Του Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Η αλήθεια είναι ότι μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι, στο οποίο επικράτησαν η καρδιά, η αυταπάρνηση, το πάθος, η ένταση και η αγωνία, ελάχιστα πράγματα μπορείς να πεις για τεχνικά ζητήματα. Θα αναφερθούν βέβαια κάποια στη συνέχεια του κειμένου, αλλά μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι, νοιώθω τόσο γεμάτος μπασκετικά που περισσότερο έχω σκόρπιες σκέψεις, παρά μια γεμάτη εικόνα για το τι έγινε τακτικά στο γήπεδο.
Μπορεί αυτό να μην ήταν από άποψη αποτελέσματος το ιδανικό φινάλε για τη καριέρα του Δημήτρη Διαμαντίδη, αλλά στο μπάσκετ κάποιες φορές δεν έρχονται όλα όπως τα θέλεις. Η πραγματικότητα είναι ότι σε αυτή τη σειρά ο Ολυμπιακός σκόραρε σχεδόν όλα τα μεγάλα σουτ που χρειάστηκαν για να πάρει το Πρωτάθλημα. Δηλαδή τα εκπληκτικά τρίποντα του Βασίλη Σπανούλη και στα τρία νικηφόρα παιχνίδια των Πειραιωτών, τα εκπληκτικά τρίποντα του Μάντζαρη και του Αγραβάνη στο σημερινό παιχνίδι, αλλά και το τρίποντο του Παπαπέτρου που άλλαξε αρχικά το μομέντουμ στο τέταρτο δεκάλεπτο του τρίτου τελικού.
Παρόλα αυτά ο Διαμαντίδης φύλαγε το καλύτερο παιχνίδι του για το τέταρτο παιχνίδι της σειράς. Ήταν ο παίκτης που με την είσοδο του στο παρκέ, ταυτόχρονα με τον Γκιστ, ώθησαν την ομάδα στο να πιέσει πάρα πολύ ασφυκτικά πάνω στην μπάλα, περιόρισαν το τρανζίσιον του Ολυμπιακού που στην αρχή έκανε τη διαφορά και σκόραρε 10 γρήγορους πόντους, για να δώσει προβάδισμα στους πράσινους που για κάποιο λόγο μπήκαν κρύοι στο παιχνίδι.
Από εκεί και πέρα το παιχνίδι έγινε ροντέο, με τις επαφές να είναι συνεχείς σε κάθε φάση, τους παίκτες να προσπαθούν να λειτουργήσουν κάτω από ασφυκτική πίεση, τα συστήματα στη πλειοψηφία των περιπτώσεων να έχουν πάει περίπατο και τις ομάδες απλά να προσπαθούν να στοχεύσουν σε όποιο μις ματς ήταν εμφανές.
Ο Παναθηναϊκός εκτός της καλής του άμυνας σκόραρε αρκετούς πόντους στο δικό του τρανζίσιον μετά τα πρώτα 5 λεπτά. Εκτός των πόντων αιφνιδιασμού, οι γηπεδούχοι προσπαθούσαν να βάλουν απειλή στην αντίπαλη άμυνα από τα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης. Με γρήγορα σκριν στην μπάλα, καλά κοψίματα μέσα στο καλάθι και early screens στις πλευρές, βρέθηκαν αρκετές ευκαιρίες για σκοράρισμα στα πρώτα δευτερόλεπτα της κατοχής. Περισσότερους από τους μισούς πόντους του Παναθηναϊκού στο πρώτο εικοσάλεπτο μπήκαν στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα της επίθεσης.
Το κακό για την ομάδα του Πεδουλάκη είναι ότι κάποια τρικ που έπιασαν στο ΣΕΦ, σήμερα δεν ήταν το ίδιο αποδοτικά, με κυριότερο τη χρησιμοποίηση Παπαγιάννη. Ο μικρός είχε τεράστιο πρόβλημα όταν μετά από τα σκριν στην μπάλα αναγκαζόταν έστω και για 1-2 δευτερόλεπτα, να βγει μπροστά στον Σπανούλη. Αυτός ο χρόνος ήταν αρκετός για τον αρχηγό του Ολυμπιακού να εκτελέσει και να βρει ρυθμό, σκοράροντας τέσσερα από τα έξι εύστοχα τρίποντα του πάνω στα χέρια του μικρού.
