Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Οι μεγάλες ομάδες πρέπει να κερδίζουν και στη μέτρια μέρα τους κι αυτό μπορεί να συμβεί κυρίως μέσα από την άμυνα και τον έλεγχο του ρυθμού, όταν τα ποσοστά στην επίθεση είναι χαμηλά.
Ακριβώς αυτό συνέβη στον αγώνα του Ολυμπιακού με την Μπαρτσελόνα και υπό αυτό το πρίσμα, η αποστολή εξετελέσθη σε μια αναμέτρηση που οι κόκκινοι δεν είχαν κανένα περιθώριο απώλειας, μετά από δύο διαδοχικές ήττες και με τον Παναθηναϊκό να τους περιμένει στο ΟΑΚΑ.
Ήταν ένα ματς που θα ξεχαστεί γρήγορα και αρκετές στιγμές στη διάρκειά του, έμοιαζε ύπουλο και… επίφοβο. Γιατί; Επειδή ο Ολυμπιακός κρατούσε την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα πάρα πολύ χαμηλά στην δική της παραγωγικότητα, αλλά δεν μπορούσε να κάνει ένα… μπράφ και να “κλειδώσει” την νίκη με στιλ και άνεση.
Προσωπικά, έκανα τέτοιες σκέψεις στο ημίχρονο. Η Μπαρτσελόνα είχε βάλει μόλις 25 πόντους, ο απόλυτος κινητήριος μοχλός της, Ταιρίς Ράις ήταν στο 0, οι Καταλανοί δεν είχαν πάρει ούτε ένα επιθετικό ριμπάουντ. Σε πείσμα αυτών των δεικτών, η διαφορά ήταν μόλις 7 πόντοι!
Η καλή άμυνα έδωσε στον Ολυμπιακό την νίκη και αυτό είναι ένα καλό νέο, έστω κι ήταν προβληματική η επίθεση.
Επιμένω και το δείχνει και η πρόσφατη ιστορία των πρωταθλητών Ευρώπης όλα τα τελευταία χρόνια, πως οι πραγματικά ικανές ομάδες να φτάσουν ως το τέλος της διαδρομής και να πάρουν την κούπα, είναι εκείνες που θα παρουσιάσουν την πιο αρμονική και αποτελεσματική ισορροπία ανάμεσα σε επίθεση και άμυνα.
Από αυτό το παιχνίδι θα έχουμε να θυμόμαστε την επιστροφή του Γιώργου Μπαρτζώκα στο ΣΕΦ, την χειρότερη επιθετική επίδοση της Μπάρτσα στην σύγχρονη ιστορία της στην Ευρωλίγκα, αλλά και ένα ακόμα ρεκόρ, από τον άνθρωπο – μπάσκετ, τον Βασίλη Σπανούλη.
Στα πολύ θετικά; Το γεγονός ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος χρησιμοποίησε ροτέσιον 10 παικτών και πως ο Έρικ Γκριν για πρώτη φορά ήταν τόσο ενεργητικός στο κομμάτι της άμυνας. Όπως είπε, άλλωστε, στο Eurohoops, μετά την τιμωρία από τον προπονητή του, πρέπει να αλλάξει τσιπάκι, για να μπορέσει μέσα από τον ρόλο που του έχει δοθεί, να βοηθήσει πρώτα την ομάδα και μετά τον εαυτό του.
Ο Ολυμπιακός νίκησε σε μια μάχη, στην οποία είχε χαμηλό ποσοστό μέσα στο σπίτι του τόσο στα δίποντα (48.3%), όσο και στα τρίποντα (27.3%), ενώ για μια ακόμα φορά δεν ήταν ιδιαίτερα παραγωγικός και εμπνευσμένος στην δημιουργία.
Το μαρτυρά ο συνδυασμός των 15 ασίστ – 13 λαθών.
Όταν, όμως, κρατάς τον αντίπαλο στο 35% στα δίποντα και 26.7% στα τρίποντα, σε πρόσημο -8 στη σχέση ασίστ και λαθών (18-10) και οι δύο καλύτεροι δημιουργοί μιας ομάδα με πέντε καραμπινάτες απουσίες λόγω τραυματισμών έχουν μαζί 4 ασίστ (Ράις, Τόμιτς) δεν γίνεται να χάσεις. Η αλήθεια είναι πως η Μπαρτσελόνα αστόχησε σε πάρα πολλά λει απ. Σε κάποια η άμυνα ήταν πιεστική, αλλά πολλά από αυτά, άλλες βραδιές μπαίνουν.
