Του Νίκου Βαρλά/ info@eurohoops.net
Το οδοιπορικό του Eurohoops στις ΗΠΑ δεν υπήρχε περίπτωση να μην περιλαμβάνει… στάση στη βάση του Θανάση Αντετοκούνμπο! Πήραμε το τραίνο από τον επιβλητικό Central Station της Νέας Υόρκης που μόνο δέος μπορεί να δημιουργήσει σε όποιον τον περπατήσει και… αφουγκραστεί το μέγεθος και την ιστορία του, με προορισμό το προάστιο White Plains, στα βόρεια της αμερικάνικης Μητρόπολης.
Εκεί είναι η έδρα της θυγατρικής ομάδας των New York Knicks, Westchester Knicks, στην οποία αγωνίζεται ο Θανάσης. Βρίσκεται 48 χιλιόμετρα από το Manhattan. Μετά από ταξίδι διάρκειας 50 λεπτών, φτάσαμε στην πόλη στην οποία μένει, προπονείται και παίζει ο… μεγάλος αδελφός της οικογένειας Αντετοκούνμπο!
Ο άνθρωπος που στο ξεκίνημα της πορείας όλων, αποτέλεσε τον ηνίοχο και παράλληλα τον προστάτη. Ο Θανάσης είναι ο άνθρωπος που ενέπνεε, προστάτευε και έσπρωχνε μονίμως προς τα μπροστά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ακόμα και η λέξη “αδελφική” ίσως δεν αρκεί για να αναδείξει την σχέση, τους δεσμούς και το δέσιμο που υπάρχει μεταξύ τους.
Ο Θανάσης ήταν πάντα ο… ορισμός του Big Brother. Έχει διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του Γιάννη και μόνο τυχαία δεν είναι η αδυναμία που του έχει το Νούμερο 34 των Milwaukee Bucks…
Συναντηθήκαμε με τον Θανάση που μας άνοιξε το σπίτι του – και τον ευχαριστούμε για αυτό – και ήταν όπως και μέσα στο γήπεδο… Ασυγκράτητος, εκρηκτικός, εντελώς αυθόρμητος και ειλικρινής!
Σε μια κουβέντα που τουλάχιστον On the Record κράτησε περίπου μισή ώρα, συζητήσαμε για τα πάντα. Για την εμπειρία ζωής να παίξει με τους Νικς στο MSG, για τα επόμενα βήματα της καριέρας του, για το όνειρο να φορέσει το εθνόσημο στο στήθος.
Για το μεγάλο όνειρο όχι μόνο το δικό του, αλλά όλων των μελών της οικογένειας, για το πως ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει στο σημείο να νιώθει πανίσχυρος και να μην τον αγγίζει τίποτα.
Ο Θανάσης στην καλύτερη και πιο αυθεντική ίσως συνέντευξη που έχει δώσει ως τώρα προβλέπει πως δεν μπορούμε ούτε καν να φανταστούμε τι θα δούμε στο μέλλον από τον Γιάννη, πιστεύει ότι τα πόδια και τα μυαλά του αδελφού του θα συνεχίσουν να πατάνε στη… γη και παραδέχεται πως “έτρεμε” όταν έκλεψε το νούμερο 7 από τον Βασίλη Σπανούλη και ο Έλληνας άσος άρχισε να το αναζητάει!
– Πως έζησες την εμπειρία στους Νικς και το MSG;
“Είναι τρομερά τα συναισθήματα. Μερικές φορές νιώθω ότι δεν μπορώ να τα περιγράψω. Το ότι έπαιξα στο ΝΒΑ, σε μια ομάδα όπως τους Νικς και στο Madison Square Garden που είναι από τα σημαντικότερα στάδια στην ιστορία ήταν κάτι τρομερό για μένα και με γεμίζει με αυτοπεποίθηση. Θέλω να παίξω στο ΝΒΑ, αλλά πάνω από όλα με ενδιαφέρει να αποδώσω κάποια στιγμή το καλύτερο μπάσκετ που έχω μέσα μου, ανεξάρτητα με το αν θα είναι στις ΗΠΑ ή στην Ευρώπη. Σε ότι αφορά το ΝΒΑ, το μόνο που χρειάζεται είναι μια ομάδα να πιστέψει ότι μπορεί να παίξεις και να σου δώσει τον χρόνο και τις ευκαιρίες να το αποδείξεις”.
– Πιστεύεις πως το καλοκαίρι θα είναι κομβικής σημασίας; Πολύς κόσμος που ενδιαφέρεται για σένα πιστεύει πως το να παίξεις στην Ευρώπη θα σε βοηθήσει ακόμα και στο στόχο να βρεις μετά ένα συμβόλαιο στο ΝΒΑ όπως το ονειρεύεσαι.
