσης όπως είχαμε αναφέρει και την προηγούμενη εβδομάδα η Χίμκι είναι μια ομάδα με αρκετή τρέλα και ατομικισμό στο παιχνίδι της με πολλά σουτ σε καταστάσεις 1 εναντίων 1 ειδικά από την περιφέρεια. Το τελικό 3/23 έξω από τη γραμμή των 3 πόντων, για μια ομάδα που σούταρε στα πρώτα 11 παιχνίδια κοντά στο 37% και απέναντι στην ΤΣΣΚΑ μια εβδομάδα πριν είχε 53%, ήταν μάλλον καταδικαστικό αλλά εν μέρει δείχνει και το ρίσκο που εμπεριέχει αυτός ο τρόπος παιχνιδιού σε παιχνίδια τόσο υψηλού επιπέδου. Γενικά η Χίμκι είναι μια ομάδα που βασίζεται στο παιχνίδι ενστίκτου και με αυτό θα πορευτεί στη συνέχεια της διοργάνωσης. Η Μπαρτσελόνα για μια ακόμα φορά έδειξε ότι στο σετ παιχνίδι έχει πληθώρα επιλογών και καλών plays τα οποία μπορεί να εφαρμόσει στο έπακρο απέναντι σε ομάδες που η άμυνα δεν είναι το δυνατό όπλο τους.
Το θρίλερ του Κρασνοντάρ
Παιχνίδι θρίλερ στο Κρασνοντάρ με την Λοκομοτίβ Κουμπάν να επικρατεί στο τέλος της Αναντολού Εφές. Ένα παιχνίδι στο οποίο οι γηπεδούχοι εμφάνισαν 2 πρόσωπα όσων αφορά το κομμάτι της άμυνας τους. Στο πρώτο ημίχρονο έλειπε η συνηθισμένη ασφυκτική πίεση στη μπάλα και οι παίκτες της Εφές μπορούσαν να δημιουργήσουν ρήγματα με πικ εν ρολ από το κεντρικό διάδρομο, αλλά και από τα φτερά. Ακόμα και όταν δεν ακουμπούσαν την μπάλα στο ζωγραφιστό, οι επιθέσεις που κατέληγαν σε παιχνίδι απομόνωσης από την περιφέρεια ήταν εύστοχες καθώς η πίεση της άμυνας την ώρα της εκτέλεσης δεν ήταν η ενδεδειγμένη. Οι 43 πόντοι παθητικό σε ένα ημίχρονο, από την ομάδα που έχει τη καλύτερη άμυνα στη διοργάνωση σίγουρα είναι πολλοί. Εκτός αυτού στην επίθεση οι παίκτες της Λοκομοτίβ έχασαν από καρφώματα, μέχρι αρκετά εύκολα lay up, ενώ ακόμα και σε επιθέσεις που κυκλοφορούσαν καλά την μπάλα και άνοιγαν το επιθετικό τους παιχνίδι σε όλο το πλάτος του μισού γηπέδου, αστοχούσαν στα ελεύθερα σουτ που δημιουργούσαν. Στο 2ο ημίχρονο ή άμυνα της Λοκομοτίβ άλλαξε πρόσωπο. Έγινε τρομερά πιεστική, δεν έδινε καθόλου χώρο δράσης στους γκαρντ της Εφές, στις αλλαγές ήταν αποτελεσματική και ειδικά στη τελευταία περίοδο με τους Κρις Σίνγκλετον και Άντονι Ράντολφ στο “4” και στο “5” έγινε απροσπέλαστη και από αέρος με τους ψηλούς να αλλοιώνουν πολλές μπάλες που κατέληγαν στο καλάθι. Αποτέλεσμα αυτής της άμυνας ήταν η Εφές να ευστοχήσει σε μόλις 7 σουτ στο δεύτερο ημίχρονο! Δύο εκ των οποίων ήταν στο τέλος των 24 δευτερολέπτων από τον Ντέρικ Μπράουν και τον Τζον Ντίμπλερ.
Στο πρώτο ημίχρονο τα εύστοχα σουτ των φιλοξενούμενων ήταν 18 και αυτό σίγουρα καταδεικνύει και τη διαφορά στα επίπεδα αμυντικής πίεσης της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα στα δύο ημίχρονα. Παρά την αμυντική πίεση και την εκπληκτική εμφάνιση και στην επίθεση του Άντονι Ράντολφ, που άνοιγε τις αποστάσεις με τα καλά σουτ μέσης απόστασης και τη συνεπέστατη βοήθεια του Βίκτορ Κλαβέρ, ήταν ξεκάθαρο ότι χρειαζόταν και η αφύπνιση του Μάλκολμ Ντιλέινι για να γυρίσει το παιχνίδι. Ο Αμερικανός σταρ έκανε εξαιρετική 4η περίοδο σκοράροντας 12 από τους 25 πόντους του. Έβαλε για μια ακόμα φορά σουτ πάνω σε άμυνα αλλά και πηγαίνοντας μέχρι μέσα στο καλάθι. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς προσπάθησε να περιορίσει με άμυνα ζώνης σε κάποια σημεία το παιχνίδι της Λοκομοτίβ, ενώ όταν ζεστάθηκε ο Ντιλέινι δοκίμασε ακόμα και άμυνα με διάταξη ζώνης για τους 4 παίκτες και ατομικό μαρκάρισμα μόνο για τον παίκτη πού είχε επωμιστεί το μαρκάρισμα του Ντιλέινι. Το κακό για τους φιλοξενούμενους ήταν ότι μαζί με το ξέσπασμα του Ντιλέινι συνέπεσε και το επιθετικό μπλοκάρισμα των ιδίων. Η επίθεση ήταν στατική σε όλα τα επίπεδα και τα περισσότερα σουτ ήταν στο τέλος του χρόνου, κάτω από κακές προϋποθέσεις και με άστοχη κατάληξη τις περισσότερες φορές. Το ταλέντο στο κομμάτι της πάσας υπάρχει, αλλά οι συνεργασίες αγνοούνταν ειδικά στο 2ο ημίχρονο.