Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός υπέστη την δεύτερη συνεχόμενη ήττα του στην Ευρωλίγκα. Έπεσε σε ρεκόρ 3-3, έχασε από μια ομάδα που ως τώρα δεν είχε κερδίσει κανέναν και μετά το πρώτο φινετσάτο επτάλεπτο, ήταν προβληματικός σε διάρκεια μέσα στο ματς και άθλιος για δέκα σερί λεπτά στο πρώτο ημίχρονο.
Υπάρχει χρόνος για κλάματα και πανικό; Σε καμία περίπτωση. Η άλλη εβδομάδα είναι του… διαβόλου. Απαιτείται στρατιωτική συγκέντρωση από όσους είναι μέσα στους κόλπους του Ολυμπιακού, να δώσουν απαντήσεις – πάνω και πρώτα από όλα στους εαυτούς τους – και μεγάλες νίκες.
Που θα φέρουν ξανά ψυχολογία, θετική ενέργεια και μια καλύτερη βαθμολογική κατάσταση… Από μας τους απ΄έξω επιβάλλεται καταγραφή των όσων είδαμε και κριτική.
Η σεζόν είναι τεράστια, η εικόνα θα αλλάζει συχνά, όπως και τα αποτελέσματα. Έτσι, θα διαφοροποιούνται τα όσα καταγράφουμε και λέμε. Για μένα το απόλυτο ερώτημα μετά ΚΑΙ από την χαμένη αναμέτρηση με την Γαλατά, είναι ένα και μοναδικό.
Στην μεγαλύτερη σεζόν όλων των εποχών σε διάρκεια, ενεργειακή επιβάρυνση και ποσότητα αγώνων, ΠΟΣΟΙ είναι οι παίκτες στους οποίους πραγματικά στηρίζεται ο Ολυμπιακός και εμπιστεύεται στα αλήθεια ο προπονητής του;
Αν είναι 6-7 όπως φάνηκε απόψε, ακόμα και 8-9, όπως φάνηκε με την ΤΣΣΚΑ, ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ. Και ο χρόνος δεν θα λειτουργεί υπέρ της ομάδας, όσο περνάει ο καιρός.
Πιστεύω ότι είναι περισσότεροι. Γιατί, μόνο έτσι μπορεί να γίνει η δουλειά. Γιατί, όντως διαθέτει αρκετούς παίκτες ο Ολυμπιακός που μπορούν να προσφέρουν σε αυτό το επίπεδο.
Αυτό μένει να αποδειχτεί και από την διαχείριση του κόουτς Σφαιρόπουλου, γιατί είναι ο μοναδικός που μπορεί να δώσει απάντηση σε αυτό το ερώτημα, που καίει.
Το απόλυτο ξεκίνημα
Ο Ολυμπιακός ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος για τα πρώτα επτά λεπτά της αναμέτρησης. Στην άμυνα πήγαινε συστηματικά σε αλλαγές σε όλα τα σκριν με συγκέντρωση στα μις – ματς και καλές περιστροφές, ενώ στην επίθεση ξεκίνησε με “σημάδι” στο ματσάρισμα του Μίτσοφ με τον Πρίντεζη.
Ο Κεμ Μπιρτς ήταν εκπληκτικός κάτω από τα δύο καλάθια και η ομάδα κάνοντας σωστά και αποτελεσματικά τα βασικά πράγματα, πήρε γρήγορα το πάνω χέρι. Επίσης, ήταν πολύ καλές οι τρανζίσιον άμυνες, με συνέπεια η ομάδα του Αταμάν να μην βρίσκει εύκολο σκορ από πουθενά. Στο 7′ η διαφορά πήγε στο +14 (6-20) και από εκείνο το σημείο και μετά όλα άλλαξαν.
