Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Θα μου επιτρέψετε ένα διαφορετικό άρθρο – Blog ως δομή αυτή την φορά; Ελπίζω πως ναι! Είμαι από εκείνους που αρέσκονται στα κείμενα – σεντόνια και στην ατέρμονη προσπάθεια να αναλύω όσο πιο ολοκληρωμένα μπορώ γύρω από το παιχνίδι και την κουλτούρα με την οποία πρέπει να το προσεγγίζουμε.
Αποφεύγοντας πολλές ορολογίες και “ξένα” προς τον πολύ κόσμο πράγματα. Ο στόχος μου είναι να αγαπήσει ο αναγνώστης περισσότερο το μπάσκετ ως παιχνίδι και να μάθει να το ευχαριστιέται με καθαρή ψυχή, απαλλαγμένος από οπαδικά σύνδρομα και κόμπλεξ που αλλοιώνουν την μαγεία και την… ανακατεύουν με δηλητήριο, που προσωπικά το σιχαίνομαι.
Έστω και ένα άνθρωπο να ωθείς κάθε φορά να αλλάξει λίγο την νοοτροπία του γύρω από τον αθλητισμό και τον – σωστό και υγιέστατο – οπαδισμό, είναι μεγάλο κέρδος. Γιατί, εκείνος μπορεί μετά να κάνει το ίδιο με τους δικούς του ανθρώπους και πάνω από όλα με τα παιδιά του…
Ε, μετά από όσα είδα και κυρίως ένιωσα με την εμφάνιση του Ολυμπιακού στη Βιτόρια, δεν θέλω να κάνω ενδελεχή μπασκετική ανάλυση. Την επόμενη φορά! Θέλω να μείνω στα συναισθήματα που μου γέννησε η εμφάνιση της ομάδας στη Βασκονία!
Ήταν σαν μια διαχρονικής αξίας συμφωνία κλασσικής μουσικής. Που η κάθε νότα αναδυόταν και κούμπωνε τέλεια με την επόμενη. Ήταν σαν ένας συνδυασμός μουσικών οργάνων, πνευστών και κρουστών, τέλεια καμωμένος. Που χαϊδεύει το αυτί σου και η μελωδία τους σε διαπερνάει και φτάνει… all the way στη ψυχή!
Φωλιάζει εκεί και δημιουργεί ενθουσιασμό, ευτυχία, ευεξία, ολοκλήρωση, γαλήνη, αγάπη!
Για όσους θέλουν μπασκετική αμιγώς εξήγηση, ζητάω να διαβάσετε την ανάλυση που είχα γράψει ΠΡΙΝ το τζάμπολ της σεζόν με τίτλο: Η ταχύτητα και η επίθεση θα κρίνουν την σεζόν.
Αμφιβάλλει κανείς πως 10 μέρες ΜΟΝΟ για την άμυνα να προετοιμαζόταν οι κόκκινοι, ό,τι κι αν έκαναν θα έτρωγαν 80 πόντους εκεί;
Δέχτηκαν 90, ήταν αυτοί που έπρεπε αμυντικά όταν κρινόταν η αναμέτρηση, έβαλαν 95 και ΚΕΡΔΙΣΑΝ!
Αρκετά με τα… τεχνικά!
Θέλω περισσότερο όσοι σχολιάσετε να μπείτε κι εσείς στην ίδια διαδικασία. Να γράψετε τα συναισθήματα που σας γέννησε αυτό το ματς, αυτή η εμφάνιση, πως και πόσο επηρέασε τον ψυχισμό και την διάθεσή σας.
Μερικές σκέψεις να μοιραστούμε. Περιμένω και τις δικές σας!
- Τι είναι αυτός ο Σπανούλης ρε παιδιά; Πως γίνεται να βελτιώνεται στα 34; Πως είναι δυνατόν αυτός ο τύπος να μας παραδίδει μαθήματα επί χρόνια πως τίποτα δεν είναι απίθανο αρκεί να το θες; Η έκφραση απελπισίας των αντιπάλων προπονητών και παικτών που πολλές φορές “αιχμαλωτίζει” η κάμερα ή ο φωτογραφικός φακός είναι ντοκουμέντα της ανυπέρβλητης αξίας του.
