Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Δεύτερο διαδοχικό ματς που ο Ολυμπιακός έπαιξε σούπερ μπάσκετ και γέμισε και τις πιο απαιτητικές… μπασκετικές ψυχές! Παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι, συνδύασε περίφημα την καλή άμυνα με την ταχύτητα στην επίθεση, τα έκανε όλα σωστά και αποτελεσματικά!
Σε ομαδικό επίπεδο ξεχωρίζω την προσπάθεια να πάρει όσο παραπάνω σκορ μπορούσε από τρανζίσιον καταστάσεις, τις πολλές ενδιάμεσου τύπου εκτελεσμένες επιθέσεις στα 10, το πολύ 14 δευτερόλεπτα και την ισορροπία που είχε στο 5-5 μεταξύ της απειλής από το χαμηλό ποστ και της περιφέρειας.
Σε ατομικό επίπεδο, ο Σπανούλης ήταν… άλλο πράγμα! Ο Πρίντεζης “δολοφόνος” από το ποστ, που άνοιξε όλο το παιχνίδι για την ομάδα του. Ο Μιλουτίνοφ δούλεψε πάρα πολύ καλά και απέδειξε πως μπορεί να προσφέρει ανεξαρτήτως του αν οι αντίπαλοι ψηλοί είναι “δεινόσαυροι” ή πιο γρήγοροι και αθλητικοί από εκείνον!
Ο Γκριν και ο Λοτζέσκι για ένα ακόμα βράδυ με οικονομία στις προσπάθειές τους ήταν αποτελεσματικοί και όσο αυτό συνεχίσει να συμβαίνει, ο Ολυμπιακός θα γίνεται μια ομάδα λιγότερη προβλέψιμη και πολύ πιο δύσκολη στο να την κλειδώσεις επιθετικά και να την ελέγξεις.
Ήταν, συνολικά, ένας αγώνας στον οποίο κανένας από τους 10 παίκτες που έπαιξαν, δεν υστέρησε.
Διαστημικό ξεκίνημα
Ο Ολυμπιακός στα πρώτα 15 λεπτά του αγώνα ήταν εκπληκτικός! Απολαυστικός σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού. Πολύ συγκεντρωμένος στην άμυνα, πήγαινε δυνατά σε όλες τις διεκδικήσεις της μπάλας και στην επίθεση εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο κάθε καλή του αμυντική προσπάθεια.
Δημιούργησε και ολοκλήρωσε πολλές τρανζίσιον κατοχές με το δίπολο Σπανούλη – Πρίντεζη να οργιάζει και όλη την ομάδα να υποστηρίζει με σπουδαίο τρόπο τα “θέλω” του προπονητή.
Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε 28-16 στο πρώτο δεκάλεπτο και σε αυτό το διάστημα ο Σπανούλης είχε 8 πόντους και 7(!) ασίστ, ενώ ο “Πρι” πρόλαβε να σκοράρει τους μισούς πόντους της ομάδας, τουτέστιν 14! Ο Περάσοβιτς αποφάσισε συνειδητά να μην στείλει βοήθεια στο χαμηλό ποστ πάνω στον “Πρι” και η εξέλιξη δεν τον δικαίωσε.
Η ομάδα συνέχισε έτσι και ακόμα καλύτερα στα πρώτα λεπτά του δεύτερου δεκαλέπτου. Το ροτέσιον του Σφαιρόπουλου “άνοιξε” αλλά όσοι έμπαιναν, προσέφεραν αμέσως πράγματα. Ο Λοτζέσκι όπως συνήθως έδωσε instant score και ο Μιλουτίνοφ ήταν εντυπωσιακά καλός τόσο στα ριμπάουντ, όσο και στις άμυνές του!
Ο Σέρβος είτε απέναντι στον Ντάνστον, είτε σε ματσαρίσματα με τον Μπράουν και τον Όμιτς, είχε εξαιρετικές τοποθετήσεις και “έκρυψε” το καλάθι. Μόνο τυχαίο δεν ήταν αυτό… Ο Σέρβος “γίγαντας” κλήθηκε να παίξει στιλ άμυνας που τον βολεύει και αυτόματα όλο το παιχνίδι του ανέβηκε επίπεδο.
Ως το 15′ όλα λειτουργούσαν τέλεια. Οι πρωταθλητές δημιούργησαν την μεγαλύτερη διαφορά τους (38-19) και έφτασαν με ολοκληρωτικό μπάσκετ στο 38-19! Σε εκείνο το σημείο είχαν 15/23 σουτ, με την Εφές να σουτάρει 7/28!
