Εκπαιδευτικού χαρακτήρα σε όλα τα επίπεδα

Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net

Ο αγώνας με την ΤΣΣΚΑ αποτελεί παρελθόν και όπως πολύ σωστά έχουν αναφέρει φέτος αρκετά από τα εξέχοντα μέλη του Ολυμπιακού, η φύση της σεζόν είναι τέτοια, που όλοι στην ομάδα πρέπει να “ξεχνάνε” γρήγορα τα καλά και τα άσχημα, τα θετικά και τα αρνητικά συναισθήματα και να επικεντρώνονται σε ότι φέρνει το καλεντάρι στο άμεσο μέλλον.

Σκεφτείτε πως ο Ολυμπιακός την Δευτέρα δοκιμάζεται στο Αλεξάνδρειο απέναντι στον Άρη, μετά πάει στην Τουρκία για να αντιμετωπίσει την Γαλατάσαραϊ και μετά από την… παρένθεση με το εντός έδρας παιχνίδι με τον Απόλλωνα Πατρών για το πρωτάθλημα, έχει Τετάρτη 16 του μήνα το μεγάλο ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα του Μπαρτζώκα στο ΣΕΦ και μόλις δύο μέρες μετά πάει στο ΟΑΚΑ για να συγκρουστεί με τον Παναθηναϊκό!

Από την μια ο στόχος είναι η διατήρηση του αήττητου στην Ελλάδα με πολύ… πρόσφατα τα παραδείγματα με την Δόξα Λευκάδας και τον Κολοσσό (έφτυσε αίμα για να νικήσει η ομάδα) από την άλλη ο μαραθώνιος της Ευρωλίγκας!

Κατ΄εμέ, ο Ολυμπιακός πρέπει να κάνει δύο νίκες στις 3 επόμενες μάχες. Με Μπάρτσα εντός και με Γαλατά και ΠΑΟ εκτός. Για να παραμείνει αρκετά ψηλά στη βαθμολογία και να μη χάσει έδαφος σε μια πολύ μεγάλη κούρσα.

Με το νέο σύστημα, η θέση κατάταξης μετά από 30 αγωνιστικές θα έχει τεράστια σημασία και θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τις προϋποθέσεις για τον στόχο του φάιναλ φορ και το όνειρο της επιστροφής στο Σινάν Ερντέν, το γήπεδο που έμελλε να γίνει η “γη της επαγγελίας” για τον μπασκετικό Ολυμπιακό.

Πρώτος στόχος είναι η πρόκριση. Στο βάθος του μυαλού, όμως, οι κόκκινοι σίγουρα έχουν πως το πλεονέκτημα έδρας θα είναι χρυσάφι, γιατί θα φέρει στο δρόμο τους και σαφώς υποδεέστερο αντίπαλο. Αλλιώς, στο δικό μου το μυαλό ο Ολυμπιακός πρέπει να τερματίσει στη χειρότερη μέχρι… έκτος. Για ευνόητους λόγους.

Είναι πολύ νωρίς για όλα αυτά. Να επιστρέψουμε στον αγώνα με τους πρωταθλητές Ευρώπης, που κατ΄εμέ αποτελεί εξαίρεση στον σωστό κανόνα της φετινής σεζόν πως όλα πρέπει να τα αφήνει γρήγορα πίσω του ο Ολυμπιακός και να προσηλώνεται σε όσα έχει μπροστά του. Είναι “τρελοί” οι ρυθμοί και πάρα πολλά τα παιχνίδια!

Γιατί είναι εξαίρεση; Επειδή πιστεύω πως αυτό τον αγώνα μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ο Ολυμπιακός για να βγάλει πολύ χρήσιμα συμπεράσματα σε όλα τα επίπεδα. Με την κατάλληλη διαχείριση, η χαμένη μάχη με την ΤΣΣΚΑ ειλικρινά θαρρώ πως μπορεί να αποβεί εντελώς… ευεργετική!

Ο πιο δύσκολος αντίπαλος στο να περιορίσεις αμυντικά, με το περισσότερο ατομικό ταλέντο, αλλά και αυτοματισμούς από κάθε άλλον στην κορυφαία λίγκα. Έβγαλε στην επιφάνεια όσες αδυναμίες έχει ο Ολυμπιακός ως ρόστερ αλλά και ως ομάδα και σύνολο στο παρκέ (δεν υφίσταται καμία ομάδα χωρίς αδυναμίες στην Ευρωλίγκα) και ακόμα και στο διαιτητικό κομμάτι, για το οποίο έχει γίνει τρελός σαματάς, ήταν μια αληθινή… προπόνηση!