Επίσης με τον Παπαγιάννη στο παρκέ στο επιθετικό κομμάτι, παρότι ο Παναθηναϊκός στόχευε στα μις ματς τον Χαραλαμπόπουλο με τον Σπανούλη, ο Μιλουτίνοφ έμενε μέσα σαν λίμπερο και έδινε βοήθεια στο ποστ. Η πραγματικά ουσιαστική εκμετάλλευση του μικρού ήρθε με πικ εν ρολ παιχνίδι, καθώς τα αργά πόδια του Μιλουτίνοφ του επέτρεπαν, μετά τα γρήγορα dives να τελειώσει εύκολα κάποιες φάσεις.
Συνολικά ο Παναθηναϊκός ήταν άστοχος και κέρδιζε μόλις με 4 πόντους παρότι είχε λιγότερα λάθη και έξι περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ. Το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ήταν μια φωτοτυπία του πρώτου. Ο Ολυμπιακός βρήκε πολλούς πόντους στο τρανζίσιον και πάλι, εκμεταλλεύτηκε την άμυνα αλλαγών του Παναθηναϊκού που δεν είχε πάλι τον Γκιστ στο παρκέ και κατάφερε να ξεφύγει με 11 πόντους.
Από εκεί και πέρα το παιχνίδι πήγε περισσότερο στο ένστικτο και στο ταλέντο και όλα τα άλλα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Ένα κρεσέντο με ατομικές προσπάθειες του Παππά έφεραν το παιχνίδι σε απόλυτη ισορροπία, μία ισορροπία που διατηρήθηκε μέχρι και το τέλος της δεύτερης παράτασης.
Σε όλο αυτό το διάστημα είδαμε πρώτα από όλους τους πραγματικά ηρωικούς Γκιστ και Χάντερ, να παίζουν άμυνες αλλαγών σε κάθε φάση, να πηδάνε για κάθε ριμπάουντ, να σκρινάρουν και να τελειώνουν και φάσεις στο πόστ ο πρώτος, εκμεταλλευόμενος τα μις ματς που είχε και φάσεις με φόλοου και πικ ο δεύτερος. Πραγματικά τους έβλεπες και νόμιζες ότι θα αφήσουν τα κορμιά τους στο γήπεδο σε κάθε φάση.
Τον Διαμαντίδη και τον Σπανούλη σαν μεγάλοι ηγέτες που είναι, παρά τη κούραση να μη κρύβονται και να βγαίνουν μπροστά σε κάθε φάση, έχοντας να αντιμετωπίσουν μετά τις αλλαγές παίκτες θηρία με εκπληκτικά φυσικά προσόντα.
Στο τέλος της κανονικής διάρκειας είδαμε τον κόουτς Πεδουλάκη να δίνει εντολή για διπλό φάουλ ενώ, σε μία σουρεάλ φάση στην οποία ο Διαμαντίδης έκανε κανονικό hack στον Χάντερ, σήκωνε το χέρι του αλλά οι διαιτητές δεν σφύριξαν τίποτα, κάτι που αποδιοργάνωσε και την επίθεση του Ολυμπιακού.
Για αυτά που γίνανε στις παρατάσεις δεν χωράει τακτική ή τεχνική ανάλυση. Το ματς θα μπορούσε σε κάθε περίπτωση να το κερδίσει και η μία και η άλλη ομάδα. Μια χαμένη βολή του Φώτση, ένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ και το εκπληκτικό τρίποντο του Μάντζαρη που στα πρώτα τρία παιχνίδια ήταν αρνητικός για τον Ολυμπιακό.
