Της ομάδας Hoop Fiction
Η Εθνική θα μεταβεί στο άκρως ποδοσφαιρικό Τορίνο για να διεκδικήσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα ισοδυναμεί με κλοπή της Ιεράς Σινδόνης από τον καθεδρικό ναό της πόλης. Για να χτυπήσουν όμως οι καμπάνες στον πένθιμο ρυθμό που θα αναγγέλει την αποτυχία των διοργανωτών Ιταλών, επιβάλλεται η νέα, up-tempo version της Εθνικής να επιβιώσει σε knock-out αναμετρήσεις με Κροάτες κι οικοδεσπότες, με τη σειρά αντιμετώπισης να εξαρτάται από την κατάταξη τους στον όμιλο και υποθέτοντας πως η μυστηριώδης Τυνησία θα μείνει εκτός νυμφώνος.
Η απόδραση από το Τορίνο συμπίπτει με μια μεγάλη αλλαγή στο DNA της επίσημης αγαπημένης: Η παλαιά φρουρά του χαμηλού ρυθμού αποτελεί οριστικά παρελθόν. Μοναδικός εναπομείνας ο Γιάννης Μπουρούσης, σαν ένας σύγχρονος Ναΐτης ιππότης, ορκισμένος να εξασφαλίσει την ομαλή μετάβαση στη νέα εποχή της ταχύτητας. Την εποχή του Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Ο επιθετικός προσανατολισμός της ομάδας έχει κυκλωμένη μια λέξη στο μπλοκ σημειώσεων του Φώτη Κατσικάρη: Ταχύτητα.
Η φετινή Ελλάδα είναι μια ομάδα που θα διεκδικήσει τις πιθανότητες της πρόκρισης μέσα από το extra effort στην άμυνα, προσπαθώντας επιθετικά να τρέξει όσο περισσότερο γίνεται, στοχεύοντας σε καταστάσεις είτε πρωτεύοντος, είτε δευτερεύοντος αιφνιδιασμού.
Η αδυναμία του συγκεκριμένου ρόστερ στο μακρινό σουτ καθιστά ακόμα πολυτιμότερους παίκτες που μπορούν να παράγουν μέσα από προσωπική φάση. Περπέρογλου και Μπουρούσης με την ικανότητα τους στο post game και Γιάννης Αντετοκούνμπο σε 1v1 καταστάσεις με πλάτη ή πρόσωπο στο καλάθι θα είναι υπερπολύτιμοι σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.
Απεγνωσμένος για παραγωγή από τη γραμμή των περιφερειακών, ο Φώτης Κατσικάρης περιμένει να ακούσει τα νέα για την κατάσταση του Κώστα Σλούκα – όπως οι χιλιάδες πιστοί, συγκεντρωμένοι στην πλατεία του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, περιμένουν λευκό καπνό από την Καπέλα Σιξτίνα για να οριστικοποιηθεί το «Habemus Papam».
Αυτός είναι και ο λόγος που συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες η συμμετοχή του Τάιλερ Ντόρσει στην τελική δωδεκάδα. Ο Ελληνοαμερικανός μπορεί να αποτελέσει τον απρόσμενο παράγοντα σε δύσκολες στιγμές που θα χρειάζεται σκορ και το δεύτερο φιλικό απέναντι στην Τουρκία έδωσε μια πρώτη επιβεβαίωση.
Η επίθεση είναι δεδομένο πως θα αντιμετωπίσει σοβαρά εμπόδια αν οι αντίπαλοι έχουν γρήγορες επιστροφές αναγκάζοντας την Ελλάδα να αντιμετωπίσει κλειστές άμυνες, κι αυτό είναι που καθιστά απαραίτητη την αμυντική λειτουργία σε άριστο βαθμό, ώστε να υπερκαλύψει τις οποιεσδήποτε επιθετικές ανορθογραφίες.
Σύμφωνα με όσα είδαμε στα δύο φιλικά με την Τουρκία μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι και το σημαντικότερο credit πρέπει να δοθεί στον assistant coach Δημήτρη Πρίφτη, ο οποίος, μεταφέροντας και στην εθνική το zone press που έκανε τον Άρη ένα από τα πιο must watch αμυντικά projects της σεζόν, έχει κάνει την άμυνα στα ¾ του γηπέδου έναν άλυτο γρίφο για κάθε αντίπαλο, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς το μήκος της ελληνικής ομάδας σε συνδυασμό με το wingspan παιδιών όπως ο Αντετοκούνμπο.
