Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Θοδωρής Παπαλουκάς μίλησε στην ΕΡΤ για τη μεγάλη του καριέρα, για τους Σπανούλη-Διαμαντίδη, την Εθνική ομάδα και τον Ολυμπιακό.
Σε μία ξεχωριστή συνέντευξη, ο πετυχημένος διεθνής άσος έκανε ειδική μνεία στους δύο συμπαίκτες του στην Εθνική ομάδα και αποκάλυψε την πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα του.
“Όταν ξεκινάς, το θεωρείς άκρως φυσιολογικό να έχεις αυτή την εξέλιξη. Κάθε παιδί πιστεύει ότι θα κάνει καριέρα. Όταν μεγαλώνεις, συνειδητοποιείς πόσο τυχερός και ευλογημένος είσαι που ζεις τέτοια πράγματα. Είχα την τύχη να παίξω σε Ολυμπιακό, ΤΣΣΚΑ και Μακάμπι. Κάθε περίοδος ήταν διαφορετική, αλλά από κάθε ομάδα -και τις ελληνικές- πήρα κάτι και χρωστώ κάτι”, είπε ο Παπαλουκάς για την καριέρα του και θυμήθηκε τη στιγμή που έφυγε από τον Ολυμπιακό και πήγε στην ΤΣΣΚΑ με προτροπή και κινήσεις του ατζέντη, Βασίλη Ευαγγελινού:
«Ο Βασίλης μου άνοιξε την πόρτα όταν είχαμε συναντηθεί τυχαία στα γενέθλια του Γιάννη Γιαννούλη. Εξελίχθηκε στην πόρτα που θα άλλαζε τη ζωή μου. Καμιά φορά η ευκαιρία είναι εξ ίσου σημαντική με το πώς τη διαχειρίζεσαι».
Για το λόγο της επιστροφής του στον Ολυμπιακό το 2008, ο Παπαλουκάς είπε: «Ήταν πολύ ιδιαίτερη η περίοδος της φυγής μου. Ο στόχος της επιστροφής μου στον Ολυμπιακό ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Οι χαμένες βολές στο ΟΑΚΑ ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα μου στον Ολυμπιακό», είπε ο Παπαλουκάς για την κρίσιμη στιγμή στον τέταρτο τελικό του 2011 που χάθηκε στην παράταση.
Για την επιρροή του Βασίλη Σπανούλη στην ιστορία του Ολυμπιακού, ο Παπαλουκάς που έπαιξε μαζί του μία χρονιά (2010-11), τόνισε χαρακτηριστικά: «Ο Βασίλης είναι ο άνθρωπος, ο οποίος έχει προσφέρει τα περισσότερα στον Ολυμπιακό. Άλλαξε τη ροή της ιστορίας και νομίζω πως είναι ότι σημαντικότερο έχει να επιδείξει ο Ολυμπιακός τα χρόνια που παίζω εγώ μπάσκετ. Έχουν περάσει κι άλλοι, τεράστιοι παίκτες από τον Ολυμπιακό, αλλά ο Βασίλης έφερε τις επιτυχίες».
Ο Παπαλουκάς ρωτήθηκε και για τον προπονητή που είχε μεγαλύτερη επίδραση πάνω του: «Όλοι οι προπονητές μου έχουν δώσει πράγματα. Ξεκινώντας από τον Λευτέρη Καλογήρου στον Εθνικό Ελληνορώσων. Ο Ζούρος με πήρε στον Ολυμπιακό, ο Ίβκοβιτς μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στο κορυφαίο επίπεδο με την ΤΣΣΚΑ, ενώ τη μεγαλύτερη βελτίωση τη βίωσα με τον Έτορε Μεσίνα. Μεγάλη επιρροή είχε πάνω μου και ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ήταν ο άνθρωπος που με υπερασπίστηκε και έβαλε τις βάσεις για να έχω το ρόλο που είχα σε μία Εθνική που διέθετε παίκτες με τεράστιο ταλέντο. Μου έχει φερθεί πολύ καλά εντός και εκτός παρκέ».
Για τον τρόπο, με τον οποίο σταμάτησε από την Εθνική ομάδα: «Είναι μεγάλη ιστορία. Θα ήθελα να τελειώσω στο γήπεδο, αλλά έχω περάσει τόσες πολλές στιγμές στην Εθνική ομάδα που σκέφτομαι μόνο αυτές. Δεν θέλω το τελείωμα να επισκιάσει όλα αυτά που ζήσαμε. Οι Εθνικές ομάδες κάνουν κύκλους. Έχουμε καλομάθει. Δεν γίνεται μία χώρα 10 εκατομμυρίων να έχει μόνο επιτυχίες. Διαθέτουμε πάντως πάρα πολύ ταλέντο και πρέπει να βρεθεί η χημεία και να περάσει λίγος χρόνος μας για να βρούμε ξανά το δρόμο μας. Είναι θέμα χρόνου».
Για την ιστορική νίκη επί των ΗΠΑ, είπε: «Η δουλειά που προσέφερε ο κάθε παίκτης εκείνης της ομάδας είναι το θέμα. Άμα λέγαμε ότι θα κερδίσουμε, θα γελούσαν όλοι. Καμιά φορά, όμως, υπάρχουν ραντεβού με την ιστορία και τότε για εμάς ήταν η ώρα. Στην ήττα από την Ισπανία, ήμασταν δυστυχισμένοι. Έπρεπε να ευχαριστιόμαστε τέτοιες στιγμές, ήμασταν δεύτεροι τότε και δεν το απολαύσαμε. Έχουμε μάθει να αγαπάμε μόνο τη νίκη. Δεν γίνεται να είσαι πάντα πρώτος. Έτσι, χάνεται και το ενδιαφέρον».
Ο Παπαλουκάς, τέλος, μίλησε για τον Δημήτρη Διαμαντίδη: «Ο Δημήτρης έφερε κάτι διαφορετικό στο μπάσκετ. Το πόσο μεγάλος παίκτης είναι δεν χρειάζεται να το πω εγώ γιατί το αποδεικνύουν οι επιτυχίες του τόσα χρόνια. Είναι κάτι διαφορετικό αυτό που έδινε στις ομάδες που έπαιζε. Είναι ένας άνθρωπος που προσαρμόζεται πολύ εύκολα και δείχνει παντού τον πραγματικό του εαυτό. Το χάρισμα του ήταν να κάνει πολύ καλύτερη την ομάδα του στην άμυνα και την επίθεσή του. Έπρεπε να γίνει αυτό με τον Κόμπι για να βιώσει κάποια πράγματα ο Διαμαντίδης. Το ίδιο πρέπει να βιώσει και ο Σπανούλης όταν αποχωρήσει. Δεν επενδύουμε χρόνο στο να σκεφτούμε κάποια πράγματα. Το ότι έχουμε δει τον Διαμαντίδη και τον Σπανούλη στην Ελλάδα δεν έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε. Αν δεν υπήρχε ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φάνης, ο Χριστοδούλου, ο Οικονόμου, ο Αλβέρτης, ο Σιγάλας δεν θα υπήρχαμε και εμείς».