Τουλάχιστον έτσι το βλέπουν όλοι οι προπονητές και όλοι οι παίκτες της ομάδας και καλά κάνουν. Ο κόσμος το έχει στη φύση του να ασχολείται πολύ έντονα με το κομμάτι αυτό όταν η αγαπημένη του ομάδα αδικείται – και είναι αλήθεια πως ο Ολυμπιακός αδικήθηκε σε αυτό το ματς – και να προσπερνάει μη σας πω να μην… καταλαβαίνει καν, την κάθε φορά που η ομάδα του ευνοείται…

Θα μου πείτε, εδώ το ίδιο κάνουν και επαγγελματίες δημοσιογράφοι, που όταν ξεκινούν να γράψουν ένα κείμενο το πρώτο, αν όχι το μοναδικό κριτήριο είναι. “Τι να γράψω τώρα για να με αποθεώσει ο κόσμος; Τι θέλει να διαβάσει; Ποια είναι η ψυχολογία και ο… σφυγμός του”;

Δικαίωμά τους να λειτουργούν έτσι, αναφαίρετο. Και δικαίωμα δικό μου για παράδειγμα είναι να λειτουργώ διαφορετικά. Γιατί θεωρώ αυτού του είδους την προσέγγιση εντελώς άχρηστη ως προς την ομάδα και καθόλου γόνιμη.

Εξαρτάται το κίνητρο που έχεις. Άλλος θέλει απλά να κάνει δημοσιογραφία, με την παλιά της έννοια, πριν αυτή σακατευτεί και διαβληθεί σε απόλυτο επίπεδο. Άλλος νιώθει καλύτερα να ασκεί οπαδική δημοσιογραφία, γιατί έτσι γουστάρει και βγαίνει από μέσα του.

Άλλος δεν κάνει καν δημοσιογραφία, απλά λειτουργεί ως άτυπη εξτρά πένα, δίκην γραφείου τύπου, γιατί αυτό θεωρεί πως είναι το επαγγελματικό του συμφέρον και μέλλον.

Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι. Η ουσία είναι πως το να αποδίδεις μια ήττα αποκλειστικά στην διαιτησία, ακόμα και αν έρθει η στιγμή που θα έχεις 100% δίκιο, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να σε κάνει καλύτερο. Αντίθετα, είναι πολλές οι πιθανότητες να σου δώσει άλλοθι και να μην κοιτάξεις ποια ήταν τα λάθη και οι αδυναμίες, για να τα διορθώσεις.

Να επιστρέψουμε στο ματς με την “αρκούδα” που είναι εκπαιδευτικό και πρέπει να το χρησιμοποιήσουν ως εγχειρίδιο προπονητές και σύλλογος, για να αυξήσουν τις πιθανότητες υπέρβασης στην φετινή Ευρωλίγκα, που πιθανότατα είναι η καλύτερη όλων των εποχών.

Πάμε να δούμε σκόπιες μπασκετικές και όχι μόνο σκέψεις…

• Ο αγώνας δεν ξεκίνησε καλά και υπήρχαν λόγοι τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα. Η τακτική του Ολυμπιακού στην άμυνα ήταν σωστή. Με αλλαγές στα σκριν, για να αλλοιώσει την δημιουργία των Τεόντοσιτς και Ντε Κολό. Με μια ομάδα σαν την ΤΣΣΚΑ πρέπει να ρισκάρεις κάτι. Έπαιξαν Under στα σκριν τον Τζάκσον κι αυτός είχε 3/3 τρίποντα στο πρώτο δεκάλεπτο!

• Όπου οι Μοσχοβίτες είχαν συνολικά 6/8 και πλήγωσαν πολύ τους ερυθρόλευκους δημιουργώντας διψήφια διαφορά (13-23) και… ψυχολογία, με το καλημέρα στην αναμέτρηση. Πάλι καλά που υπήρχε ο Πρίντεζης που πρόλαβε στα πρώτα δέκα λεπτά να σκοράρει 13 πόντους!

• Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να αλλάξει τον ρυθμό με το λεγόμενο second unit, το δεύτερο ροτέσιον που φέτος του έχει βγει σε πολλά ματς. Ο Παπανικολάου με το που μπήκε στο παρκέ, αμέσως έκανε διαφορά ενεργειακά και βοήθησε πολύ να ανέβει η πίεση και η αποτελεσματικότητα στην περιφερειακή άμυνα. Ενώ η ομάδα περιόρισε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό την επίθεση του αντιπάλου, κόλλησε… χαρακτηριστικά στην επίθεση.