Μοναδικός αστερίσκος το πως θα αντιμετωπιστεί το pick n roll στον κεντρικό διάδρομο, με Κουφό και Μπουρούση να μην είναι και οι πιο γρήγοροι centers στο recover, και την επιλογή του switch να εμπεριέχει ένα αρκετά υψηλό ρίσκο με τα συγκεκριμένα πόδια να αμύνονται στα 6.75 (Αντετοκούνμπο στον αντίπαλο center;).
Τελευταίο αλλά με ιδιαίτερη σημασία έρχεται το ερωτηματικό γύρω από το mentality και το χαρακτήρα της νέας Εθνικής.
Οι μεγάλοι του παρελθόντος δεν είναι πια εδώ και το βάρος πέφτει στην άκρη του πάγκου. Το τουρνουά είναι η μεγάλη πρόκληση του Φώτη Κατσικάρη, ο οποίος ίσως να βρίσκεται ενώπιων της τελευταίας του ευκαιρίας. Πέραν του μπάσκετ που θα παρουσιαστεί στο παρκέ του Τορίνο, ο coach έχει την ευθύνη της εμφάνισης μιας mean, never backdown νοοτροπίας που θα σπείρει την αμφιβολία στο μυαλό των αντιπάλων.
X-factor στο κομμάτι του χαρακτήρα ο Γιάννης Μπουρούσης, που όπως αναφέραμε και παραπάνω είναι ο φύλακας της κληρονομιάς. Έρχεται από μια σεζόν που αποδείχθηκε πραγματικό λιοντάρι στην αρένα της ACB, και παρά την κόπωση έχει τα intangibles και το σημαντικότερο, ξέρει ότι πρέπει να βγει μπροστά.
Ποιοι είναι όμως οι άλλοι διεκδικητές;
Κροατία
Το διαχρονικό πρόβλημα των Κροατών τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει με το mentality της ομάδας, με το χαρακτηρισμό loser να είναι συχνό φαινόμενο στις συζητήσεις γύρω από το χαρακτήρα της. Ίσως στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος να αποσκοπεί η προσθήκη του θρυλικού Toni Kukoc στο πλευρό του Alexander Petrovic, σε μια κίνηση πνευματικής ενίσχυσης του συνόλου.
Κι όταν μιλάμε για την Κροατία ως σύνολο, έχουμε να κάνουμε με τη δεδομένη ποιότητα που διαπνέει το ρόστερ της η οποία εκφράζεται, κατά κύριο λόγο, στη γραμμή των forward. Bogdanovic από Brooklyn, Hezonja από Orlando και Saric από τη δυτική πλευρά της Κωνσταντινούπολης είναι οι τρεις forward που απλώνουν το παιχνίδι της Κροατίας και ιδιαίτερα στο φετινό προολυμπιακό επιβαρύνονται με έξτρα ευθύνες καθώς απουσιάζει η in the paint δημιουργική ικανότητα του Tomic.
Σημαντικό παράγοντα για σκορ από την περιφέρεια μπορεί να αποτελέσει ο Krunoslav Simon της Armani (πραγματικά cold-blooded σουτ από τα 6,75, μπορεί να τα βάλει κόντρα σε κάθε ροή και λογική).
Το μεγάλο μειονέκτημα της Κροατίας είναι η απουσία ενός κυρίαρχου guard που θα ανέβαζε τους παίκτες στα φτερά σε άλλο επίπεδο (starter ο Roko Leni Ukic στο 1 εν ετει 2016) και θα υπερκάλυπτε την απουσία δημιουργίας μέσα από την ρακέτα. Οι Κροάτες πάντα ξεκινούν με προσδοκίες και καταλήγουν να παλεύουν με τους δαίμονες της προσωπικότητας τους. Αυτό ίσως είναι τελικά το μεγαλύτερο τους εμπόδιο.