Το απόλυτο μπλακ – άουτ
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος όπως κάνει πάντα σε αυτό το διάστημα των αγώνων, εμπιστεύτηκε το λεγόμενο Second Unit (Χάκετ, Γκριν, Λοτζέσκι, Γιανγκ) και την ίδια ακριβώς στιγμή ο απελπισμένος από το κακό ξεκίνημα της Γαλατά, Αταμάν, έκανε το ίδιο. Με τους Ντέτμον και Ντέι, να γίνονται οι ηνίοχοι της αντεπίθεσης των γηπεδούχων.
Η Γαλατά ξεκίνησε με ένα σερί 8-0 που είχε την προσωπική υπογραφή του Ντέτμον, το πήγε στο 14-0 με τον Ολυμπιακό να μοιάζει με άλλη ομάδα, να μην απειλεί καθόλου στην επίθεση και να μην διαβάζει τις άμυνες. Aυτό το σερί που ξεκίνησε από το 6-20, σταμάτησε, άκουσον – άκουσον στο 19-0!!!
Οι γηπεδούχοι πέρασαν μπροστά με 25-20 και μετά από 6,5 λεπτά χωρίς πόντο, ο Ολυμπιακός έβαλε ένα καλάθι με τον Γκριν. Ε, μετά η Τουρκική ομάδα έτρεξε ένα νέο σερί 8-0, επέκτεινε το συνολικό από τότε που βρέθηκε στο -14, στο 27-2(!) και προηγήθηκε με 33-22!
Αυτό το απόλυτο μπλακ άουτ του Ολυμπιακού σε άμυνα, επίθεση ΚΑΙ ψυχολογία, είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει πολύ τους πάντες, γιατί δεν δικαιολογείται και γιατί δεν προέκυψε με αντίπαλο μια ομάδα που έχει δα και την καλύτερη χημεία. Ούτε φημίζεται για την άμυνά της.
Σε αυτό το διάστημα της… θάλασσας ο Ντέι και ο Ντέτμον σκόραραν παρέα 23 πόντους. Εντάξει, να πεις πως μιλάμε για δύο Αμερικανούς με ταλέντο που αν βρουν ρυθμό, πραγματικά μπορούν να κάνουν ζημιές.
Αδικαιολόγητη και ανεξήγητη αγωνιστική και πνευματική κατάρρευση
Αυτό το χάλι στην επίθεση, με τον Ολυμπιακό να μην μπορεί να δημιουργήσει μια φάση της προκοπής, πως μπορεί να δικαιολογηθεί; Όλα άλλαξαν όσο έπαιξε το δεύτερο ροτέισον, αλλά και όταν επέστρεψαν οι βασικοί, τους κόκκινους τους είχε πάρει η κατηφόρα και χρειάστηκαν κι άλλο χρόνο να συνέλθουν.
Αφού πρώτα ο Ολυμπιακός έπιασε πάτο στην απόδοσή του, επιτέλους αντέδρασε. Από το 38-28 του 17,5′ έβγαλε 3-4 διαδοχικές άμυνες και με 2 τρίποντα από τους Μάντζαρη και Σπανούλη, ροκάνισε την διαφορά και πήγε στα αποδυτήρια με την διαφορά στο -4 (38-34).
Αυτό που πρέπει να θυμούνται στην ομάδα είναι τα άθλια 10 λεπτά μπάσκετ που μεταφράστηκαν σε επί μέρους σκορ 27-2. Αυτό για μια ομάδα που θέλει να λέγεται τοπ, δεν επιτρέπεται, πόσο μάλλον όταν έχεις απέναντί σου μια ομάδα που δεν είχε νίκη στην Ευρωλίγκα και οι περισσότεροι παίκτες της παίζουν για την πάρτι τους και όχι για το σύνολο.
Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός είχε 5 κατοχές λιγότερες, παρότι πήρε 3 παραπάνω επιθετικά ριμπάουντ. Πως γίνεται αυτό; Οι ερυθρόλευκοι έκαναν 11 λάθη… Και ώθησαν τον αντίπαλο μόλις σε 3! Κάτι που δείχνει δύο πράγματα. Ο Ολυμπιακός μετά το ξεκίνημα είχε αποκαρδιωτικά επίπεδα συγκέντρωσης και επίσης στην άμυνα δεν θεώρησε… σκόπιμο να πιέσει τα αντίπαλα γκαρντ, τα οποία αν εξαιρέσουμε τον Γκιουλέρ, έχουν το σκοράρισμα, αλλά υστερούν σε δημιουργία και αποφάσεις…
Ο Ολυμπιακός είχε σχεδόν το ίδιο ποσοστό με την Γαλατά στα τρίποντα, είχε καλύτερο ποσοστό στα δίποντα, είχε +11 ριμπάουντ. Κι όμως, με αυτά τα νούμερα κατέρρευσε για δέκα λεπτά.
Ανεπαρκής άμυνας, αδυναμία ελέγχου του ρυθμού
Ο Ολυμπιακός μπήκε στην επανάληψη και αντί να “τρώει σίδερα” θυμήθηκε τις αργές επιστροφές… Με τρίποντο του Σπανούλη μείωσε σε 40-37 και αμέσως μετά επέτρεψε στην Γαλατά να του κάνει ένα ακόμα σερί, αυτή την φορά 11-0, για να πάει πάλι η διαφορά στο +14 (51-37). Με τρία σερί τρίποντα από Μίτσοφ, Ντέτμον και Γκιουλέρ και ένα κάρφωμα του Τάιους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε όλη την διάρκεια της επανάληψης είναι πως ναι μεν ο Ολυμπιακός προσπαθούσε και δεν ήταν “μπασκετικό άγαλμα” όπως στο άθλιο διάστημα στο πρώτο ημίχρονο, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να ελέγξει τον ρυθμό.
Και δεν μπόρεσε ποτέ να το κάνει, γιατί δεν κατάφερε ποτέ να παίξει πραγματικά καλή άμυνα. Δεν πίεζε πάνω στην μπάλα, δεν δυσκόλευε την κυκλοφορία της, δεν προστάτευσε το καλάθι του μετά τις αλλαγές στα σκριν και τα μις – ματς που προέκυπταν.
Όταν η Γαλατά αποφάσιζε να βγάλει ελεύθερο τρίποντο, το έκανε και συνήθως ευστοχούσε. Όταν επέλεγε να εκμεταλλευτεί κάποια υψομετρική διαφορά, προϊόν των αλλαγών στα σκριν, το κατάφερνε. Όταν επέλεγε να παίξει πικ εν ρολ με Γκιουλέρ και Τάιους, ο Αμερικανός επιδιδόταν σε διαγωνισμό… καρφωμάτων.
Μόνο τυχαίο δεν είναι πως ο αρχηγός της Γαλατά, Σινάν Γκιουλέρ έσπασε το ρεκόρ του στις ασίστ και δημιούργησε νέο με 12. Ίσα – ίσα αυτό το στοιχείο λέει πολλά για την ανεπάρκεια της άμυνας του Ολυμπιακού.
Το τρίτο δεκάλεπτο ολοκληρώθηκε με το σκορ στο 63-57. Μέχρι το τέλος της αναμέτρησης, όποτε σκάρωνε αντεπίθεση και ανατροπή, οι γηπεδούχοι απαντούσαν άμεσα και κρατούσαν το ματς στα μέτρα τους.
Εκμεταλλευόμενοι πως ο αντίπαλός τους δεν μπορούσε να τους σταματήσει, δεν είχε τον τρόπο να τους “σπάσει τον ρυθμό” και να τους οδηγήσει σε ατομικές και βεβιασμένες επιλογές στην επίθεση.
Ένα στόχο που λίγο – πολύ όλες οι ομάδες της Ευρωλίγκας τον είχαν καταφέρει απέναντι στην Γαλατάσαράι. Με ένα ξέσπασμα διαρκείας του Ματ Λοτζέσκι, ο Ολυμπιακός βρήκε σφυγμό στην επίθεση, πλησίασε αρχικά στους 4 πόντους και με τρίποντο του Πρίντεζη, βρέθηκε σε απόσταση αναπνοής (70-68).
