Του Νίκου Βαρλά / varlas@eurohoops.net
Είναι οι μέρες που οι εξελίξεις φέρνουν… απρογραμμάτιστα μπλογκ. Ένα που προέκυψε με την έλευση του Κώστα Παπανικολάου και ένα απόψε, που δεν το είχα στο πλάνο. Σκεφτόμουν να γράψω μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, αλλά η χειρότερη εμφάνιση του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα επί εποχής κόουτς Σφαιρόπουλου δεν αφήνει περιθώριο για απουσία.
Όλες οι ομάδες έχουν δικαίωμα για “κοιλιές” και μικροκύκλους μέσα σε μια τόσο μεγάλη σεζόν. Ο Ολυμπιακός δεν αποτελεί εξαίρεση. Γράφτηκε εδώ μετά το 2/2 πως θα είναι σούπερ να ταξιδέψει η ομάδα στη Μαδρίτη με το 4-0 στις αποσκευές της, αλλά πρέπει να βλέπουμε τα παιχνίδια ένα – ένα και πως κάτι τέτοιο είναι ακόμα μακριά.
Τελικά όχι απλά απείχε, αλλά αποδείχτηκε στόχος ανέφικτος με βάση την εικόνα. Κι αν απέναντι στη Μπάμπεργκ μια άσχημη εμφάνιση 30 λεπτών είχε αντίδραση προς το τέλος του αγώνα, το σοκ στο Κάουνας ήταν μεγαλύτερο.
Από τη μια η ήττα που “πονάει” πάρα πολύ βαθμολογικά στον όμιλο του διαβόλου, από την άλλη η εμφάνιση που ήταν αχαρακτήριστη. Η Ζαλγκίρις δεν είχε νίκη στο τοπ 16, έχασε με κατεβασμένα τα χέρια στην έδρα της 20 πόντους από την Λαμποράλ και 30 στο Μπάμπεργκ, έδειξε καλύτερη εικόνα στη Μαδρίτη και τώρα εξέθεσε τον Ολυμπιακό.
Το ανησυχητικό δεν είναι πως τον κέρδισε. Αυτό που επιφέρει ακόμα μεγαλύτερο προβληματισμό είναι πως μια ομάδα που απέχει πολύ από το τοπ επίπεδο εγκλώβισε απόλυτα τους ερυθρόλευκους, τους έκανε σκλάβους μπασκετικά και έφερε στον αφρό αγωνιστικές ασχήμιες και αδυναμίες που δεν είχαν διαφανεί ως τώρα.
Το πρόβλημα του Ολυμπιακού στην επίθεση και κυρίως στο σετ παιχνίδι, όσοι ασχολούμαστε με το μπάσκετ, το γνωρίζουμε. Για αυτό λέμε, πως πρόκειται για μια ομάδα που η αποτελεσματικότητα στην άμυνα, βελτιώνει την επιθετική της φυσιογνωμία μέσα από το τρανζίσιον παιχνίδι και την απόκτηση ρυθμού και ψυχολογίας στο πέντε εναντίον πέντε.
Όταν ο Ολυμπιακός είναι κακός στην άμυνα και ακόμα περισσότερο “πληγώνεται” μέσα από το καλάθι, τότε αναιρείται κάθε πιθανότητα σκορ στην επίθεση και πρέπει να βρει λύσεις με το ποστ παιχνίδι και με τα μακρινά σουτ, που προσπαθεί να τα φτιάξει μέσα από πικ εν ρολ καταστάσεις.
Ε, στο Κάουνας ο Ολυμπιακός ήταν απλά τραγικός στην επίθεση. Στην άμυνα; Απρόσμενα κακός στο ζωγραφιστό, υπέστη τρομερή ζημιά από παίκτες προβλέψιμους που έχουν συγκεκριμένες κινήσεις στο ποστ. Δεν είχε τίποτα από όσα μας έχει συνηθίσει η ομάδα σε αυτό το παιχνίδι.
Έχανε τις προσωπικές μονομαχίες, πήγαινε σχεδόν πάντα δεύτερη στη μπάλα, ήταν εκνευριστικά αφηρημένη στο να καλύψει τα νώτα της και τις κινήσεις των αντιπάλων χωρίς την μπάλα και μακριά από αυτή. Το πιο παράξενο; Ο Ολυμπιακός έχασε με 20 πόντους και κατέρρευσε απέναντι σε μια μέτρια ομάδα για τα δεδομένα της Ευρωλίγκας, σε μια αναμέτρηση που είχε +8 κατοχές! Απίστευτο.
