Της Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Έντι Τζόνσον πήρε την απόφαση να περάσει τον Ατλαντικό για να αγωνιστεί με τη φανέλα του Ολυμπιακού τη σεζόν 1994-95 και μέσα σε ένα χρόνο πρόλαβε να κερδίσει τους φίλους των “ερυθρολεύκων”.
Ο Αμερικάνος παίκτης με το φαρμακερό σουτ και την πλούσια καριέρα στο ΝΒΑ μίλησε στην κάμερα του ΟΤΕ ΤV και θυμήθηκε στιγμές που έζησε με τον Ολυμπιακό. Αναφέρεται στον Παναθηναϊκό, τον Γιάννη Ιωαννίδη, τους τότε συμπαίκτες του και το ΝΒΑ ενώ δηλώνει ανοιχτός στο ενδεχόμενο συνεργασίας με την ελληνική ομάδα.
“Είναι κάπως αστείο, έδινα συνέντευξη πριν δύο εβδομάδες και βρήκα ένα βίντεο στο youtube και τους είπα έτσι ήταν τα πράγματα όταν έπαιζα στην Ελλάδα, το λάτρευα! Είχε πιάσει πραγματικά φωτιά! Νομίζω ότι ήταν ένα ματς… δεν νομίζω με τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα, ήταν ένα ευρωπαϊκό ματς, δεν θυμάμαι ποιο. Πραγματικά όμως υπήρχαν παντού πυρσοί! Ήταν σαν πυρκαγιά! Καπνός σε όλο το γήπεδο, αλλά ήταν ωραία! Το απολάμβανα”.
Ήταν ασυνήθιστη η εμπειρία που έζησες στο ελληνικό πρωτάθλημα;
“Ήταν εκπληκτική εμπειρία! Είναι το μόνο πρωτάθλημα που κέρδισα! Έπαιξα για 17 χρόνια και έπρεπε να πάω εκεί για να κερδίσω το πρωτάθλημα και αυτό με ενθουσίασε. Ήταν τεράστια εμπειρία”.
Είναι το ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό, ο ημιτελικός στη Σαραγόσα ένα από τα καλύτερα σημεία της καριέρας σου;
“Ναι, ήταν ένα τρομερά έντονο ματς. Ξέραμε πόσο σημαντικό ματς ήταν. Παρότι χάσαμε τον τίτλο, ξέραμε ότι έπρεπε να κερδίσουμε τον Παναθηναϊκό, ξέραμε ότι έπρεπε να τους κερδίσουμε στον ημιτελικό. Ήταν ματς που κρίθηκε στο τέλος, ήταν ένα μεγάλο παιχνίδι”.
Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν θυμάσαι το πρώτο σου ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό, σε εκείνο το μικρό γήπεδο με το σκορ να είναι 42-40…
“Φυσικά το θυμάμαι εκείνο το ματς, μόλις είχα έρθει και δεν είχα παίξει τόσο καλά!”
Περίμενες ότι σε ένα τόσο μικρό γήπεδο θα γινόταν ένα επίσημο ματς;
“Ναι, γιατί… κοιτάξτε, έβγαλα το λύκειο στο Σικάγο και παίζαμε μόνιμα σε μικρά γήπεδα.Θυμάμαι ότι ένα γήπεδο που παίζαμε, ήταν απλά δύο αίθουσες που είχαν ρίξει τον τοίχο στο μέση.Ήταν τόσο μικρό γήπεδο που έπαιρνες το ριμπάουντ, γύριζες και σούταρες.Επομένως, όχι. Με έφερε λίγο πίσω στις ρίζες μου και για αυτό το απόλαυσα”.
Θυμάσαι ακόμα το πρώτο σου ματς στο πρωτάθλημα, στη Θεσσαλονίκη, όταν τραυματίστηκες από ένα νόμισμα;
Φυσικά, φυσικά. Ήταν το τραύμα μου από τον πόλεμο! Ήταν αστείο, ομως, γιατί βγήκα για την προθέρμανση και οι υπόλοιποι μου είπαν: “Έντι, πρέπει να προσέχεις”. Και εγώ βγήκα έξω για να κάνω ζέσταμα και πριν το καταλάβω, μου άνοιξε το μάτι ένα νόμισμα. Πάω στα αποδυτήρια και όλοι νόμιζαν ότι θέλω να μπω στο αεροπλάνο και να γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου. Και τους απάντησα: “Δεν έχετε ιδέα! Μεγάλωσα στο Σικάγο! Αν πιστεύετε ότι ένα χτύπημα στο μάτι από ένα νόμισμα θα με στείλει πίσω, είστε τρελοί”. Εγώ έπρεπε να αποφεύγω σφαίρες όταν μεγάλωνα. Αυτό δεν ήταν τίποτα για μένα. Απλά βγήκα ξανά στο παρκέ και νομίζω ότι έκανα το καλύτερο μου παιχνίδι στην Ελλάδα. Γιατί είχα νευριάσει τόσο επειδή με πέτυχαν με το νόμισμα.