Ένα ακόμα θετικό που αφορά την ενεργειακή διαχείριση, είναι πως 48 ώρες πριν την επίσκεψη στο ΟΑΚΑ, ο Σπανούλης έπαιξε 27 λεπτά και ο Πρίντεζης 23!
Πλέον, κόκκινοι και πράσινοι έχουν το ίδιο ρεκόρ (4-3) και συγκρούονται στο ΟΑΚΑ, στο πρώτο δείγμα που θα εισπράξουμε με τον Τσάβι Πασκουάλ στον πάγκο.
Μερικές σκέψεις για το ντέρμπι
Όταν μιλάμε για Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, πάντα αυτό που καθορίζει τις εντυπώσεις, την ψυχολογία, τα συναισθήματα εντός ομάδων και τον ψυχισμό των οπαδών τους, είναι το αποτέλεσμα.
Κατά την γνώμη μου και το λέω με αυτό τον τρόπο για να δώσω έμφαση στη σκέψη μου, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια σπάνια περίπτωση ελληνικού “Ελ Κλάσικο” που για μένα η εικόνα του αγώνα, η τακτική και η ΠΟΙΟΤΗΤΑ του μπάσκετ φαντάζουν εξίσου σημαντικά, αν όχι πιο σημαντικά από το αποτέλεσμα.
Τι θέλω να πω; Πως βαθμολογικά, είναι ένα παιχνίδι όπως τα υπόλοιπα 30. Η πορεία των δύο και το τελικό τους πλασάρισμα μέσα στην άνοιξη, όταν εκπνεύσει ο μαραθώνιος της κανονικής περιόδου, δεν θα καθοριστεί από το αποτέλεσμα του ντέρμπι στο ΟΑΚΑ.
Αλλά από το τι θα έχουν κάνει κυρίως στα άλλα τόσα και… τόσα ματς. Εξάλλου, θα υπάρξει και το δεύτερο ραντεβού τους στο ΣΕΦ.
Προσωπικά, περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον να δω το ροτέσιον του Γιάννη Σφαιρόπουλου, το πως θα διαχειριστεί τους χρόνους των παικτών του και πως θα μοιράσει τα πράγματα. Περιμένω με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον να δω πως θα προσεγγίσει το παρθενικό ελληνικό ντέρμπι της καριέρας του ο Τσάβι Πασκουάλ. Που θα “χτυπήσει”, τι θα ρισκάρει, πως θα επιλέξει να επιτεθεί και πως να αμυνθεί απέναντι στον Ολυμπιακό και πιο εξειδικευμένα, απέναντι σε Σπανούλη και Πρίντεζη.
Στα περισσότερα Ολυμπιακός – Μπαρτσελόνα, ο Καταλανός τεχνικός δεν αντιμετώπιζε με βοήθειες, ούτε τον αρχηγό, ούτε τον Πρίντεζη, στο ξεκίνημα των αγώνων. Με το πέρας τους, όμως και σε εξάρτηση με το ποιος από τους δύο έκανε την μεγαλύτερη ζημιά, προσάρμοζε την άμυνά του.
Για παράδειγμα, είδαμε βοήθειες στο δεύτερο ημίχρονο του δεύτερου προημιτελικού στην σειρά των πλέι οφ το 2015, πάνω στον Πρίντεζη που είχε κάνει θραύση. Κάτι που “τιμωρήθηκε” με τρίποντα, από παίκτες όπως ο Μάντζαρης που είχαν βρεθεί σε καλή εκτελεστική μέρα.
Στα δύο ματς του ΣΕΦ που είχαν συγκλονιστική τροπή, αναγκάστηκε να πάει σε παγίδες στον Βασίλη στα τελευταία λεπτά, για να φύγει η μπάλα από τα χέρια του.
Η αίσθησή μου είναι πως ο Πασκουάλ θα συνεχίσει να ποντάρει στην άμυνα αλλαγών σε όλα τα σκριν, για να κόψει την δημιουργία του Ολυμπιακού, αλλά πλέον οι δυνατότητές του για κάποια τρικ σε αμυντικά ματσαρίσματα, περιορίζονται απόντος του Τζέιμς Γκιστ.