- Είναι αυτό που λέμε, ξέρεις τι θα κάνει, προετοιμάζεσαι, αλλά δεν μπορείς να το σταματήσεις. Απλά το υπομένεις. Και το θαυμάζεις. Η μήπως δεν ξέρεις; Έσκασε μύτη ο Βασίλης φέτος με μια νέα κίνηση. Πασάρει στον αέρα. Όλοι… βλέπουν ότι εκτελεί. Κι αυτός βλέπει τους συμπαίκτες του και πασάρει. Η πάσα στον Μπιρτς που ερχόταν ως τρέιλερ είναι η επιτομή της νέας του κίνησης. Έβαλε όσα δεν μπαίνουν στους τελικούς και στα γεννητούρια της φετινής σεζόν θυμίζει κάτι από Στιβ Νας. Θα μας τρελάνει…
- Είναι κοντός, δεν πηδάει ψηλά, δεν είναι πια παιδί, αλλά κάνει όλους εμάς και νιώθουμε σαν… παιδιά! Δεν θα τον έλεγα Superman. Ούτε το Vspan τον χαρακτηρίζει όσο θα έπρεπε. Για μένα είναι ο Popeye του μπάσκετ. Popeye the Piraeus… Sailor Man!
- Έβαλε ο Ολυμπιακός 95 πόντους μέσα στη Βασκονία με τον Πρίντεζη άποντο; Ναι, συνέβη! Πρώτη φορά μετά από καιρό δεν ένιωθε καλά. Όπως έλεγε μετά, δεν πιέστηκε καθόλου, ούτε ένιωσε άγχος ότι πρέπει να σκοράρει. Δεν χρειαζόταν!
- Το άλλο το απίστευτο; Να έχει ο Σπανούλης 15 πόντους και 15 ασίστ από το 29′, να θέλει να τον βάλει ο Σφαιρόπουλος στην τελευταία περίοδο και να μην… ξέρει ποιον να βγάλει! Κυλούσε ο χρόνος και δεν του έκανε καρδιά να βγάλει κάποιον. Κι είχε δίκιο!
- Τώρα που είπα Σφαιρόπουλος. Μπράβο… Το να εξελίσσεσαι να μην μένεις κολλημένος σε φιλοσοφίες και ροτέισον με τα ρολόγια, το να αντιλαμβάνεσαι, να αφουγκράζεσαι, να αλλάζεις… Την έχει κάνει την ομάδα “Σφαιρόπολη”! Τρέχει σαν σφαίρα, γαζώνει στην επίθεση με “σφαίρες”. Είδαμε ολόκληρο ματς, χωρίς χεντς άουτ… Μακάρι να συνεχίσει έτσι!
- Βαρέθηκα να απαντάω σε σχόλια εδώ και στο Inbox, στην ερώτηση: Τι έχει πάθει ο Παπανικολάου; Όσοι με έχουν ρωτήσει, μπορούν να επιβεβαιώσουν την απάντηση. “Είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσει”. Έχω ρωτήσει 10 διαφορετικά άτομα μέσα στον Ολυμπιακό. Όχι τον ίδιο, φυσικά. Όλοι, μου λένε το ίδιο: Είναι σούπερ από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας. Μην τον φοβάσαι, έρχεται η ώρα του, ξανά.
- Πολλοί λένε πως δεν μπορούν να βρουν ρυθμό και να παίξουν μαζί, ο Παπ και ο Πάπι. Η πρώτη απάντηση ήρθε στην Βασκονία. Δύο Έλληνες, στην ίδια θέση ουσιαστικά. Κολλητοί… Έτσι πρέπει!
- Πόσες φορές έχουμε πει ότι ο Ιωάννης αν παίξει ως Strech Four με σταθερό χρόνο και ρόλο, μπορεί να κάνει παπάδες; Τον έβλεπα στο δεύτερο ημίχρονο και ήταν λες και βίωνα την… μπασκετική μετεμψύχωση του Βασιλόπουλου, σε αντίστοιχο ματς, στο ίδιο γήπεδο! Ρε, δεν περνούσε ούτε κουνούπι. Για αυτό τον λέω (Σέρβο) Πεζοναύτη κι απορεί!
- Τα καλύτερα λεπτά του Γιανγκ μετά τον τραυματισμό του, μακράν. Έπαιξε 8 λεπτά. Ναι, αλλά έμοιαζε πολύ στον κανονικό Γιανγκ!
