Του Νίκου Βαρλά / varlas@eurohoops.net
Άλλη μια νέα σεζόν βρίσκεται προ των πυλών και ο Ολυμπιακός προετοιμάζεται να μπει στη μάχη. Πέρυσι, η ομάδα απέτυχε παταγωδώς στο τοπ 16, στον πιο δύσκολο όμιλο της σύγχρονης εποχής της λίγκας με τα γκρουπ των 8 ομάδων.
Πήρε, όμως, το πιο γλυκό πρωτάθλημα της ιστορίας της, με τρόπο που μένει ανεξίτηλα χαραγμένος στις μνήμες όλων. Με δύο μπρέικ στο ΟΑΚΑ, αμφότερα με μπάζερ μπίτερ του Βασίλη Σπανούλη στο τέλος των αναμετρήσεων.
Η σωστή διαχείριση για να αυξήσει ο Ολυμπιακός τις πιθανότητές του να πετύχει στην Ευρωλίγκα που για πρώτη φορά θα είναι ένα κανονικό πολύ απαιτητικό κα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών, είναι να αναλύσει τους λόγους που απέτυχε πέρυσι και έμεινε εκτός οκτάδας για πρώτη φορά 11 χρόνια.
Γιατί απέτυχε στη περσινή Ευρωλίγκα;
Πέρα από τα προβλήματα τραυματισμών, τα ντεφορμαρίσματα παικτών, τις προπονητικές τακτικές που στη πράξη δεν τελεσφόρησαν στο παρκέ, η εικόνα που μου έμεινε από τις μάχες που ο Ολυμπιακός έχασε, ενώ έπρεπε να κερδίσει για να προκριθεί και να συνεχίσει, είναι η εξής: Οι κόκκινοι προσπάθησαν να ελέγξουν τους αντιπάλους τους και τον ρυθμό μέσα από την άμυνα. Αυτή ήταν η προσέγγισή τους. Απέτυχαν. Την ίδια στιγμή δεν είχαν τον τρόπο να “απαντήσουν” στην παραγωγικότητα των άλλων ομάδων στο σκορ.
Σε μια σεζόν που διαφάνηκε περισσότερο από ποτέ πως το μπάσκετ διαφοροποιείται και σε επίπεδο Ευρωλίγκα και πάει ακόμα περισσότερο στην ταχύτητα, την αύξηση των κατοχών, στις συνεργασίες με όπλο, όμως, το ατομικό ταλέντο και εν τέλει στα πιο υψηλά σκορ, ο Ολυμπιακός πιάστηκε απροετοίμαστος και ανέτοιμος να ακολουθήσει.
Ήταν μια ομάδα που στηρίχτηκε στο 5-5 και παράλληλα δεν αύξησε την ταχύτητα που λειτουργούσε, δημιουργούσε και εκτελούσε απέναντι σε οργανωμένες άμυνες. Είχε μοναδικά σημεία αναφοράς το πικ εν ρολ με τον Σπανούλη και το λοου ποστ με τον Πρίντεζη. Ήταν λίγες οι μονάδες που “έφτιαχναν παιχνίδι” και πολλές εκείνες που απλά περίμεναν να υποστηρίξουν τις δημιουργίες, όχι πάντα με υψηλά ποσοστά.
Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός στα κρίσιμα φάνηκε προβλέψιμος και αρκετά αργός στην επίθεση. Την ίδια στιγμή στην άμυνα, από την οποία περίμενε να αντλήσει λύσεις και ευκαιρίες για νίκες, έβλεπε τους αντιπάλους του να σκοράρουν σταθερά κοντά ή πάνω από 80 πόντους. Δεν μπορούσε να ακολουθήσει και να υπερκεράσει αυτά τα νούμερα στην επίθεση και δικαίως αποκλείστηκε.
Στο μπάσκετ όλα είναι… σχετικά
Αυτό που όλοι γνωρίζουν και λένε, είναι πως μέσα από την άμυνα αλλοιώνεις το παιχνίδι του αντιπάλου, ελέγχεις τον ρυθμό, βρίσκεις ευκαιρίες για να σκοράρεις σε καταστάσεις αιφνιδιασμού. “Η καλή άμυνα, φέρνει αυτοπεποίθηση και ρυθμό για καλή επίθεση”.
Είναι ένας νόμος που αντιπροσωπεύει “την ζωή” στο μπάσκετ, χωρίς αμφιβολία. Αποτελεί, όμως, την μια μόνο όψη.
“Η κακή επίθεση, η αδυναμία στο σκοράρισμα, η έλλειψη σταθερής διεκδίκησης του επιθετικού ριμπάουντ, μπορεί να πληγώσει σε μεγάλο βαθμό τα μετόπισθεν και τους αμυντικούς στόχους”.
Αυτό θα το ακούσετε και θα το διαβάσετε λιγότερες φορές, αλλά είναι εξίσου σημαντικός νόμος στο σύγχρονο μπάσκετ. Νόμος που δεν υπηρέτησε όσο έπρεπε ο Ολυμπιακός πέρυσι στην Ευρωλίγκα και το πλήρωσε ακριβά.
Ήταν πολλές οι φορές που η άμυνα του Ολυμπιακού είχε ανισορροπία, κακό συγχρονισμό, ακόμα και έλλειψη αυτοπεποίθησης ή ενέργειας, επειδή η επίθεση των κόκκινων δυσλειτουργούσε και ήταν ξεκάθαρο πως δεν μπορεί να παράξει τόσους πόντους, όσους αβίαστα έβαζαν οι αντίπαλοι.
Όσο πιο γρήγορο γίνεται το στιλ του μπάσκετ στην Ευρωλίγκα, όσο περισσότερο αυξάνονται οι κατοχές σε ένα παιχνίδι, όσο πιο ΑΥΤΟΜΑΤΑ εξελίσσεται η εναλλαγή από την άμυνα στην επίθεση και τούμπαλιν, τόσο πιο ισχυρός θα καθίσταται ο νόμος της αλληλένδετης φύσης και επιρροής μεταξύ επίθεσης και άμυνας.
