Του Νίκου Βαρλά / varlas@eurohoops.net
Η κατάσταση σηκώνει ένα εκτός προγράμματος… άρθρο. Στο μπλογκ που έγραψα τα ξημερώματα της Παρασκευής, λίγο μετά την ήττα από τη Μπάμπεργκ, είχα αναλύσει τα δεδομένα της υπόθεσης του Παπανικολάου.
Ήταν λίγες ώρες μετά την αποκάλυψη του Eurohoops για την πρόταση και το άμεσο ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού. Είχα γράψει στα υστερόγραφα.
“Είμαι 100% σίγουρος ότι ο “Παπ” αγαπάει την ομάδα, πάντα την είχε ως προτεραιότητα αν επέστρεφε από το ΝΒΑ και πως ακόμα και τώρα που ξέρει πως μπορεί να έρθει και να μην έχει τον ρόλο που θα ήθελε (υπό την έννοια ότι έχει… ανάγκη να παίζει μετά από όσα έχουν συμβεί) μέσα του, κάτι τον σπρώχνει προς την επιστροφή.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να αποφασίσει. Ένα πράγμα θα πω, πριν τον μεγάλο “χορό” καθότι όλα θα τελειώσουν πολύ σύντομα σε αυτό το θέμα. Ο Ολυμπιακός έχει κάθε δικαίωμα να μην τον υπογράψει. Το σενάριο να του καταθέσει πρόταση ισόποση ή κάπως μικρότερη και ο “Παπ” να προτιμήσει άλλες πολιτείες δεν υπάρχει. Παρά το ότι στον Ολυμπιακό θα παίζει όπως φαίνεται, λιγότερο από ότι σε ΟΛΟΥΣ τους άλλους συνδιεκδικητές”.
Έξι μέρες μετά έχει αποδειχτεί πως ο Παπανικολάου έβαλε τον Ολυμπιακό πάνω και πρώτα από όλα και ανήκει στην ομάδα μέχρι το καλοκαίρι του 2018! Με τους κόκκινους να έχουν το δικαίωμα να τον αποδεσμεύσουν τόσο το επόμενο καλοκαίρι, όσο και το μεθεπόμενο του 2017.
Όρος που καθόλου δεν… επηρέασε τον Κώστα. Προφανώς, επειδή πιστεύει στον εαυτό του και μετά την τρίτη και “φαρμακερή” απογοήτευση στο ΝΒΑ τα έβλεπε και τα ένιωθε όλα… κόκκινα.
Ο Ολυμπιακός ως οργανισμός, έπραξε το σωστό. Ζύγισε την κατάσταση και ενώ γνώριζε πολύ καλά τόσο ο κόουτς, όσο και οι Αγγελόπουλοι πως υπήρχαν και ερωτηματικά (κυρίως για φέτος, αλλά θα χρειαστεί και ειδικός χειρισμός στον επόμενο σχεδιασμό), αποφάσισαν με δύο γνώμονες. Την προοπτική και την συναισθηματική νομοτέλεια!
Η προοπτική, τι ανάλυση να θέλει; Παίρνεις ένα τοπ Έλληνα παίκτη στα 25 του χρόνια και σε μια ιδιόμορφη κατάσταση, που παρότι τα έχει κατακτήσει όλα στην Ευρώπη με πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα του Back2back, είναι πιο “πεινασμένος” από ποτέ!
Θέλει να αποδείξει πράγματα, έχει τεράστια κίνητρα και του έχει λείψει ο σταθερός χρόνος συμμετοχής και η ευχαρίστηση του μπάσκετ μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο νιώθει άνετα και συναισθηματικά συνδεδεμένος.
Τοπ παίκτης για το Ευρωπαϊκό επίπεδο, πολύ πεινασμένος, δοκιμασμένος και δεμένος με την ομάδα στα 25 του. Α, και σε σούπερ τιμή, με τον Ολυμπιακό να έχει διμερή δέσμευση μαζί του μόνο ως το καλοκαίρι, αλλά το δικαίωμα να τον κρατήσει 2,5 χρόνια. Συγγνώμη, αλλά ούτε σε… αγγελία δεν θα το έβρισκε ο Ολυμπιακός!
Ο δεύτερος γνώμονας με βάση τον οποίο κινήθηκε ο σύλλογος είναι ο νομοτελειακός – συναισθηματικός.
Αυτός ο παίκτης έχει προσφέρει πολλά, αγαπάει την ομάδα, έχει μαγική χημεία με τους άλλους “παλιούς” Έλληνες και δεν υφίσταται ο παραμικρός λόγος να μην βρίσκεται εδώ, αλλά… αλλού.
