Από τον Αντώνη Στρογγυλάκη/ info@eurohoops.net
Υπάρχουν λογιών – λογιών επιστροφές παικτών σε ομάδες που έχουν ήδη αγωνιστεί και υπάρχουν περιπτώσεις σαν…. αυτή του Κώστα Παπανικολάου. Με το νέο του συμβόλαιο στον Ολυμπιακό, ο διεθνής σμολ φοργουορντ δεν κάνει τίποτε λιγότερο από το να γυρίσει σπίτι του. Στο μέρος που εξελίχθηκε ραγδαία τόσο σαν άνθρωπος, όσο και σαν μπασκετμπολίστας, κατακτώντας την κορυφή της Ευρώπης με το ιστορικό “back to back” των σεζόν 2012/2013. Θα ξαναμπει στα αποδυτήρια που άκουγε τον Ντούσαν Ίβκοβιτς να του φώναζει πως δεν πρέπει φοβάται να σουτάρει και θα ξαναπατήσει το παρκέ όπου έκλαψε από χαρά μετά από κατακτήσεις τίτλων και προκρίσεις σε Final Four. Θα βρει πάλι τους “παλιόφιλους” Σπανούλη, Πρίντεζη, Μάντζαρη, για να συμπληρώσουν ένα καρέ παικτών που έχει ταυτιστεί με τις επικές επιτυχίες της σύγχρονης ιστορίας του Ολυμπιακού.
Το Eurohoops κάνει μια αναδρομή στις πλέον χαρακτηριστικές, μαγικές, θα λέγαμε, στιγμές του Κώστα Παπανικολάου με τους ερυθρολεύκους. Επιλέξαμε τα συγκεκριμένα παιχνίδια με βάση τη σημασία που είχαν για τον Ολυμπιακό, αλλά κυρίως, με τον ρόλο του Παπανικολάου σε αυτά. Το ματς που ακολουθούν δεν στιγματίστηκαν απλά από την εκάστοτε απόδοση του 25χρονου παίκτη, αλλά αποτελούν σημεία – σταθμούς για την καριέρα του, την πρόοδο και την εξέλιξη του. Με κάθε ένα από αυτά, άλλωστε, ο Παπανικολαου προσέθετε όλο και περισσότερες λέξεις στις σελίδες της Ευρωλίγκας στις δικές του χρυσές σελίδες που έχει γράψει στη βίβλο της Ευρωλίγκας.
1. Το πρώτο “μπαμ”
Το καλοκαίρι του 2010, ο Ολυμπιακός αποφάσισε τη λύση της συνεργασίας με τον Τζος Τσίλντρες για δυο λόγους. Πρώτον, για να ξεφορτωθεί το πανάκριβο συμβόλαιου του Αμερικανού παίκτη, και, δεύτερον, για να εμπιστευθεί την μεγάλη επένδυση για το μέλλον που είχει γίνει στο λιμάνι και άκουγε στο όνομα “Κώστας Παπανικολάου”. Ο 20χρονος, τότε, Παπανικολάου προοριζόταν για βασικός σμολ φοργουορντ στην πεντάδα του Ολυμπιακού με αυξημένο χρόνο συμμετοχής, αρμοδιότητες, αλλά, προπάντως, μεγάλες ευθύνες. Αυτό ήταν το σχέδιο τόσο της ομάδας, όσο και του τότε προπονητή των ερυθρολεύκων, Ντούσαν Ίβκοβιτς. Πολλοί ήλπιζαν πως ο παίκτης σύντομα θα ανταποκριθεί στην εμπιστοσύνη που το κλαμπ έδειχνε στο πρόσωπό του. Άλλοι, που ίσως ήξεραν κάτι παραπάνω, δεν τολμούσαν να ομολογήσουν αυτό που προέβλεπαν: Πως σύντομα το όνομα του παίκτη θα γίνει “τραγούδι” στα χείλη των οπαδών του Ολυμπιακου.
Και αυτό δεν άργησε να συμβεί. Ήταν το τρίτο παιχνίδι της κανονικής σεζόν της Ευρωλίγκας, απέναντι στην Ουνικάχα Μάλαγα, όταν όλα τα φώτα έπεσαν πάνω στον Παπανικολάου. Ένα παιχνίδι σημαντικό, που κουβαλούσε το “πρέπει” της νίκης. Τόσο λόγω της κακής εμφάνισης και ήττας, που είχε προηγηθεί από τη Μπάμπεργκ, στη Γερμανία, όσο και του ότι επρόκειτο για έναν αγώνα εντός έδρας. Βέβαια, τώρα, 5 χρόνια μετά το συγκεκριμένο παιχνίδι μνημονεύεται για έναν και μόνο λόγο που επισκιάζει τα πάντα: Ήταν το “breakthrough game” για τον Παπανικολάου στην Ευρωλίγκα.
Μην κοιτάς το τελικό σκορ σκεπτόμενος “Εντάξει ρε φίλε, 30 πόντους το πήραμε το ματς, άσε μας τώρα”. Αυτό που μεταμόρφωσε μια πιθανή δύσκολη μάχη, σε περίπατο ήταν το παιχνίδι του “Παπ”. Το φανταστικό του πρώτο ημίχρονο και το τρίποντο με το οποίο νίκησε το μπάζερ κατά τη λήξη του πρώτου 20λέπτου, έδωσε στην ομάδα του ένα μεγάλο προβάδισμα από νωρίς, το οποίο ήταν αρκετό για να αφήσει πίσω τη Μάλαγα. Η ομάδα του Ρενέσες δεν μπόρεσε να επιστρέψει στο ματς, παρά τις… τίμιες προσπάθειες της, ενώ ο Παπανικολάου τελείωσε το παιχνίδι με 17 πόντους και 6 ριμπάουντ. Φυσικά, αυτό ήταν απλά η αρχή….