Του Παναγιώτη Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Η νίκη επί της Φενερμπαχτσέ ήταν σπουδαία, αλλά ακόμα πιο σπουδαία είναι αυτά που έρχονται για τον “νέο Παναθηναϊκό”. Τι έδειξαν οι Ουίλιαμς και Χέινς στο ευρωπαϊκό ντεμπούτο τους.
Η σημερινή βραδιά ήταν μια ακόμα πολύ όμορφη μπασκετική ιστορία με το γεγονός της επιστροφής του Ζέλικο Ομπράντοβιτς να επισκιάζει οποιοδήποτε άλλο γεγονός. Το συναισθηματικό κομμάτι είναι ιδιαίτερο κυρίως για τους φιλάθλους, αλλά η ομάδα στο αγωνιστικό κομμάτι, είχε απέναντί της την Φενέρμπαχτσε που ήρθε στο ΟΑΚΑ όντας αήττητη στο Top 16.
Σε ένα κατάμεστο γήπεδο και με τρία νέα πρόσωπα στη σύνθεση και δυο στη δωδεκάδα, οι προσδοκίες για το παιχνίδι ήταν ιδιαιτέρως υψηλές, με την ομάδα στο τέλος να καταφέρνει να παίρνει μια τεράστια νίκη που την βάζει σε θέση οδηγού όσων αφορά την πρόκριση. Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε ένα διαφορετικό πρόσωπο και γέμισε αισιοδοξία για τη συνέχεια της σεζόν.
Το παιχνίδι ήταν ένα ατελείωτο σκάκι ανάμεσα στους δυο προπονητές. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε το παιχνίδι αποφασισμένος να πιέσει πολύ στην περιφέρεια, να ρισκάρει συγκεκριμένα πράγματα στην άμυνα και να προσπαθήσει μέσω αυτής να ανοίξει όσο μπορεί το γήπεδο και να σκοράρει με συχνότητα στην τρανζίσιον επίθεση.
Στην πρώτη περίοδο η Φενερμπαχτσέ, είχε αρκετά καλές επιλογές, με τον Ντατόμε να δημιουργεί αρκετά προβλήματα με τη κίνηση του πίσω από τα σκριν αλλά και με τα back screen που έκανε στη κορυφή της ρακέτας στον ψηλό. Σε αυτές τις φάσεις η άμυνα των γηπεδούχων φάνηκε να μπερδεύεται, δίνοντας χώρο και χρόνο στον Ιταλό να σκοράρει κάποια εύκολα σουτ.
Πίεση και κλεψίματα
Στην δεύτερη περίοδο η άμυνα έσφιξε ακόμα περισσότερο. Η πίεση στην μπάλα έγινε ασφυκτική, οι περισσότεροι “πράσινοι” κατόρθωναν να σπάνε τα πολλά σκριν που έκανε η Φενέρ στην επίθεση της και ανάγκασε τους Τούρκους σε κακές επιλογές, αρκετές εκ των οποίων ήταν σουτ απόγνωσης στο τέλος των 24 δευτερολέπτων.
Εκτός των δύσκολων σουτ οι παίκτες του Σάσα Τζόρτζεβιτς κατάφεραν να κλέψουν μπάλες και να σκοράρουν συνεχόμενους πόντους στο τρανζίσιον, γυρνώντας το παιχνίδι με ένα σερί 11-0 (από 20-28, 31-28). Σε αυτό το διάστημα είδαμε πολλές φορές τον Έκπε Ούντο να αναγκάζεται να ξεκινήσει επιθέσεις με ντρίπλα από τα 5-6 μέτρα για να χτυπήσει στα πόδια τους προσωπικούς του αντιπάλους που υστερούσαν στην ταχύτητα και την εκρηκτικότητα.
Στο κομμάτι της άμυνας στο πικ εν ρολ, ο Παναθηναϊκός πήρε ξεκάθαρα ρίσκο, ειδικά όταν στη φάση εμπλεκόταν ο Ούντο, να του δώσει το σουτ μέσης απόστασης. Με αυτό τον τρόπο δεν ρίσκαρε ιδιαίτερα σε άμυνες αλλαγών, ενώ μπορούσε να προφυλάξει και καλύτερα την ρακέτα, ειδικά αν ο εμπλεκόμενος περιφερειακός κατόρθωνε να σπάσει το σκριν.
