Της Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Η βαθιά οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα εδώ και μια πενταετία και η οποία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, είναι λογικό και επόμενο πως δημιουργεί πολλές και ανυπολόγιστες παράπλευρες απώλειες σε όλα τα επίπεδα. Σε κάθε κατάσταση, όμως, σε κάθε πρόβλημα, το πρώτο βήμα προς την επίλυσή του είναι η αυτογνωσία.
Πρέπει να το παραδεχτούμε, όλοι το ξέρουμε μέσα μας, πως παράλληλα υφίσταται μια κρίση ηθικών αξιών, ιδανικών, προτεραιοτήτων που έχει κυριεύσει πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και κατά τη γνώμη μας είναι πιο επικίνδυνη και επιζήμια για το παρόν και το μέλλον, ακόμα και από την οικονομική στενότητα.
Αυτή είναι η αλήθεια. Στην Ελλάδα πάσχουμε από πολύ κακή νοοτροπία, νοοτροπία που ανοίγει δεκάδες “πληγές” και… πονάει. Πληγές που όχι απλά δεν επουλώνονται, αλλά πολλαπλασιάζονται και οδηγούν σε “κοινωνική πανούκλα” μίσους και μισαλλοδοξίας. Πολλές φορές η κακή νοοτροπία προέρχεται από έλλειψη παιδείας, αλλά τα τελευταία χρόνια που το φαινόμενο στην Ελλάδα έχει οξυνθεί, είναι και απόρροια άσχημων ερεθισμάτων.
Που πολλές φορές προέρχονται όχι μόνο από τις αντεγκλήσεις του κόσμου που ανοίγουν φαύλους κύκλους, αλλά και από τον τρόπο που ασκούν την δημοσιογραφία πολλά Μ.Μ.Ε.
Ξέρετε, η οπαδική δημοσιογραφία, η φιλοσοφία του να σπέρνεις δηλητήριο και να δημιουργείς ενεργές και παρασιτικές κοινότητες μίσους, φέρνει περισσότερα κλικ, περισσότερο χρόνο παραμονής και προβολές σελίδων, περισσότερα έσοδα.
Σε αυτό, όμως, φέρει ευθύνη και ο κόσμος, οι αναγνώστες, που πρέπει να κάνουν τις επιλογές τους. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να είσαι οπαδός με σωστή αθλητική και πολιτισμική κουλτούρα! Να έχεις έντονα συναισθήματα, αλλά συνάμα να διαθέτεις και τις βασικές αρχές της δημοκρατίας της άποψης, του σεβασμού, της αναγνώρισης των ιδανικών και των δικαιωμάτων του συνανθρώπου σου.
Εμείς στο Eurohoops.net έχουμε επιλέξει να διαγράφουμε μέσα στα άρθρα μας τα σχόλια που προκαλούν ένταση, είναι προσβλητικά και “δηλητηριάζουν”. Γεγονός που έχει μεγάλη συνέπεια στο κομμάτι των Views, αφού δεν “τρέχουν” κείμενα μέσα στο σάιτ που παίρνουν κλικ και χρόνο παραμονής επειδή ο ένας μπαίνει για να δει τι έχει απαντήσει ο άλλος και μετά προσθέτει ένα ακόμα σχόλιο ειρωνείας και μίσους.
Αυτού του είδους την “συνήθεια” και “δέσμευση” με το Eurohoops που θα βοηθούσε σε επίπεδο Views και οικονομικών προοπτικών την απορρίπτουμε ενσυνείδητα και προσπαθήσουμε να “χτίσουμε” μια διαφορετική κοινότητα. Πιστεύουμε πως όταν δημοσιογραφείς με πάθος και συναίσθημα, αλλά συνάμα προσπαθείς να τροφοδοτείς με σωστά ερεθίσματα τον κόσμο, κάποια στιγμή αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως εφαλτήριο και αργότερα ως Boomerang θετικής σκέψης, ενέργειας και έκφρασης και κάτι να αλλάξει επιτέλους.
Στη σελίδα μας στο Facebook πολλές φορές λαμβάνουμε απαράδεκτα μηνύματα και έχουμε αποτύχει να προλάβουμε καταστάσεις και την κλιμάκωση του γνωστού “φαύλου κύκλου” μεταξύ των ανθρώπων, που αδυνατούν να καταλάβουν ότι ο αθλητισμός είναι για να συναρπάζει, να ενώνει, να δημιουργεί συναισθήματα χαράς και λύπης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι που γεννήθηκε και εξελίχθηκε ως τόσο σημαντικός τομέας στην ανθρώπινη ζωή, για να δημιουργεί μίσος, αρρωστημένες καταστάσεις, επικίνδυνες συνειδήσεις, επεισόδια, τραυματισμούς, θανάτους.
Κάποτε, όταν διεξαγόντουσαν Ολυμπιακοί Αγώνες, σταματούσαν οι εχθροπραξίες. Το παράδειγμα των προγόνων μας, τα λέει όλα και αποτελεί τροφή για σκέψη, για το σήμερα.
Αν θέλουμε, μπορούμε! Εμείς το ονειρευόμαστε. Εσείς;
Την αφορμή για αυτό το άρθρο, μας την έδωσε η χαρά και η ικανοποίησή μας για κάτι που συνέβη πρόσφατα. Ποστάραμε ένα άρθρο με αφορμή τον Δημήτρη Διαμαντίδη, όταν ξεπέρασε τον Τζει Αρ Χόλντεν και έγινε ο 7ος σκόρερ στην σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας.