Στο μπάσκετ όλα είναι σχετικά. Τι σημαίνει αυτό; Μια ομάδα μπορεί να ολοκληρώσει την Ευρωλίγκα φέτος με παθητικό πόντων (παράδειγμα) 78 και η αποτελεσματικότητά της ΑΝΑ ΚΑΤΟΧΗ στην άμυνα να είναι πολύ καλύτερη σε ποσοστό από μια διοργάνωση 2-3 χρόνια πίσω, στην οποία η ίδια ομάδα ολοκλήρωσε την πορεία της με παθητικό 72 ή 73 πόντων.
Είναι απλό. Όπως διαμορφώνεται το μπάσκετ και στην Ευρώπη, είναι πάρα πολύ πιθανό να παίζεις ΚΑΛΥΤΕΡΗ άμυνα από ότι πριν και να ΔΕΧΕΣΑΙ σαφώς περισσότερους πόντους. Γιατί, δεν έχεις να αναχαιτίσεις 70 κατοχές του αντιπάλου, αλλά 80, 83 ή και 85!
Όταν οι τοπ ομάδες που διεκδικούν πρόκριση στο φάιναλ φορ και κούπα αυξάνουν κάθε χρόνο τις κατοχές στις οποίες παίζουν, την ταχύτητα που εκτελούν (και στο 5-5) και επομένως το επιθετικό τους μέσο όρο στο σκορ ΔΕΝ υπάρχει τρόπος να τις κερδίσεις και να κυριαρχήσεις αποκλειστικά μέσω της άμυνας.
ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ να κρατήσεις την άμυνά σου σε όσο υψηλότερο επίπεδο γίνεται, αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να προσαρμοστείς στην επίθεση και να δουλέψεις με απόλυτο γνώμονα να ακολουθήσεις τις επιταγές της νέας εποχής και να αυξήσεις το δικό σου σκορ στην επίθεση.
Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με περισσότερη ταχύτητα και περισσότερες κατοχές. Έτσι κι αλλιώς οι περισσότερες κατοχές προκύπτουν αρχικά επειδή όλες οι ομάδες εκτελούν συχνά πολύ πριν τα 24 δευτερόλεπτα και το πιο σημαντικό και κρίσιμο διακύβευμα για αυτό τον στόχο είναι η ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΗ εκτέλεση στο λεγόμενο σετ παιχνίδι.
Να στήνεις πιο γρήγορα τα πλέι σου, να τα εκτελείς με μεγαλύτερη ταχύτητα και να δουλευτεί πολύ ένα από τα πιο καταλυτικής σημασίας στοιχεία.
ΟΙ ΕΝΔΙΑΜΕΣΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ. Με λεγόμενα Early Plays είτε μιλάμε για πικ εν ρολ, είτε για κατοχές στο ποστ, είτε για απομονώσεις και ένας εναντίον ενός παιχνίδι.
Το απόλυτο κλειδί
Το δικό μου συμπέρασμα με βάση τα όσα έγιναν την περσινή σεζόν και με τα ρόστερ των τοπ συλλόγων την φετινή (ακόμα και οι οδηγίες προς τους διαιτητές ή και οι διαφοροποιήσεις των κανονισμών όπως διδάσκονται στα σεμινάρια της Ευρωλίγκας είναι προς αυτή την κατεύθυνση) είναι το εξής:
Για να αυξήσει ο Ολυμπιακός τις πιθανότητές του να πετύχει στην νέα διοργάνωση βεβαίως και πρέπει να παίξει καλή άμυνα έχοντας σταθερές, αρχές και αποτελεσματικότητα στον τομέα της αναχαίτισης, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να δοθεί η ίδια αν όχι μεγαλύτερη έμφαση ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ.
Θα χρειαστεί πάρα πολλή δουλειά σε αυτό το κομμάτι, γιατί τα τελευταία 2 χρόνια το στοιχείο της ταχύτητας, των ενδιάμεσων επιθέσεων, των περισσότερων κατοχών με βάση τα όσα είδαμε στο γήπεδο, δεν το είχε στον απαιτούμενο βαθμό ως συστατικό στο DNA του ο Ολυμπιακός.
Η ομάδα πρέπει να γίνει πιο γρήγορη από τον τρόπο που ο ριμπάουντερ πασάρει στον χειριστή της μπάλας για να ξεκινήσει η επίθεση, μέχρι την ταχύτητα με την οποία στήνονται τα πικ, στο πως κινούνται όλοι χωρίς την μπάλα, στο πόσο γρήγορα εκτελεί, ακόμα και στον τρόπο που οι κόκκινοι πάνε στα επιθετικά ριμπάουντ.
Πρέπει να γίνει πιο απρόβλεπτη και πολυδιάστατη στην δημιουργία, ακόμα και στον αριθμό των παικτών που έχουν το ελεύθερο να κατεβάζουν το ριμπάουντ και να κουβαλάνε την μπάλα, όπως πρέπει να δουλέψει πολύ στον τρόπο που κινούνται χωρίς την μπάλα όλοι όσοι δεν εμπλέκονται άμεσα στα Plays που “τρέχουν” εκείνη την στιγμή.
Πιστεύω πως το απόλυτο κλειδί, αυτό που θα καθορίσει την ποιότητα του μπάσκετ που θα παίξει φέτος ο Ολυμπιακός στην Ευρωλίγκα και πιθανότατα την πορεία του, είναι το κατά πόσο θα προσαρμοστεί και θα εξελιχθεί στα νέα επιθετικά στάνταρ που δημιουργούνται.
Το να παίζεις γρήγορα και συνάμα σωστά και αποτελεσματικά δεν είναι εύκολο.