Στο τέλος της δεύτερης παράτασης είχαμε πάλι το ίδιο σκηνικό με τον Πααναθηναϊκό να ξεφεύγει ελέω Γκιστ κατά βάση, έχασε ευκαιρίες να κλειδώσει το παιχνίδι, και στο τέλος ήρθε άλλο ένα επικό τρίποντο του Βασίλη Σπανούλη να κρίνει τη νίκη και το Πρωτάθλημα. Για την απόφαση του Πεδουλάκη να μην κάνει φάουλ στο +2, έχοντας ακόμα και αν ευστοχούσαν οι παίκτες του Ολυμπιακού εξασφαλισμένη την ισοπαλία, πολλά μπορούν να ειπωθούν.
Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση του δεν συνάδει με αυτή που πήρε στο τέλος της κανονικής διάρκεια του αγώνα. Εκεί θέλησε φάουλ με το σκορ ισόπαλο, ενώ στη τελευταία επίθεση δεν το ζήτησε. Επίσης δεν έστειλε από την αρχή της φάσης τον Γκιστ στην άμυνα πάνω στον Σπανούλη, με τον Αμερικανό να έχει κάνει τρομερή δουλειά αμυντικά σε όλες τις κατοχές που πήρε ο αρχηγός του Ολυμπιακού. Όπως και να έχει η απόφαση του κρίνεται αποκλειστικά και μόνο βάσει αποτελέσματος και με αυτό το κριτήριο αποδείχτηκε λανθασμένη.
ΥΓ. Η επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού χωρίς τον εμβληματικό αρχηγό τρομάζει. Μπορεί ο Διαμαντίδης σε διάρκεια να μην είναι πλέον ο παίκτης που ήταν πριν κάποια χρόνια, αλλά η επιρροή του στο παιχνίδι, στο κομμάτι της αντίληψης, της εξυπνάδας, της σωστής κατεύθυνσης είναι σχεδόν ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ.
ΥΓ2. Μπορεί η σειρά να τελείωσε με 3-1 αλλά πραγματικά ο Παναθηναϊκός πάλεψε πολύ και έχασε το Πρωτάθλημα στις πολύ μικρές λεπτομέρειες που κάνουν το μπάσκετ το πιο όμορφο άθλημα.
ΥΓ3. Πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στον ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΌ Βασίλη Σπανούλη που έχει ακούσει αρκετά, ακόμα και από οπαδούς της ίδιας του της ομάδας τα πρώτα χρόνια του στον Ολυμπιακό. Το πρωτάθλημα αυτό φέρνει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του.
ΥΓ4. Οι σκηνές από τα αποδυτήρια με τους αντιπάλους να αγκαλιάζονται, αποτελούν την πιο όμορφη εικόνα των φετινών τελικών που μέσα στο γήπεδο παίχτηκαν σε ένα εξαιρετικό κλίμα. Χαρακτηριστική η φάση με τη διεκδίκηση του ριμπάουντ ανάμεσα σε Φώτση και Χάντερ που μετά και οι δύο ξέσπασαν σε γέλια στο πιο κρίσιμο σημείο της πρώτης παράτασης.
ΥΓ5. Πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στον Ολυμπιακό που σήμερα κέρδισε χωρίς Πρίντεζη και Λοτζέσκι.
ΥΓ6. Respect στον Γιώργο Πρίντεζη.
ΥΓ7. Η όλη διοργάνωση με τα αδέρφια Αντεντοκούνμπο στην Γκράβα και ο σημερινός τελικός απέδειξαν για μία ακόμα φορά πόσο περήφανοι πρέπει να είμαστε όλοι οι Έλληνες για αυτό το άθλημα. Είμαστε τυχεροί που βλέπουμε αυτές τις γενιές παικτών, ευλογημένοι θα έλεγα, ελπίζω όταν το καταλάβουμε να μην είναι αργά και να έχουμε χάσει το δάσος, ασχολούμενοι με το δέντρο.
ΥΓ8. I truly, deeply love this game!!!