Νέο σερί από τους γηπεδούχους, 7-0 και η διαφορά ανέβηκε ξανά στους 9 πόντους (77-68), πέντε λεπτά πριν το τέλος. Ο Σφαιρόπουλος δοκίμασε αρκετά πράγματα, πόνταρε για κάποιο διάστημα στον Μιλουτίνοφ, επανέφερε τον Μπιρτς, μετά χαμήλωσε το σχήμα και έπαιξε χωρίς κλασικό σέντερ.
Καμία προσπάθεια δεν είχε… ολοκληρωτικό αποτέλεσμα. Ο Ντίμπλερ ήταν εκείνος που πλήγωσε περισσότερο τον Ολυμπιακό με τα περιφερειακά σουτ, όσο η μπάλα γινόταν ολοένα και πιο βαριά. Με ένα δικό του σουτ, το σκορ έγινε 84-77 και οι κόκκινοι με την ύστατη αντεπίθεση, μείωσαν στο πόντο, με πολύ δύσκολο σουτ του Βασίλη Σπανούλη.
Στο 85-84, έχοντας ήδη μπει στο τελευταίο λεπτό. Ο Μίτσοφ πέτυχε καθοριστικό καλάθι, ο Γκιουλέρ ήταν ψύχραιμος από τις βολές και η τελευταία ευκαιρία ήρθε μετά από δύο χαμένες βολές του Μίτσοφ.
Τζίφος. Ο Πρίντεζης δέχτηκε στοπ από τον Τάιους, ο Σπανούλης στην τελευταία προσπάθεια δεν είχε ούτε χρόνο ούτε ισορροπία και το τελικό 89-87 θαρρώ πως ήταν δίκαιο με βάση την συνολική εικόνα της μάχης.
Ο Ολυμπιακός για 33 λεπτά ήταν άλλοτε πολύ, άλλοτε λιγότερο… κατώτερος των περιστάσεων και υπέστη μια ήττα που “πονάει”. Απέναντι σε μια ομάδα που αγνοούσε ως τώρα την γεύση της νίκης.
Οι περισσότεροι θα πουν ότι η ήττα ήρθε επειδή ο αντίπαλος βρέθηκε σε τρομερή μέρα εκτελεστικά. Δεν διαφωνώ ότι σούταραν καλά.
Διαφωνώ πως ο Ολυμπιακός έχασε για αυτό. Στην τελική η Γαλατά έβαλε 13 τρίποντα με ποσοστό 59.1% και οι κόκκινοι σε εκτός έδρας ματς έβαλαν μόλις ένα λιγότερο, 12 τρίποντα με ποσοστό 46.1%, το οποίο έπεσε και με τα δύο τελευταία από Πρι και Vspan.
Στα δίποντα οι δύο μονομάχοι είχαν ίδιο ποσοστό. Ο Ολυμπιακός είχε +14 ριμπάουντ, οι κατοχές ισορρόπησαν γιατί στο δεύτερο ημίχρονο οι φιλοξενούμενοι έκαναν μόλις δύο λάθη και το δικό μου συμπέρασμα ως προς τα κύρια αίτια της ήττας είναι τα εξής.
Α) Το τεράστιο νεκρό διάστημα. Που δεν ήταν το πρώτο. Έχουμε δει αντίστοιχα όχι μόνο στην Ευρωλίγκα, αλλά ακόμα και σε ματς όπως με την Δόξα Λευκάδας και τον Κολοσσό.
Β) Ο Ολυμπιακός ήταν ασόβαρος και μαλθακός στην άμυνα, αλλά και στο πως διαχειρίστηκε τα σημεία που τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.