Ακόμα κι αν είχαν μια αμφιβολία στον Ολυμπιακό, που δεν νομίζω, διαλύθηκε με την στάση του παίκτη. Που απέδειξε εμφατικά πως νιώθει ότι ανήκει ψυχικά στους ερυθρόλευκους και το απέδειξε με ξεκάθαρες πράξεις.
Δεν σκέφτηκε ούτε τα περισσότερα λεφτά σε άλλες… πολιτείες. Προσπέρασε την Μπαρτσελόνα, ίσως τον πιο ξεχωριστό σύλλογο του κόσμου, δέχτηκε όλους τους όρους που έθεσε η ομάδα και ήθελε τόσο πολύ να γυρίσει, που δεν δίστασε, δεν έκανε καμία δεύτερη σκέψη παρότι στον Ολυμπιακό υπάρχει συσσώρευση παικτών σε αυτές τις θέσεις και ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι προκαθορισμένο και σίγουρο για αυτόν!
Το ήθελε, το ένιωθε, εισέπραξε πως και ο Ολυμπιακός τον εκτιμάει, μίλησε με τον κόουτς Σφαιρόπουλο, – σίγουρα – τα είπε και με τα φιλαράκια του (Σπανούλης, Πρίντεζης) που θα έχουν τώρα ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και γύρισε! Ο κόσμος πιστεύω πως θα του το ανταποδώσει με ένα έντονο Standing Ovation όταν σκάσει μύτη στο ΣΕΦ με τις φόρμες, πριν αρχίσει το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό!
Όταν λέμε για κουλτούρα…
Τι να πεις για την Μπαρτσελόνα… Νομίζω πως από το ρεπορτάζ του Eurohoops όλες αυτές τις μέρες, έχετε συνειδητοποιήσει ακριβώς τι συνέβη. Το κλαμπ δεν είχε κανένα λόγο να βιαστεί να ασχοληθεί με τον Κώστα, όχι γιατί δεν τον ήθελε, αλλά γιατί έτσι κι αλλιώς διατηρούσε τα δικαιώματά του. Τόσο απλό είναι…
Ήξεραν στην Μπαρτσελόνα πως αν αποφασίσει να επιστρέψει στην Ευρώπη, θα έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Όπως γνώριζαν από την πλευρά του παίκτη, πως αυτό πιθανότατα θα γινόταν ή για την Μπαρτσελόνα ή για την επιστροφή στην πατρίδα του.
Τι σημαίνει αυτό; Πως το συμβόλαιο που θα έπρεπε να ματσάρουν δεν θα ήταν δα απλησίαστο. Δεν θα πήγαινε στη Τουρκία ή στη Ρωσία.
Μερικοί δεν το έχουν συνειδητοποιήσει απόλυτα, αλλά ναι, ο Παπανικολάου νομικά, δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο και καμία ευχέρεια απόφασης. Η Μπαρτσελόνα είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Κι, όμως… Ο παίκτης για τον οποίο ξόδεψε 2 εκατομμύρια πριν δύο χρόνια για να τον πάρει από τον Ολυμπιακό κι ακόμα ένα για το συμβόλαιό του (για να μείνει εκεί μια μόλις σεζόν τελικά!) τους είπε “θέλω να παίξω στον Ολυμπιακό” και τον σεβάστηκαν απόλυτα.
Όχι απλά δεν δημιούργησαν πρόβλημα, αλλά του άνοιξαν κιόλας τον δρόμο! Τον άφησαν να πάρει το αεροπλάνο από τις ΗΠΑ, να περάσει – πάνω – από τη Βαρκελώνη επιστρέφοντας στην Ευρώπη και να προσγειωθεί στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό!
Πολλοί ημιμαθείς, είπαν: “Σιγά μην μάτσαρε η Μπαρτσελόνα, για ένα παίκτη δεν ήθελε να παίξει σε εκείνη και φορτωνόταν το συμβόλαιό του”.
Ποιο συμβόλαιό του ακριβώς; Ο Ολυμπιακός έχει βάλει όρο πως μπορεί να τον αφήσει ελεύθερο το καλοκαίρι με ένα μικρό ποσό. Το ίδιο συμβόλαιο θα μάτσαρε η Μπάρτσα, κύριοι!