Ιταλία
Η squadra azzura έχει επιστρέψει στα υψηλά κλιμάκια του ευρωπαϊκού μπάσκετ, με έναν χαρακτήρα μεταμορφωμένο συγκριτικά με τον παραδοσιακό εαυτό της, επιδιώκοντας πια διαδοχικά isolation, κυρίως από την κορυφή, κι εκφράζοντας το μπάσκετ της άλλης πλευράς του Ατλαντικού όπου αγωνίζονται οι σημαντικότεροι πρεσβευτές του ιταλικού μπάσκετ.
Άγγιξαν την υπέρβαση στην προηγούμενη τους παράσταση, αλλά υπέκυψαν στους Grateful Dead της Ευρώπης, τους hard nosed Λιθουανούς. Φέτος φιλοξενούν το τουρνουά κι οτιδήποτε άλλο από μια επιβλητική πρόκριση θα ισοδυναμεί με παταγώδη αποτυχία. Νέος στρατηγός ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ettore Messina και το άκουσμα και μόνο του ονόματος του δημιουργεί το βασικότερο ερώτημα.
Πως μπορεί να παντρευτεί το μπάσκετ συνεργασίας του Έκτορα με το ατομοκεντρικό πλαίσιο στο οποίο έμαθαν να λειτουργούν οι Ιταλοί NBAers; Η περσινή version με οδηγό τον Simone Pianigiani εξασφάλιζε την αρμονία μεταξύ προπονητικής σκέψης και εκτέλεσης από τους παίκτες, αλλά η φετινή αποστολή είναι ένα ερωτηματικό του οποίου η απάντηση κρύβει την πρόκριση.
Η ποιότητα του ρόστερ είναι αδιαπραγμάτευτη. Ο Daniel Hackett προσφέρει ασφάλεια και μαχητικό πνεύμα με το εγώ στην υπηρεσία της ομάδας στη θέση του χειριστή, Belinelli στο shooting guard, big size και efficiency στους forwards με Datome, Gallinari και Gentile, δημιουργία από το post με τον Melli, τα γνωστά face-up του Bargnani και στρατιώτες έτοιμους για μάχη στο supporting cast με Cusin, Aradori και Della Valle. Το 1v1 των Ιταλών στην επίθεση είναι βέβαιο ότι μπορεί να αντιμετωπίσει ομάδες επιπέδου Ισπανίας και Γαλλίας. Ένας αστερίσκος στο κατά πόσο η light γραμμή των centers θα αποδειχθεί αχίλλειος πτέρνα.
Το κλειδί στην άμυνα είναι η διάθεση που θα δείξουν οι Ιταλοί stars να τρέξουν και να τσαλακωθούν σε μια μάχη πεζοδρομίου. Ο Messina αποτελεί δικλείδα ασφαλείας σε αυτό το κομμάτι και είναι βέβαιο πως το βάρος πέφτει στην άμυνα σε κάθε meeting. Τα φιλικά τους ήταν απέναντι σε ομάδες χαμηλού επιπέδου (Φιλιππίνες, Κίνα) με σκοπό προφανώς την απόκτηση ρυθμού και χημείας, ενώ η πρώτη ουσιαστική τους αναμέτρηση απέναντι στον Καναδά απείχε από το να χαρακτηριστεί πειστική (ήττα στην παράταση με 71-74). Είναι ανίκητοι; Κατηγορηματικά όχι, ενώ το πρέπει της πρωτιάς
θα προσθέσει έξτρα βάρος στην ψυχολογική ζυγαριά.
Εν κατακλείδι, η Εθνική μπαίνει σε ένα τουρνουά 7 ημερών ως underdog και αυτό μόνο καλό μπορεί να της κάνει. Το όπλο θα είναι η άμυνα, το πλεονέκτημα η ταχύτητα και το καλοπροπονημένο σύνολο.
Είναι η έναρξη μιας νέας εποχής, απόλυτα συνυφασμένης με την ταχύτητα και το μέγεθος που απαιτεί το σύγχρονο μπάσκετ και η ευκαιρία για μια πρόκριση που θα συμβάλλει καταλυτικά στη διαμόρφωση ισχυρού χαρακτήρα, στην πρώτη εμφάνιση αυτής της ομάδας, περιμένει στο παρκέ του Τορίνο. Η δουλειά που γίνεται είναι στη σωστή κατεύθυνση και απομένουν οι λεπτομέρειες της διαχείρισης των οριακών καταστάσεων που θα προκύψουν.
Credit: Hoop Fiction