Του Νίκου Βαρλά / varlas@eurohoops.net
Υπάρχει το συναίσθημα, υπάρχει και το μπάσκετ, που πρέπει όσο μπορείς να αποσυνδέεις το συναίσθημα και να κρίνεις αυτό που βλέπεις κάθε φορά. Πως λέμε και έχουμε δίκιο, δεν υπερβάλουμε, ότι ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια είναι γίγαντας στην Ευρωλίγκα, έχει κατορθώσει ιστορικά επιτεύγματα και κι έχει κερδίσει μεγάλο σεβασμό από όλη τη μπασκετική Ευρώπη;
Ε, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η Μπάμπεργκ, που τον δικό μου σεβασμό τον έχει κερδίσει φέτος με το παραπάνω, για όλη την πορεία που έχει διαγράψει και για το μπάσκετ που αποδίδει, στο ματς με τον Ολυμπιακό μου προκάλεσε θαυμασμό.
Ναι, οι κόκκινοι δεν βρέθηκαν σε καλή βραδιά, ναι δεν είχαν ενέργεια σε μεγάλα διαστήματα της αναμέτρησης, ναι ο Βασίλης Σπανούλης ήταν “έξω από τα νερά του” ανεξάρτητα με το ότι στο τέλος προσπάθησε με δικά του σουτ να διορθώσει την κατάσταση και να ανατρέψει τα δεδομένα.
Στο μπάσκετ, όμως, παίζουν δύο. Υπάρχει και αντίπαλος και αυτή τη βραδιά η ομάδα του κόουτς Τρινκιέρι ήταν καλύτερη και κέρδισε πέρα για πέρα δίκαια. Όπως τόσες και τόσες φορές λέμε πως ο Ολυμπιακός είναι αυτός που κάνει τους άλλους να μην παίζουν καλά, να αλλοιώνει το παιχνίδι τους, αυτή την φορά ισχύει πως οι πρωταθλητές Γερμανίας κατάφεραν κάτι, που εμπεριέχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας.
Σταμάτησαν πάρα πολλά από τα Plays του Ολυμπιακού στην επίθεση και είναι η ομάδα που κατόρθωσε κι αυτό έχει τεράστια αξία, να βγάλει αδυναμίες των ερυθρολεύκων στο παρκέ. Αδυναμίες που νόμιζες πως δεν υπήρχαν με τις αμυντικές εμφανίσεις που έχουν καταθέσει στο παρκέ οι παίκτες του Σφαιρόπουλου όλο τον τελευταίο καιρό.
Αυτό είναι επίτευγμα της Μπάμπεργκ και πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Στεγνά, ψυχρά αν το δει κανείς, η Μπάμπεργκ είχε την πιο πλήρη και ισορροπημένη απόδοση και εμφάνιση στο πέντε εναντίον πέντε σε άμυνα και επίθεση, από οποιαδήποτε άλλη ομάδα έχει περάσει ως τώρα φέτος από το ΣΕΦ.
Ο όμιλος είναι ο δυσκολότερος όλων των εποχών και βαθμολογικά αυτή η ήττα σημαίνει πως ο Ολυμπιακός “πέταξε στα σκουπίδια” τα βήματα μπροστά που είχε κάνει τις πρώτες δύο αγωνιστικές και δη την εκτός έδρας νίκη στη Βιτόρια.
Υπάρχουν μπροστά 11 παιχνίδια, ο όμιλος είναι μαραθώνιος και στη νυν μορφή με το μίνι πρωτάθλημα των 14 αγωνιστικών ισχύει ο εξής κανόνας: Ο καθένας στο τέλος, παίρνει ακριβώς αυτό που αξίζει.
Αυτός είναι ο λόγος που δεν πρέπει όχι πανικός να εμφανιστεί, αλλά ούτε καν κατήφια! Αν ο Ολυμπιακός το αξίζει, θα προκριθεί στα πλέι οφ και καλείται να το αποδείξει σε διαδοχικές, μεγάλες και δύσκολες μάχες, που έπονται.