Αντίδραση με Οσμάν
Στα τελευταία πέντε λεπτά του ημιχρόνου η Εφές αντέδρασε στηριζόμενη στην ποιότητα του Τσεντί Οσμάν. Ο ταλαντούχος Τούρκος σκόραρε 15 πόντους σε 12 λεπτά και έβαλε την ομάδα του ξανά μέσα στο ματς, προσέφερε λύσεις σε μια στιγμή που το παιχνίδι του Ολυμπιακού την είχε “πνίξει”.
Με ένα σερί 3-14, η Εφές πήγε στο ημίχρονο με το άκρως τιμητικό -8 (41-33) και έδωσε ξανά νέο ενδιαφέρον στην αναμέτρηση. Τι συνέβη σε αυτό το πεντάλεπτο; Η Εφές σκόραρε στις περισσότερες κατοχές της και ανάγκασε τον Ολυμπιακό να ξεκινάει τις επιθέσεις του από την επαναφορά μετά από καλάθια που δεχόταν.
Το ποσοστό των κόκκινων σε κατοχές μετά από καλές άμυνες, όπως καταλαβαίνετε και όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα στο μπάσκετ είναι αν όχι το διπλάσιο, σίγουρα πολύ υψηλότερο συγκριτικά με τις επιθέσεις που αρχίζουν να στήνονται μετά από καλάθι στην άμυνα.
Το ρεσιτάλ του Πρίντεζη διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα 11/15 σουτ που είχαν οι γηπεδούχοι μέσα από το ζωγραφιστό. Η Εφές είχε μόλις 4/11 μέσα στη ρακέτα, αλλά ήταν πολύτιμη βοήθεια τα 5/9 τρίποντα.
Ήταν θέμα χρόνου…
Ο Ολυμπιακός απλά χρειαζόταν να μείνει πιστός στις αρχές του για να ελέγξει ξανά το παιχνίδι με απόλυτο τρόπο. Να πιέσει πάνω στην μπάλα, να έχει σωστές αμυντικές τοποθετήσεις στην ρακέτα και μετά από επιτυχημένες άμυνες να… πατήσει το γκάζι και να παράξει σκορ σε τρανζίσιον καταστάσεις.
Ο Περάσοβιτς ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο με μια πολύ γρήγορη πεντάδα. Ερτέλ, Χάνεικατ, Οσμάν, Τόμας και στο “5” ο Ντέρικ Μπράουν. Ο Ολυμπιακός από το 15′ μέχρι το 25′ του ματς σκόραρε όλους κι όλους 9 πόντους και δέχτηκε 21.
Στο 25′ η ομάδα ήταν στο +8 (48-40) αλλά παρουσίαζε μια μικρή πτώση στην παραγωγικότητά της στο χαμηλό ποστ και σε πόντους από τρανζίσιον. Η άμυνα, όμως, έβρισκε ξανά τα πατήματά της κι αν την σταθεροποιούσε ξανά ο Ολυμπιακός, η λογική έλεγε πως κάποια στιγμή θα έρθει το ξέσπασμα για να διευρύνει ξανά την διαφορά.
Τον ρόλο της νέας επιθετικής… άνθισης στο σημείο αυτό ανέλαβε – ποιος άλλος – ο Βασίλης Σπανούλης. Σκόραρε 9 πόντους, πάσαρε σαν… κομπιούτερ, διάβασε πως έπρεπε να λειτουργήσει με την αμυντική προσέγγιση της Εφές να έχει διαφοροποιηθεί (βοήθειες στο ποστ στον Πρίντεζη, πιο χαμηλά και γρήγορα σχήματα) τα έκανε όλα με τρόπο επιβλητικό!
Η διαφορά πήγε ξανά στους +14 (57-43), αλλά ο Ολυμπιακός στις τελευταίες κατοχές του δεκαλέπτου έχασε 2-3 εύκολα καλάθια μετά από εμπνευσμένες δημιουργίες του αρχηγού του, με συνέπεια να κλείσει το δεκάλεπτο στο 62-53.
Απογειώθηκε
Η τελευταία περίοδος ξεκίνησε… όμορφα με ένα σερί 6-0 (68-53) και τον Νίκολα Μιλουτίνοφ να κάνει εξαιρετική δουλειά σε άμυνα και επίθεση και να δείχνει πως πλέον είναι με το… σπαθί του παίκτης στα βασικά ροτέσιον! Με το που άρχισε να τρέχει ο Ολυμπιακός μετά από αμυντικά ριμπάουντ και στο 5-5 είχε και σημείο αναφοράς στο ποστ (Μιλουτίνοφ), έγινε ακριβώς ότι αναφέρθηκε παραπάνω. Πάτησε γκάζι και εξαφανίστηκε!