Πες μας, πως θα βαθμολογούσες τον Ιωαννίδη ως προπονητή και ως προσωπικότητα;
“Ο Ιωαννίδης ήταν πολύ καλός προπονητής. Εγώ και αυτός είχαμε τα προβλήματα μας μερικές φορές. Ήταν αστείο. Μετά από λίγο καιρό, δεν ήξερε ότι έκανα μαθήματα για να μάθω ελληνικά. Δεν το ήξερε. Και επειδή είχα κουραστεί να μιλά για μένα και να κάνω ότι δεν ήξερα τι έλεγε, για ένα ή δύο μήνες άφησα τα πράγματα έτσι. Καταλάβαινα πράγματα, όπως ότι έλεγε στους υπόλοιπους μια συγκεκριμένη ώρα προπόνησης και είχε άλλη ώρα για μένα. Και του το είπα. Με κοίταξε έκπληκτος, γιατί κατάλαβε ότι είχα αρχίσει να μαθαίνω λίγο τη γλώσσα. Δεν μπορούσα να μιλήσω, αλλά καταλάβαινα τη γλώσσα. Έτσι μετά από αυτό, ήμασταν μια χαρά. Με πίεσε, νομίζω ότι με προετοίμασε για να επιστρέψω στις ΗΠΑ, όπως και έγινε. Τον απόλαυσα”.
Πως αντιμετωπίζεις το γεγονός ότι έχουν περάσει 20 χρόνια και ακόμα θεωρείσαι ο καλύτερος σουτέρ που έχει υπάρξει στο ελληνικό πρωτάθλημα;
Μου αρέσει! Μου αρέσει αυτή η σκέψη, ότι πιστεύουν πως ήμουν τόσο καλός. Και μισώ το γεγονός ότι δεν έμεινα πιο πολύ. Το έχω πει σε πολλούς. Τα παιδιά μου ήταν μικρά και προσπαθούσαν να προσαρμοστούν. Αν ήταν λίγο μεγαλύτερα, θα είχα μείνει! Αλλά δεν έμεινα… Αυτός ήταν ο καλύτερος χρόνος της ζωής μου! Εκτιμώ το γεγονός ότι ακόμα με θυμούνται.
Είναι καλό ή κακό συναίσθημα το ότι είσαι ο παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που σκόραρε τους περισσότερους πόντους χωρίς να έχει παίξει ποτέ σε All Star παιχνίδι;
“Πολλοί παίκτες δεν αγωνίστηκαν σε All Star παιχνίδι. Υπήρχαν χρονιές που πίστευα ότι θα έπρεπε να βρίσκομαι εκεί, αλλά μόνο 12 χωράνε στο ρόστερ. Και δυστυχώς για μένα τα χρόνια που έκανα καλές σεζόν στο σκοράρισμα η ομάδα μου δεν πήγαινε τόσο καλά. Έτσι ήταν θέμα ευκαιριών. Το καλό της υπόθεσης είναι οτι έχω αποσυρθεί εδώ και 15 χρόνια και κάθε χρόνο στο All Star Game μου κάνουν συνέχεια συνεντεύξεις λόγω αυτού του γεγονότος. Υποθέτω, λοιπόν, ότι εξελίχθηκε καλύτερα για μένα. Είναι περισσότερο ενδιαφέρον τώρα, από το αν είχα παίξει σε ένα All Star Game”.
Θεωρείς ότι η παρουσία σου στην Ελλάδα επιμήκυνε την καριέρα σου και όταν γύρισες στο Χιούστον, ήσασταν άτυχοι που χάσατε εκείνη τη σειρά των πλέι οφ κόντρα στη Γιούτα;
“Ναι! Ένας από τους λόγους που επέστρεψα στο ΝΒΑ ήταν πως ήθελα να προσπαθήσω να κερδίσω ένα πρωτάθλημα.Και εκείνη η ομάδα των Ρόκετς στην οποία ήμουν μέλος, ήταν πιθανότατα η καλύτερη μου ευκαιρία. Δυστυχώς, όμως, πέσαμε πάνω σε μια πολύ καλή ομάδα της Γιούτα, την οποία ήταν πολύ δύσκολο να την κερδίσουμε. Τους είχαμε, όμως! Είχαμε την ευκαιρία να τους κερδίσουμε εκείνη τη χρονιά και να παίξουμε στους τελικούς με τους Μπουλς”.