Αυτή η εμφάνιση είχε όλα τα – μπασκετικά – κακά του κόσμου μαζί. Έλλειψη πάθους και συγκέντρωσης, λάθος διαχείριση στην επίθεση, πρωτοφανή για τα δεδομένα του Ολυμπιακού αμυντική ήττα στο ποστ και καθόλου έξυπνες αντιδράσεις στην επίθεση, εκεί που έπρεπε να βρεθεί λίγο σκορ για να πλησιάσει και να στήσει μια αντεπίθεση. Υπάρχει, όμως, εξήγηση για αυτό…
Ματ από Γιασικεβίτσιους με πινελιές από Τρινκιέρι
Ο Γιασικεβίτσιους έστησε μια άμυνα παρόμοια με αυτή του Τρινκιέρι και της Μπάμπεργκ στο ΣΕΦ, ζήτησε από τους παίκτες του να φλοτάρουν συνειδητά προς το καλάθι και ρίσκαρε συστηματικά τα περιφερειακά σουτ. Προκάλεσε τον Ολυμπιακό να εκτελεί από μακριά, έχοντας δύο προτεραιότητες στην τακτική του.
Να μην έχει εύκολα το πικ εν ρολ η ομάδα, να μην υπάρχει χώρος για να “βυθίζονται” οι ψηλοί στη ρακέτα και επίσης να μην υπάρχουν εύκολες πάσες προς την αδύναμη πλευρά στο πρώτο χρόνο επίθεσης των κόκκινων.
Για αυτό το λόγο ο Σάρας έστελνε αρχικά βοήθειες από την δυνατή πλευρά της άμυνας – αυτή που ήταν κοντά στη μπάλα – και μετά πόνταρε στις γρήγορες περιστροφές των παικτών του. Σχεδόν ΟΛΟΙ οι παίκτες δίσταζαν να σουτάρουν όταν είχαν χώρο μετά την πρώτη πάσα στη παγίδα (κυρίως σε Σπανούλη, αλλά και στα άλλα γκαρντ) και αυτός ο δισταγμός ήταν καταστροφικός. Γιατί, έδινε τον χρόνο στη Ζαλγκίρις να καλύψει το μικρό κενό από τις παγίδες στη μπάλα και μετά οι περιστροφές της λειτουργούσαν εξαιρετικά.
Να πεις, όμως, πως δεν είχε αντιμετωπίσει ξανά ο Ολυμπιακός μια τέτοια άμυνα; Το ίδιο είχε κάνει ο Πασκουάλ στον δεύτερο προημιτελικό των πλέι οφ πέρυσι και οι κόκκινοι είχαν “γαζώσει” την Μπαρτσελόνα με τα τρίποντα. Η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με εκείνο το παιχνίδι, ήταν πως η ομάδα ΔΕΝ απειλούσε στο ποστ, δεν “ακουμπούσε” αποτελεσματικά και εύκολα την μπάλα εκεί, οπότε η Ζαλγκίρις είχε την ευχέρεια να βγάζει την άμυνά της πιο ψηλά και να κερδίζει μέτρα.
Ο Πρίντεζης δεν ήταν σε καλή μέρα και έχασε τις περισσότερες μάχες τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα, ο Μιλουτίνοφ δεν μπορεί να παίξει πικ εν ρολ σε διάρκεια κατοχών, αφού είναι βαρύ κορμί, Τζέιμς δεν υπήρχε, ο Χάντερ είναι ντεφορμέ ή βρέθηκε σε κακή μέρα. Φάνηκε όχι μόνο από τα τελειώματά του στα δίποντα, αλλά και από τις 2/6 βολές.