Η Μπάμπεργκ θα κάνει κι άλλες ζημιές και κάποια στιγμή αυτό που πήρε από τον Ολυμπιακό τώρα, μπορεί να του το επιστρέψει – και προς δικό της όφελος – κάποια άλλη βραδιά. Τι πρέπει να κάνει η ομάδα; Να κοιτάζει αποκλειστικά τον εαυτό της και κανέναν άλλον.
Επίσης, πρέπει να χρησιμοποιήσει αυτή την ήττα ως μάθημα. Μερικές φορές το να νιώθεις στο πετσί σου με επίπονο τρόπο ότι δεν είσαι άτρωτος, πως έχεις αδυναμίες, πως πρέπει ενώ έπεσες να σηκωθείς, είναι ο πιο ευεργετικός τρόπος για να καταθέσεις στη μάχη ξανά όλες τις δυνάμεις που έχεις και να επανακτήσεις “άμυνες” και μεγάλα επίπεδα αποφασιστικότητας και αυτοσυγκέντρωσης.
Στοιχεία που δεν τα είχε στον συνηθισμένο βαθμό ο Ολυμπιακός, απέναντι στην Μπάμπεργκ.
Εκπληκτικό Spacing – σπάνια Plays
Να δούμε τι συνέβη και από πλευράς τακτικής. Η Μπάμπεργκ στην συντριπτική πλειοψηφία των κατοχών της από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο, ως το 35′, έδωσε ρεσιτάλ αποστάσεων, στοχευμένων επιθέσεων, κυκλοφορίας της μπάλας που δημιουργούσε σταθερά ρήγματα στην άμυνα του Ολυμπιακού.
Προσωπικά, αυτό το τρικ με τους κοντούς να σκρινάρουν στους κοντούς και να μεγαλώνουν αυτόματα οι αποστάσεις της άμυνας του Ολυμπιακού, δεν το έχω δει φέτος από καμία άλλη ομάδα στην Ευρώπη. Χωρίς καν να διαθέτει κυρίαρχο παίκτη στο ποστ η Μπάμπεργκ, έστηνε περίφημα τις επιθέσεις της και είτε δημιουργούσε μις – ματς, είτε “χτυπούσε” τους γηπεδούχους σε Close Out άουτ καταστάσεις.
Σε αυτό συνέβαλε τα μέγιστα πως ο Τρινκιέρι ευτύχησε να έχει σε εξαιρετική εκτελεστική μέρα τους Ντάριους Μίλερ και Γιάνις Στρέλνιεκς, που μαζί σούταραν 8/11 τρίποντα. Βέβαια, ο Λετονός είναι αυθεντικός σουτέρ και ο Αμερικανός, μόνο τυχαίος δεν είναι.
Έχει μεγάλο ταλέντο και στα επόμενα 1-2 χρόνια θα παίζει στο τοπ επίπεδο. Αρκεί να δει κανείς ποιους συμπαίκτες είχε στο κολέγιο (Τζον Ουόλ, ΝτεΜάρκους Κάζινς, Άντονι Ντέιβις!) και θα καταλάβει πως όταν νιώσει πως στην Ευρώπης δεν είναι… δεύτερος, αλλά πρωτοκλασάτος, θα κάνει περίφημη καριέρα.
Η Μπάμπεργκ μια χτυπούσε από την περιφέρεια, μια με Passing Game άνοιγε την άμυνα, δημιουργούσε κενά και με σωστή κίνηση χωρίς την μπάλα, έβρισκε εύκολα καλάθια. Κάπως έτσι έφτασε στο 24-37, ενάμισι λεπτό πριν το τέλος του ημιχρόνου με τους Μίλερ και Στρέλνιεκς να έχουν βάλει από 11 πόντους. Ο Ολυμπιακός τελείωσε το ημίχρονο με μόλις 3 ασίστ, 2 επιθετικά ριμπάουντ και 9/27 σουτ! Την στιγμή που η Γερμανική ομάδα είχε στο 18′ 6/8 τρίποντα…
Όχι αντίδραση, έκπληξη…
Όλοι περιμέναμε πως στο δεύτερο ημίχρονο και με το -13 στη πλάτη του, ο Ολυμπιακός θα μπει και θα “δαγκώνει”, θα βγάλει τεράστιο κύμα ενέργειας και θα παρασύρει τον αντίπαλο, αλλάζοντας τα δεδομένα. Κι, όμως, μετά από 6 λεπτά στην επανάληψη, βρέθηκε στο -24 (31-55) και ήταν φανερό πως ο Ολυμπιακός είχε εκπλαγεί από όσα έκανε ο αντίπαλος στο παρκέ και δεν ήταν έτοιμος να αντιδράσει, πρώτα από όλα σε πνευματικό επίπεδο.
