Του Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Η ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα ήταν για τους περισσότερους μια απρόσμενη απώλεια. Μπασκετικά, για όσους παρακολουθούν όλα τα παιχνίδια των πράσινων, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έκπληξη. Αν αναλογιστούμε την προβληματική εικόνα τους το τελευταίο μήνα, με εξαίρεση το παιχνίδι κυπέλλου με τον Άρη και κατά διαστήματα το ματς στην Κωνσταντινούπολη με την Φενέρμπαχτσε.
Ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει αγωνιστικές αδυναμίες που όχι απλά δεν διορθώνονται, αλλά εσχάτως διογκώνονται όσο περνάνε τα παιχνίδια, ειδικά απέναντι σε ομάδες που έχουν πολύ καλό σκάουτινγκ και παίκτες που είναι καλοί στο διάβασμα των καταστάσεων και σε πικ εν ρολ καταστάσεις επιθετικά.
Για μια ακόμα φορά σήμερα το πρόβλημα στο αμυντικό πικ εν ρολ ήταν τεράστιο και η πιο ουσιαστικά “πληγή” που δεν κατάφερε να επουλώσει η ομάδα. Οι Σέρβοι χτύπησαν πολύ στα αργά πόδια των σέντερ του Παναθηναϊκού και στα ανύπαρκτα help and recover που ουσιαστικά αδειάζουν από αμυντικούς τη ρακέτα.
Όσο και αν προσπαθεί το τεχνικό τιμ να καλύψει αυτό το κενό με αλχημείες (χαμηλά σχήματα με Φώτση και Γκιστ στο ίδιο σχήμα) ή ακόμα με τις βοήθειες του Γκιστ από την αδύναμη πλευρά, το πρόβλημα δεν λύνεται μέχρι στιγμής.
Κόντρα στη ροή του αθλήματος
Ο Παναθηναϊκός πάει κόντρα στη ροή του αθλήματος, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει το πιο συνηθισμένο και διαδεδομένο επιθετικό όπλο, ένα όπλο που όλες οι μεγάλες ομάδες το έχουν εξελίξει με πληθώρα επιλογών. Οι περισσότερες ομάδες στην Ευρωλίγκα όλα τα τελευταία χρόνια έχουν καλούς πικ εν ρολ δημιουργούς και Finisher και αυτό που φάνηκε στο ΟΑΚΑ, είναι πως αρκεί ο αντίπαλος να διαθέτει μια καλή δυάδα (στη προκειμένη ο Γιόβιτς και ο Τσίρμπες, αλλά και ο… Στίματς) για να βάλει τον Παναθηναϊκό σε μεγάλο πρόβλημα.
Το γεγονός ότι το πικ εν ρολ έχει εξελιχθεί σε επιστήμη – μήπως ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς δεν κατέκτησε 5 Ευρωλίγκες με αυτό βασικό άξονα της επίθεσης; – είναι και η βασική αιτία που την τελευταία πενταετία, οι Undersized και γενικά οι αθλητικοί ψηλοί με εκρηκτικότητα και γρήγορες μετακινήσεις, έχουν καθιερωθεί και θεωρούνται must στο τοπ επίπεδο.
Ε, ο Παναθηναϊκός δίπλα στην πολύ σωστή και σημαντική επένδυση του Παπαγιάννη, απέκτησε ως πρώτη και δεύτερη επιλογή στο ροτέισον του “5” δύο παιδιά με ψηλά κορμιά και πολλές αρετές στην επίθεση – ιδίως ο Ραντούλιτσα – που δεν μπορούν, όμως, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της πικ εν ρολ άμυνας. Με συνέπεια οι αντίπαλες επιθέσεις να “σημαδεύουν” ανελέητα και να στηρίζονται σε συνεργασίες που καταλήγουν στην καρδιά της ρακέτας του Παναθηναϊκού.
Προκαλεί απορία η επιμονή να μην αποκτηθεί ένας ακόμη αθλητικός ψηλός που θα μπορούσε να λύσει τα χέρια του Σάσα Τζόρτζεβιτς σε αυτό το κομμάτι. Ένας Γκιστ δεν φτάνει για όλα.
Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση δημιουργεί το γεγονός ότι σε όλους τους άλλους αμυντικούς τομείς οι πράσινοι δεν τα πηγαίνουν άσχημα. Ίσα – ίσα διαθέτουν προσόντα. Έχουν παίκτες που πιέζουν την μπάλα, καλούς αμυντικούς στο παιχνίδι απομόνωσης, παίκτες που είναι έξυπνοι και καλοί στις άμυνες βοήθειας και στις περιστροφές.
Η αμυντική αντιμετώπιση του πικ εν ρολ όμως δημιουργεί μια εικόνα αμυντικής αποσύνθεσης, που ουσιαστικά αδικεί την ίδια την προσπάθεια των παικτών στα άλλα κομμάτια της άμυνας.