Γ) Το πρόσημο ασίστ – λάθη. Όταν μια ομάδα κατά κανόνα υποδεέστερη κυρίως σε ότι αφορά την χημεία και την συνοχή και όχι τόσο στο ταλέντο, τελειώνει με 20 ασίστ – 7 λάθη και κοτζάμ Ολυμπιακός με 17 ασίστ – 13 λάθη, σημαίνει ότι η ποιότητα της εμφάνισης ήταν ανεπαρκής, όπως φυσικά και της άμυνας. Κι όλα αυτά συνετέλεσαν στο να είναι το απόλυτο αφεντικό στο θέμα – κλειδί του ρυθμού η Γαλατά από το 7′ ως και το τέλος.
Δ) Τα επίπεδα της ενέργειας. Οι νικητές με εξαίρεση τον Σινάν Γκιουλέρ δεν είχαν ΚΑΝΕΝΑΝ παίκτη να παίξει πάνω από 28 λεπτά. Ο Ολυμπιακός είδε 3 παίκτες του να παίζουν ΠΑΝΩ από 30 λεπτά. Ο Σπανούλης, ο Μάντζαρης και ο Πρίντεζης που έπαιξε 35. Ο δε Μπιρτς, τα “άγγιξε”. Ο Ολυμπιακός είχε 5 παίκτες (Χάκετ, Γιανγκ, Μιλουτίνοφ, Παπαπέτρου, Αγραβάνης) που αγωνίστηκαν ΚΑΤΩ από 5 λεπτά.
Εδώ, δημιουργείται ένα σταυροδρόμι. Είτε εμπιστεύεσαι όλους τους παίκτες που υπολογίζεις για τα δύο βασικά ροτέισον και περιμένεις τα αποτελέσματα ή ρισκάρεις να δεις τους πυλώνες σου “σπασμένους” από κούραση ή ακόμα και μη υγιείς την άνοιξη. Και όταν αυτό το ρίσκο ΚΑΙ λαμβάνεται ΚΑΙ η ομάδα χάνει, το ερώτημα γίνεται ακόμα πιο καίριο, το δίλημμα ακόμα πιο μεγάλο.
Ο Ολυμπιακός δέχτηκε 75 πόντους σε τρία δεκάλεπτα, ήταν αν προτιμάτε 83 πόντους σε 33 λεπτά, από μια ομάδα που δεν είχε νίκη και που εκπροσωπεί περισσότερο το μπάσκετ των απομονώσεων και των προσωπικών ενεργειών, παρά το μπάσκετ των συνεργασιών.
Και τώρα τι; Η φετινή Ευρωλίγκα δεν σε αφήνει ούτε να πανηγυρίσεις, ούτε να πλαντάξεις. Υπάρχει το ματς με τον Απόλλωνα και μετά Μπάρτσα στο ΣΕΦ και Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ μέσα σε δύο μέρες.
Η πρώτη εντελώς εκτός προγράμματος ήττα είναι γεγονός, ο Ολυμπιακός μετά από κάποια δείγματα εξαιρετικού μπάσκετ εμφανίζει πολλές αδυναμίες και έρχονται τα περισσότερα δύσκολα ματς, για να αποτελέσουν τον καθρέφτη της ομάδας. Κι από αυτόν δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς.
Πάνω από όλα δεν μπορεί να κρυφτεί ούτε η μπασκετική αλήθεια. Έρχονται μεγάλα κρας – τεστ και σε ότι αφορά το μπασκετικό προφίλ της ομάδας, αλλά (πολύ σημαντικό) και στο μέταλλό της και πόσο βαρύ αυτό θα αποδειχτεί.
ΕΔΩ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΟΥ ΕΡΙΚ ΓΚΡΙΝ
ΥΓ1. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δεν βοήθησε την ομάδα να αντιδράσει στο “υπνωτισμένο διάστημα” του πρώτου ημιχρόνου και άργησε να πάρει τάιμ – άουτ. Καθυστέρησε να επέμβει για να σταματήσει την κατηφόρα η έστω να την κάνει λίγο πιο… μικρή σε χρόνο η σε κλίση. Εκ του αποτελέσματος και το ροτέισον ήταν άστοχο, αλλά αυτό θέλει μεγάλη ανάλυση και συζήτηση.