Είναι πραγματικά δύσκολο και θέλει πολλή δουλειά και πολλή επανάληψη κάθε μέρα στην προπόνηση.
Να συνηθίσουν οι παίκτες τόσο πνευματικά – η ταχύτητα καθορίζεται κατά πολύ από τη σκέψη – όσο και σωματικά και να τους γίνει συνήθεια να λειτουργούν και ομαδικά και ατομικά πιο γρήγορα με περισσότερη κατανάλωση ενέργειας στο επιθετικό κομμάτι.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος σίγουρα το γνωρίζει αυτό, είναι δεδομένο πως έχει αναλύσει τι έφταιξε πέρυσι και τι συμβαίνει συνολικά στην λίγκα και πιστεύω πως δεν είναι τυχαίες οι αναφορές που έχει κάνει τις τελευταίες μέρες (και στη media day) για το ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να γίνει πιο απρόβλεπτος και πιο γρήγορος, μιας και προς τα… εκεί οδεύει ολοταχώς το μπάσκετ.
Το ΝΟΥΜΕΡΟ 1 ΘΕΜΑ για ολόκληρη την σεζόν που ξεκινάει σε λίγες μέρες είναι αυτό. Οι επί μέρους τακτικές, τα συστήματα και το τι θα κάνει κάθε παίκτης ξεχωριστά είναι σημαντικά, αλλά ΕΠΟΝΤΑΙ. Πρώτα μετράει η γενική φιλοσοφία – προσέγγιση και ο προσανατολισμός με τον οποίο λειτουργεί, σκέφτεται και δουλεύει κάθε μέρα ο Ολυμπιακός και μετά όλα τα υπόλοιπα, που καθορίζονται μέσα από αυτό το πλαίσιο.
Το “4” και το “5”
Η κουβέντα για την απόφαση να μην αποκτήσει ο Ολυμπιακός καθαρόαιμο τεσσάρι καλά κρατεί. Ρίσκο εμπεριέχει αυτή η απόφαση, κατά τη γνώμη μου μικρότερο σε σχέση με την περσινή σεζόν. Πάντα με την προϋπόθεση πως αν χρειαστεί ενίσχυση εκεί – είτε λόγω τραυματισμών, είτε επειδή θα αποδειχτεί στην πράξη ότι υπάρχει έλλειμμα ποιότητας – ο σύλλογος θα λειτουργήσει πολύ πιο έγκαιρα και εύστοχα συγκριτικά με τα περσινά…
Η απόκτηση του Έρικ Γκριν και η επιδίωξη όταν βρεθεί χημεία να παίζει μαζί με τον Βασίλη Σπανούλη για μεγάλα διαστήματα (και πάνω από όλα στα κρίσιμα) δημιουργεί 2 νέα δεδομένα. Το πρώτο πως μπορεί να βλέπουμε για μεγάλα διαστήματα σχήματα και λογική Smallball (εκεί όπου άνετα κολλάει ως πάουερ φόργουορντ ο Παπαπέτρου) και το δεύτερο πως θα χρειαστεί παίκτες να ανέβουν μια θέση, προκειμένου να βρεθεί επαρκής ρόλος και χρόνος για όλους.
Ο Αγραβάνης είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος και όλοι ελπίζουμε περισσότερο ώριμος και με το υπάρχον ρόστερ, αν ο Ολυμπιακός υπέγραφε τεσσάρι στιλ Οκάρο Ουάιτ ή Κένι Γκάμπριελ (κάτι που όντως πήγε να κάνει, μέχρι να αποφασίσει ότι θα πάει σε άλλη διαχείριση και λογική) κακά τα ψέματα θα “έθαβε” μια και καλή τον Ιωάννη Παπαπέτρου.
Ναι, κι εγώ ασφαλώς πιστεύω πως ο Παπαπέτρου είναι τριάρι και όχι τεσσάρι. Πως σε αυτή την θέση μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα και πιο αποτελεσματικά. Μην ξεχνάμε πως μιλάμε για ένα παιδί που μέχρι τα 16-17 έπαιζε πολύ συχνά πλέι μέικερ ακόμα και στις μικρές εθνικές και ήταν μάλιστα πολύ καλός. Διαθέτει περιφερειακά ένστικτα και του αρέσει περισσότερο να ξεκινάει το παιχνίδι του από έξω προς τα μέσα, παρά από… μέσα προς τα έξω.
Από την στιγμή, όμως, που γύρισε ο Παπανικολάου, υπάρχει στο “3” ο Ματ Λοτζέσκι και ο Αγραβάνης υπολογίζεται για λύση τόσο στο “4” όσο στο “5” ανάλογα με τις ανάγκες και τις περιστάσεις των αγώνων, δύο τινά μπορούσαν να συμβούν.
Να μην αποκτηθεί καθαρόαιμο τεσσάρι και να γίνει σχεδιασμός με τον “Πάπι” σε μια θέση στην οποία ακόμα δεν αισθάνεται άνετα ή να αποκτηθεί, να ανέβει στη θεωρία η ποιότητα και το ταβάνι της ομάδας, αλλά την ίδια στιγμή να “εξαφανίσει” ο Ολυμπιακός ένα από τα πιο σημαντικά πρότζεκ του ελληνικού μπάσκετ. Στο οποίο ο ίδιος επέμεινε και επένδυσε σε χρήμα και χρόνο.
Προσωπικά, τον πιστεύω πάρα πολύ τον Παπαπέτρου. Μας έχει δείξει ελάχιστα από όσα μπορεί να κάνει και προτιμάω ένα
ελεγχόμενο ρίσκο με τον Ιωάννη να έχει σταθερό ρόλο στο ροτέισον, παρά ένα ρόστερ πιο πλήρες και άρτιο στο “4”, που πιθανότατα θα σήμανε τον… αφανισμό του παίκτη από την φετινή σεζόν, με όποιες συνέπειες θα μπορούσε αυτό να είχε για τη σχέση του και το μέλλον του με τον Ολυμπιακό.