Είχες βάλει και το νικητήριο καλάθι…
“Ναι, στο τέταρτο παιχνίδι, αλλά… ισοφαρίσαμε τη σειρά στο 2-2, πήγαμε ξανά εκεί, χάσαμε το πέμπτο ματς και είχαμε διαφορά οκτώ πόντων στο έκτο ματς, κάναμε κάποια λάθη στο τέλος και ο Στόκτον έμεινε ελεύθερος και πέτυχε το νικητήριο καλάθι. Ξέρετε, έτσι είναι οι ευκαιρίες σε αυτό το παιχνίδι”.
Με κάποιους άλλους παίκτες που βρέθηκαν στην Ελλάδα, όπως ο Ρίκι Πιρς και ο Αντόνιο Ντέιβις, ήσασταν ενεργοί όταν οι Ιντιάνα Πέισερς νίκησαν τους Σικάγο Μπουλς στη 10η ήττα τους στη σεζόν… Μπορείς να αξιολογήσεις τους Ουόριορς, εκείνη τη σεζόν και τους Σικάγο Μπουλς του 1995-96;
“Εκείνη η σεζόν των Μπουλς ήταν σχεδόν κωμική για να πούμε την αλήθεια. Ξέραμε ότι ήθελαν να φτάσουν τις 73 νίκες. Και δεν είχαμε τίποτα να κερδίσουμε στην προσπάθεια μας να επικρατήσουμε. Είχαμε ήδη εξασφαλίσει τη θέση μας, όμως ξέραμε ότι ο Μάικλ και ο Σκότι το ήθελαν. Έτσι βγήκαμε έξω, παίξαμε σκληρά, το ματς κρίθηκε στα τελευταία λεπτά. Και ο Τζόρνταν μου έκανε φάουλ. Δεν ξέρω πόσο φάουλ μου έκανε, αλλά το έδωσαν. Και τότε έγινε έξαλλος! Ήταν αστειό, γέλαγα με αυτό, του είπα: “Δεν θα φτάσεις τις 73 νίκες”. Και πραγματικά τον ενόχλησε, πραγματικά. Ήταν καλή στιγμή, όμως ήταν μια στιγμή. Κέρδισαν το πρωτάθλημα, αλλά το Γκόλντεν Στέιτ θα σπάσει αυτό το ρεκόρ. Θα το σπάσουν… Δεν πρόκειται να χάσουν έξι ματς στα τελευταία, τι έχει μείνει, 30; Δεν πρόκειται να χάσουν έξι ματς.Θα σπάσουν το ρεκόρ κι αν μείνουν υγιείς θα το σπάσουν εύκολα.
Αφού μας αποκάλυψες οτι πήρες μαθήματα ελληνικών, στείλε μας ένα μήνυμα στα ελληνικά για να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη;
“Στα ελληνικά; Δεν θυμάμαι καθόλου ελληνικά πλέον και δεν θα ντροπιάσω τον εαυτό μου. Απλά θέλω να πω γεια σε όλους μου τους φίλους στην Ελλάδα, μου λείπουν και θα έρθω σύντομα. Βρέθηκα ξανά εκεί, δεν είχα την ευκαιρία να μείνω πολύ, αλλά σκοπεύω να επιστρέψω σύντομα”.
Πες μας κάποιους από αυτούς; Τους θυμάσαι; Τους συμπαίκτες σου;
“Τους θυμάμαι όλους! Τον Φράνκο (Νάκιτς) μένει στο Λος Άντζελες πια, με πιάσατε, προφανώς τον Τζορτζ Παπαδάκο που είναι εδώ στο Τορόντο. Τον Τάκη (Τάρλατς)! Τους θυμάμαι όλους! Με πιάσατε εξ απήνης αλλά τους θυμάμαι όλους και μιλάω με τους περισσότερους”.
Ο “γρήγορος Έντι” ακόμα δημιουργεί προβλήματα, όπως συνέβη με άλλους που είχαν αυτό το παρατσούκλι;
“Έχω πάρα πολλούς ακόλουθους στο twitter και τουλάχιστον 2.000 από αυτούς είναι Έλληνες. Πραγματικά τους αρέσει να με παρακολουθούν και να ακούσουν τι έχω να πω. Όπως είπα ήταν η καλύτερη χρονιά της ζωής μου”.
Και κάτι τελευταίο. Υπήρξε ποτέ η πιθανότατα να δουλέψετε για τον Ολυμπιακό, όπως είχαμε ακούσει το 2009 στο Βερολίνο; Θα θέλατε να επιστρέψετε ως διευθυντής, ή σε κάποιο άλλο πόστο;
“Όταν με έφεραν στο Βερολίνο, τους είπα ότι οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον δουν ότι θέλουν να εμπλακώ πιο πολύ στην ομάδα, σίγουρα θα με ενδιέφερε. Επομένως το ξέρουν και να μια πρόκληση για αυτούς. Αν με θέλουν, ας έρθουν να με πάρουν”.