“Σίγουρα θα είναι σημαντικό, απλά αυτή την φορά νομίζω ότι δεν θα υπάρχει το δίλημμα της D-League. Εγώ πάντα σκέφτομαι ότι πρέπει να δουλεύω σκληρά για να φτάσω στο σημείο να παίξω το καλύτερο μπάσκετ που μπορώ. Πολύς κόσμος πιστεύει ότι όταν παίζεις στην αναπτυξιακή λίγκα δεν γίνεσαι καλύτερος. Δεν ισχύει αυτό. Την πρώτη χρονιά έπαιξα και έγινα ντραφτ. Τον δεύτερο χρόνο απέκτησα συμβόλαιο με τους Νικς, δεν έχει σημασία, κι ας μην ήταν εγγυημένο.
Μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω προετοιμασία μαζί τους και να βρίσκομαι στο καμπ. Φέτος, τον τρίτο χρόνο κατάφερα και έπαιξα στο ΝΒΑ! Αυτός είναι ο στόχος μου, κάθε χρόνο να κάνω βήματα και να γίνομαι καλύτερος, να μην μένω στάσιμος. Δυστυχώς, σε πολλούς παίκτες συμβαίνει αυτό. Εγώ βελτιώνομαι και θέλω να εξελίσσομαι και μπασκετικά και πνευματικά. Μακάρι να παίξω στην εθνική το καλοκαίρι. Αυτός είναι μεγάλος στόχος. Μετά θα δούμε αν θα έχω κάποια θέση στο ΝΒΑ”.
-Είσαι διατεθειμένος το καλοκαίρι να περιμένεις το ΝΒΑ και να ξεκαθαρίσει η κατάσταση στην αμερικάνικη αγορά για σένα, ρισκάροντας να χάσεις προτάσεις από την Ευρώπη;
“Για κάποιο λόγο πιστεύω ότι πολύ πιο νωρίς στο καλοκαίρι θα έχει υπάρξει ομάδα στο ΝΒΑ που θα με έχει ενημερώσει ότι θέλει να παίξω για αυτή και θα με υπογράψει! Αν έχει γίνει αυτός καλώς, αν όχι μετά θα δω και τις προτάσεις από την Ευρώπη και θα ζυγίσω την κατάσταση, για να πάρω την πιο σωστή απόφαση για μένα”
-Όσοι σας γνωρίζουν έστω και λίγο ως οικογένεια, ξέρουν ότι είναι σημαντικό για σας να παίζετε στην εθνική. Πόσο περιμένεις μια ευκαιρία για να φορέσεις το εθνόσημο;
“Είναι όντως πολύ σημαντικό. Εκπροσωπείς την οικογένειά σου, όλους τους φίλους σου, την χώρα σου. Επίσης, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι θεσμός και μια διοργάνωση που οι περισσότεροι αθλητές έχουν ελάχιστες ευκαιρίες στην καριέρα τους για να τη ζήσουν, πολλοί ίσως και καμία. Το να έχω την ευκαιρία να παλέψω για αυτό το στόχο με την εθνική και μάλιστα παίζοντας μαζί με τον αδελφό μου, πιστεύω θα είναι το κάτι άλλο”.
– Πιστεύεις ότι το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια κλήση για την προετοιμασία;
“Αυτό που πιστεύω είναι πως οι γραμμές στην καριέρα των αθλητών είναι πολύ λεπτές. Σκέψου που παίζαμε εγώ με τον Γιάννη πριν 3 χρόνια. Είμασταν στο Φιλαθλητικό. Δεν παίζαμε στον Ολυμπιακό. Και πριν λίγο καιρό σκεφτόμουν πως θα μαρκάρω τους παίκτες των Golden State! Παίζει μεγάλο ρόλο το πόσο σκληρά θα δουλέψεις και μετά τι ευκαιρίες θα πάρεις. Σκέψου ας πούμε να είχε έρθει σε μια άλλη ομάδα στο ΝΒΑ ο Γιάννης και να μην είχε πάρει ευκαιρίες. Μπορεί να μην είχε καταφέρει να γίνει ο παίκτης που είναι τώρα”.
– Πες μας κάποιες στιγμές αυτά τα 3 χρόνια που μένεις μακριά από όλη την υπόλοιπη οικογένεια, που σου έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη.