Σημαντικό πρόβλημα έχει αρχίσει να παρατηρείται και στο επιθετικό μισό του γηπέδου. Όταν δεν είναι μαζί στο παρκέ οι Διαμαντίδης και Καλάθης, παρατηρείται μια σχετική δυσλειτουργία στο κομμάτι της δημιουργίας. Ειδικά όταν είναι μόνος του ο Καλάθης, με τις άμυνες να τον αντιμετωπίζουν ρισκάροντας στο σουτ (αντιμετώπιση under στα σκριν), τότε αν δεν πάρει το σουτ αυτομάτως η επίθεση κολλάει. Αυτό συμβαίνει επειδή και ο ίδιος δεν νοιώθει τόσο άνετα να πάρει τέτοιου είδους σουτ, αλλά και επειδή δεν διέπεται από διάρκεια στο να επιτίθεται στο αντίπαλο καλάθι με τρίπλα, κάτι που το κάνει θαυμάσια σε τρανζίσιον καταστάσεις.
Επίσης παρατηρείται μεγάλη στατικότητα στη κίνηση χωρίς την μπάλα, πέρα από κάποια σκριν που γίνονται κυρίως για τον Φελντέιν στα φτερά. Ο Τζόρτζεβιτς προσπαθεί να μοιράσει τις επιθέσεις, προσπαθώντας να δώσει αρμοδιότητες δημιουργού και στον Δομηνικανό γκαρντ, αλλά δεν είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού που ο ίδιος νοιώθει άνετα και δεν είναι εύκολο να ανταποκριθεί.
Έτσι λοιπόν καθίσταται σχεδόν υποχρεωτική η ταυτόχρονη παρουσία του Διαμαντίδη και του Καλάθη στο παρκέ, δίδυμο που δίνει καλύτερο διάβασμα και πιο αποτελεσματική εκμετάλλευση όλων των κινήσεων και των σκριν που γίνονται στην επίθεση. Τα περισσότερα παραγωγικά επιθετικά διαστήματα του Παναθηναϊκού είναι με αυτούς τους 2 ταυτόχρονα στο γήπεδο.
Ένας επιπλέον σουτέρ
Ένα ακόμα κομμάτι που λείπει από το παζλ, είναι αυτό ενός ακόμα καθαρόαιμου σουτέρ. Χρειάζεται άμεσα ένας καλός σουτέρ που πέρα από το “φονικό ένστικτο” στην εκτέλεση, θα έχει ταχύτητα και ευχέρεια στο να απειλεί σταθερά από τη περιφέρεια. Ο Πάβλοβιτς περνάει ντεφορμάρισμα διαρκείας, ο Παππάς είναι παίκτης που πρώτα θα κοιτάξει να βάλει την μπάλα στο παρκέ και γενικότερα να δημιουργήσει καταστάσεις με τρίπλα και ο Γιάνκοβιτς έχει μειωμένο χρόνο και προσφορά σε σχέση με την περσινή σεζόν. Όποτε μένει μόνο ο Φελντέιν από τον οποίο πλέον ζητούνται να κάνει πολύ περισσότερα από αυτά που υπήρχαν στο μυαλό των ιθυνόντων της ομάδας, όταν αυτός αποκτήθηκε.
Εκτός αυτού βλέπουμε πλέον και το ροτέισιον να μικραίνει κάτι που επιβαρύνει και τους παίκτες, σε μια περίοδο που το πρόγραμμα είναι πολύ δύσκολο με συνεχή ταξίδια και παιχνίδια που όλα είναι σημαντικά. Ειδικά στην Ευρωλίγκα, η φρεσκάδα είναι αναγκαίο στοιχείο.
Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ενίσχυση και περισσότερη δουλειά μέσα στο παρκέ. Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα, γιατί η ποιότητα των αντιπάλων είναι μεγάλη. Ενδεχόμενες νέες ήττες στα επόμενα παιχνίδια μπορεί να βάλουν την ομάδα σε περιπέτειες και την ευρωπαϊκή της πορεία σε κίνδυνο. Πράγμα άσχημο για μια ομάδα με την ιστορία και τα τρόπαια των Πρασίνων στη διοργάνωση. Πρέπει όμως πρώτα από όλα να αναγνωριστούν από την ίδια την ομάδα, τα προβλήματα στη στελέχωση και να παρθούν άμεσες αποφάσεις. Προφανώς δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, ούτε πολλοί παίκτες διαθέσιμοι. Πρέπει, όμως, να γίνουν άμεσες διορθωτικές κινήσεις και έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα ίσως και προσθήκη/ες, για να βελτιωθεί η εικόνα της ομάδας και πάνω από όλα να γίνουν κάποιες αδυναμίες σοβαρές για τον τρόπο που παίζεται το σύγχρονο μπάσκετ…δυνατότητες!