Ο Παπαπέτρου ΜΠΟΡΕΙ να προσφέρει πολλά ΑΡΚΕΙ να χρησιμοποιείται ως Strech 4. Να έχει το ελεύθερο να σουτάρει, να βάζει την μπάλα στο παρκέ όταν έχει απέναντί του πιο αργούς στα πόδια αντιπάλους, να συμμετέχει στο τρανζίσιον, να παίζει άμυνες, να πηγαίνει σε όλα τα ριμπάουντ.
Στο σύγχρονο μπάσκετ και με δεδομένο πως ΔΕΝ θα καλείται να παίζει από το “4” σε Plays φτιαγμένα για τον αρτίστα του χαμηλού ποστ Πρίντεζη, ο Ιωάννης όχι απλά μπορεί να προσφέρει, αλλά μπορεί να βελτιώσει και στοιχεία του παιχνιδιού του, που τα χρειάζεται.
Θα χρειαστεί ο κόουτς Σφαιρόπουλος να του δίνει συνέχεια ευκαιρίες και να τον κάνει να αισθανθεί άνετα και πως είναι χρήσιμος. Για το καλό της φετινής σεζόν και για να μην φθαρεί και… μειωθεί το ταβάνι ενός παιδιού που έχει σημαντικές προοπτικές. Από εκεί και πέρα πρέπει ο Ιωάννης να έχει θετική προσέγγιση και ψυχολογία, να βλέπει την μισογεμάτη όψη του ποτηριού, να είναι πάντα έτοιμος όταν πατάει παρκέ και να κάνει υπέρβαση κάθε μέρα, προσπαθώντας πέρα από τις ομαδικές προπονήσεις, να δουλέψει και μόνος του.
Το φετινό καλοκαίρι έδωσε σωστά μεγάλη έμφαση στο να δυναμώσει το πόδι που είχε μείνει πίσω από τους τραυματισμούς και την επέμβαση, πατάει πολύ καλύτερα και έχει επαναφέρει και την μηχανική της εκτέλεσης στο επίπεδο που ήταν πριν χτυπήσει.
Αν τα πράγματα με τον “Πάπι” πάνε καλά, ο Πρίντεζης είναι υγιής και ο Αγραβάνης έτοιμος πνευματικά και σωματικά για ποιοτικά λεπτά στο “4” πέρα από το “5”, νομίζω πως αυτή την στιγμή μεγαλύτερο ερωτηματικό είναι τα σέντερ, παρά τα τεσσάρια.
Κάτι που θα ισχύει, όσο ο Πάτρικ Γιανγκ δεν απελευθερώνεται ψυχολογικά από τον φόβο. Ο Μπιρτς διαθέτει καλά στοιχεία, αλλά δεν είναι έτοιμος για πρώτος σε αυτό το επίπεδο και ο Μιλουτίνοφ έχει έρθει βελτιωμένος σε σχέση με πέρυσι, αλλά λόγω στιλ, έχει ταβάνι στο πόσο μπορεί να προσφέρει και φυσικά στους αντιπάλους που μπορεί να ματσάρει, σε μια Ευρωλίγκα που οι Undersized Center κυριαρχούν και γράφουν ιστορία.
Τι περιμένουμε από τον καθένα ατομικά
ΕΡΙΚ ΓΚΡΙΝ
Η πιο σημαντική μεταγραφή. Ο Ολυμπιακός θα κληθεί να εκμεταλλευτεί το ταλέντο του στην επίθεση με κάθε τρόπο. Να δίνει Instant Score, κάτι που έλειπε… δραματικά την προηγούμενη σεζόν, να σκοράρει από ένας εναντίον ενός παιχνίδι, να δημιουργεί ρήγματα με το εκρηκτικό πρώτο βήμα που διαθέτει και να δημιουργεί για τους συμπαίκτες του. Ο Γκριν μπορεί και πρέπει να καταστήσει την ομάδα πιο απρόβλεπτη στην επίθεση και το πιο σημαντικό στοιχείο είναι με τον καιρό να αποκτήσει κώδικες επικοινωνίας και συνεργασίας με τον Σπανούλη. Αυτό που όλοι σκεφτόμαστε για τον Γκριν, είναι το σκορ. Εξίσου κρίσιμο απαιτούμενο, είναι να απελευθερώσει τον αρχηγό και να τον βοηθήσει με την παρουσία του, έτσι ώστε να μειωθούν οι στιγμές και οι κατοχές που επιτίθεται απέναντι σε 2 και 3 αντιπάλους. Ο Βασίλης πρέπει να θυμηθεί ξανά τις εποχές που λειτουργούσε και ως σποτ σουτέρ ή χτυπούσε σε Close out καταστάσεις, εκμεταλλευόμενος δημιουργίες συμπαικτών του και όχι να τα περιμένει ο Ολυμπιακός όλα από εκείνον σε δημιουργία και εκτέλεση.
ΚΕΜ ΜΠΙΡΤΣ
Η μεταγραφή αυτή μπορεί να έχει πολύ καλύτερη απόδοση, αν βρει τα πατήματά του ο Πάτρικ Γιανγκ, ώστε να γίνει κυρίαρχος στην θέση 5. Το καλύτερο στοιχείο του είναι η ικανότητα να αλλοιώνει πάσες και να καλύπτει διαδρόμους (deflections). Στην επίθεση θα εξαρτάται από τις δημιουργίες των συμπαικτών του και μπορεί να υποστηρίξει τα πικ εν ρολ με δυνατά και αποτελεσματικά τελειώματα. Μεγάλο κλειδί μπορεί να αποδειχτεί η βελτίωσή του στο χαμηλό ποστ, όταν θα έχει υπέρ του μις -ματς. Γιατί; Επειδή όλες οι μεγάλες ομάδες στην Ευρώπη προτιμούν τις άμυνες με αλλαγές στα πικ, ιδίως στα κρίσιμα σημεία των αναμετρήσεων.
