Της Eurohoops Team / info@eurohoops.net
Ο Βασίλης Σπανούλης μίλησε για τα πάντα στον ΟΤΕ TV! Ο αρχηγός του Ολυμπιακού χαρακτήρισε ονειρική την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ και ευχήθηκε να κατακτήσει άλλη μια Ευρωλίγκα. Με τον Ολυμπιακό!
Ο “Kill-Bill” τόνισε αρχικά: “Με τόσα προβλήματα που παρουσιάστηκαν ευτυχώς που πήγε έτσι το παιχνίδι και δεν είχαμε 5 ματς. Μετά από ένα τέτοιο ματς ξυπνάς λίγο άδειος, λίγο ανακουφισμένος. Νομίζω ότι η λέξη που με αντιπροσωπεύει είναι ανακουφισμένος και δικαιωμένος. Ενιωσα σε πολύ καλή κατάσταση για τη σειρά των τελικών. Ημουν στην καλύτερη κατάσταση όλης της χρονιάς”.
Θα μπορούσε αυτό το ματς να είναι το ιδανικό φινάλε μιας καριέρας; “Ναι, θα μπορούσε. Είναι ονειρικό όπως τελείωσε η σεζόν με πρωτάθλημα στην έδρα του Παναθηναϊκού. Είναι δύσκολο να σταματήσεις ονειρικά, οι μεγαλύτεροι μεγάλοι παίκτες δεν φεύγουν έτσι όπως ονειρεύονται. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Ποτέ στη ζωή δεν έρχονται όπως τα περιμένεις”.
Για το αντίο του Δημήτρη Διαμαντίδη: “Πήγα στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού για να πω δυο κουβέντες στον Διαμαντίδη. Σίγουρα το ελληνικό μπάσκετ είναι φτωχότερο, μιλάμε για έναν από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών, έχει κάνει πολλά παιδιά να ασχοληθούν με το μπάσκετ και αυτό είναι τεράστια κληρονομιά. Εύχομαι να ευχαριστηθεί τη ζωή του με την οικογένεια του, έχει πετύχει ασύλληπτα πράγματα. Του είπα δύο προσωπικά λόγια που είναι καλό να το κρατήσουμε εγώ και εκείνος. Απλά πράγματα, αλλά και τα απλά είναι τα πιο σπουδαία”.
Για την πρώτη φορά που βρέθηκαν πιο κοντά με τον Διαμαντίδη: “Θυμάμαι ότι στην Ολυμπιάδα του 2004 ήμασταν για πολύ καιρό μαζί. Ημασταν μια οικογένεια εκεί. Είναι μια τεράστια προσωπικότητα, με σεβασμό προς τον εαυτό του, τους ανθρώπους και το άθλημα που υπηρέτησε”.
Σε ερώτηση για τη μεταξύ τους σύγκριση: “Πιστεύω ότι το έχουμε παρακάνει με τη σύγκριση. Είναι ωραίο να απολαύσουμε αυτό που έχουμε και όχι να ασχολούμαστε με το ποιος είναι καλύτερος. Θα το συνειδητοποιήσουμε αυτό όταν θα φύγουν οι μεγάλοι παίκτες, όπως τώρα ο Δημήτρη, και θα καταλάβουμε ότι ίσως δεν τους απολαύσαμε όσο θα θέλαμε”.
Τι είναι αυτό που τον κρατά αχόρταγο; “Η αγάπη μου για το μπάσκετ είναι μοναδική. Το κίνητρο μου και η φιλοδοξία μου γίνομαι καλύτερος είναι μεγάλη. Θέλω να δουλέψω, να βελτιωθώ και να παρουσιάσω ακόμα περισσότερα πράγματα στο παρκέ. Προσπαθώ συνεχώς να προσθέτω πράγματα. Για παράδειγμα το τελευταίο σουτ το έκανα από την αντίθετη πλευρά από ο,τι συνήθως, από την αριστερή, γιατί ήξερα ότι έπρεπε να εκτελέσω διαφορετικά από ο,τι συνήθως γιατί το περίμεναν από τον Παναθηναϊκό”.
Για την επιλογή του να παίξει απέναντι στον Διαμαντίδη και όχι με τον Γκιστ και τα δυο buzzer-beater: “Ηθελα να πάρω το σουτ απέναντι σε γκαρντ και όχι ψηλό. Είναι θέλημα Θεού για την αφοσίωση μου στο άθλημα. Συνεχώς στη καθημερινότητα μου το μπάσκετ περνά από το μυαλό μου ασυναίσθητα. Συνεχώς σκέφτομαι και προσπαθώ να βρω λύσεις στο πως με αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοι με τις σύνθετες άμυνες που ετοιμάζουν. Είναι αγάπη και φιλοδοξία να γίνομαι καλύτερος. Ακόμα και τις στιγμές που δεν τα καταφέρνω προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος για να τα καταφέρω”.