Το κακό για τους γηπεδούχους ήταν ότι δεν μπορούσαν στο δικό τους κομμάτι της επίθεσης να απειλήσουν συστηματικά στο ποστ, κυρίως με τον Ραντόυλιτσα, είχε καταλυτική παρουσία στα προηγούμενα παιχνίδια. Αυτό δεν το κατάφερε για δυο λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι ο Καλάθης πήρε αρκετές προσπάθειες πίσω από τα σκριν, με την άμυνα να του δίνει αυτά τα σουτ, αντιμετωπίζοντας με τακτική under, δηλαδή τους αμυντικούς να περνάνε κάτω από το σκριν του ψηλού.
Ο δεύτερος λόγος ήταν θέμα αποστάσεων. Τις περισσότερες φορές που η μπάλα είχε προορισμό τον Ραντούλιτσα, η επίθεση δεν ήταν τόσο απλωμένη με αποτέλεσμα η άμυνα να μπορεί να δίνει βοήθειες με σχετική ταχύτητα και ευκολία. Είναι χαρακτηριστική μια φάση που έχει χρεωθεί με βήματα ο Σέρβος ψηλός, να έχει περικυκλωθεί από 4 αντιπάλους. Συνολικά με τους δυο αντιπάλους να αλληλοεξουδετερώνονται, ήταν λογικό το ημίχρονο να τελειώσει στην απόλυτη ισορροπία.
Καταλύτης η άμυνα
Στο δεύτερο ημίχρονο η άμυνα του Παναθηναϊκού ανέβασε ακόμα έναν βαθμό στο κομμάτι της έντασης και της πίεσης και αυτός ήταν ο κύριος λόγος που στο τέλος έφερε τη νίκη. Από το 20′ μέχρι το 38′ η άμυνα ήταν πραγματικά υποδειγματική και νικήθηκε μόνο από κάποιες ανισορροπίες που προκλήθηκαν από επιθετικά ριμπάουντ και από πολύ δύσκολα σουτ, με την άμυνα να έχει κάνει σχεδόν όλη τη δουλειά.
Οι γηπεδούχοι κατάφεραν να προστατέψουν την ρακέτα τους σε όλα τα επίπεδα, αμύνθηκαν πολύ καλά στις αλλαγές, προστάτεψαν το ζωγραφιστό από τις διεισδύσεις και δεν έδωσαν σχεδόν καμία ευκαιρία στους Βέσελι και Ούντο να κάνουν το αγαπημένο παιχνίδι τους πάνω από τη στεφάνη. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι μόλις 28 πόντοι σε 18 λεπτά για την Φενέρμπαχτσε.
Από εκεί και πέρα στην επίθεση, οι πράσινοι βρήκαν πάλι κάποιους πόντους στο ανοικτό γήπεδο, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι έβγαλαν καλύτερες συνεργασίες στο σετ παιχνίδι. Επιτυχημένα πικ εν ρολ με τους Γκιστ και Ραντούλιτσα να τελειώνουν τις φάσεις από τις πάσες των γκαρντ, καλά σκριν μακριά από την μπάλα και καλή κυκλοφορία μέχρι να βρεθεί η καλύτερη επιλογή που θα οδηγούσε στα επιθυμητά ανοιχτά σουτ.
Φελντέιν, Φώτσης και Διαμαντίδης ευστόχησαν σε μεγάλα σουτ, που η ομάδα είχε μεγάλη ανάγκη σε ένα τόσο κλειστό και σκληρό παιχνίδι.
“Φρέσκος” Διαμαντίδης
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε για μια ακόμα φορά στον Δημήτρη Διαμαντίδη. Απαλλαγμένος από την πίεση και την κούραση που επιφέρει το κατέβασμα της μπάλας, βγαίνοντας τις περισσότερες φορές από σκριν στα πλευρά, είχε την ενέργεια, τη φρεσκάδα αλλά και το καθαρό μυαλό να διαβάσει τις φάσεις και να μοιράσει συνολικά 7 τελικές πάσες. Η σημαντικότερη όλων και πιο κρίσιμη ήταν η πάσα πάρε-βάλε στο κόψιμο του Γουίλιαμς από την baseline, που οδήγησε στο +3 με 30 δευτερόλεπτα για το τέλος του αγώνα.
