Της ομάδας Hoop Fiction
Η αποστολή για την κλοπή της Ιεράς Σινδόνης στο παρκέ του Palaisozaki στο Τορίνο είναι πλέον γεγονός. Η Ελλάδα έκανε το ντεμπούτο της στο Προολυμπιακό τουρνουά της μιας ανάσας κόντρα στο Ιράν του Dirk Bauerman και του Hamed Hadadi, επικράτησε εύκολα με 78-53 κι εξασφάλισε την παρουσία της στο knock-out της Παρασκευής.
Η αναμέτρηση με τους Ιρανούς δε σηματοδότησε απλώς την έναρξη ενός ακόμα Προολυμπιακού τουρνουά, αλλά στην ουσία αποτέλεσε του πρώτο αγώνα της νέας εποχής της Εθνικής, με το Γιάννη Αντετοκούμπο στο ρόλο του οδηγού, πλαισιωμένο από ένα διψασμένο, γεμάτο ενέργεια supporting cast. Κι αν η περίοδος της προετοιμασίας ήταν γεμάτη ερωτηματικά, (κακοπροαίρετη;) κριτική ματιά κι αφορισμούς επικεντρωμένους στην τελική στελέχωση της ομάδας από το Φώτη Κατσικάρη, αρκούσε μια άνετη επιβολή απέναντι σε μια ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων για την πλήρη αντιστροφή του κλίματος.
Η ιδιαιτερότητα της δομής του τουρνουά δε δίνει χρόνο για ενθουσιασμό. Το μόνο που επιτρέπεται είναι ο ψυχρός απολογισμός της εικόνας που παρουσίασε η ομάδα στο παρκέ σε συνδυασμό με την ανάγνωση της στατιστικής ώστε να προκύψουν συμπεράσματα για το ποια στοιχεία χρειάζονται άμεση διόρθωση. Το feedback της μελέτης των παραπάνω οδηγεί σε ένα μείγμα θετικών και αρνητικών συμπερασμάτων και ξεκινώντας από όσα έχουν θετικό πρόσημο οι παρατηρήσεις είναι οι εξής:
- Επιθετική παρουσία Γιάννη Αντετοκούμπο. Ο forward των Milwaukee Bucks έδειξε πως κατανοεί πλήρως το πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του στην παραγωγή της ομάδας, επιβεβαιώνοντας το με το efficiency στις επιθετικές του επιλογές και σουτάροντας 7/8 FG (87,5%) με 5/5 δίποντα και 2/3 τρίποντα.
- Επιθετική λειτουργία της frontline. Η γραμμή των ψηλών μπορεί να αποτελέσει μεγάλο όπλο αν σκεφτούμε πως το χρόνο μοιράζονται δύο παίκτες που μπορούν να λειτουργήσουν σε διαφορετικό πλαίσιο. Ο Κώστας Κουφός έτρεξε σωστά στο ρυθμό που όρισε ο Νικ Καλάθης και εκτέλεσε μετά από δημιουργία του guard του ΠΑΟ. Ο Γιάννης Μπουρούσης δημιούργησε καταστάσεις για την εαυτό του στο post, απείλησε από τα 6,75 (αναποτελεσματικά, 1/4 τρίποντα) και αν σκεφτούμε τον light χαρακτήρα Κροατών και Ιταλών στο 5 είναι δεδομένο πως θα αποτελέσει σταθερά για την ελληνική επίθεση.
- Θανάσης Αντετοκούμπο. Αμφισβητήθηκε ιδιαίτερα και τα αρχικά ερωτηματικά για την επιλογή του δεν ήταν αδικαιολόγητα, αν κρίνουμε τουλάχιστον σύμφωνα με τις μέχρι τώρα εμπειρίες πραγματικού ανταγωνισμού στην καριέρα του (υπήρξαν βέβαια και σχόλια που ξεπέρασαν το όριο της θεμιτής κριτικής), προσπάθησε, και με την εμφάνισή του έδωσε μια πρώτη απάντηση για το αν είχε θέση στην τελική επιλογή. Τα 3 blocks και τα 2 κλεψίματα δεν απεικονίζουν πλήρως το impact του και τα hard nosed συστατικά που εισήγαγε στην ελληνική άμυνα όσο βρισκόταν στο παρκέ. Αστείρευτη πηγή ενέργειας, πραγματικό bulldog στην πίσω γραμμή και παράγοντας σιγουριάς στην αντιμετώπιση απειλής από την weak side. Επιθετικά χρειάζεται τόνους βελτίωσης, αλλά στο συγκεκριμένο τουρνουά μπορεί να αποτελέσει τον αμυντικό x-factor ερχόμενος από τον πάγκο.
- Διαχείριση χρόνου. Δε χρειαζόταν έξτρα επιβάρυνση στο συγκεκριμένο παιχνίδι και ο Φώτης Κατσικάρης διαχειρίστηκε σωστά τα λεπτά. Η Εθνική είχε 10 παίκτες μεταξύ 17 και 21 λεπτών συμμετοχής και αυτό ήταν υπεραπαραίτητο όσο ασήμαντο κι αν φαντάζει, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κάποιος τη σεζόν από την οποία προέρχονται Μπουρούσης, Περπέρογλου και Καλάθης. Είναι δεδομένο πως το rotation θα γίνει στενότερο την Παρασκευή και αν υπάρξει παιχνίδι το Σάββατο και αυτό έκανε επιτακτικότερη την ανάγκη της μη επιβάρυνσης.