• Σε επτά λεπτά στη δεύτερη περίοδο είχε σκοράρει μόλις ένα καλάθι εντός πεδιάς με ένα τρίποντο… προσευχή του Παπαπέτρου, σε “σκοτωμένη” επίθεση. Παρότι δέχτηκε ο Ολυμπιακός 6 πόντους λιγότερους σε σχέση με την εναρκτήρια περίοδο, η διαφορά στο ημίχρονο άνοιξε στους 16 πόντους (28-44)! Και πως να γίνει αλλιώς, όταν βάζεις 7 πόντους σε ένα δεκάλεπτο και τελειώνεις το ημίχρονο με 12 λάθη και 33% στα δίποντα.

• Η ΤΣΣΚΑ είχε 58.3% στα τρίποντα και +8 κατοχές και δεν της στοίχισε το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είχε αλλοιώσει κατά πολύ το παιχνίδι τις στο ποστ. Δεν ήταν το μεγάλο πρόβλημα η άμυνα. Η επίθεση ήταν… Οι γηπεδούχοι είχαν περισσότερη σκέψη από ότι έπρεπε, λιγότερο ένστικτο και μικρότερη ταχύτητα από ότι επιβαλλόταν. Δεν είχαν ενδιάμεσου χρόνου επιθέσεις όπως στα περισσότερα παιχνίδια, ήταν διστακτικοί στην εκτέλεση και δεν επεδίωξαν να χτυπήσουν με 1 Vs 1 παιχνίδι εκεί όπου είχαν πλεονέκτημα σε πόδια και ματσαρίσματα, σημαδεύοντας αδυναμίες της ομάδας του Ιτούδη.

• Με λίγα λόγια ο Ολυμπιακός δεν έκανε το παιχνίδι του. Πλην του Πρίντεζη σε όλο το πρώτο ημίχρονο είχε βάλει 4 καλάθια εντός πεδιάς! Πέντε ο Γιώργος, τέσσερα όλοι οι υπόλοιποι.

• Στο δεύτερο ημίχρονο συνέβησαν διαφορετικά πράγματα… Ο Ολυμπιακός μπήκε φουριόζος στην επίθεση, κινήθηκε με περισσότερη ταχύτητα και σε λιγότερο από 4 λεπτά, είχε βάλει 13 πόντους!

• Έλα, όμως, που δεν μπορούσε να βγάλει κάποιες άμυνες με τίποτα! Η ΤΣΣΚΑ έβρισκε πάντα τη λύση, είτε με τρομερές δημιουργίες, είτε με πολύ δύσκολες εκτελέσεις, μετά από καλές αμυντικές προσπάθειες των κόκκινων. Το ατομικό ταλέντο βλέπετε… Ο Ολυμπιακός βρήκε μομέντουμ και οίστρο στην επίθεση, αλλά δεν μπόρεσε να το μετουσιώσει σε ανατροπή, γιατί δεχόταν συνεχώς καλάθια.

• Η διαφορά πήγε και στους 17 (49-66) για να κλείσει στο -15, πριν μπούμε στην τελευταία περίοδο. Εκεί, αποδείχτηκε πως ο Ολυμπιακός αρνήθηκε να χάσει εύκολα και έβγαλε επιτέλους αυτό το Refuse to Lose μέταλλο που είχαμε να το δούμε καιρό σε τέτοιο βαθμό, σε παιχνίδια που βρισκόταν πολύ πίσω στο σκορ.

• Και το έκανε ουσιαστικά χωρίς τον ηγέτη του, Βασίλη Σπανούλη, που αποβλήθηκε με 5 φάουλ! Για 4η φορά στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα συνέβη κάτι τέτοιο, πρώτη στο ΣΕΦ. Ο Σφαιρόπουλος βλέποντας πως έχει δοκιμάσει πολλά πράγματα, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν απέβη ικανό να αλλάξει τον ρυθμό, έβγαλε ως τελευταίο χαρτί από το μανίκι του τα κοντά σχήματα. Πρίντεζης στο “5” και πάμε…

• Η διαφορά έπεσε κάτω από τους 10 μετά από πολλή ώρα (64-73 στο 37′) και φτάσαμε κάποια στιγμή να δούμε τον Παπαπέτρου να παίζει σέντερ! Με “ινδιάνικο μπάσκετ” και τον Πρίντεζη να μοιάζει με… επιβήτορα στο χαμηλό ποστ, Ολυμπιακός μείωσε στους 4 και πιθανότατα θα είχε πάει το ματς στην κατοχή, στο τελευταίο σουτ, αν δεν χανόταν δύο κατοχές, δύο αμυντικά ριμπάουντ!