Σε ερώτηση για τις στιγμές που θα ξεχώριζε από τους φετινούς τελικούς, είπε: “Και οι δυο στιγμές στο ΟΑΚΑ και στο δεύτερο και στον τέταρτο τελικό, όταν μπήκαμε στη φυσούνα για να πανηγυρίσουμε, αν δεν τις ζήσεις, δεν μπορείς να τις περιγράψεις”.
Για την αβροφροσύνη που επιφυλάχθηκε στον Διαμαντίδη: “Επιτέλους λίγος πολιτισμός, λίγη παιδεία. Ετσι χαίρεσαι να βλέπεις αγώνες. Ωρες-ωρες αναρωτιέσαι: “γιατί να είμαστε έτσι;”. Εύχομαι όλες αυτές οι κινήσεις να αλλάξει τις σκέψεις και το μαυλό μερικών. Μιλάμε για ένα παιχνίδι, για αθλητισμό. Υπάρχει και η νίκη και η ήττα. Εχουμε δύο από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, ας το χαρούμε, ρε παιδί μου, δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει”.
Για τον Θανάση Γιαννακόπουλο και τη συνομιλία τους: “Με είδε δίπλα στη γραμμή, είπαμε δύο κουβέντες. Δεν ειπώθηκε κάτι ιδιαίτερο, μου είπε ότι υπάρχει εκτίμηση και αμοιβαίος σεβασμός. Το ότι άλλαξα ομάδα δεν σημαίνει ότι αλλάζεις τους ανθρώπους, το ήθος και το χαρακτήρα τους. Ασχολούμαστε συνεχώς με πράγματα για να μειώσουμε καταστάσεις. Με όλους. Ας το χαρούμε. Α κερδίζει ο καλύτερος και να απολαμβάνουμε συνέχεια τέτοιους αγώνες όπως φέτος”.
Αν εσύ είσαι ο Τζόρνταν, ο Πρίντεζης είναι ο Πίπεν σου; “Σίγουρα! Είναι ο άνθρωπος μου μέσα στο γήπεδο. Ξέρω συνεχώς που θα βρίσκεται. Είναι έτοιμος πάντα. Βρισκόμαστε με κλειστά τα μάτια. Είμαστε δίπλα του από τότε που μάθαμε το δυσάρεστο. Ξέρουμε που θα βρίσκεται ο ένας και ο άλλος. Εγώ προσωπικά έχω περάσει ότι πέρασε και αυτός. Μας συνδέει μια φιλία που θα μείνει παντοτινή. Είναι πρώτα φίλος και μετά συμπαίκτης. Εχουμε περάσει πολλά. Εχουμε τρομερή συνεργασία εντός και εκτός”.
Η πάσα στον τελικό του 2012 ήταν πιο δύσκολη ή το σουτ στον τέταρτο τελικό; “Και τα δυο έχουν τη δική τους χάρη. Η πάσα κάνει δυο ευτυχισμένους. Αλλά εμένα με κάνει ευτυχισμένο ό,τι μου δίνει τη νίκη”.
Για το ότι δεν πήρε τη μπάλα στην τελευταία επίθεση στον πρώτο τελικό: “Ήταν δικό μου λάθος η τελευταία επίθεση στον πρώτο τελικό. Το είπα στον Κώστα, τον έφερα σε δύσκολη θέση. Ολοι έδειξαν αυτόν ότι έκανε λάθος, αλλά εγώ έπρεπε να πάω να πάρω την μπάλα από αυτόν. Πήγε στο πλάι γιατί περίμενε ότι θα με βρει. Του είπα ότι θα προσπαθήσω να επανορθώσω και ότι δεν θα συμβεί ξανά. Παγιδεύτηκε από δικό μου λάθος. Ετσι έχω μάθει, να παίρνω την ευθύνη”.
Σε ερώτηση για το αν περίμενε φάουλ: “Δεν έχεις το δικαίωμα να σκεφτείς. Αν σκεφτείς δεν θα πάρεις τη σωστή απόφαση. Αν έχεις δεύτερες σκέψεις, έχασες το παιχνίδι. Διαβάζεις την άμυνα και αποφασίζεις. Στο μυαλό μου δεν είναι μόνο το σουτ. Αν οι περιστάσεις μου έδιναν τη δυνατότητα να πασάρω, θα πάσαρα”.