Πλέον, δεν ήταν μόνο τα τρίποντα, που ανάγκαζαν τους κόκκινους να φέρουν πιο έξω τη γραμμή άμυνας, ήταν και η τέλεια ισορροπία και κατανομή προσπαθειών. Με το που πήγε να κλείσει ο Ολυμπιακός τα περιφερειακά σουτ και πόνταρε στην άμυνα αλλαγών, κυρίως ο Ραντόσεβιτς, αλλά και ο Μέλι τον “πλήγωσαν” ανεπανόρθωτα μέσα από το καλάθι.
Ειλικρινά, έχετε δει άλλο αντίπαλο στο ΣΕΦ να κάνει τον Ολυμπιακό να τρέχει, να προσπαθεί να καλύψει αποστάσεις στην άμυνα και να μην μπορεί να “ενοχλήσει” την επιθετική λειτουργία του; Να βλέπει τους αντιπάλους να βγάζουν σταθερά ελεύθερα σουτ, είτε από μακριά, είτε μέσα από την ρακέτα με τέτοια ευκολία;
Προσπάθησε η ομάδα να ξεπεράσει το… σοκ, αλλά δεν είχε σταθερές στην επίθεση με τον Πρίντεζη εγκλωβισμένο και χωρίς πολλή ενέργεια (λογικό…) και τον Σπανούλη άστοχο και ως επί το πλείστον με λανθασμένες αποφάσεις. Το τρίτο δεκάλεπτο έκλεισε στο 47-59 και θα μπορούσε να είχε πέσει κι άλλο η διαφορά αν ο Ολυμπιακός δεν έχανε τρεις σερί βολές.
Χρειαζόταν κάτι παραπάνω…
Ο Ολυμπιακός ήταν… Ολυμπιακός από το 26′ ως το 32′. Όταν για έξι λεπτά δεν δέχτηκε καλάθι από την Μπάμπεργκ εντός πεδιάς! Εκεί, θα μπορούσε να είχε γίνει κάτι. Ο Όντομ έκανε ένα λάθος, ο Μίλερ σε μια φάση κέρδισε τον Παπαπέτρου και στην άλλη τον Όντομ μετά από αλλαγές – κόλλησε στα σκριν ο Αμερικανός – και το 47-64 στο 32′ έδειχνε πως η ομάδα δεν γίνεται – κι αυτή τη φορά – να αποφύγει το μοιραίο.
Ο Ολυμπιακός πάλεψε, έβγαλε ενέργεια, κυρίως με το γνωστό σεσημασμένο αμυντικά δίδυμο Χάκετ και Στρόμπερι, βρήκε φάσεις στο τρανζίσιον, αλλά άλλο να ξεκινήσεις να κυνηγάς από το -10, άλλο από το -24…
Η ενέργεια που χρειάζεται να ξοδέψεις είναι πολύ περισσότερη και όταν φτάνεις κοντά, πολλές φορές χρειάζονται 2-3 κατοχές σε άμυνα και επίθεση, για να “κλειδώσει” το ματς ο αντίπαλος. Πάνω – κάτω αυτό συνέβη.
Ο Σπανούλης πήρε κάποιες προσωπικές φάσεις, έβαλε δύο σουτ, κατάφερε να τελειώσει δύο σλάλομ στο 5 εναντίον 5, απέναντι σε ψηλότερους παίκτες μετά από αλλαγές και ο Ολυμπιακός είχε μια ευκαιρία στο 72-74, με 13” να απομένουν μετά το τρίποντο του Vspan.
Ο Ουάναμέικερ δεν “κόλωσε”, έβαλε τις βολές και ο Ολυμπιακός στην επόμενη κατοχή δεν επέλεξε να πάει για γρήγορο δίποντο, αλλά σε τρίποντο του αρχηγού. Ήταν άστοχο και όλα τελείωσαν.