• Ένα που εξελίχθηκε σε βολές του Βορόντσεβιτς, σε αμφιλεγόμενο σφύριγμα για φάουλ του Παπανικολάου (δεν προστάτεψε την μπάλα σωστά σε ένα σχεδόν καθορισμένο αμυντικό ριμπάουντ) και ένα επιθετικό που πήρε ο Κάιλ Χάινς, ανάμεσα σε 4 παίκτες του Ολυμπιακού.

• Αν δούμε τα νούμερα και σκεφτούμε καλά το παιχνίδι, δεν υπάρχει εύκολη και ξεκάθαρη μπασκετική ανάλυση στο πως το… γύρισε ο Ολυμπιακός σε 2-3 λεπτά, ενώ προσπαθούσε και δεν μπορούσε για 35! Η ομάδα είχε περισσότερα λάθη από ασίστ (17-14), σε αντίθεση με την ΤΣΣΚΑ (18-10).

• Οι δύο σουτέρ της ομάδας είχαν 1/7 τρίποντα παρέα (Γκριν – Λοτζέσκι) με τον Ματ να μένει άποντος, κάτι πολύ σπάνιο που σίγουρα στοίχισε. Συνολικά, ο Ολυμπιακός είχε μόλις 6/20 τρίποντα και οι πρωταθλητές Ευρώπης 10/21, για αυτό δεν τους στοίχισε το 40% στα δίποντα που είναι πολύ κάτω σε σχέση με τις επιδόσεις τους και δείχνει πως οι πρωταθλητές το πάλεψαν στην άμυνα.

• Οι κόκκινοι μέσα στο ζωγραφιστό είχαν 18/29 σουτ, έναντι 11/22 της ΤΣΣΚΑ. Αυτό, όμως δεν αφορά καθόλου την θέση “5”… Εκεί είχε πρόβλημα η ομάδα πέρα από την κακή μέρα εκτελεστικά από την περιφέρεια.

• Ηταν μια χαμένη μάχη και υπάρχουν μπροστά άλλες 25! Ο Ολυμπιακός κρατάει την τύχη στα χέρια του κι εκείνος θα καθορίσει την πορεία του στην Ευρωλίγκα. Αυτό είναι πάντα θετικό για μια ισχυρή ομάδα και ο φετινός Ολυμπιακός με τις όποιες αδυναμίες του, είναι ικανός να πάει μακριά. Αρκεί να κάνει τον χρόνο να λειτουργεί υπέρ του και να δείξει εγρήγορση και… αποτελεσματικότητα όποτε κι αν χρειαστεί διορθωτική κίνηση.

Να δούμε και κάποια πράγματα επί… ατομικού επιπέδου, αλλά και για την διαιτησία που έχει τραβήξει πάνω της τα περισσότερα βλέματα. Πιο πολλά κι από αυτά που τελικά προσέλκυσε ο αγώνας από μπασκετικής άποψης. Σιχαίνομαι να γράφω για την διαιτησία, αλλά μου έχουν πρήξει άπαντες – σχεδόν – τα συκώτια! Οπότε ας εκφέρω άποψη στο τι είδα και τι πιστεύω για το συγκεκριμένο ματς, συν 1-2 στοιχεία ακόμα να τα έχετε στο μυαλό σας.

ΥΓ1. Πολύ μικρή βοήθεια από Χάκετ και Μάντζαρη και αυτό σε συνδυασμό με την έλλειψη παραγωγικότητας από τους πλάγιους σουτέρ, πόνεσε πολύ τον Ολυμπιακό και διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη του ματς. Συνέχεια λέω πως ο Χάκετ αξίζει να έχει σταθερό – αναβαθμισμένο – ρόλο και χρόνο, αλλά κι αυτός κάτι πρέπει να κάνει με την… αστάθειά του. Τις περισσότερες φορές είναι ή του ύψους ή του βάθους κι αυτό δεν επιτρέπεται σε παίκτες που αγωνίζονται σε μεγάλες ομάδες. Πρέπει να δουλέψει πάνω στην αστάθειά του και να ανεβάσει το ταβάνι της προσφοράς του όταν δεν βρίσκεται σε καλή βραδιά.