ΠΑΤΡΙΚ ΓΙΑΝΓΚ
Ο μεγάλος αστάθμητος παράγοντας της σεζόν. Ο Ολυμπιακός τον χρειάζεται υγιή πνευματικά – γιατί σωματικά είναι ήδη – και ολοένα και καλύτερο όσο περνάει ο καιρός. Χρειάζεται χρόνο και τον έχει. Απλά, κάποια στιγμή πρέπει να συγκεντρωθεί πνευματικά στο παιχνίδι και να το πηγαίνει φάση – φάση και να σταματήσει να σκέφτεται τον τραυματισμό. Αυτό θα έρθει με τον καιρό. Όταν χτύπησε, είχε επιδείξει τρομερή βελτίωση σε ένα μόλις μήνα. Αν ο Γιανγκ, έστω από τον Γενάρη και μετά, είναι ο παίκτης που υπολόγιζε ο Ολυμπιακός ότι θα έχει όταν τον υπέγραψε, αυτόματα θα ανέβει το ταβάνι της ομάδας στο Overall παιχνίδι της σε άμυνα και επίθεση και θα αυξηθούν οι πιθανότητες για μια πετυχημένη σεζόν. Μπορεί να κυριαρχήσει στην άμυνα και να προσφέρει συστηματικές λύσεις στην επίθεση.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ολυμπιακός επέλεξε να μην τον δώσει δανεικό κι αυτό σημαίνει πως ο Σφαιρόπουλος πιστεύει στον μικρό και τον θεωρεί έτοιμο να δώσει κάποιες λύσεις. Προφανώς, υπολογίζεται για το ροτέισον σε παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος που οι βασικοί θα παίρνουν ανάσες. Σε αυτές τις ηλικίες, οι προπονήσεις απέναντι σε έτοιμους παίκτες και το πόσο θα δουλέψει ο Βασίλης σε ατομικό επίπεδο όταν δεν βρίσκεται στις αποστολές, είναι όλα τα λεφτά και θα καθορίσουν το μέλλον του παιδιού και το που μπορεί να φτάσει. Ταλέντο έχει.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ
Τα είπαμε στο κεφάλαιο για το “4”… Δεν θα σταματήσω να πιστεύω πως μπορεί να κάνει την έκρηξη ακόμα και από αυτή την θέση, αρκεί προσεγγίσει θετικά και αποφασιστικά τα δεδομένα και να τον βοηθήσει ο Σφαιρόπουλος, δίνοντάς του ελευθερία κινήσεων, αποφάσεων και εκτέλεσης όσο βρίσκεται στο παρκέ. Μπορεί να παίξει άμυνα σε κάθε κατάσταση, ψηλότερους ή κοντύτερους παίκτες. Μπορεί να κάνει ζημιές από μακριά, έχει την ικανότητα να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να φτιάξει φάσεις, στοιχείο που απέναντι σε αντιπάλους στο “4” (λόγω ταχύτητας) μπορεί να είναι πιο εύκολο και να βρει περισσότερες ευκαιρίες.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ
Τα λόγια είναι περιττά, όλοι ξέρουμε τον ρόλο του και το τι μπορεί να κάνει. Παρά τα όσα έκανε στους περσινούς τελικούς, είναι πιο διψασμένος από ποτέ. Αυτό που εύχομαι να δω, είναι τον Βασίλη να μην χρειάζεται να κουβαλάει τη μπάλα και να μονοπωλεί τις περισσότερες κατοχές προσπαθώντας να λειτουργεί ως ο μοναδικός δημιουργός, ελλείψει άλλου. Η σεζόν θα είναι σαφώς μεγαλύτερη με την νέα Ευρωλίγκα, οι ενεργειακές απαιτήσεις αυξάνονται και είναι τεράστιο ζητούμενο και κλειδί η διαχείριση του αρχηγού. Πρέπει να αυξηθούν οι φορές που οι άλλοι θα δημιουργούν κι εκείνος θα εκτελεί, πρέπει να δομηθούν έτσι οι κατοχές στο σετ παιχνίδι, που θα τρώξει λιγότερο ξύλο, θα έχει λιγότερες επαφές και θα καλύπτει μικρότερες αποστάσεις, μέχρι να πάρει την μπάλα στα χέρια του. Η παρουσία του Γκριν δίνει έξτρα ελπίδες για κάτι τέτοιο, αλλά πρέπει και παίκτες όπως ο Χάκετ και ο Μάντζαρης να αυξήσουν τις πρωτοβουλίες που παίρνουν, την επιθετικότητά τους και την άμεση δημιουργία τους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΡΑΒΑΝΗΣ
Είναι πολύ σημαντικό να παρουσιαστεί πιο σταθερός και να προσφέρει περισσότερο σε σχέση με πέρυσι. Κάτι που θα κριθεί κυρίως από την πνευματική του κατάσταση και λιγότερο από τις μπασκετικές του ικανότητες. Υπολογίζεται και για τις 2 θέσεις των ψηλών και ο ρόλος του αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη αξία, επειδή είναι πραγματικά καλός στις άμυνες αλλαγών, όταν παίζει στο “5”. Αν ο Αγραβάνης ανέβει ένα επίπεδο, τότε αυτόματα μειώνεται το ρίσκο στο “4” και ταυτόχρονα αυξάνονται οι λύσεις στο “5” μέχρι να συνέλθει ο Γιανγκ.