Δηλαδή, πιστεύετε πως ήταν δύσκολο για αυτούς να πληρώσουν στον παίκτη 200 χιλιάδες και κάτι μέχρι το τέλος της σεζόν για να μην καταλήξει σε βασικό τους αντίπαλο κι αν δεν τον θέλουν – όπως νομίζουν οι ημιμαθείς – να τον στείλουν στην ευχή του Θεού όταν τελειώσει η σεζόν;
Για πλάκα το έκανε η Μπάρτσα αν ήθελε. ΔΕΝ ήθελε, όμως. Αυτό που επιζητούσε και ευχόταν, είναι να ακούσει από τον ίδιο τον παίκτη πως εκείνος θέλει να παίξει στη Μπαρτσελόνα.
Κατάλαβαν πως “καιγόταν” να επιστρέψει στην Ελλάδα και την πρώην ομάδα του. Θα μπορούσαν απλά να ματσάρουν και να ζητήσουν κάποια χρήματα από τον Ολυμπιακό. Έτσι, για το γαμώτο, να πάρουν κι αυτοί κάτι πίσω από την υπόθεση ενός παίκτη που τους στοίχισε τόσο ακριβά, αλλά έπαιξε εκεί τόσο λίγο.
Όχι, ούτε αυτό! Τι ζήτησαν; “Αν ο Ολυμπιακός δεν κρατήσει τον Κώστα είτε αυτό το καλοκαίρι, είτε το επόμενο, θέλουμε να έχουμε τον πρώτο λόγο για να τον φέρουμε πίσω στη Βαρκελώνη”!
Μήπως κι αυτό το έκαναν επειδή δεν τον… θέλουν; Τα λόγια περιττεύουν, ειλικρινά. Ένα από τα πράγματα που χρόνια προσπαθώ με τα γραπτά μου είναι να “περάσω” στον όσο κόσμο με διαβάζει μια νορμάλ κουλτούρα αθλητικού πολιτισμού, “ενέσεις” σωστής και ανθρώπινης νοοτροπίας. Αμφιβάλλω αν και πόσο τα έχω καταφέρει. Ε, ας κρατήσουν όλοι αυτό το τεράστιο μάθημα που μας έδωσε η Μπάρτσα!
Το τώρα
Τι γίνεται τώρα με το ρόστερ και το ροτέισον, σε περίπτωση που – επιτέλους – η ομάδα έχει την πολυτέλεια της υγείας και της απουσίας των τραυματισμών;
1. Μάντζαρης, Χάκετ (Μουράτος, Τολιόπουλος)
2. Σπανούλης, Αθηναίου, Όντομ
3. Λοτζέσκι, Στρόμπερι, Παπανικολάου
4. Πρίντεζης, Παπαπέτρου, Τσαϊρέλης
5. Χάντερ, Μιλουτίνοφ, Αγραβάνης, Τζέιμς
Μιλάμε για ρόστερ 17 παικών. Αυτό που ξέρουμε είναι πως οι δύο μικροί – που πρέπει να δουλεύουν πολύ μόνοι τους, αλλά και να… δουλεύονται σωστά από τον οργανισμό σε καθημερινή βάση – και ο Μιχάλης Τσαϊρέλης δύσκολα θα βλέπουν τον εαυτό τους στην δωδεκάδα.
Μένουν 14 παίκτες. Στην Ευρωλίγκα δεν υπάρχει περιορισμός με τους ξένους. Στην Ελλάδα, σίγουρα θα μετατοπιστεί εκτός ένας ξένος ψηλός και θα μεταφερθεί ο Αγραβάνης στο “5”. Πριν λίγο καιρό όλοι πιστεύαμε πως ο Μιλουτίνοφ θα τεθεί εκτός ελληνικών διοργανώσεων. Με το ροτέισον και τους χειρισμούς του Σφαιρόπουλου στα τελευταία παιχνίδια, μήπως η καμπάνα χτυπάει για τον Σον Τζέιμς; Πολύ πιθανό.
Έχουμε να σκεφτούμε, λοιπόν, ποιοι από τους 14 δεν χωράνε. Αν το προσεγγίσουμε από το οπτικό πρίσμα των θέσεων σε συνδυασμό με τις λύσεις που υπάρχουν, προβλέπω πως από την δωδεκάδα θα εξοστρακίζονται (λέω ξανά χωρίς να υπολογίζουμε τυχόν τραυματισμούς) ένας δυάρι και ένα σέντερ.