Ενιωθε σιγουριά σε κάποιο από τα δυο τρίποντα; “Και στα δυο ήμουν σίγουρος. Αν δεν ήμουν σίγουρος, δεν θα έπαιρνα τα σουτ. Καταλάβαινα ότι ήταν καλά τα σουτ. Θα αφιέρωνα από ένα τρίποντο στον κάθε έναν πρόεδρο του Ολυμπιακού. Το αξίζουν, έχουν δώσει τα πάντα για την ομάδα. Είναι η καψούρα τους, το πάθος τους η ομάδα. Μπαίνουν μπροστά για να είναι μπροστά ο Ολυμπιακός και το άθλημα. Αξίζαμε το πρωτάθλημα αυτό. Κατακτήσαμε δεύτερο σερί τίτλο για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 20 χρόνια και για πρώτη φορά κατακτήσαμε το πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού. Είναι σπουδαία επιτεύγματα”.
Για τους Ελληνες παίκτες και το δέσιμο που υπάρχει, σχολίασε: “Είμαστε μια οικογένεια με όλους τους παίκτες. Με τους πιο συνομηλίκους μιλάω περισσότερο, αλλά ο Ιωάννης είναι στο σωστό δρόμο. Είναι υπερταλαντούχος. Εχει σωστή οικογένεια και μπορεί να φθάσει εκεί που του έχει ορίσει ο Θεός. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης παίζει συνέχεια υπό πίεση και αυτό τον κάνει δυνατό”.
Πως διαχειρίζεται τις αντιδράσεις του κόσμου; “Ολοι το έχουν ζήσει. Κλείνομαι στον εαυτό μου, είμαι κοντά σε δικούς μου ανθρώπους και δουλεύω περισσότερο”.
Ποιο buzzer beater του ξεχωρίζει περισσότερο; “Το κάθε ένα έχει τη δική του χάρη, αλλά όσα έδωσαν τίτλο όπως και αυτό στο δεύτερο τελικό στο ΟΑΚΑ είναι τεράστια σουτ και είμαι χαρούμενος που βοήθησαν την ομάδα να κερδίσει. Και αυτό που έγινε με τη Ρεάλ για τη back to back Ευρωλίγκα, ήταν εκπληκτικό. Οσα έκριναν τίτλο, έχουν μεγαλύτερη αίγλη πάντως”.
Στη συνέχεια απάντησε σε ερωτήσεις παιδιών από την ακαδημία του Ολυμπιακού που βρίσκονταν στο στούντιο.
Πως ένιωσε όταν έβαλε το νικητήριο σουτ; “Η χαρά και οι κόποι και οι προπονήσεις μια χρονιάς, έπιασαν τόπο”.
Πως θα ένοιωθε αν ήταν στη θέση του Διαμαντίδη; “Θα έλεγα ότι είπε και αυτός. Περήφανος για αυτά που πέτυχα, λίγο στενοχωρημένος που δεν κέρδιζα το ματς, αλλά σίγουρα περήφανος για τη κληρονομιά που αφήνω και για όλα όσα πέτυχε”.
Γιατί κάνει την ίδια κίνηση όταν σουτάρει; “Γιατί πιάνει…(χαχα)”
Αν είχε ευστοχήσει άλλος στο τελευταίο σουτ; “Θα ένιωθα το ίδιο και περισσότερο χαρούμενος. Το θέμα είναι να νικά η ομάδα. Ολοι μαζί νικάμε και όλοι χάνουμε”.
Για τα παιδιά του και το τι ένιωσαν; “Μου έκαναν μια τεράστια αγκαλιά και αυτό είναι ο,τι πιο όμορφο μπορεί να μου συμβεί”.
Ποια στιγμή άλλαξε το τσιπάκι του Ολυμπιακού φέτος; “Οταν χάσαμε από τη Χίμκι και αποκλειστήκαμε. Από τότε μέχρι και χθες παλεύαμε όλοι για να πάρουμε το πρωτάθλημα. Δουλέψαμε πολύ γι αυτό. Δεν πήγαμε από τον εύκολο δρόμο, γιατί χάσαμε στο πρώτο ματς. Δεν είναι όλα τόσο ρόδινα κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Ακόμα και ένας διαπληκτισμός γίνεται για να κερδίσουμε όλοι μας στα αποδυτήρια”.