“Στην Ελλάδα είμασταν όλοι μαζί. Εδώ μένω μόνος μου εγώ και όλη η οικογένεια στο Μιλγουόκι. Έντονες στιγμές ήταν για όλους μας τα ντραφτ, όπως και όταν υπέγραψα το δεκαήμερο συμβόλαιο στους Νικς. Πήρα τον Γιάννη τηλέφωνο και του το είπα. Τρελάθηκε και μου λέει, κάτσε θα στείλω όλη την οικογένεια στη Νέα Υόρκη. Μόνο ο αδελφός μου ο Κώστας δεν κατάφερε να έρθει. Ο πατέρας μου δεν είχε δει άλλο ματς στο ΝΒΑ, μόνο στο Μιλγουόκι. Ήρθε στο MSG και μου λέει… πες τους ότι έρχομαι! Του λέω μπαμπά, δεν είναι απλό. (γέλια!) Όλος ο πλανήτης θέλει να δει ένα παιχνίδι σε αυτό το γήπεδο. Πρέπει να γίνει μια διαδικασία για να μπεις και να σε συνοδεύσουν ως την θέση σου”.
– Σε τρία χρόνια η ζωής σας έχει αλλάξει πάρα, πάρα πολύ. Πως βλέπεις εσένα και την οικογένειά σου ή πως ονειρεύεσαι τα πράγματα σε τρία χρόνια από τώρα;
“Αυτό που εύχομαι είναι να συνεχίσουμε να δουλεύουμε τόσο και να μην μας αλλάξει τίποτα, όπως δεν μας έχει αλλάξει τίποτα ως τώρα. Ο Θεός πιστεύω θα μας βοηθήσει να φτάσουμε εκεί που αξίζουμε”.
– Όλος ο κόσμος προσπαθεί να προβλέψει που μπορεί να φτάσει ο Γιάννης. Για να ακούσουμε την… πρόβλεψη του αγαπημένου του Γιάννη!
“Αν συνεχίσει να δουλεύει, έτσι όπως δουλεύει θα δούμε και θα γίνουν πράγματα που δεν τα έχουμε φανταστεί καν. Ήδη συμβαίνουν πράγματα που εγώ δεν τα φανταζόμουν. Θυμάμαι που λέγαμε μακάρι να μπει στα ντραφτ και να μπορέσει έστω να προπονείται με μια ομάδα ΝΒΑ, για να βελτιωθεί. Και τρία χρόνια μετά τον βλέπεις να γίνεται Franchise Player της ομάδας του… Μπαίνω σε άσχετες στιγμές στο NBA ή στο ESPN και βλέπω συγκρίσεις του Γιάννη με τον Άντονι Ντέιβις που πριν λίγο καιρό πήρε 145 εκατομμύρια συμβόλαιο. Μου λέει κόσμος πως ο αδελφός μου, σε κάποια χρόνια θα είναι ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της λίγκας. Είναι φοβερό για μένα όλο αυτό και το μεγαλύτερο κίνητρο για να συνεχίσω να δουλεύω”.
– Πόσο δύσκολο είναι για ένα άνθρωπο με τέτοιες αλλαγές στη ζωή του να πατάει γερά τα πόδια του στη γη και να μην αλλάξει;
“Είναι δύσκολο, σίγουρα. Έχω δει κόσμο να αλλάζει με την επιτυχία, ακόμα και κοντινούς μου φίλους. Αυτό που μας κρατάει εμάς είναι ότι δεν ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε και εκτιμάμε το κάθε τι που έχουμε και μας συμβαίνει”.
– Η ατάκα πως όταν παίξουν μπάσκετ ο Κώστας και ο Αλέξης θα σας… ξεχάσει εσάς ο κόσμος, πόσο ρεαλιστική είναι;
“Ναι! Όταν έχω μέρες ξεκούρασης και πάω στο Μιλγουόκι, βλέπω πως δουλεύει ο Κώστας και καταλαβαίνω… Ασταμάτητα. Επίσης, ο μικρός, ο Άλεξ ψάχνει να βρει ποιος θα τον πάει στο γήπεδο για να κάνει προπόνηση. Έχουν πλεονεκτήματα σε όλα τα επίπεδα που εμείς μικροί δεν τα είχαμε. Θυμάμαι ακόμα πως είμαστε οι μοναδικοί παίκτες στην ιστορία της Α2 που παίξαμε στο ελληνικό ολ σταρ γκέιμ! Ξέρεις τι κίνητρο μας έδωσε εμάς αυτό”;
– Μιλάς για το ολ σταρ στην Πάτρα, με τον κόουτς Πεδουλάκη.