Επίσης, το γεγονός ότι ο Πρίντεζης εκτέλεσε τόσα διποντα, όσο και τρίποντα, 5 τον αριθμό, λέει πολλά. Ο τρόπος για να χαλάσει ο Ολυμπιακός την τακτική της Ζαλγκίρις στην άμυνα ήταν να δημιουργήσει από ΜΕΣΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ. Κάτι που δεν μπόρεσε να κάνει ούτε στο ελάχιστο. Κάπως έτσι σούταρε 29 δίποντα και 25 τρίποντα…
Κάτι δεν πάει καλά αυτή την εποχή και πως να πω το αντίθετο όταν πρώτος σκόρερ και μοναδικός παίκτης με διψήφιο αριθμό πόντων ήταν ο τελευταίος παίκτης που ήρθε στον Ολυμπιακό – πριν τον ΠΑΠ – ο Όντομ! Με όλους τους υπόλοιπους να έχουν μονοψήφιο και τους Σπανούλη και Πρίντεζη να σουτάρουν με 4/17. Τα 8 λάθη και οι 13 ασίστ είναι ακόμα μια εξίσωση που αποδεικνύει την ολέθρια εμφάνιση στο Κάουνας.
Η – ακόμα πιο – μεγάλη ήττα
Ξέρω τις αδυναμίες του Ολυμπιακού και θα μπορούσα να φανταστώ στο σενάριο μιας πολύ κακής μέρας, μια τέτοια εμφάνιση. Το να χάσει από την Ζαλγκίρις μετά το πρώτο δεκάλεπτο με επί μέρους σκορ 58-37, τη στιγμή που η Λιθουανική ομάδα σκόραρε όλα κι όλα 2(!!!) τρίποντα σε όλο το παιχνίδι (2/6) είναι κάτι που ομολογώ πως ούτε καν να το διανοηθώ δεν μπορούσα.
Η Ζαλγκίρις πήρε 48 πόντους από δίποντα και κοτζάμ Ολυμπιακός μόλις 22!
Η Ζαλγκίρις σκόραρε 40 πόντους στο ζωγραφιστό και ο Ολυμπιακός μόλις 16!
Μιλάμε για ανήκουστα πράγματα. Γιανκούνας, Βουγιούκας και Μότουμ είτε με μια απλή κίνηση στο ποστ, είτε με προβλέψιμο κεντρικό πικ εν ρολ έκαναν πάρτι και την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός αδυνατούσε να εμφανιστεί επιθετικά μέσα στη ρακέτα και να παράξει σκορ και δημιουργία από εκεί.
Η Ζαλγκίρις έκανε περισσότερα κλεψίματα (9) από ότι ο Ολυμπικός ασίστ (8). Ε θέλετε κι άλλο; Δεν… περιγράφω άλλο, δεν αναλύεται μια εμφάνιση που ακόμα και ο μη μυημένος στο μπάσκετ καταλάβαινε βλέποντας τον αγώνα, πως οι κόκκινοι έμπαζαν από παντού σε όλους τους τομείς και τα κομμάτια του παιχνιδιού.
Η μεγαλύτερη αποτυχία του Ολυμπιακού στο συγκεκριμένο παιχνίδι από πλευράς αμιγώς μπασκετικής και τακτικής, είναι πως εκτέθηκε στην άμυνα απέναντι σε ομάδα προβλέψιμη και χωρίς ιδιαίτερο ταλέντο, με ένα κανονικό πλέι μέικερ, που είχε ετοιμάσει τις βαλίτσες του για το Μιλάνο και είχε 2 πόντους και 4 ασίστ.
Και τώρα;
Υπάρχουν ακόμα 10 παιχνίδια μπροστά. Ο όμιλος είναι μια… τρέλα! Η ομάδα έχει κάνει δύο χοντρές γκέλες (ακόμα και η Λαμποράλ πέρασε από το Κάουνας, η Χίμκι νίκησε την Μπάμπεργκ) και τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Για να προκριθεί ο Ολυμπιακός στα πλέι οφ (ας αφήσουμε τώρα τα πλεονεκτήματα έδρας) πρέπει να κάνει μεγάλες νίκες όχι μόνο στο ΣΕΦ, αλλά και σε έδρες επίδοξων πρωταθλητών Ευρώπης!
Στη Μαδρίτη την άλλη εβδομάδα; Στη Μόσχα τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου; Στη Βαρκελώνη; Σίγουρα κατά τη γνώμη που πρέπει να περάσει από το Μπάμπεργκ και από την έδρα της Χίμκι. Μήπως αυτό είναι εύκολο; Απόψε, που η Ζαλγκίρις διέλυσε τον Ολυμπιακό, μοιάζει από πολύ δύσκολο ως ακατόρθωτο.