Για την αντίδραση του όταν γύρισε ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι στο τέταρτο ματς, είπε: “Προσπαθώ να κάνω τα πάντα για να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου. Πάντα με σεβασμό”.
Πιστεύει ότι είναι ο πιο clutch player όπως είπε ο Ντιλέινι; “Δεν μου αρέσει να μιλάω για μένα. Εχω μεγάλη πίστη στον εαυτό μου ότι μπορώ να βάλω τέτοια σουτ. Είμαι μαχητής, έχω μάθει να παλεύω στη ζωή μου, δεν μου χαρίστηκε τίποτα. Δέκα φορές να πέσω κάτω, έντεκα θα σηκωθώ. Ό,τι κι αν μου κάνουν θα επανέλθω. Θα δουλέψω τόσο σκληρά για να αποδείξω το αντίθετο. Αυτό τα λέει όλα. Οδηγός μου είναι η ταπεινότητα, η εργασία, η φιλοδοξία και η σκληρή δουλειά. Τα βάζω συχνά με τον εαυτό μου όταν κάτι δεν πάει καλά”.
Για τον θάνατο του πατέρα του: “Ήταν τεράστιο πλήγμα για τον ψυχισμό και την καρδιά μου, αλλά και για την οικογένεια μας. Με έκανε όμως δυνατό και ό,τι καταφέρνω το αφιερώνω στον πατέρα μου”.
Ηταν οι πιο εκστατικοί τελικοί; “Οσο παίζω μπάσκετ και βλέπω, δεν έχω δει τέτοιο σασπένς. Ηταν διαφήμιση για το ελληνικό μπάσκετ. Μεγάλα σουτ, ανατροπές, παρατάσεις, break, ήρωες, τακτική, αλλαγή στην τακτική, φοβερή σειρά. Θα μείνει χαραγμένη σε όλους μας για πολλά χρόνια αυτή η σειρά”.
Για το τατουάζ με το όνομα του πατέρα του και τη συμβουλή του: “Μου είχε δώσει πολλές συμβουλές ο πατέρας μου. Μια από αυτές ήταν να διεκδικείς αυτό που θες κι ότι κι αν συμβεί να τραβάς το δρόμο σου. Όλα είναι DNA, από κάπου το πήραμε. Είμαι περήφανος για την οικογένεια μου, τον αδερφό μου που με μεγάλωσε. Είμαι περήφανος που μεγάλωσα σε μια σωστή οικογένεια. Τους οφείλω πολλά”.
Για την τελευταία φάση και τι είπε στον Σφαιρόπουλο: “Εχω βγάλει καλές άμυνες και με τέσσερα φάουλ. Αν αποφάσιζε να με βγάλει, θα το σεβόμουν. Υπάρχει σχέση σεβασμού και εκτίμησης μαζί του. Σε πολλές περιπτώσεις ο κόουτς θα μου πει το λάθος μου, θα προσπαθήσει να με κάνει καλύτερο, θα μου δείξει σε βίντεο πράγματα για να με βελτιώσει. Ποτέ δεν θα φερθεί διαφορετικά σε μένα και τους άλλους. Είναι αμοιβαίος ο σεβασμός. Και αυτό είναι πολύ σπουδαίο για έναν προπονητή. Δεν υπήρχε ποτέ προπονητής που να μην με σεβόταν. Τον σεβασμό τον κερδίζεις”.
Θα γινόταν προπονητής; “Θα ήθελα να μείνω στο μπάσκετ. Είναι όμορφο να περνάς τη γνώση σου στις επόμενες γενιές. Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το να παίζεις μπάσκετ. Οσο μπορώ θα συνεχίζω να παίζω”.
Για την υποδοχή του κόσμου στο ΣΕΦ, σχολίασε: “Μιλάμε για πρωτόγνωρη κατάστσαη. Στα ευρωπαϊκά δεν είδαμε τόσο κόσμο. Μας έδειξε την αγάπη του ο κόσμος. Εκτίμησε τον ιδρώτα μας, την προσπάθεια μας. Εγιναν ιστορικά πράγματα στη σειρά αυτή”.
Για τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό και το ταίριασμα με τον κόσμο: “Ηταν γραφτό να παίξω στον Ολυμπιακό. Μου ταίριαζε ο Ολυμπιακός, στην ιδιοσυγκρασία μου. Ήταν μια ομάδα που προσπαθούσε να χτίσει κάτι και πιστεύω ότι υπήρχε ένα τρομερό δέσιμο ανάμεσα σε μένα, τη διοίκηση και τον κόσμο, με τα καλά και τα κακά του. Οταν χάνεις είναι δύσκολα. Αλλά σίγουρα υπάρχει μεγάλο δέσιμο. Μου δίνει τεράστια δύναμη ο κόσμος.