Το ότι ο Ολυμπιακός είχε μόλις 6 ασίστ στο 36′ και ότι πήρε 3 επιθετικά ριμπάουντ συνολικά και ένα στο δεύτερο ημίχρονο, είναι στοιχεία που δεν λένε… ψέματα. Ρόλο στην οικονομία και την εξέλιξη του αγώνα ίσως διαδραμάτισε και ο τραυματισμός του Χάντερ – εξάρθρωση στο δάχτυλο – που φάνηκε ότι τον επηρέασε πάρα πολύ.
Σε ατομικό επίπεδο…
Ο Μέλι αποδεικνύει γιατί η Αρμάνι Μιλάνο είναι “παιδική χαρά” και… ρουφάει κάθε σοβαρό παίκτη ομάδας, για τον Μίλερ τα είπαμε, ο Στρέλνιεκς έκανε μεγάλη ζημιά και ο Ουαναμέικερ μπορεί να μην βρέθηκε σε καλή μέρα εκτελεστικά, αλλά κι αυτός αν συνεχίσει έτσι, θα παίξει στο τοπ επίπεδο. Ο Ζήσης που μαζί με τον Ιταλό φόργουορντ είναι οι κορυφαίοι της Μπάμπεργκ συνολικά στην σεζόν, δεν έπιασε τα στάνταρ του στην φετινή σεζόν, αλλά είχε θέμα και με τα φάουλ.
Από τον Ολυμπιακό;
Θα πω λίγα πράγματα. Ο Τζόνσον θέλει χρόνο. Ο Τζέιμς παρότι χτύπησε ο Χάντερ, έπαιξε 5 λεπτά κι αυτό προβληματίζει. Ο Παπαπέτρου παλεύει πολύ, αλλά χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμα και πρέπει να καθαρίσει το μυαλό του και να μην μπερδευτεί με το θέμα των… θέσεων, το αν παίζει στο “3” ή στο “4”.
Ο Στρόμπερι έκανε όλα αυτά για τα οποία ήρθε στον Ολυμπιακό, παρά το αποτέλεσμα, ο Μιλουτίνοφ λίγα πράγματα, ο Αθηναίου μπήκε πολύ αργά στο ματς. Ο Πρίντεζης δεν δουλεύει με… μπαταρία, δεν επαναφορτίζεται. Είναι άνθρωπος.
Το ρίσκο που συνειδητά πήρε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος να σχεδιάσει ομάδα με τον Δημήτρη Αγραβάνη δεύτερο στο ροτέισον του “4”, βγαίνει λανθασμένο. Σίγουρα το ξέρει και ο ίδιος ο κόουτς μέσα του. Δεν είναι έτοιμο το παιδί, ούτε πνευματικά, ούτε μπασκετικά για τέτοιο ρόλο σε τοπ επίπεδο. Ο ρόλος του 5ου ψηλού πασπαρτού και στις δύο θέσεις της ρακέτας, θα ήταν μια χαρά και θα απέδιδε καλύτερα και για την ομάδα και για τον ίδιο.
Ο Μάντζαρης δεν μπόρεσε να παίξει ρόλο στο παιχνίδι, είναι και πολύ σκληρός αντίπαλος ο Ουάναμέικερ, πιο δυνατός και πιο αθλητικός από τον Βαγγέλη. Θέλω να σταθώ στον Χάκετ. Σε ματς που ο Ολυμπιακός έχανε σταθερά με διψήφιες διαφορές, όσο ήταν μέσα αυτός, κέρδιζε με +11 πόντους!
Δεν υπάρχει η ενέργεια, η αποφασιστικότητα, η αυταπάρνηση, η αμυντική εμβέλεια που επιδεικνύει! Η δική του παρουσία άλλαξε εντελως ένα ματς που φαινόταν πως δεν μπορεί να ανατραπεί με τα δεδομένα που είχαν δημιουργηθεί.
Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά πιστεύω ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος άργησε πολύ να τον βάλει στην τελευταία περίοδο. Περίμενα όταν τα πρώτα της λεπτά δεν εξελίχθηκαν καλά, να τον σηκώσει και να τον… αμολύσει μέσα στο παρκέ.