Το μοναδικό σημείο που οι πράσινοι έχασαν τη συγκέντρωση τους, ήταν στο τελευταίο δίλεπτο, όταν επέτρεψαν ένα πολύ γρήγορο 0-7 στην Φενέρμπαχτσε που μείωσε τη διαφορά στον πόντο. Ίσως η προσμονή για να τελειώσουν τον αγώνα, ίσως η κούραση οδήγησαν σε κακές επιλογές στην επίθεση αλλά και κακές άμυνες, ειδικά στο κομμάτι του τρανζίσιον.
Ευτυχώς τα λάθη αυτά δεν κόστισαν και οι πράσινοι έφτασαν τις 4 συνεχόμενες νίκες, και πλέον έχουν ρεκόρ 5-3 έχοντας ρεφάρει την ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα στο ΟΑΚΑ.
Ο έλεγχος των νέων
Αυτό ήταν το πρώτο παιχνίδι των δυο εκ των τριών νέων παικτών που απέκτησε ο Παναθηναϊκός και μπορούμε να εξάγουμε κάποια συμπεράσματα έστω και από το πρώτο δείγμα.
Ελιοτ Ουίλιαμς
Ο Ουίλιαμς έδειξε ξεκάθαρα ότι θέλει να έχει ρόλο στην ομάδα. Είναι εξαιρετικός στο ανοιχτό γήπεδο, μπορεί να επιτεθεί κατά πρόσωπο και να χτυπήσει σε καταστάσεις απομόνωσης, ενώ μπορεί να τιμωρήσει οποιαδήποτε άμυνα αλλαγών. Μπορεί να βοηθήσει στο κατέβασμα της μπάλας αλλά φαίνεται ότι πρέπει να δουλέψει στο κομμάτι της δημιουργίας και των συνεργασιών, κάτι το οποίο είναι και λογικό βέβαια για έναν παίκτη που είναι στο ρόστερ μόνο λίγες ημέρες.
Το ίδιο ισχύει και για την άμυνα, με τον Αμερικανό γκαρντ ειδικά στα πρώτα λεπτά, να μπερδεύεται με τις αλλαγές στα σκριν, αλλά όσο κυλούσε ο αγώνας βελτιώθηκε σε αυτό το κομμάτι. Συνολικά, είναι παίκτης με προσωπικότητα, που μπορεί να προσφέρει, και να δώσει και έξτρα κομμάτια στο παιχνίδι, όπως η ταχύτητα και το τρανζίσιον στην επίθεση. Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε τυχαίο το γεγονός ότι έπαιξε 33 λεπτά και ήταν μακράν ο πρώτος σε συμμετοχή παίκτης του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι.
Μαρκές Χέινς
Ο Χέινς φαίνεται ότι θα έχει έναν πιο περιορισμένο ρόλο, αλλά δείχνει την διάθεση να αλλάξει το στυλ παιχνιδιού του και να γίνει περισσότερο ένας απαραίτητος ρολίστας στην ομάδα. Είχε θετική παρουσία στο κομμάτι της άμυνας, πιέζοντας πολύ και αναγκάζοντας τους αντιπάλους του σε λάθη. Αξίζει να αναφερθεί ότι από μια εξαιρετική του άμυνα στον Μαχμούτογλου, οι πράσινοι πήραν 5 σερί πόντους, μετά τις βολές του Χέινς από το φάουλ και την τεχνική ποινή που δόθηκε στον πάγκο της Φενέρ, και τη φάση με το alley oop του Διαμαντίδη με τον Γκιστ που ακολούθησε.
Ακολουθεί το παιχνίδι στην Ανδαλουσία με την Ουνικάχα Μάλαγα, η οποία απογοητεύει και έχει γνωρίσει 5 συνεχόμενες ήττες. Σίγουρα αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για ένα σπουδαίο διπλό που θα δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση για το θέμα πρόκριση, ενώ θα ανοίξει και το δρόμο για να μπορέσει η ομάδα να κυνηγήσει ακόμα και μια από τις δύο πρώτες θέσεις που εξασφαλίζουν πλεονέκτημα έδρας στα Play off.