Ποτέ δεν ήθελα να είμαι με τον πρώτο. Εκείνη τη στιγμή ο Ολυμπιακός δεν ήταν πρώτος. Προσπαθούσε να γίνει πρώτος. Ήταν μια τεράστια ομάδα, με κόσμο, με μεγάλο παρελθόν και έψαχνε το παρόν. Ήταν τεράστιο κίνητρο για μένα, ήταν γραφτό. Ηθελε ο Θεός να γίνει έτσι”.
Πως είναι να είσαι πια πρώτος; “Είναι φοβερό συναίσθημα. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα οι δυο Ευρωλίγκες, ένας ακόμα τελικός, δυο πρωταθλήματα και ένα ακόμα στο ΟΑΚΑ. Αυτή η ομάδα έχει αρχίσει να χτίζει τον δικό της μύθο από το 2012 και μετά. Τότε φτιάχτηκε η ομάδα. Αν σκεφτούμε πέντε χρόνια τι έχει καταφέρει με ένα πολύ νορμάλ μπάτζετ και πολλά παιδιά να ξεκινούν ουσιαστικά τη καριέρα τους στον Ολυμπιακό, μιλάμε για φοβερά πράγματα. Με κάνουν περήφανο και δικαιωμένο. Αν δουλέψεις σκληρά και το πιστέψεις, θα έρθουν όλα”.
Για τις κινήσεις του: “Το δουλεύω, αλλά δεν αντιγράφω κινήσεις. Μου έρχονται από μόνα τους. Δεν μπορώ να το εξηγήσω πως γίνεται. Μου αρέσει να βλέπω ματς και μεγάλους παίκτες, αλλά δεν μπορώ να πω ότι αντιγράφω κάποιον. Μεγάλωσα βλέποντας τον Τζόρνταν και πολύ μπάσκετ γενικά. Το μεγαλύτερο παράσημο που θα μπορούσα να έχω, μεγαλύτερο και από τους τίτλους, είναι να βλέπω παιδιά να με ακολουθούν”.
Για το ΝΒΑ και αν έχει απωθημένο, είπε: “Εφόσον ο Θεός ήθελε να γίνει έτσι, ήταν θέλημα Θεού…”
Πως θα ήθελε να τον θυμούνται όταν σταματήσει την καριέρα του; “Θα θελα να με θυμούνται σαν έναν άνθρωπο που έδινα και την καρδιά μου για την ομάδα μου. Πάντα ήμουν ένας καλός συμπαίκτης και ένας άνθρωπος που προσπαθούσε να βοηθήσει τους πάντες για να φτάσει η ομάδα στη νίκη”.
Θα πάρουν το πρωτάθλημα οι Ουόριορς; “Αφού πέρασαν τον Γολγοθά οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς θα πάρουν το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ”.
Ποιον θεωρεί καλύτερο τον Κάρι ή τον ΛεΜπρον και ήθελε για συμπαίκτη του; “Αν πάρει και φέτος ο Κάρι το πρωτάθλημα μπαίνει σε μια άλλη κατηγορία. Συνεχώς ανεβάζει κατηγορίες τον εαυτό του. Ο ΛεΜπρόν είναι ένα θαύμα της φύσης. Δεν το συναντάμε συχνά”.
Τι θα ρωτούσε τον εαυτό του; “Σκέφτομαι να πάρω άλλη Ευρωλίγκα, παιδί να κάνω κι άλλο; Οχι”.
Με ποια ομάδα; “Εύχομαι να πάρω αυτή την Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό. Είναι θέμα της διοίκησης πότε θα κουβεντιάσουμε, περιμένω λίγο να κοπάσουν όλα αυτά και θα περιμένω να με καλέσουν”.
Για την ηλικία του, σχολίασε: “Αυτό το πράγμα με την ηλικία στην Ελλάδα, ότι ο άλλος είναι παππούς στα 30 και τα 31, ξεπερνάει κάθε λογική. Στη Ρεάλ ο Ρέγες είναι στην ηλικία του Διαμαντίδη, ο Νοτσιόνι είναι ακόμα μεγαλύτερος. Πρέπει να σταματήσει αυτό γιατι δεν βοηθά κανέναν. Πρέπει να σεβόμαστε και να αξιολογούμε τους παίκτες βάσει αυτού που κάνουν οι παίκτες και όχι την ηλικία τους”.