“Ναι, που είχα πάει για να πάρω μέρος στο διαγωνισμό καρφωμάτων και είχα πάρει μαζί μου τον Γιάννη για να με βοηθήσει σε αυτό που θα έκανα. Μπήκα στα αποδυτήρια και ο Πάρης ο φροντιστής, που είναι στον Παναθηναϊκό νομίζω, μου έδωσε το νούμερο 7. Το πήρα το φόρεσα και μετά από λίγο εμφανίζεται ο Βασίλης Σπανούλης και τον ρωτάει, καλά που είναι το νούμερο 7;
Ήμουν εκεί, τον κοιτούσα και έτρεμα! Με κοιτάει, χαμογελάει και μου λέει, δεν πειράζει, κράτα το! Μετά είπα στον κόυτς Πεδουλάκη ότι ήρθα για τα καρφώματα και είχα φέρει και τον αδελφό μου. Και μου λέει, θα παίξετε, θα μπείτε να παίξετε κανονικά! Ξέρεις τι ήταν αυτό για μας; Μπήκα μέσα και έπαιζα σοβαρά εγώ! Από το πουθενά να παίζεις με τον Διαμαντίδη και τον Σπανούλη! Θυμάμαι ότι καθόμουν σε όλο το παιχνίδι και απλά τους κοιτούσα. Αυτό το γεγονός μας έδωσε μεγάλη ώθηση και δύναμη για να συνεχίσουμε να προσπαθούμε”.
– Πάντως, αν παίξετε όλοι μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο, η παράδοση μπορεί να κρατήσει και 30 χρόνια σερί!
“Πολλοί συνδυάζουν το μπάσκετ κυρίως με τα λεφτά. Λένε πόσο μεγάλα συμβόλαια υπάρχουν στο ΝΒΑ. Φίλε, όταν βρίσκομαι με τα αδέλφια μου και μιλάμε για μπάσκετ, το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμαστε είναι αυτό. Μας ενδιαφέρει πάνω από όλα τι θα αφήσουμε πίσω ως κληρονομιά. Το τι Legacy θα αφήσουμε ως οικογένεια. Να λένε ο Αλέξης τι καλός παίκτης είναι. Δεν θυμάσαι που έπαιζε μπάσκετ και ο αδελφός του και πριν ο άλλος του ο αδελφός και πάει λέγοντας”!
– Όσα χρόνια και να μείνετε στις ΗΠΑ, το πιο πιθανό κάποια στιγμή είναι να επιστρέψετε στην Ελλάδα για να ζήσετε…
“Έτσι, ναι. Είναι και θέμα κουλτούρας, πως έχεις μεγαλώσει. Εδώ είναι καλά για να παίζεις μπάσκετ. Πιστεύω όμως πως κάποια στιγμή όλοι θα θέλουμε να μεγαλώνουμε τις οικογένειές μας στην Ελλάδα.
– Εσείς μέσω του μπάσκετ κερδίσατε σημαντικές ευκαιρίες και αλλάξατε την ζωή σας προς το καλύτερο. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με όλα τα παιδιά και πολλές γενιές πίσω στην Ελλάδα. Έχουν ελάχιστες προοπτικές, μεγάλη ανασφάλεια, κακή ψυχολογία… Τι θα τους συμβούλευες;
“Θα ήθελα να πω δύο πράγματα πάνω σε αυτό. Να ξέρει ο κόσμος πως όσες δυσκολίες κι αν περάσεις, αν παλέψεις, μπορείς να φέρεις καλύτερες μέρες στη ζωή σου. Εγώ και ο Γιάννης δεν ξεχνάμε πόσο δύσκολα έχουμε περάσει, τα θυμόμαστε. Παλέψαμε, όμως και όταν παλεύεις, κάτι καλό θα προκύψει. Θυμάμαι κάτι που διάβασα πρόσφατα. Tough times don’t last. Tough people do. (Οι δύσκολες στιγμές δεν διαρκούν τόσο, όσο οι σκληροί άνθρωποι.)
Πόσο καιρό θα έχεις αναποδιές, πόσο καιρό δεν θα τα βγάζεις πέρα; Ένα χρόνο, δύο χρόνια, τρία χρόνια; Έξι χρόνια; Οκτώ χρόνια; Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα περάσει. Κι όταν βγεις από αυτό, ξέρεις πόσο δυνατός θα είσαι σαν άνθρωπος; Δεν θα σε αγγίζει τίποτα. Κι εμείς τώρα κάπως έτσι νιώθουμε. Ωραία, μου λένε, Θανάση δεν χωράς στην ομάδα. Και; Θα συνεχίσω να κάνω αυτό που πρέπει και να δουλεύω σκληρά κάθε μέρα. Αυτό δεν έχει να κάνει με το μπάσκετ. Αφορά τα πάντα και είναι στάση ζωής.
Κι όταν φτάσεις εκεί που πρέπει να φτάσεις και μπορείς, πρέπει να ξεκινήσεις να βοηθάς ανθρώπους δίπλα σου. Πιστεύω ότι ο Θεός σε φέρνει σε μια θέση ευλογημένη, για να μπορείς να προσφέρεις στους άλλους δίπλα σου”.