ΥΓ2. Στο συγκεκριμένο ματς τα 10 λεπτά παρουσίας του Μιλουτίνοφ πήγαν πολύ πίσω τον Ολυμπιακό και κάθε προσπάθεια αντεπίθεσης και ανατροπής. Δεν έχουν μπορέσει άλλοι κι άλλοι με τον Κάιλ…. Πως να τα καταφέρει ο Σέρβος που δεν διαθέτει και γρήγορα πόδια. Αυτός ο Χάινς… Είναι φαινόμενο ο τύπος. Το πως κλείνει τους διαδρόμους στα πικ εν ρολ, οι αποστάσεις που κρατάει, οι βοήθειες που δίνει, ο τρόπος που κινείται χωρίς την μπάλα στην επίθεση. Αλλά τι λέμε, λες και δεν τα ξέρουμε. Δύο Ευρωπαϊκά πήρε ο Ολυμπιακός με αυτό τον απίστευτο παίκτη στο ρόστερ του, την δεύτερη χρονιά και χωρίς ουσιαστική βοήθεια στο “5”. Ούτε είναι τυχαίο πως η ΤΣΣΚΑ πήρε την Ευρωλίγκα την σεζόν που ο Κάιλ έγινε από συμπληρωματικός, καραβασικός και κομβικός. Μοναδική περίπτωση, one of a kind.

ΥΓ3. Ο Παπανικολάου ήταν για μια ακόμα φορά σούπερ – μαχητικός. Αν καθιερωθεί σε αμυντικό ρόλο απέναντι σε αντίπαλα γκαρντ – ότι έχει κάνει ο Ιτούδης με τον Κουρμπάνοφ – και αρχίσει να βάζει και μακρινά σουτ, θα εξελιχθεί σε μεγάλο κλειδί.

ΥΓ4. Με τον Γιανγκ συμβαίνει το εξής. Τον τελευταίο καιρό είναι σούπερ στις προπονήσεις. Τρέχει, πηδάει σαν τρελός, καρφώνει πάνω από αντιπάλους και πάει λέγοντας. Στα παιχνίδια, ακόμα, δεν… Είναι 100% εγκεφαλικό και πνευματικό το θέμα. Την τελευταία εβδομάδα πέρα από όλα τα άλλα, έχει και πάρα πολύ άγχος. Δεν ξέρω τι και ποιος μπορεί να τον βοηθήσει για να… ξεκλειδώσει το μυαλό. Περισσότερη επιμονή σε αγωνιστικά λεπτά; Κάποια άλλου είδους υποστήριξη; Ο Νοέμβρης θα είναι ο τελευταίος μήνας που ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να ποντάρει πάνω του χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αν δεν διαφοροποιηθεί η κατάσταση, θα μπει στην εξίσωση και η προοπτική μεταγραφής. Όχι ακόμα.

ΥΓ5. Η διαφορά του Πρίντεζη σε κλάση και ποιότητα από το επόμενο καλύτερο τεσσάρι στην Ευρώπη, όσο περνάει ο καιρός, μεγαλώνει…

ΥΓ6. Ήταν η χειρότερη διαιτησία για τον Ολυμπιακό σε εντός έδρας παιχνίδι Ευρωλίγκας, τουλάχιστον τα τελευταία 7-8 χρόνια. Βλέποντας το ματς δεύτερη φορά προσεκτικά, θεωρώ πως η μεγαλύτερη διαφορά ήταν στα κριτήρια. Ήταν σε μεγάλο βαθμό διαφορετικά και αυτό παραδόξως δεν διήρκεσε για ένα μικρό διάστημα, αλλά σχεδόν για ολόκληρο το ματς.

ΥΓ7. Προστασία στις επαφές της ΤΣΣΚΑ στην άμυνα, καμία επιείκεια στον Ολυμπιακό σε αυτό τον τομέα. Τα διαφορετικά κριτήρια δεν άλλαξαν ούτε όταν οι κόκκινοι προσπάθησα να πιέσουν, γιατί έχαναν με μεγάλη διαφορά. Ο πιο εύκολος τρόπος για να καταλάβει κανείς τα άλλα μέτρα και σταθμά, είναι να προσέξει τις επαφές στον Πρίντεζη. Έχει φάει ατελείωτο “μπασκετικό ξύλο”, οι αντίπαλοι σε όλο το δεύτερο ημίχρονο τον πάνε καροτσάκι για να τον βγάλουν εκτός θέσης υποδοχής της μπάλας, μακριά από το ποστ και ποτέ δεν τιμωρήθηκαν.