- Τα θετικά της αναμέτρησης με το Ιράν έχουν να κάνουν με τομείς που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην τελική κατάληξη της Εθνικής στο τουρνουά, αλλά το μέγεθος του αντιπάλου δημιουργεί μία ιδιαίτερη συνθήκη: συρρικνώνει τα θετικά, μεγεθύνει τα αρνητικά και κάνει επιτακτική τη βελτίωσή τους. Ποιες ήταν οι αρνητικές λεπτομέρειες που απαιτούν το focus του coaching stuff και των παικτών;
- Αμυντικές περιστροφές. Αν ένας αόρατος εκβιαστής κρυμμένος σε κάποιος σκοτεινό υπόγειο των headquarters της FIBA έδειξε τη δυνατότητα σε κάθε ομάδα να βελτιώσει μόνο ένα στοιχείο του παιχνιδιού της, δεν έχουμε καμία αμφιβολία για το ποια θα ήταν η επιλογή του coach. Η ομάδα πονάει σ’ αυτόν τον τομέα και δυστυχώς ο χρόνος που έχει στην διάθεση της δεν επαρκεί για να υπάρξει καταλυτική βελτίωση. Στην πρώτο περίοδο προέκυψε ένα υψηλό παθητικό 21 πόντων (υπάρχει το ελαφρυντικό της πρεμιέρας σε επίσημη διοργάνωση καθώς και η μετέπειτα εξισορρόπηση με παθητικό 32 πόντων σε τρεις περιόδους), ο Hadadi βρήκε διαδρόμους ενώ ο Φώτης Κατσικάρης με τη λήξη της πρώτης περιόδου πόνταρε στο mobility και την ενέργεια του Θανάση Αντετοκούμπο για να διορθώσει κάπως την κατάσταση και δικαιώθηκε.
- Ελεύθερες βολές. Η διαχρονική πληγή που αντιμετώπισε κάθε version της Εθνικής την ακολουθεί σε ένα ακόμα τουρνουά. Το 60% (9/15 FT) δεν είναι ποσοστό που θα αποτελέσει βαρύνουσας σημασίας λεπτομέρεια υπέρ της Ελλάδας σε κλειστό παιχνίδι.
- Rebounding. Η Ελλάδα πήρε ένα μόλις rebound παραπάνω από το Ιράν (31 έναντι 30, 23-23 τα αμυντικά, 8-7 τα επιθετικά), και αυτό μόνο προβληματισμό μπορεί να προκαλέσει όταν αντιμετωπίζεις μια ομάδα με ένα μόνο σκιάχτρο (Hadadi) στην ρακέτα της που απλά περιτριγυριζόταν από παίκτες χωρίς ιδιαίτερη αίσθηση positioning. Χρειάζεται πολύ μεγαλύτερο ομαδικό effort σ’ αυτόν τον τομέα επειδή η αποτελεσματικότητα σε αυτό το στοιχείο του παιχνιδιού μπορεί να είναι κλειδί. Η διαφορά στο ποιοτικό επίπεδο μεταξύ Ιρανών και Κροατών/Ιταλών είναι χαώδης, οι ομάδες των knock-out έχουν μέγεθος στην γραμμή των forwards και πρέπει να δοθεί μεγάλο προσοχή στα box-outs.
Συμπερασματικά, για να υπάρξει ουσιαστική βελτίωση η ομάδα δεν πρέπει να μείνει με ένα αίσθημα ευφορίας επειδή αυτό μπορεί να είναι η μεγαλύτερη παγίδα. Το βάρος της συγκέντρωσης πρέπει να δοθεί στη βελτίωση των αρνητικών στοιχείων και στην ψυχολογική προετοιμασία της Παρασκευής. Το μεγάλο ερωτηματικό που από τότε που ανακοινώθηκε η τελική δωδεκάδα στριφογυρίζει στο μυαλό μας είναι το ποιος θα βγει μπροστά όταν θα χρειαστούμε σκορ σε κλειστό παιχνίδι. Γιάννης Μπουρούσης στο low post και Στράτος Περπέρογλου σε close-out καταστάσεις πρέπει ήδη να έχουν plays με το όνομά τους στο πινακάκι του Φώτη Κατσικάρη.
ΥΓ: Οι Ιταλοί δεν εμφάνισαν κάτι ιδιαίτερο και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το ερωτηματικό που τονίστηκε στο προηγούμενο κείμενο. Ο Messina χαμήλωσε αισθητά το ρυθμό σε σχέση με πέρσι και τουλάχιστον μέχρι στιγμής οι NBAers δε φαίνεται να μπορούν να υπηρετήσουν αρμονικά το πλάνο. Εννοείται πως παραμένουν το ακλόνητο φαβορί για πολλούς λόγους αλλά σε ένα do-or-die παιχνίδι είναι δεδομένο πως η Εθνική μπορεί να τους πάει μέχρι το τέλος.
CREDIT: HOOP FICTION