Το θετικό της υπόθεσης είναι πως αυτή η ομάδα με τις αδυναμίες και τα πλεονεκτήματά της, συνηθίζει τα τελευταία χρόνια να βγάζει τον πιο ισχυρό και μαγικό χαρακτήρα της, όταν όλα μοιάζουν πια να είναι εναντίον της. Φαίνεται πως πιο… χαμηλά από την εμφάνιση του Κάουνας, δεν έχει.
Ξεκάθαροι ρόλοι εδώ και τώρα
Είναι κάποια πράγματα που πρέπει να γίνουν άμεσα. Γιατί κάνει μπαμ πως η ομάδα έχει… μπερδευτεί κάπως κι αυτό πρέπει να αναστραφεί ΑΜΕΣΑ.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πρέπει να επαναξιολογήσει το ρόστερ του μετά τις τελευταίες δύο προσθήκες των Όντομ και Παπανικολάου και να πάρει γρήγορες και ξεκάθαρες αποφάσεις, που θα δημιουργήσουν τα νέα σταθερά δεδομένα, χωρίς να αφήσει τίποτα ρευστό, τίποτα να αιωρείται στον αέρα.
Πόσους θα υπολογίζει για το ροτέισον των αγώνων που θα κρίνουν την επιτυχία από την αποτυχία. Εδώ που φτάσαμε δε στο τοπ 16 και δη σε αυτό τον όμιλο, δεν μιλάμε για μια μακρινή απόφαση. Εδώ και τώρα πρέπει να ληφθεί.
Θα είναι 8,9,10; Μπορεί να είναι 12 σε πρώτο πλάνο; Η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει πολύ δύσκολα, στα do or die ματς. Μετά από αυτές τις δύο ήττες, όλα τα επόμενα παιχνίδια στον όμιλο, είναι περίπου ζωής ή θανάτου.
Τρία με Μπάμπεργκ, Ζαλγκίρις και Λαμποράλ και 7 με τοπ ομάδες…
Δύο με την Ρεάλ, δύο με την ΤΣΣΚΑ, δύο με την Χίμκι κι ένα στη Βαρκελώνη. Μιλάμε για πολύ ζόρικες καταστάσεις, όχι αστεία!
Εγώ χαίρομαι που δεν υπάρχει χρόνος για περισυλλογή, πολλά λόγια και για τις αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν. Μ΄αρέσει ως συγκυρία που η ομάδα “προσγειώνεται” σε 3 ώρες στην Ελλάδα και ακολουθεί χωρίς ανάσα το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.
Γιατί θα αναγκαστεί να έρθει προ των ευθυνών της, να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη και να λειτουργήσει υπό καθεστώς πίεσης, με μοναδικό σύμμαχο την εσωτερική ενότητα που πρέπει να έχει και το μέταλλό της.
Κερδίζει τον Παναθηναϊκό; Αλλάζει η ψυχολογία και η αύρα άρδην και έρχεται καπάκι η δύσκολη αποστολή στη Μαδρίτη.
Χάνει από τον Παναθηναϊκό; Χαιρετάει το πλεονέκτημα έδρας, θα υποφέρει από νέους πιο έντονους κλυδωνισμούς και πάλι φτάνουμε στο ίδιο μονοπάτι που θεωρώ πως ΗΔΗ έχει μπει η ομάδα.
Άμεση ανάγκη για να ξεκαθαρίσουν οι ρόλοι, τα νέα μπόσικα μέσα στην ομάδα και να γνωρίζει πρώτα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και μετά ο κάθε παίκτης ξεχωριστά τις υποχρεώσεις που έχει ο καθένας σε άμυνα και επίθεση.
Στην άμυνα έχει αποδείξει ο Ολυμπιακός πως έχει… ταλέντο. Όμως, να ξέρετε πως ακόμα και η άμυνα είναι θέμα διάθεσης και ρυθμού. Αν το πράγμα μπερδευτεί, μικρύνουν οι χρόνοι των παικτών και αυξηθούν τα ενεργά μέλη στο ροτέισον, το αποτέλεσμα ενεργειακά μπορεί να είναι το αντίθετο αυτό που περιμένει ο κοινούς νους με βάση την αριθμητική.
Άρα, το να γίνουν ξανά τα πράγματα εντελώς ξεκάθαρα είναι στόχος ύπερ – αναγκαίος και για την άμυνα. Στην επίθεση. Ο Ολυμπιακός το ξέραμε πριν καν αρχίσει η σεζόν κι αυτό δεν αλλάζει πως στο 5 εναντίον 5 θα στηρίζεται στον Σπανούλη, στον Πρίντεζη και στα σουτ που μπορούν και πρέπει να βάλουν οι υπόλοιποι.