Αρχικά η διαφορά φλέρταρε με τους 20 και μόλις μπήκαν ξανά στην εξίσωση και οι… ταλαντούχοι υποστηρικτές της επίθεσης των ερυθρολεύκων (Λοτζέσκι, Γκριν) εκτοξεύτηκε στους 25 (88-63) και “έκατσε” στο σκορ του πρόσφατου ντέρμπι (88-63)! Για να κλείσει αυτό το χορταστικό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό να προσφέρει σκορ και… θέμα (90-66).
Μοιάζει απίστευτο, αλλά ο Ολυμπιακός συνέτριψε τον αντίπαλό του σε μια παρτίδα που είχε 13 κατοχές λιγότερες! Όταν, όμως, μια ομάδα εκτελεί με 60% στα δίποντα και αναγκάζει την άλλη να σουτάρει με 30%, να που όλα γίνονται!
Για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι αρκετά υψηλών απαιτήσεων, ο Ολυμπιακός παίρνει πραγματικά καλό βαθμό. Για μένα το σημαντικότερο πέρα από τα αποτελέσματα που είναι απαραίτητα, είναι το στιλ του μπάσκετ που απέδωσε η ομάδα στο γήπεδο σε αυτά τα 80 λεπτά.
Ακριβώς αυτό που πρέπει! Το μπάσκετ που θέλγει, το μπάσκετ που δημιουργεί περισσότερους φαν, το μπάσκετ που όπως εξελίσσεται η Ευρωλίγκα, κερδίζει και δίνει πλεονέκτημα στις ομάδες που μπορούν να το υποστηρίξουν, για να φτάσουν ως το τέλος της διαδρομής και να γράψουν ιστορία.
Η ομάδα δουλεύει πολύ και το κάνει προς την σωστή κατεύθυνση. Προσπαθεί να συνδυάσει το τερπνόν μετά του ωφελίμου και διαθέτει όλα τα απαραίτητα εχέγγυα.
Σοβαρή διοίκηση που αγαπάει την ομάδα, προπονητή που εργάζεται πολύ και δεν έχει παρωπίδες, πολύ καλό υλικό.
Ακόμα είναι νωρίς. Έχουμε να δούμε πάρα πολλά. Θα έρθουν ακόμα μεγαλύτερες νίκες, θα προκύψουν και δύσκολες βραδιές. Όλα θα είναι σε… πλεόνασμα φέτος, αφού η κανονική περίοδος ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα και όταν ολοκληρωθεί θα… καλοκαιριάζει!
Ο Ολυμπιακός χρειάζεται υγεία και τύχη. Αν διαθέτει αυτά τα δύο στοιχεία, θα πάει πολύ μακριά και θα συναρπάσει τον κόσμο του και όσους τον αγαπούν. Όπως και να έχει, ανεξάρτητα με το που θα τον βγάλει το φετινό ευρωπαϊκό ταξίδι, σίγουρα αξίζει τον κόπο να το ζήσουμε βήμα – βήμα!
Η εικόνα των δύο αγώνων με τον Παναθηναϊκό και την Εφές, είναι εικόνα ομάδας που σε κάνει να… ανυπομονείς για να έρθει η στιγμή να την δεις ξανά!
ΥΓ1. Πέρα από τους πόντους που παίρνει ο Ολυμπιακός στα ποστ απ του Πρίντεζη, λίγοι μπορούν να καταλάβουν πόσο μεγάλη επίδραση έχει αυτό το στοιχείο σε βάθος χρόνου στα παιχνίδια. Αυτόματα χαλάει το μυαλό της αντίπαλης άμυνας, μαζί και οι αποστάσεις της, ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση για όλη την επιθετική λειτουργία και ανοίγουν οι χώροι για να δράσουν τα γκαρντ. Με τον Παναθηναϊκό πήρε 17 σουτ, με την Εφές 10, αλλά έχω την αίσθηση πως ο αριθμός θα ήταν μεγαλύτερος αν η αναμέτρηση ήταν πιο ανταγωνιστική στο τέλος. Πρέπει να συνεχίσει έτσι και να βάλει καλά στο μυαλό του ότι ο Ολυμπιακός τον χρειάζεται… απενοχοποιημένο από τον αριθμό των κατοχών που θα παίρνει, γιατί έτσι μιλάμε για μια ομάδα πιο ισορροπημένη, πιο απρόβλεπτη, πιο ικανή!
ΥΓ2. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ έπαιξε σχεδόν 22 λεπτά και για πρώτη φορά τον είδαμε σε αμυντικό ρόλο που του ταιριάζει! Να περιμένει μέσα, να παίζει φλοτ άμυνες και να προσπαθεί να αλλοιώνει πάσες και προσπάθειες αντιπάλων που πάνε σε διεισδύσεις ή σε λει απ μέσα από το ζωγραφιστό. Πραγματοποίησε την πιο ολοκληρωμένη του εμφάνιση με τον Ολυμπιακό και σίγουρα αυτό έχει να κάνει με την τακτική και το πως τον διαχειρίστηκε ο κόουτς Σφαιρόπουλος!