ΝΙΚΟΛΑ ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ
Όλοι στον Ολυμπιακό υποστηρίζουν πως η εικόνα του στις προπονήσεις είναι πολύ βελτιωμένη. Μακάρι αυτό να βγει και στα επίσημα παιχνίδια, συστηματικά και όχι μια στο τόσο. Μπορεί και πρέπει να δουλέψει τόσο ο ίδιος, όσο και η ομάδα για να έχει κάποιες κατοχές στο χαμηλό ποστ και από αυτές να κερδίζει πράγματα ο Ολυμπιακός. Είτε είναι άμεσο σκορ, είτε φθορά του αντιπάλου με φάουλ. Στην άμυνα ο Σέρβος σέντερ μπορεί να βοηθήσει πολύ σε 2-2 καταστάσεις. Παίζοντας φλοτ άμυνες και περιμένοντας πίσω. Δεν τον βοηθάει το κορμί του να παίζει Hedge Out και δεν υπάρχει λόγος να συμβαίνει αυτό. Όπως ο τύπος της άμυνας καθορίζεται από το ποιον έχεις να αντιμετωπίσεις (σε κάποιους παίκτες είναι απαραίτητο το Hedge Out και οι παγίδες, με κάποιους άλλους οι αλλαγές είναι πολύ πιο αποτελεσματικές) έτσι και το πως θα χρησιμοποιείται ο κάθε παίκτης στην άμυνα, πρέπει να καθορίζεται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, στο που είναι καλός και που όχι. Οι προσαρμογές είναι σπουδαίο πράγμα στο μπάσκετ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ
Ο στόχος είναι να μείνει στα περσινά πολύ υψηλά στάνταρ του. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει πρώτα από όλα να υπάρξει ενεργειακός προγραμματισμός που να μην καταπατείται, όταν οι συνθήκες των αγώνων παραπέμπουν στο να είναι… άβγαλτος στο “4”. Μόνο έτσι θα μπορέσει ο ίδιος να μείνει φρέσκος και ικανός να κάνει την διαφορά ως το τελικό στάδιο της σεζόν, μόνο έτσι οι άλλοι παίκτες που προορίζονται να προσφέρουν στο “4” θα ΑΝΑΓΚΑΣΤΟΥΝ να βγουν μπροστά και θα συνηθίσουν να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και ευθύνες. Η ποιότητα, η εμπειρία του και η κλάση του στο χαμηλό ποστ, βρίσκονται πλέον σε τέτοιο επίπεδο, που μπορεί να επαναλάβει μια σεζόν αντίστοιχη της περσινής, με τον Ολυμπιακό, όμως, να παίζει καλύτερο μπάσκετ και να πηγαίνει πιο μακριά στην Ευρωλίγκα.
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Σεζόν – ορόσημο. Πέρυσι δεν διέθετε τον απαιτούμενο χρόνο για να προσαρμοστεί να ξεπεράσει την αγωνιστική απραξία και να παρουσιάσει τα επίπεδα ταχύτητας και αποτελεσματικότητας που μας είχε συνηθίσει. Είναι υγιής, δούλεψε το καλοκαίρι, διαθέτει όλα τα κίνητρα του κόσμου και προσωπικά, περιμένω από τον “ΠΑΠ” μια γεμάτη χρονιά. Να τον δούμε να οργώνει το γήπεδο με την ενέργειά του, να παίζει άμυνες, να πηγαίνει σε όλα τα ριμπάουντ. Στην επίθεση θα είναι ευεργετικό για τον Ολυμπιακό να σουτάρει με τα ποσοστά της σεζόν 2012-3! Στα φιλικά έχει φανεί πως έχει το ελεύθερο να κατεβάζει την μπάλα αν βγει έτσι η φάση και εκεί που υπάρχουν απαιτήσεις βελτίωσης, είναι επιθετικά στο σετ παιχνίδι. Χρειάζεται να πηγαίνει περισσότερο στο ποστ. Να το δουλέψει, να το πιστέψει και να το επιχειρεί πιο συχνά. Είναι το στοιχείο που θα τον αλλάξει επίπεδο. Γιατί αν τα καταφέρει δεν θα είναι μόνο υποστηρικτής της επίθεσης, αλλά και δημιουργός.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ
Εξίσου σημαντική σεζόν και για τον Βαγγέλη, που το καλοκαίρι είναι Free Agent. Τα θετικά στοιχεία του, εκείνα που τον καθιέρωσαν στο τοπ επίπεδο, όλοι τα ξέρουμε. Καλός αμυντικός, κοντρολαρισμένος στην επίθεση με πολύ καλό Asist -To Ratio, σε κάποια ματς εξαιρετικά αποτελεσματικός στα σποτ σουτ. Όσο το μπάσκετ αλλάζει, τόσο περισσότερο θα χρειάζεται μεγαλύτερη ταχύτητα και αποτελεσματικότητα στο παιχνίδι του. Να δημιουργεί πιο συχνά ρήγματα, να πηγαίνει περισσότερο στα ντράιβ – δείχνει πως προσπαθεί να τα βάλει στο παιχνίδι του – να γίνει πιο απρόβλεπτος και πιο πολυδιάστατος. Ο εσωτερικός ανταγωνισμός λόγω ρόστερ στα γκαρντ θα είναι πιο έντονος φέτος κι ΑΝ διαχειριστεί αυτό το δεδομένο έξυπνα, συνειδητοποιημένα και με σωστές δόσεις αθλητικού εγωισμού, τότε αυτή η σεζόν μπορεί να εξελιχθεί μακράν στην πιο χρήσιμη και ευεργετική σε προσωπικό επίπεδο.
ΝΤΑΝΙΕΛ ΧΑΚΕΤ
Μπορεί να κάνει πολλά πράγματα καλά στο παρκέ. Είναι δυναμίτης στην άμυνα και ικανός να ανταποκριθεί σπουδαία τόσο στην περιφέρεια, όσο και απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους στο ποστ. Έχει δημιουργία, στη καλή του μέρα, μπορεί να είναι και πρωταγωνιστής στην επίθεση. Ποιο είναι το μεγάλο θέμα; Να μην κάνει καλά και ολοκληρωμένα παιχνίδια όποτε το… θυμάται. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ντανιέλ είναι η έλλειψη διάρκειας και τα πολύ έντονα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Στις μεγάλες ομάδες και στο τοπ επίπεδο, απαγορεύεται να είσαι τόσο ασταθής. Είναι η δεύτερη σεζόν του, μπορεί άνετα να παίξει στο πλάι του Γκριν (πέρα από τον Σπανούλη) και πρέπει να βρει τρόπο να αυξήσει το μίνιμουμ των πραγμάτων που θα δίνει στον Ολυμπιακό στις μέτριες μέρες του. Τον θεωρώ κλειδί για την σεζόν που έρχεται και περιμένω πολλά περισσότερα από αυτόν.