Αν σουτάρουν όπως τις τελευταίες δύο αγωνιστικές και παράλληλα αρχηγός και υπαρχηγός δεν πατάνε καλά στα πόδια τους, τότε τα πράγματα θα γίνουν… ασφυκτικά δύσκολα.
Αν αυτοί οι δύο είναι καλά και το αμυντικό ένστικτο και πλάνο βγούνε πάλι μπροστά, όλα γίνονται.
Το έχω γράψει ξανά. Ο Ολυμπιακός έχει το δικαίωμα να αποτύχει. Δεν είνα ανίκητος, ούτε έχει υπογράψει συμβόλαιο με τα πλέι οφ και τα φάιναλ φορ.
Από την άλλη, η ομάδα έχει δημιουργήσει μια παράδοση τα τελευταία χρόνια και διέπεται από μια αγωνιστική κουλτούρα και φυσιογνωμία, που έχει πείσει φίλους και αντιπάλους ότι η περίπτωση να αποτύχει, να πέσει, χωρίς να παλέψει δεν υφίσταται.
Για αυτό στο Κάουνας η εμφάνιση ενόχλησε, απογοήτευσε και είναι αλήθεια, εξέπληξε…
Γιατί ο Ολυμπιακός που μας έχει συνηθίσει να κοιτάει στα μάτια τους γίγαντες και να παλεύει μαζί τους στα ίσια με μάτι που γυαλίζει και δίχως ίχνος φόβου, στο Κάουνας ούτε καν έπεσε. Για να πέσεις, πρέπει να παλέψεις πρώτα. Ο Ολυμπιακός, ας μη γελιόμαστε, ούτε καν εμφανίστηκε.
Η μεγαλύτερη κατάκτηση της ομάδας την τελευταία πενταετία και σε σχέση με πολλές ζοφερές και απογοητευτικές βραδιές που έχουμε βιώσει στο ΣΕΦ (σε ότι αφορά τη σχέση της με το κόσμο) είναι πως έχει αυξήσει το ποσοστό του πιστού κοινού της, που στις στραβές νιώθει πως δεν θέλει να γυρίσει την πλάτη και να λιθοβολήσει, αλλά να σκύψει κοντά και να αγκαλιάσει.
Αυτή η κληρονομιά είναι τεράστια, αποτελεί καρπό χρυσό για το μέλλον και πρέπει να προσεχθεί και να επεκταθεί πάση θυσία.
Για αυτό το κόσμο τον υγιή με την αληθινή αγάπη και αφοσίωση, που τόσο έλειπε από τον οργανισμό, ο Ολυμπιακός οφείλει να αποβάλλει το συναίσθημα από αυτή την αποκαρδιωτική εμφάνιση, να μην ξεχάσει τα πρόσφατα λάθη του και να γυρίσει τον διακόπτη στο “Beast Mode”.
Για τους προέδρους που είναι πάντα εκεί με τα όποια λάθη τους, αλλά και με τα τόσα και τόσα καλά τους.
Ο προπονητής για τους παίκτες και οι παίκτες για τον προπονητή.
Όλοι για έναν και ένας για όλους, όπως λέει και το μότο στα αποδυτήρια του ΣΕΦ.
Μιλάμε για την ομάδα που έφτιαξε από το μηδέν το… πεπρωμένο της τον Μάη το 2012.
Από τότε κέρδισε, έχασε, κατόρθωσε, απέτυχε, αλλά σε κάθε περίπτωση παρέμεινε όρθια και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και σημείο αναφοράς στην μπασκετική Ευρώπη.
Αυτό δεν μπορεί να εξατμιστεί σε 8 ημερολογιακές μέρες…
Ούτε να απαξιωθεί από τους εκατομμύρια “προπονητές” των Social Media.
Εαυτό και μέταλλο έχει ο Ολυμπιακός, όλοι το ξέρουμε. Τώρα χρειάζονται αποφάσεις και πριν από αυτές, σοβαρή κριτική και αυτογνωσία.
“Είμαστε τραγικοί στο Κάουνας, δεν βλεπόμασταν, έτσι δεν πάμε πουθενά. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του του και όλοι μαζί να βγούμε μπροστά”.