ΥΓ3. Ο Μπίρτς αναλογικά με τον χρόνο που πήρε (18 λεπτά) ήταν εντυπωσιακά συνεπής στα ριμπάουντ, έκανε 3 μπλοκ και γενικά δείχνει πως μπορεί να προσφέρει πολλά. Αν έρθει και “κουμπώσει” ένας Γιανγκ απαλλαγμένος από τις… σκέψεις του, ο Ολυμπιακός αυτόματα θα γίνει πληρέστατος ως ομάδα σε όλες τις θέσεις! Πολύ θετικό νέο ότι ο Παπαπέτρου έπαιξε 19 λεπτά! Το μόνο που χρειάζεται είναι σταθερό χρόνο και ρόλο. Και θα εκραγεί… Το ίδιο ισχύει και με τον Παπανικολάου. Τα σουτ θα μπούνε. Είναι θέμα χρόνου.
ΥΓ4. Τα… συγκεκριμένα 26 λεπτά του Σπανούλη ήταν από τα πιο εγκεφαλικά και πιο τέλεια, πιο άρτια από τεχνικής πλευράς που έχω δει ποτέ από τον Vspan! Εδώ και χρόνια δεν έχει να αποδείξει απολύτως τίποτα σε κανέναν. Μετά τα όσα έκανε στους περσινούς τελικούς, ζει την απόλυτη… απελευθέρωση, παίζει μπάσκετ και το ευχαριστιέται περισσότερο από ποτέ. Δουλεύει λες και είναι 18 χρονών και το μάτι του γυαλίζει. Ειλικρινά, νιώθω πολύ τυχερός που ζω την καριέρα του Σπανούλη στον Ολυμπιακό και ακόμα περισσότερο που μπορώ να βιώνω και να καταλαβαίνω από ποιον άνθρωπο και χαρακτήρα… παράγονται τα όσα βλέπει όλος ο κόσμος στο παρκέ. Τον χρόνο (όπως συμβαίνει και στην ζωή) δεν τον κέρδισε ποτέ κανείς στον επαγγελματικό αθλητισμό. Ε, αυτός ο απίστευτος τύπος ίσως είναι ικανός να τον… ξεγελάσει για χρόνια!
ΥΓ5. Ένας δικός μου άνθρωπος που ζει εκτός Ελλάδας, μου έστειλε το εξής μήνυμα μετά το παιχνίδι. “Δεν ξέρω για σένα αλλά μου ξαναγύρισε το συναίσθημα ότι ανυπομονώ να ξαναδώ την ομάδα. Ο Ολυμπιακός είναι το αλατοπίπερο της ζωής μου”. Νομίζω ότι για αυτό το… συναίσθημα της αδημονίας και της προσμονής έχει 100% δίκιο.
ΥΓ6. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια διαθέτει στο DNA του όλα τα στοιχεία για να σε “γεμίσει”. Έχει κάνει μεγάλες επιτυχίες, ο ελληνικός κορμός του είναι πάνω από όλα, έχει καλούς χαρακτήρες, υγιή αποδυτήρια και παιδιά που ο ένας αγαπάει τον άλλο και νοιάζεται για αυτόν. Έχει δύο ανθρώπους στην διοίκηση που τον αγαπάνε παθολογικά και σίγουρα τον νιώθουν σαν δεύτερη οικογένειά τους.
ΥΓ7. Όλα αυτά δημιουργούν ένα όμορφο και αυθεντικό μείγμα και έχουν άμεσο αντίκτυπο στο παρκέ. Η ομάδα βγάζει μια πολύ ελκυστική υγεία και σε μαγνητίζει να την ακολουθήσεις και να την αγαπήσεις. Μπορείς να ταυτιστείς μαζί της και στα καλά και στα άσχημα. Είναι η ίδια οικογένεια και για αυτό κάνει πολλούς ανθρώπους, όπως τον δικό μου φίλο που μένει στη Ρωσία, να την αισθάνονται σαν οικογένεια και να την έχουν πολύ ψηλά. Είναι αυτό το… συναίσθημα της οικογενειακής ευτυχίας που σου βγάζει και σε κάνει να νιώθεις πως έχεις μοναδική συναισθηματική σύνδεση μαζί της! Κάποιοι θα το νιώθετε και ξέρετε πως αυτό το συναίσθημα έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από τον κάθε τίτλο, από τον κάθε αγώνα μπάσκετ…