ΥΓ8. Στα τρία τελειώματα που έχει όσο το ματς πάει προς το τέλος του, σε όλα, του έχει γίνει και φάουλ. Δεν έχει σφυριχτεί κανένα. Όπως δεν έχουν σφυριχτεί και γκολ – φάουλ τελειώματα του Μπιρτς. Δεν γίνεται ο Πρίντεζης να κερδίσει 4 φάουλ σε 33+ λεπτά συμμετοχής και οι Βορόντσεβιτς και Κουρμπάνοφ που δεν διαθέτουν παιχνίδι με πλάτη να κερδίσουν επίσης 4, ενώ ο ένας έχει παίξει 21 λεπτά κι ο άλλος 15. Η φάση με την τεχνική ποινή του Σπανούλη στο μη καταλογισμό του αντιαθλητικού είναι αυτή που θυμούνται όλοι. Κι, όμως, αυτή ήταν η μικρότερη ζημιά, σε σχέση με τα διαφορετικά κριτήρια που έμειναν σταθερά και αναλλοίωτα σε όλη την διάρκεια της μάχης.

ΥΓ9. Το ότι η διαιτησία ήταν κακή και όντως αδίκησε τον Ολυμπιακό, δεν αναιρεί το μπασκετικό δίκαιο της καλύτερης εμφάνισης της ΤΣΣΚΑ. Για 35 λεπτά ήταν μια κλάση τουλάχιστον πάνω από τους κόκκινους σε όλα. Ήταν καλύτερη σε σκέψη, σε δημιουργία, σε εκτέλεση. Πολύ σωστά κανείς από τον Ολυμπιακό δεν έμεινε σε αυτό και να ξέρετε πως το ίδιο συνέβη και στα αποδυτήρια. Η αντίδραση δείχνει μεγάλη ομάδα, ομάδα που μπορεί να χρησιμοποιήσει μια ήττα μέσα στο παρκέ και μια αδικία, για να γίνει καλύτερη, πιο έτοιμη για όλες τις καταστάσεις. Στην τελική ήταν ένα από τα 30 παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Ας κάνει ο Ολυμπιακός αυτό που πρέπει και αν έρθει η στιγμή για μια παρτίδα 40 λεπτών με την ΤΣΣΚΑ που κρίνει τίτλο ή πρόκριση στον τελικό, οι ισορροπίες θα είναι διαφορετικές, λεπτές!

ΥΓ10. Δεν είναι τόσο θέμα διαιτητή. Τουλάχιστον, τις περισσότερες φορές. Ο Σλοβένος ήταν μακράν ο πιο επιζήμιος… Μετά ο Τούρκος και μετά ο Ιερεζουέλο, που έχει κάνει και… άψογες διαιτησίες για τον Ολυμπιακό. Είναι κυρίως θέμα κατεύθυνσης της διαιτητικής διεύθυνσης. Η αλήθεια είναι πως ο Άγγλος Στόουκς και οι συνεργάτες του που είναι πια τα αφεντικά της διαιτησίας στην Ευρωλίγκα έχουν διαφορετικές απόψεις, προσεγγίσεις, ακόμα και προτεραιότητες. Καμία σχέση με το “σχήμα Ρήγα”. Όσοι ασχολούνται με τα παρασκηνιακά της Ευρωλίγκας, καταλαβαίνουν. Η διαιτησία σε αυτό το ματς μέσα στο ΣΕΦ, ήταν επίσης… εκπαιδευτικού χαρακτήρα και αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Ολυμπιακό να την χρησιμοποιήσει όπως πρέπει, εκεί που πρέπει για να κερδίσει την ίση μεταχείριση στο μέλλον.

ΥΓ11. Η διοίκηση Στόουκς έχει αποδείξει ως τώρα πως έχει την λογική τα σπόρια (ή και ολόκληροι… καρποί) να πηγαίνουν στην έδρα, όταν αναμετρούνται μεγαθήρια. Ο Ολυμπιακός είναι πια ένας από τους γίγαντες της Ευρωλίγκας και το δόγμα της νέας διοίκησης δεν εφαρμόστηκε την Πέμπτη το βράδυ στο ΣΕΦ. Σε καμία περίπτωση.