Αποκλείω με όσα έχω παρακολουθήσει ως τώρα επί εποχής Πασκουάλ, να δούμε για παράδειγμα τον Χαραλαμπόπουλο στον Πρίντεζη, όπως είχε συμβεί στην εύκολη νίκη του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ με Πεδουλάκη. Οι Σίνγκλετον, Νίκολς, Φώτσης και Ρίβερς είναι οι καλύτεροι από τους διαθέσιμους να υποστηρίξουν τις άμυνες αλλαγών, αλλά δεν είμαι σίγουρος πως ιδίως ο Σίνγκλετον χωρίς τον Γκιστ εκεί… κοντά, είναι ικανός να κάνει την δουλειά αποτελεσματικά.
Ο Παναθηναϊκός είναι δεδομένο πως θα στηριχτεί στα μακρινά σουτ και θέλει καλό ποσοστό στα τρίποντα, θα ποντάρει σε ένα μεγάλο παιχνίδι του Νικ Καλάθη και χρειάζεται και τον Γιάννη Μπουρούση πιο εύστοχο και πιο αποτελεσματικό επιθετικά στο χαμηλό ποστ.
Ο Ολυμπιακός θεωρώ πως αν κάνει καλά τα εξής πράγματα, θα έχει σοβαρή τύχη για διπλό.
1) Να πετύχει με τον Καλάθη, ότι με τον Ράις. Να τον πιέσει αφόρητα, με στόχο να τον δυσκολέψει ακόμα και για να παίρνει την μπάλα. Έχει παίκτες να το κάνει αυτό, με κορυφαίο τον Χάκετ. Να τον κουράσει πνευματικά και σωματικά και να αλλοιώσει την δημιουργία του. Ο Παναθηναϊκός στη παρούσα φάση δεν έχει άλλο δημιουργό τέτοιου επιπέδου, ούτε κάποιον που να πλησιάζει τον Καλάθη. Στην Μαδρίτη μοίρασε τις 9 από τις 14 συνολικά ασίστ της ομάδας του και συνολικά ως τώρα στην Ευρωλίγκα έχει μέσο όρο 7.6, όταν όλος ο Παναθηναϊκός “γράφει” 16.2!
Σχεδόν τις μισές… Οι επόμενοι που κάπως προσφέρουν σε αυτό το κομμάτι είναι Φελντέιν, Παππάς και Σίνγκλετον. Αν ο Ολυμπιακός καταφέρει να ρίξει τον Καλάθη κάτω από τις συνηθισμένες επιδόσεις του στην δημιουργία, αυτόματα θα ελέγξει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση στην άμυνά του και θα μπορεί πια να πάθει ζημιά, είτε αν ο Παναθηναϊκός βάλει πολλά τρίποντα και έχει άλλα γκαρντ σε μεγάλη μέρα – από τα λίγα αριθμητικά απόντος και του Μάικ Τζέιμς – είτε αν κάνει μεγάλο παιχνίδι ο Μπουρούσης.
2) Περιορισμός του Καλάθη, αποφυγή πολλών λαθών και κυριαρχία στα ριμπάουντ, πρώτα από όλα προστασία στα αμυντικά και έπειτα αφοσίωση στην μάχη για τα επιθετικά. Αν οι κόκκινοι πετύχουν σε αυτό το τρίπολο, μπορεί να κερδίσουν και χωρίς να βρεθούν στην σούπερ επιθετική μέρα.
3) Στην επίθεση ο Ολυμπιακός χρειάζεται ομαδική δουλειά, μοίρασμα του παιχνιδιού, ταχύτητα στο 5-5, καλά σουτ και κάποια σταθερή απειλή από το ποστ. Που μπορεί να είναι μόνο ο Πρίντεζης. Αν ο Γιώργος δεν κάνει ένα από τα καθιερωμένα παραγωγικά του παιχνίδια απέναντι στον Παναθηναϊκό, τότε αυτόματα το ποσοστό από το (καλό) τρίποντο γίνεται… κρίσιμο, όσο και απαραίτητο.
Ως επισφράγισμα, πιστεύω πως ο Ολυμπιακός ΠΡΕΠΕΙ να ποντάρει πάρα πολύ στο ενεργειακό κομμάτι.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε πιο αργά, έχει το ταξίδι της επιστροφής από την Μαδρίτη και χωρίς τους δύο… Τζέιμς, Μάικ και Γκιστ, δύσκολα θα πάει σε μεγάλο ροτέσιον. Απέναντι στην Ρεάλ 7 παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ έπαιξαν πάνω από 10 λεπτά, απλά είναι σχετικά ασφαλής η πρόβλεψη ότι Φώτσης και Νίκολς θα αγωνιστούν περισσότερο ελλείψει του Γκιστ.