Στο “5”, ένας εκ των Τζέιμς ή Μιλουτίνοφ στην Ευρωλίγκα θα μένει εκτός και κάποιος από τους δύο (θα φανεί την Παρασκευή πιθανότατα) σταθερά εκτός στην Α1. Μέχρι τα πλέι οφ, που θα επανεκτιμηθεί λογικά η κατάσταση από τον κόουτς.
Πάμε τώρα και στο δυάρι. Δυστυχώς, ο Στρόμπερι είναι κλάσεις ανώτερος στο “3”, παρά στο “2”. Με τον Παπανικολάου στην εξίσωση, για να βγουν τα κουκιά θα χρειαστεί να παίζει και στο δυο για κάποιο χρόνο. Αυτό ενισχύει ακόμα περισσότερο την αίσθηση ποιος κάποιος σουτινγκ γκαρντ θα την “πληρώσει”.
Όντομ ή Αθηναίου; Η λογική από τη στιγμή που ο πρώτος αποτελεί πρόσφατη μεταγραφή και μάλιστα ξένου παίκτη, υπαγορεύει πως ο Αθηναίου κινδυνεύει να χάσει όχι απλά τον ρόλο που είχε μέχρι πριν δύο εβδομάδες (ήδη έχει μειωθεί ο χρόνος συμμετοχής του) αλλά ακόμα και την θέση του στην αποστολή και τις δωδεκάδες των αναμετρήσεων.
Το να είμαστε δίκαιοι, είναι ανάγκη και υποχρέωση. Δεν έχω δει τα τελευταία πολύ δυνατά χρόνια του Ολυμπιακού παίκτη να έρχεται για συμπληρωματικό ρόλο και θέση και να κάνει τέτοια προσπάθεια, τόσο “θορυβο” και τόση διαφορά, ερχόμενος για λίγα λεπτά από το πάγκο.
Ο Τύπος “ξεμάλλιασε” σχεδόν κάθε ευκαιρία που του δόθηκε, έδωσε ψυχή και σώμα σε κάθε δευτερόλεπτο που είχε ως τώρα στο παρκέ. Με αυτόν στο ροτέισον έκανε σημαντικές ευρωπαϊκές νίκες ο Ολυμπιακός και ήταν ο παίκτης με το καλύτερο ποσοστό στα σουτ τριών πόντων, σε όλη τη κανονική περίοδο.
Θεωρώ πως η απόφαση ΔΕΝ πρέπει να είναι ούτε εύκολη, ούτε δεδομένη για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Που είναι δίκαιος προπονητής και το αποδεικνύει κάθε μέρα. Αν ο Όντομ φανεί στην πράξη πως πράγματι είναι ο πιο αναγκάιος και σε συνδυασμό με την διαφοροποίηση του ροτέισον λόγω Παπανικολάου, τότε να προκριθεί.
Εκεί θα πούμε, πως απλά ο Αθηναίου έκανε τα πάντα, αλλά στάθηκε άτυχος, δεν τον ευνόησαν οι συγκυρίες.
Αν, όμως, ο Αθηναίου φανεί έτοιμος να κερδίσει κι αυτή τη μάχη, τότε πρέπει να είναι εκείνος που θα παίζει. Μην ξεχνάμε πως αυτό που χρειάζεται περισσότερο από όλα ο Ολυμπιακός ως ομάδα – γιατί τα περισσότερα από τα άλλα στοιχεία, τα διαθέτει σε ικανοποιητικό βαθμό – είναι το σουτ.
Ε, ο Αθηναίου έχει καρά – αποδείξει πως το έχει. Ο Όντομ είναι περισσότερο της έκρηξης, αλλά όχι – τουλάχιστον ως τώρα – τόσο πολύ του σουτ. Άμυνα, αμφότεροι είναι υποχρεωμένοι να τα δίνουν όλα, με τον Σφαιρόπουλο δεν γίνεται κι αλλιώς!
Μην τον φοβάστε
Πολλοί ανησυχούν για τον Παπαπέτρου. Εγώ καθόλου. Ο Ιωάννης έχει την σωστή στόφα αθλητή, είναι γεννημένος ανταγωνιστής και… συναγωνιστής. Μοιάζει πολύ σε κάτι με τον Παπανικολάου. Είναι σούπερ συμπαίκτης!
Σίγουρα καταλαβαίνει πως πλέον δεν θα παίζει σταθερά πολύ αν δεν είναι σε καλή μέρα, είναι λογικό να συνειδητοποιεί πως προστίθεται ένας παίκτης ποιότητας στις θέσεις που αγωνίζεται ο ίδιος, αλλά μακροπρόθεσμα είμαι σίγουρος πως η παρουσία του Κώστα στον Ολυμπιακό, θα κάνει καλό στον Ιωάννη.