Αυτό είμαι σίγουρος πως το ξέρουν όλοι οι ηγέτες του οικοδομήματος που λέγεται Ολυμπιακός. Ας κοιτάξει ο καθένας στο δικό του καθρέφτη, ας το ψιθυρίσει και τότε ήδη η αντίστροφη μέτρηση για την αντεπίθεση, θα έχει αρχίσει.
ΥΓ1. Το ντέρμπι της Δευτέρας με τον Παναθηναϊκό είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Ο πρώτος στόχος και για τους δύο είναι να τα δώσουν όλα, να έχουν συγκέντρωση και πάθος και το μπασκετικό κομμάτι είναι θέμα προετοιμασίας, πνευματικής – σωματικής – τακτικής και καλής ή κακής μέρας. Μετά τις δύο σερί σφαλιάρες για τον Ολυμπιακό και την εύθραυστη στη παρούσα φάση ψυχολογία του, θα παίξει ρόλο η στάση του κόσμου, οι αντιδράσεις και η ενέργεια που θα μεταδώσει ο κόσμος στην ομάδα. Αν τα επιφωνήματα και οι βοές απογοήτευσης, θυμού και “αμπαλοσύνης” επικρατήσουν στην ατμόσφαιρα, θα είναι πολύ μεγάλο ατού για τον Παναθηναϊκό, που κι αυτός έχει τα δικά του θέματα.
ΥΓ2. Ο Παπανικολάου κανείς δεν ξέρει πότε θα πέσει “στη φωτιά” και πόσο έτοιμος θα είναι στην αρχή. Αυτό που έχω ζήσει, γνωρίζω και είναι οι βασικοί λόγοι που τον λατρεύουν και οι παλιοί, είναι ο έντονα ενωτικός του χαρακτήρας και πως είναι εργοστάσιο “θετικής ενέργειας”. Στο κατάλληλο τάιμινγκ θα σκάσει στα αποδυτήρια, το Σάββατο!
ΥΓ3. Είναι ένα ακόμα θέμα που αποτελεί μεγάλο στοίχημα για τον Σφαιρόπουλο, η διαχείριση του Παπανικολάου και συνολικά των νέων ισορροπιών με τον Κώστα στην εξίσωση. ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε την ανάλυση που καταλήγει σε Poll για το αν θα μπερδέψει ή θα ισχυροποιήσει τον φετινό Ολυμπιακό. Μπορείτε κι εσείς, να ψηφίσετε.
ΥΓ4. Πάντως έτσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα, πιστεύω ότι αν ο Ολυμπιακός δεν έκανε κίνηση, θα κατέληγε στον Παναθηναϊκό. Οπότε τόσο για τον Ολυμπιακό, όσο – όπως φάνηκε με βάση την επιθυμία του – και για τον ίδιο, καλύτερα…
ΥΓ5. Ο Παπαπέτρου και ο Αγραβάνης έχουν πάρει εμπιστοσύνη και χώρο από τον προπονητή και πρέπει με την σειρά τους να αποδείξουν πως μπορούν να προσφέρουν στα δύσκολα. Ο Ιωάννης οφείλει να παίξει καλύτερα, ο Αγραβάνης πέρα από την βελτίωση εντός παρκέ, χρειάζεται πάση θυσία να ωριμάσει περισσότερο πνευματικά. Αλλιώς θα “πετάξει” την ευκαιρία στα σκουπίδια.
ΥΓ6. Είναι ξεκάθαρο πως ο Αθηναίου λόγω συγκυριών και μεταγραφών, έχει πάει ήδη πιο πίσω στο μυαλό του Γιάννη Σφαιρόπουλου. Κάνει μπαμ από την διαχείριση στη Ρόδο και ακόμα περισσότερο στο Κάουνας. Επειδή, όμως, μέχρι τώρα ήταν άψογος και ανώτερος των προσδοκιών, δεν έχει νόημα να καλείται να πατήσει παρκέ στο 35′ με την διαφορά στους 15 πόντους και όταν όλοι κι όλα έχουν καταρρεύσει. Είπαμε, χρειάζονται ξεκάθαρες αποφάσεις από εδώ και τώρα. Αυτοί που θα προκριθούν και θα παίζουν, αυτοί πρέπει να κερδίζουν, είτε να χάνουν.