ΥΓ2. Πρέπει να πάμε πάλι στο θέμα Δ που έθιξα λίγο πιο πάνω. Χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερο δείγμα, για να δούμε αποφάσεις και διαχείριση και να κρίνουμε. Σίγουρα όσα είχε σχεδιάσει δεν βγήκαν και σίγουρα φέρει ευθύνη όταν ο Ολυμπιακός είναι τόσο αφελής, ιδίως στην περιφερειακή άμυνα.
ΥΓ3. Οκ, ο Γκριν έπαιξε λίγο. Αλλά, να κρίνουμε και τι έκανε όσο ήταν στο γήπεδο. Ο Γκριν δεν έδειξε στο συγκεκριμένο ματς ότι άξιζε περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Μηδέν στη δημιουργία, τίποτα στην εκτέλεση και κακός αμυντικά. Δεν διαχειριζόταν σωστά τα σκριν που “έτρωγε” κι αυτό τον έκανε επιζήμιο όσο βρισκόταν στο παρκέ.
ΥΓ4. Ακόμα μια κακή εμπειρία, ακόμα ένα παιχνίδι που δεν κερδήθηκε τίποτα στο τεράστιας σημασίας θέμα “επιστροφή Γιανγκ”. Όσο έπαιξε, δεν βοήθησε καθόλου. Θα έρθει επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου για να μπορεί να προσφέρει ουσιαστικά; Ακόμα κι αν η απάντηση είναι ναι, δεν θα γίνει με τετράλεπτα ή πεντάλεπτα. Και ο καιρός περνάει. Και οι Πρίντεζης και Μπιρτς επιβαρύνονται.
ΥΓ5. Όπως πολλές φορές έχω γράψει ότι ο Μάντζαρης οφείλει να βελτιωθεί και συχνά μοιάζει να μην αξίζει τόσο χρόνο, έτσι και τώρα οφείλω να πω ότι άξιζε 100% τα σχεδόν 31 λεπτά. Γιατί, ο Χάκετ στα στα 4 και… κάτι που πάτησε παρκέ, έμοιαζε εντελώς απροετοίμαστος, πνευματικά κυρίως. Το γράφω ξανά. Κάτι πρέπει να κάνει ο Χάκετ με το θέμα της αστάθειάς του. Πολλοί παίκτες έχει παρατηρηθεί να κάνουν σοβαρή “κοιλιά” μετά τα γεννητούρια και τον τρόπο αλλαγής της ζωής στο σπίτι. Ελπίζω να είναι αυτό.
ΥΓ6. Καλά που ήταν και ο Λοτζέσκι, γιατί ο Ολυμπιακός δεν θα είχε επιστρέψει ποτέ. Πιθανότατα, θα έχανε εύκολα.
ΥΓ7. Ο Πρίντεζης έπαιξε 33+ λεπτά με την ΤΣΣΚΑ και 35+ λεπτά με την Γαλατά. Ακόμα και σε ματς όπως στη Λευκάδα και με τον Κολοσσό στο ΣΕΦ, έμεινε περισσότερο από ότι – σίγουρα – υπολόγιζαν στην ομάδα, γιατί η ήττα φλέρταρε… επικίνδυνα τον Ολυμπιακό. Δεν φτάσαμε ακόμα ούτε στα μέσα του Νοέμβρη. Κάτι θυμίζει από πέρυσι ε; Αυτό καταγράφεται και σχολιάζεται γιατί σκεφτόμαστε την ομάδα σε βάθος χρόνου, γιατί την αγαπάμε και γιατί ανησυχούμε. Όχι τίποτε άλλο, μην τσαντιστούν και οι “αστυνόμοι” της δημοσιογραφίας.