ΜΑΤ ΛΟΤΖΕΣΚΙ
Η ιδέα να έρχεται από τον πάγκο και να λειτουργεί ως Game Changer με την ποιότητά του στην επίθεση, είναι καλή! Το πρόβλημα υγείας που τον άφησε εκτός για πολύ καιρό, ήταν ένας από τους λόγους του ευρωπαϊκού αποκλεισμού. Από τον Ματ περιμένουμε πολλές καλές βραδιές εκτελεστικά και είναι από τις μονάδες που μπορούν να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο σε αυτό που περιέγραψα πιο πάνω στο άρθρο ως το απόλυτο κλειδί της σεζόν. Την μετατροπή του Ολυμπιακού από μια κατεξοχήν ομάδα 5-5 στα 24΄΄ σε μια ομάδα που τρέχει περισσότερο στο τρανζίσιον και ακόμα πιο σημαντικό, χρησιμοποιεί τις ενδιάμεσες επιθέσεις και λειτουργεί με ταχύτητα και αποτέλεσμα απέναντι σε οργανωμένες άμυνες. Μεγάλο όπλο, πρέπει να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο το προπονητικό τιμ.
ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΣ
Δεν έχω ολοκληρωμένη εικόνα του παίκτη μετά την σύντομη θητεία του στον Παναθηναϊκό και δεν μου αρέσει να κρίνω και να αναλύω όταν δεν έχω σίγουρη, πρόσφατη εικόνα από το παιχνίδι ενός αθλητή. Προφανώς επιλέχθηκε ως μια επιπλέον λύση στο ρόστερ και για να πάρει κάποιο χρόνο και ρόλο στο ροτέσιον του ελληνικού πρωταθλήματος, σε μια σεζόν που όλοι όσοι παίζουν στην Ευρωλίγκα, πρέπει συστηματικά να ξεκουράζονται και να αγωνίζονται κάποιες φορές είτε λίγο, είτε καθόλου στις εγχώριες διοργανώσεις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥ
Πέρυσι άρπαξε από τα μαλλιά σχεδόν κάθε ευκαιρία που του δόθηκε, αλλά εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα, που έχασε τον ρόλο του και τον χρόνο του στην ομάδα. Η εικόνα του στις προπονήσεις παραμένει πολύ καλή. Σουτάρει σταθερά με πολύ καλά ποσοστά από το τρίποντο και όσο περνάει ο καιρός δείχνει βελτίωση και δημιουργικά. Αξίζει να πάρει ευκαιρίες για να δείξει όχι πλέον τι αξίζει, αλλά πόσο μπορεί να προσφέρει. Η αλήθεια είναι πως θα είναι δύσκολο για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να του βρει σταθερό χρόνο συμμετοχής. Από την άλλη σε μια σεζόν με τόση μεγάλη διάρκεια και απαιτήσεις, όλοι θα χρειαστούν και το θέμα είναι πως θα κρατήσει η ομάδα τον Αθηναίου ακμαίο ηθικά και “ζεστό” σε ρυθμό. Πάντως, μιλάμε για έτοιμο παίκτη, το έχει αποδείξει.
Η ΧΗΜΕΙΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ
Είναι αυτονόητο και απλά το αναφέρω πως πάνω από όλα στο σύγχρονο μπάσκετ είναι η χημεία και η συνοχή. Μια αρμονική και ισορροπημένη χημεία κερδίζει το περισσότερο ταλέντο αν αυτό παρουσιάζεται… άτακτο χωρίς κανόνες στο παρκέ, έχει αποδειχτεί πάρα πολλές φορές. Φέτος, ο στόχος της χημείας πιθανώς θα είναι πιο δύσκολο να επιτευχθεί για τα προπονητικά τιμ, σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν. Ο λόγος;
Με την κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκας να διαρκεί τόσους μήνες και με τουλάχιστον τα 2/3 της διαδρομής (τουτέστιν 20+ ντερμπάρες) να περιλαμβάνουν μεγάλες αναμετρήσεις στις οποίες θα πέφτουν κορμιά, το σταθερό ροτέσιον και ο πυρήνας των παικτών που θα αγωνίζονται συστηματικά από τους 8-9 μπορεί να αυξηθεί στους 11-12.
Όσο αυξάνεται ο αριθμός των παικτών στους οποίους στηρίζεται σχεδόν κάθε μεγάλη βραδιά μια ομάδα, τόσο πιο δύσκολη αποστολή είναι οι αυτοματισμοί και μια πραγματικά σπουδαία χημεία. Η φετινή χρονιά δεν έχει προηγούμενο και δεδικασμένο. Κι αυτό το στοιχείο την καθιστά πιο… προκληκτική και ενδιαφέρουσα από ποτέ για να την ζήσεις!
ΥΓ1. Έχουμε να τα πούμε καιρό. Οι απαιτήσεις της σεζόν όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στο Eurohoops είναι τεράστιες και φέτος θα προσπαθήσουμε όλο το Team σε όλες τις χώρες να διατηρήσουμε την ίδια φιλοσοφία και ποιότητα, βάζοντας και νέα πράγματα στην εξίσωση για σας.