Ξεκάθαρες αποφάσεις
Αυτό που πρέπει σίγουρα να γίνει και είναι δουλειά του Σφαιρόπουλου; Να ληφθούν σχετικά σύντομα, ξεκάθαρες αποφάσεις. Πλέον, το ρόστερ είναι μεγάλο και ο κόουτς δεν μπορεί να τους έχει όλους ευχαριστημένους.
Με την Μπάμπεργκ που… άνοιξε το ροτέισον λίγο διαφορετικά από ότι μας έχει συνηθίσει, το πλήρωσε. Είναι από εκείνους που καταλαβαίνει πολύ έγκαιρα τα όποια λάθη του ο συγκεκριμένος προπονητής κι αυτό είναι τεράστιο πλεονέκτημα για ένα Head Coach σε συλλόγους τοπ επιπέδου.
Ο Σφαιρόπουλος πρέπει αναγκαστικά να πάει πιο πίσω κάποιους παίκτες, να αποφασίσει για το ποιοι θα βρεθούν από εντός – εντελώς εκτός ροτέισον και δωδεκάδας, αλλά δεν έχει άλλη επιλογή.
Αν βρισκόταν σε κάποιο άλλο όμιλο ο Ολυμπιακός, θα είχε την ευχέρεια για περισσότερα πειράματα και δοκιμές και οδεύοντας προς τα πλέι οφ, να πάρει τις τελικές αποφάσεις και να μικρύνει τον αριθμό των παικτών πάνω στους οποίους ποντάρει για τις μάχες που θα κρίνουν την πορεία στην Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα.
Σε αυτό τον όμιλο; Ούτε… δευτερόλεπτο δεν μπορείς να χάσεις, ούτε μια χαλαρή ανάσα να πάρεις.
Το εδώ και τώρα
Σε μια προηγούμενη ενότητα, έβαλα μεσότιτλο “το τώρα” αφού η ξαφνική επιστροφή του Παπανικολάου διαφοροποιεί τα δεδομένα.
Υπάρχει, όμως και το… εδώ και τώρα! Τι σημαίνει αυτό; Νίκη απέναντι στη Ζαλγκίρις, πάση θυσία (δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα μετά το στραβοπάτημα με τη Μπάμπεργκ στο ΣΕΦ) και μετά απόλυτη προσήλωση και προετοιμασία για το ντέρμπι της Δευτέρας με τον Παναθηναϊκό. Που σίγουρα θα κρίνει πολλά για το πλεονέκτημα έδρας, αν όχι τα πάντα.
Πότε το ματς με τους πράσινους θα γίνει πιο δύσκολο; Αν κερδίσει ο Ολυμπιακός στο Κάουνας και δεν τα καταφέρει ο Παναθηναϊκός στο Κουμπάν.
Αν ο κόσμος έρθει στο ΣΕΦ για να πανηγυρίσει αποκλειστικά τον επαναπατρισμό του “Παπ” και η ατμόσφαιρα εμπεριέχει αύρα πανηγυρισμών και όχι ομάδα και εξέδρα που είναι έτοιμες για όλα (η εξέδρα εννοείται στα φίλαθλα πλαίσια, μην έχουμε κανένα από τα γνωστά επαναλαμβανόμενα καραγκιοζιλίκια που παρατηρούνται μόνο όταν εμφανίζεται ο Παναθηναϊκός στο Φάληρο) τότε τα πράγματα στο παρκέ θα είναι σίγουρα πολύ δύσκολα!
Παρασκευή Ζαλγκίρις, Δευτέρα Παναθηναϊκός, Τετάρτη ταξίδι, Πέμπτη Ρεάλ στη Μαδρίτη. Καταλαβαίνετε πόσο ζόρικο είναι το… εδώ και τώρα, πόσο κρίσιμο και την αναγκαιόητα του να μείνει ο Ολυμπιακός απόλυτα συγκεντρωμένος στην καθημερινή δουλειά και όλα τα κρίσιμα ματς που έρχονται.
Η επιστροφή του Παπανικολάου δικαίως έχει προκαλέσει μεγάλη χαρά στο κόσμο του Ολυμπιακού.
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ΔΕΝ επιτρέπεται, όμως, να διοχετευτεί μέσα στην ομάδα. Ο όμιλος δεν συγχωρεί και ήδη ένα σοβαρός λάθος – Μπάμπεργκ – έχει γίνει.