Ένα άρθρο, που είχε εκατοντάδες κοινοποιήσεις στο Facebook και το είδαν χιλιάδες κόσμου. Συνήθως, όταν υπάρχουν αφιερωματικά κομμάτια σε τέτοιο στιλ για τον 3D ή για τον Βασίλη Σπανούλη, στα σχόλια κάτω από το ποστ στο Facebook, έχουμε τα γνωστά προβλήματα. Περιμέναμε, πως θα συμβεί το ίδιο.
Με μεγάλη έκπληξη και χαρά, για πρώτη φορά σε αυτά τα 4 χρόνια της ύπαρξης του Eurohoops, 18 ώρες μετά την δημοσίευση, δεν έχει χρειαστεί να σβήσουμε ούτε ένα σχόλιο!!!
Αντίθετα, για πρώτη φορά είδαμε σε τόσο μεγάλο βαθμό οπαδούς του Ολυμπιακού να αποθεώνουν την αγωνιστική αξία του αρχηγού του Παναθηναϊκού και οπαδούς του Παναθηναϊκού να απαντάνε με αντίστοιχο σεβασμό και και ποιότητα.
Όπως στην αρνητικότητα, στα “τυφλωμένα σχόλια”, στο μίσος, το ένα φέρνει το άλλο, το ίδιο συμβαίνει και με τα θετικά και πολιτισμένα ερεθίσματα. Αυτό συνέβη το βράδυ της Παρασκευής στο Facebook του Eurohoops. Για πρώτη φορά είχαμε κάτω από ένα σημαντικό ποστ σχόλια όπως τα ονειρευόμαστε και πιστεύουμε πως πρέπει να είναι, για παρθενική φορά δεν μείναμε με το… παράπονο και την απορία. Γιατί να συμβαίνει αυτό;
Το γεγονός μας δίνει ελπίδα για το μέλλον και δύναμη να συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο, με την ίδια φιλοσοφία. Η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα και στη σημερινή εποχή είναι πιο αναγκαίο από ποτέ, να την ασκούμε με όραμα, υπό αυτό το πρίσμα, με κάθε κόστος.
Αυτό που χρειάζεται είναι να γίνουμε περισσότεροι και να αφαιρέσουμε από την καθημερινότητά μας τις κακές νοοτροπίες που πολλές φορές λειτουργούν αυτοματοποιημένα και από συνήθεια πια, χωρίς να μειώσουμε στο ελάχιστο το πάθος για τον αθλητισμό και για την ομάδα που υποστηρίζουμε!
Ναι, εμείς ονειρευόμαστε μια ελληνική αθλητική κοινωνία στην οποία ο Διαμαντίδης μπορεί στην τελευταία του σεζόν να τιμηθεί στο ΣΕΦ, για όσα έχει προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό. Ας πάρει ένα βραβείο από τον Βασίλη Σπανούλη κι ας χρησιμοποιηθεί αυτή η εικόνα ως κληρονομιά πολιτισμού για τις επόμενες γενιές.
Ονειρευόμαστε να συμβεί το ίδιο στο κύκνειο άσμα του Βασίλη Σπανούλη στο ΟΑΚΑ. Ξέρουμε ότι πιθανότατα δεν θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα αυτές οι σκέψεις. Εδώ δεν είναι… ΝΒΑ, όπου ο Κόμπι τιμήθηκε ακόμα και στη Βοστόνη με τους οπαδούς των Σέλτικς να φωνάζουν το όνομά του, την ώρα που αυτός τους “σκότωνε” μέσα στο παρκέ.
Εδώ είναι η χώρα, που τα αυτονόητα θεωρούνται απαγορευμένα – όπως η μετακίνηση των φιλάθλων σε εκτός έδρας παιχνίδια – και τα απαράδεκτα είναι αυτονόητα και αποδεκτά. Κατάσταση παγιωμένη χρόνια, που την συντηρεί το κράτος και με την οποία έχουν συμβιβαστεί, για να μην πούμε ανατροφοδοτούν οι ομάδες.
Δεν ξέρουμε αν η ελληνική κοινωνία και οι νοοτροπίες που μας έχουν φέρει ως εδώ, στο Ναδίρ, υπάρχει ελπίδα να αλλάξουν. Γνωρίζουμε, όμως, πως το ελληνικό μπάσκετ και παίκτες όπως ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Παπαλουκάς που αποχώρησε πρώτος από την ενεργό δράση, αποτελούν τους καλύτερους και πιο άξιους εκπροσώπους της πατρίδας που αγαπάμε στο εξωτερικό.
Μας έχουν κάνει να ανατριχιάσουμε τόσες και τόσες φορές από χαρά και από συγκίνηση. Δεν αξίζουν να τους κάνουμε κι εμείς να ανατριχιάσουν μια φορά, με τις δικές μας πράξεις; Αν δεν είμαστε συναισθηματικά ώριμοι να το κάνουμε για αυτούς, ας το κάνουμε για μας!
Το διακύβευμα δεν είναι η δική τους αναγνώριση. Την έχουν από την ιστορία κι αυτό δεν διαβρώνεται από αρρωστημένα μυαλά και νοοτροπίες.
Το διακύβευμα και μεγάλο στοίχημα είναι όλοι μαζί να κάνουμε επιτέλους βήματα μπροστά για να απαλλαγούμε από την δικτατορία της βλακείας και της μισαλλοδοξίας. Απλά, αυτοί οι παίκτες είναι το ερέθισμα για να γίνει η αρχή, στην δική μας ιστορία.
Αν συμβεί αυτό κάποτε και οι ηθικές αξίες βασιλεύσουν και πάλι, η οικονομική κρίση θα είναι πιο εύκολο από ποτέ να υπερκεραστεί.
Έτσι ονειρευόμαστε το μπάσκετ και την κοινωνία! Πειράζει;