Περιμένουμε με ανυπομονησία τον “ελληνικό εμφύλιο” σε ευρωπαϊκό περιβάλλον, ένας συνδυασμός πάντα πολύ ελκυστικός! Να γίνει ωραίο ματς, σε ωραία και πολιτισμένη ατμόσφαιρα και να κερδίσει ο καλύτερος.
Είναι ένα ντέρμπι που το βλέπω ως μια… Tabula Rasa κατάσταση. Είναι ένας “άγραφος πίνακας”, μια μάχη για την οποία όλες οι προηγούμενες εμπειρίες και εικόνες, δεν μας οδηγούν σε κανένα συμπέρασμα.
Πρώτη φορά με Πασκουάλ που έχει αλλάξει ήδη σε μεγάλο βαθμό το προφίλ και το στιλ του Παναθηναϊκού, πρώτη φορά ένα τέτοιο παιχνίδι με τους δύο αντιπάλους να προέρχονται από μεγάλες ευρωπαϊκές μάχες με τους δύο Ισπανούς γίγαντες πριν από 48 ώρες!
ΥΓ1. Με τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί, αν ο Κεμ Μπίρτς παρουσιάσει επίπεδα απόδοσης που μας έχει συνηθίσει και ο Νίκολα Μιλουτίνοφ καταφέρει να ματσάρει όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται με τον Γιάννη Μπουρούση, ο Ολυμπιακός θα έχει ήδη κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά.
ΥΓ2. Ο Γιανγκ ήταν συμπαθητικός τόσο στο δεύτερο ροτέσιον παρουσίας του με τον Άρη, όσο και με τον Απόλλωνα, αλλά δεν έπαιξε δευτερόλεπτο με την Μπαρτσελόνα. Να δούμε στο ΟΑΚΑ. Φαίνεται πως το συγκεκριμένο θέμα ακροβατεί σε μια λεπτή… ισορροπία και όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά.
ΥΓ3. Ο Χάκετ ήταν απίθανος αμυντικά, έβαλε τα 2 από τα 4 σουτ που πήρε, αλλά δεν βρήκε περισσότερα από 12 λεπτά στο παρκέ. Στην Γαλατά ευθύνεται κι αυτός για τον μικρό χρόνο συμμετοχής του, αυτή την φορά όχι.
ΥΓ4. Ο Λοτζέσκι ξεκίνησε βασικός αλλά δεν έβαλε καλάθι εντός παιδιάς και είχε 0/5 σουτ. Στατιστικά να το δει κανείς, πρέπει να έχει αφήσει… κάβα κάποια μεγάλα σουτ για το ΟΑΚΑ.
ΥΓ5. Να το γράψω για μια ακόμα φορά. Ο Παπαπέτρου δεν νοείται να υπάρχει ματς που θα παίζει κάτω από 10 λεπτά, ακόμα κι αν δεν μπαίνουν τα σουτ του. Όχι μόνο επειδή αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να “επιβιώσει” ο Πρίντεζης στην τεράστια σεζόν, αλλά επειδή το παιδί αξίζει αυτό τον χρόνο και κάνει πολλά πράγματα στο παρκέ.
ΥΓ6. Κι αυτός και ο Παπανικολάου, μπορούν να αποβούν καταλύτες με το στιλ που παίζει ο Παναθηναϊκός και ακόμα περισσότερο με τον τύπο των παικτών που διαθέτει. Ο Κώστας πρέπει κάποια στιγμή να “ξεκολλήσει” στην επίθεση και να κάνει στα παιχνίδια ό,τι και στις προπονήσεις.
ΥΓ7. Φαινομενικά, η απουσία του Γκιστ είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό. Στην πράξη, δεν εξασφαλίζει απολύτως τίποτα στον Ολυμπιακό και μπορεί να λειτουργήσει συσπειρωτικά για τους πράσινους. Να θυμίσω ότι οι κόκκινοι πήραν το πρωτάθλημα στον 4ο τελικό στο ΟΑΚΑ χωρίς τους Πρίντεζη, Λοτζέσκι και Γιανγκ. Όπως και ο Παναθηναϊκός πήρε τη νίκη τίτλου στον 4ο τελικό του 2011 με τον Δημήτρη Διαμαντίδη να τίθεται νοκ – άουτ με διάστρεμμα στο πρώτο λεπτό. Το μπάσκετ είναι σαν την ζωή, εντελώς απρόβλεπτο. Ένας ακόμα λόγος που το αγαπάμε!