Πιστεύω ότι μπορούσε να “ενοχλήσει” περισσότερο τον Μίλερ με άμυνες χαμηλά, στα χέρια και να δώσει και λύσεις στο ποστ επιθετικά, από την στιγμή που δεν έβγαινε το ματς και στον Πρίντεζη, που είναι μετρ του είδους.
Τελείωσε αυτό το ματς. Ο Ολυμπιακός προσγειώθηκε απότομα, και η πτώση “έκανε θόρυβο”. Μια ήττα από την Μπάμπεργκ σε αυτό τον όμιλο, που οι Γερμανοί δεν υπολογίζονται από κανέναν ως “άλογο” στη κούρσα της πρόκρισης, μπορεί να στοιχίσει.
Να σας πω κάτι, όμως; Όταν ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε δεινή κατάσταση, όταν αρχίζουν τα ζόρια, όταν… επιστρέφει στον ρόλο του αουτσάιντερ ή έστω όλοι καταλαβαίνουν πως τα πράγματα δεν είναι εύκολα για αυτόν, τότε ΔΕΝ τον φοβάμαι!
Ίσα – ίσα που κάνω υπομονή, αποδέχομαι πως έχει δικαίωμα να χάσει ένα τέτοιο ματς κι επειδή ασχολούμαι χρόνια με τον αθλητισμό, ξέρω πως ακόμα – ακόμα έχει το δικαίωμα να αποτύχει κιόλας.
Τώρα που έπεσε ο Ολυμπιακός περιμένω να σηκωθεί και να παλέψει λυσσαλέα!
Είμαι 100% σίγουρος ότι θα το κάνει. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Το μέταλλο, η φανέλα του, η πρόσφατη προϊστορία, η προσωπικότητα του προπονητή του, το “εγώ” των ηγετών του στο παρκέ και συνολικά ο τρόπος που λειτουργεί ο οργανισμός, με έχουν εκπαιδεύσει για να είμαι αισιόδοξος.
Δεν λέω ότι έχει την επιτυχία στο τσεπάκι του. Κάθε άλλο, σε αυτό τον όμιλο, σε αυτή την διοργάνωση.
Απλά, αυτή η ομάδα με έχει πείσει, με έχει διδάξει εμφατικά ότι πρέπει να περιμένω, να αδημονώ και να συνεχίζω να ονειρεύομαι! Έχει καταφέρει κάτι μεγάλο. Όσο “σκούρα” κι αν γίνουν κάποια στιγμή τα πράγματα, είμαστε όλοι εκεί και έχουμε μεγάλη πίστη πως μπορεί να συμβεί κάτι καλό. Ακόμα κι αν μοιάζει να είναι εκτός λογικής!
Δεκαπέντε πόντους έχανε ο Ολυμπιακός στην τελευταία περίοδο, είχε κυριαρχήσει η Μπάμπεργκ και η σκέψη πως μπορεί πάλι να “σπάσει ο διάβολος το ποδάρι του” γυρνοβολούσε!
Ξέρω ότι υπάρχουν δύο σενάρια.
Ή θα πετύχει, ή θα αποτύχει ενώ τα έχει δώσει όλα. Να μην παλέψει, αποκλείεται. Το κύτταρο, της ομάδας που υποχωρεί στα δύσκολα είναι εντελώς εξαφανισμένο από το DNA της ομάδας, εδώ και χρόνια!
Αγνοείται!
Αντίθετα, ο Ολυμπιακός που επιτέλους έχει δημιουργήσει μεγαλύτερο και πιο πιστό κοινό που τον αγαπάει είτε χάνει, είτε κερδίζει, θα εμφανιστεί και θα επιστρέψει ξανά.