ΥΓ2. Το Blog για τον Ολυμπιακό, ο διάλογος και η δικιά μας παρέα μένουν σταθερά. Αυτό που υπάρχει ως σκέψη και νέο στοιχείο, είναι μετά τους ευρωπαϊκούς αγώνες και τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό να δημοσιεύεται ένα Video στο οποίο θα μοιράζομαι μαζί σας τις βασικές σκέψεις μου και τα πιο σημαντικά στοιχεία της ανάλυσης με καταγραφή και κριτική των όσων έχουμε δει στο παρκέ. Έτσι ώστε να έχουμε πιο γρήγορα και πιο διαδραστικά την πρώτη επαφή και επικοινωνία μετά τους αγώνες. Ελπίζω όλοι να περάσατε καλά το καλοκαίρι και να υπάρχει η ενέργεια η διάθεση και η ψυχική υγεία, για να… παλέψουμε όλοι μαζί την νέα σεζόν που έρχεται!
ΥΓ3. Τώρα που είπα υγεία… Το πιο τετριμμένο – αληθινό πράγμα, είναι πως το μοναδικό αγαθό για το οποίο πρέπει πραγματικά να ευχόμαστε, είναι η υγεία. Χωρίς αυτή όλα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Χωρίς αυτή, προβλήματα για τα οποία γκρινιάζουμε και τα αφήνουμε να μας αμαυρώνουν την καθημερινότητα, τους επιτρέπουμε να χαλάνε την μαγεία της κάθε στιγμής, φαίνονται γελοία και μόνο στη σκέψη.
ΥΓ4. Αν δεν υπάρχει υγεία, δεν υπάρχει ποιότητα ζωής ή δεν υπάρχει καθόλου ζωή. Τόσο απλά. Αυτό που συνέβη στον Γιώργο Αγγελόπουλο είναι από τα πιο σκληρά πράγματα που μπορεί να σου φέρει η ζωή. Είναι άδικο. Είναι πολύ μεγάλος πόνος. Που τον βιώνει τώρα η οικογένεια Αγγελόπουλου και καθημερινά τόσες και τόσες οικογένειες στην Ελλάδα και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
ΥΓ5. Το μεγαλύτερο κρίμα είναι για τον ίδιο τον άνθρωπο που φεύγει τόσο πρόωρα. Μια νέα γυναίκα, μια μητέρα που δεν πρόλαβε να ζήσει τα καλύτερα χρόνια της ζωής της, γιατί έτσι αποφάσισε η μοίρα. Είναι δύσκολο, όμως, και για όσους μένουν πίσω. Ο Γιώργος Αγγελόπουλος επέλεξε την σύντροφο της ζωής του, έφερε μαζί της ένα κοριτσάκι στη ζωή, αλλιώς τα ονειρευόταν και τα υπολόγιζε, αλλιώς του ήρθαν. Κατά την γνώμη μου, το στάδιο της συνειδητοποίησης ενός τέτοιου γεγονότος, που ξεκινάει μετά την απώλεια, όταν αυτή αλλάζει απότομα την καθημερινότητά μας, είναι το πιο δύσκολο. Το πιο σκληρό.
ΥΓ6. Είναι το στάδιο που το σοκ της απώλειας γίνεται ένα με την νέα πραγματικότητα και μαζί καταδεικνύουν σε όσους μένουν πίσω το μέγεθος του κενού και του πόνου. Από την μια αυτός ο πικρός συνδυασμός, από την άλλη η ανάγκη να συνεχίσεις στην καθημερινότητά σου, την ζωή σου.
ΥΓ7. Σε τέτοιες στιγμές ο κάθε άνθρωπος δοκιμάζεται και πάνω στην δοκιμασία του ανακαλύπτει ψυχικές αντοχές και δυνάμεις που δεν γνώριζε ότι διέθετε. Έτσι είναι δομημένη η ανθρώπινη φύση. Υπάρχουν δύο σκέψεις που αν μετατραπούν σε… συναισθηματική νοημοσύνη και καρφωθούν για πάντα στο μυαλό, βοηθούν πάρα πολύ. Η μια, να πράττεις κάθε στιγμή και κάθε φορά αυτό που πιστεύεις πως ο αγαπημένος σου άνθρωπος θα ήθελε να κάνεις και θα ήταν χαρούμενος με αυτό. Η δεύτερη, η αποδοχή του ότι οι δικοί μας άνθρωποι δεν φεύγουν ποτέ, μέχρι να φύγουμε κι εμείς. Τους κρατάμε μαζί μας σε όλη την διαδρομή. Μέσα στο μυαλό, την ψυχή και τις αναμνήσεις μας όσο είμαστε ζωντανοί.
ΥΓ8. Η ζωή είναι μικρή και πλέον έχει γίνει και υπερβολικά δύσκολη, για να την αντιμετωπίζουμε με υπερβολικό άγχος και απαιτήσεις. Εξακολουθώ να πιστεύω πως αληθινή λύση δεν είναι η άνεση, τα περισσότερα υλικά αγαθά και τα λεφτά, που εννοείται πως είναι απαραίτητα για να επιβιώνουμε και να έχουμε τα βασικά. Το πιο βασικό είναι να ασχολείσαι με πράγματα που αγαπάς και σε γεμίζουν. Η αληθινή λύση και θεραπεία που κάνει τη ζωή πιο γλυκιά, είναι η ανθρωπιά, η αγάπη, η επικοινωνία (όχι απαραίτητα μέσω Smartphone…) και η στροφή στα πολύ βασικά πράγματα που και τα παλιότερα χρόνια, έκαναν τους ανθρώπους πραγματικά ευτυχισμένους. Όσο περνούν τα χρόνια, ζούμε την εποχή της εμμονής στα “περιτυλίγματα” που ποτέ δεν είναι αρκετά. Και το μοναδικό αποτέλεσμα που έχουν πέρα από το φαύλο κύκλο τους, είναι πως μέσα από το… περιτύλιγμα, το περιεχόμενο, (δηλαδή η καρδιά και η ψυχή) είναι εντελώς κενό, άδειο και μάταιο.