Αν οι κόκκινοι το διαχειριστούν σωστά, αποφασισμένα και με όπλο την αυτογνωσία των αδυναμιών, την δουλειά και το μέταλλο που έχουν αποδείξει πως διαθέτουν, στο μέλλον θα αποδειχτεί πως οι πρωταθλητές Γερμανίας έκαναν ένα μεγάλο δώρο στον Ολυμπιακό. Αν η ομάδα ξελογιαστεί για οποιοδήποτε λόγο, αποπροσανατολιστεί και πιστέψει πως πάλι θα τα καταφέρει, χωρίς να “φτύσει αίμα”, αυτός ο όμιλος θα της φερθεί πολύ… σκληρά.
Έχει μια δουλειά ο Ολυμπιακός. Να αποδείξει πως είναι ο ίδιος πιο σκληρός, από τον πιο δύσκολο όμιλο όλων των εποχών.
ΥΓ1. Έχω αδυναμία σε όλους τους παίκτες που άλλαξαν την ιστορία του Ολυμπιακού στους 12 μήνες “του πεπρωμένου”. Από τον Μάη του 2012 ως τον Μάη του 2013.
Υ2. Σε όλους τους Έλληνες και από τους ξένους, πάνω από όλους, στον Κάιλ. Ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης, ο Μάντζαρης είναι εδώ. Ο Κώστας γύρισε και τον περιμένουν οι άλλοι με ανοιχτές αγκάλες! Μιλάμε για πολύ χαρά…
ΥΓ3. Αυτό το “ιερό δέσιμο” των παιδιών που έζησαν αυτές τις επιτυχίες τους ενώνει για πάντα. Υπογράφω πως είναι ο βασικός λόγος που γύρισε ο “Παπ” και που οι συμπαίκτες του πανηγυρίζουν περίπου όσο και ο… κόσμος!
ΥΓ4. Πως θα νιώσει ο κόσμος όταν δει τον Κώστα ξανά με τα ρούχα του Ολυμπιακού την Δευτέρα; Αλλά, πως θα νιώσει και ο ίδιος με αυτό που θα εισπράξει, έτσι; Επιστροφή στο… μέλλον λέγεται αυτό!
ΥΓ5. Μιλάμε για τρομερή “ένεση” στον ελληνικό κορμό και το γεννετικό υλικό του. Υπάρχει και η υπόθεση του φρι έιτζεντ Σπανούλη, που όσο ο περνάει ο καιρός θα “τσουρουφλίζει” περισσότερο.
ΥΓ6. Με τον Χάντερ δεν υπάρχει καμία εξέλιξη και παρότι ο Ολυμπιακός θέλει να τον κρατήσει, έχει θέμα με τον χαρακτήρα και την… φορτικότητα του Αμερικανού ατζέντη του. Υπάρχουν λύσεις και τρόποι, να ξεπεραστούν τα “αγκάθια” και να βρεθεί η χρυσή τομή. Παίκτη με τέτοιες επιδόσεις, σταθερότητα και χαρακτήρα, τον κλείνεις ΠΡΙΝ έρθει πάλι όλη η αγορά και… πέσει πάνω του. Πόσο μάλλον όταν ο άλλος σέντερ – επένδυσή σου θα μπει στη νέα σεζόν μετά από χιαστούς.
ΥΓ7. Ο Ολυμπιακός έχει 4 παίκτες με κλειστά συμβόλαια και την επόμενη σεζόν, που όλοι τους ουσιαστικά είναι τριάρια (Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Λοτζέσκι, Στρόμπερι)! Περίεργο ε? Ναι, αλλά στο σύγχρονο μπάσκετ όλα γίνονται! Κάποιος… ΠΑΠ, θα παίζει πολύ περισσότερο στο “4” πίσω από τον Πρίντεζη, Ματ και Στρόμπερι θα μοιράζονται λεπτά στο “2” και σε ένα τέτοιο σχεδιασμό θα χρειαστεί κι ένα ποιοτικό 4-5ρι δίπλα στους Γιανγκ και (ελπίζω) Χάντερ, για να είναι όλα ταμάμ.
Πολλές φορές γκρινιάζω αναλύοντας για λάθη που έχουν γίνει στον Ολυμπιακό και θα μπορούσαν εύκολα να είχαν αποφευχθεί. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να αμφισβητήσει το πόσο αγαπάνε και το πόσο έχουν προσφέρει οι αδελφοί Αγγελόπουλοι στον Ολυμπιακό. Σε δύσκολες εποχές…