ΥΓ1. Συνεχίζει να “φεύγει” τόσος κόσμος. Μικροί μεγάλοι, ακόμα πιο νέοι… Το πιο δύσκολο πράγμα να συνειδητοποιήσουμε στη ζωή μας, είναι τελικά το πιο αυτονόητο. Σκεφτόμαστε χίλια μύρια πράγματα κάθε μέρα, “χανόμαστε” μέσα στα προβλήματά μας, αλλά ξεχνάμε πως χωρίς ΥΓΕΙΑ δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να έχει σημασία, που να έχει αξία. Ας το έχουμε κάθε ώρα και στιγμή στο μυαλό μας, γιατί η σκέψη κάνει την ζωή πιο συναρπαστική και συνήθως την ψυχή πιο “γλυκιά” και λιγότερο στριφνή…
ΥΓ2. Για τον Παπανικολάου μέχρι πριν λίγο, ίσχυε ότι έγραψα στο ρεπορτάζ. Ο Παναθηναϊκός έχει κάνει γερό μπάσιμο. Υπάρχει μια ακόμα πρόταση από σοβαρή ομάδα Top 16, μια από σύλλογο που αγωνίζεται στο Eurocup και άλλη μια από τον Άρη. Ο Ολυμπιακός εδώ και μια εβδομάδα που είναι ελεύθερος, σκέφτεται πως θα βγει το ροτέσιον φέτος, πως θα μαζευτούν πολλοί παίκτες στις ίδιες θέσεις, πως ο Κιριλένκο πήγε πέρυσι στην ΤΣΣΚΑ στη μέση της σεζόν και…
ΥΓ3. Έχει δίκιο τόσο ο Σφαιρόπουλος, όσο και η διοίκηση που προβληματίζονται για το συγκεκριμένο θέμα, αποκλειστικά με προσέγγιση που αφορά τα νυν δεδομένα. Υπάρχει, όμως, και η άλλη όψη. Είναι 25 χρονών, έχει αποδείξει πως ανήκει στο τοπ επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ και κυκλοφορεί ελεύθερος στην πιο… χαμηλή τιμή που θα μπορούσε ποτέ να τον δεσμεύσει ο Ολυμπιακός για μια τριετία. Είναι 100% επαγγελματίας και πιστεύω πως θα επιλέξει τελικά την πιο καλή προοπτική για αυτόν σε συνδυασμό ρόλου, χρόνου συμμετοχής και του οικονομικού. Πολύ βασικό για τον συγκεκριμένο παίκτη, είναι να αισθάνεται καλά εκεί που βρίσκεται…
ΥΓ4. Είμαι 100% σίγουρος ότι αγαπάει την ομάδα, πάντα την είχε ως προτεραιότητα αν επέστρεφε στο ΝΒΑ και πως ακόμα και τώρα που ξέρει πως μπορεί να έρθει και να μην έχει τον ρόλο που θα ήθελε (υπό την έννοια ότι έχει… ανάγκη να παίζει μετά από όσα έχουν συμβεί) μέσα του, κάτι τον σπρώχνει προς την επιστροφή.
ΥΓ5. Ο Ολυμπιακός πρέπει να αποφασίσει. Ένα πράγμα θα πω, πριν τον μεγάλο “χορό” καθότι όλα θα τελειώσουν πολύ σύντομα σε αυτό το θέμα. Ο Ολυμπιακός έχει κάθε δικαίωμα να μην τον υπογράψει. Το σενάριο να του καταθέσει πρόταση ισόποση ή κάπως μικρότερη και ο “Παπ” να προτιμήσει άλλες πολιτείες δεν υπάρχει. Παρά το ότι στον Ολυμπιακό θα παίζει όπως φαίνεται, λιγότερο από ότι σε ΟΛΟΥΣ τους άλλους συνδιεκδικητές. Τι δεν έχει δικαίωμα να κάνει η ομάδα; Να τον σπιλώσει, από την στιγμή που θα τον αφήσει να πάει αλλού.
ΥΓ6. Στον Ολυμπιακό τα έδωσε όλα, ήταν από τους παίκτες που άλλαξαν την ιστορία, έφερε στα ταμεία του συλλόγου 1,5 εκατομμύριο Ευρώ το καλοκαίρι του 2013 και δέχτηκε να “χαρίσει” και τρία μηνιάτικα από την τελευταία του σεζόν. Μπασκετικά καταλαβαίνω πως είναι κάπως δύσκολη απόφαση, αλλά η καρδιά και το ένστικτο με κάνουν να θέλω να γυρίσει. Αν όχι, το μόνο που απαιτώ από μια τόσο μεγάλη ομάδα όσο ο Ολυμπιακός, είναι να λείψουν οι επικοινωνιακές μικρότητες.