- Ο Μιλουτίνοφ ωριμάζει ως παίκτης και άνθρωπος κάθε μέρα. Και φαίνεται. Με την σωστή διαχείριση, μπορεί να δώσει πολλά πράγματα.
- Ο Μπιρτς λες και παίζει χρόνια στον Ολυμπιακό! Συνεχίζει την μεγάλη των φτηνών ψηλών παράδοση, που μετά γίνονται… ακριβοί! Ένα πράγμα μπορεί να κάνει το κλαμπ. Σε κάθε συμβόλαιο νέου Undersized Center που επιλέγει, να βάζει και ποσοστό μεταπώλησης!
- Να πηγαίνουν μετά οι παίκτες στην ΤΣΣΚΑ, την Εφές, την Ρεάλ. Αλλά, με αυτά τα λεφτά να παίρνει τον επόμενο η ομάδα! Εντάξει… Black Humor κάνουμε!
- Ο Χάκετ σταθεροποιείται στα στάνταρ απόδοσης που μπορεί και πρέπει να βρίσκεται. Ταιριάζει τέλεια με τον Γκριν και τον Λοτζέσκι. Και με τον Σπανούλη. Μπαλαντέρ πολυτελείας!
- Για τον Matt Threejeski τα έχουμε πει. Μέχρι τώρα έχει 56.3% στα τρίποντα. Αμ στα δίποντα; 70%! Μόνο που τώρα, δεν είναι πια ένας μοναχικός εκτελεστής.
- Υπάρχει κι αυτός…
- Κάποιος φίλος, έστειλε αυτή την φωτό. Είναι ιεροσυλία. Άλλο επίπεδο ο Eddie. Μιλάμε για τύπο που έχει βγάλει έξω από τα ρούχα του τον Μάικλ Τζόρνταν. Με μεγάλη καριέρα ακόμα και για τα δεδομένα του ΝΒΑ. Ο Έρικ μέχρι τώρα, μόνο την τσουπωτή οπαδό με κωδικό malaka, malaka, malaka, έχει εξοργίσει!
- Η μηχανική του στο σουτ είναι εκπληκτική. Έχει και ντράιβ. Θα το δείτε στο μέλλον. Το χορευτικό με το λει απ, ήταν τρέιλερ από τα προσεχώς. Έχει και χαρακτήρα. Κάθε μέρα φροντιστήριο έχει από τον Σπανούλη και τον Μάντζαρη. “Μαθαίνω κερδίζοντας” λέγεται το παιχνίδι που παίζει αυτή την εποχή!
- Respect και στον Μάντζαρη. Δεν με ενοχλεί να χάνει άμυνες. Όλοι χάνουν. Οι αντίπαλοι γίνονται συνεχώς πιο γρήγοροι, πιο εκρηκτικοί. Αρκεί να έχει επιθετικότητα, να βελτιωθεί στο ντράιβ και να τα… βάνει που λένε και στο χωριό μου!
- Όλες οι ασίστ του Ποπάι
- Για μια εβδομάδα ακόμα θα έχουμε 3 Έλληνες στο τοπ All Time των ασίστ. Γιατί, έρχεται από πίσω ο παλαβός. Ο Τζιοβάνι του μπάσκετ. Ο Μίλος, ντε! Αξίζει να διαβάσετε αυτό το άρθρο. Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Σπανούλης μιλάνε στο Eurohoops. Όλοι μαζί, ο ένας για τον άλλο!
- Επιστρέφω για να τελειώσω με τα συναισθήματα. Περιμένω να διαβάσω τι νιώσατε εσείς με την εμφάνιση του Ολυμπιακού. Η ευτυχία, δυστυχώς, έχει μια διαφορά σε σχέση με την δυστυχία. Ως συναίσθημα, κρατάει ελάχιστα, σε ένταση.
Είναι ευλογία, να έχεις μια ομάδα να αγαπάς, που μπορεί να σου αλλάξει την διάθεση. Πιστεύω πως πολλοί το νιώσατε σε κάποια φάση του αγώνα με την Μπασκόνια. Ένα… πικ, κάποια δευτερόλεπτα ευφορίας! Μακάρι να συνέβη το ίδιο και με τον Γιώργο Αγγελόπουλο. Νιώθω πως ενδόμυχα, όλοι φέτος παίζουν – και – για εκείνον.