Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Η Ευρωλίγκα έφτασε στην ένατη στροφή της, ο Ολυμπιακός έχει θετικό πρόσημο στο ρεκόρ του (5-4) και βρίσκεται μέσα στους στόχους του- δηλαδή εντός οκτάδας- ωστόσο τρία στατιστικά στοιχεία που συνδέονται το ένα με το άλλο προκαλούν μία ανησυχία ενόψει της συνέχειας. Άλλωστε έχουμε φτάσει μόλις στο 1/3 (και ούτε καν) της σεζόν και υπάρχει περιθώριο βελτίωσης αλλά και… χειροτέρευσης της κατάστασης.
Ο Ολυμπιακός δεν δημιουργεί όσο θα ήθελε ο προπονητής του. Αν και στο ρόστερ του βρίσκεται ο τρίτος καλύτερος πασέρ της Ευρωλίγκας, ο Βασίλης Σπανούλης με 7,11 ασίστ, συνολικά ο Ολυμπιακός είναι 15ος από τις 16 ομάδες στις ασίστ! Μόνο η Ούνιξ Καζάν πασάρει και δημιουργεί χειρότερα από τους “ερυθρόλευκους”.
Κανείς άλλος παίκτης δεν μπορεί να συναγωνιστεί τον Σπανούλη, να δημιουργήσει φάσεις, να κάνει πιο ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του όπως συνηθίζουμε να λέμε.
Για να καταλάβετε τι λέμε, όλοι οι άλλοι μαζί έχουν με το… ζόρι παραπάνω ασίστ από τον Σπανούλη μόνο του! Ε, αυτό δεν το λες καλό. Κανείς δεν ξεπερνάει τις δύο σε μέσο όρο και αυτός που ακολουθάει τον αρχηγό του είναι ο Ματ Λοτζέσκι με μόλις 1,6 τελικές πάσες.
Ο Χάκετ με τον Μάντζαρη που θεωρητικά έπρεπε να σηκώσουν το βάρος της δημιουργίας, έχουν 1,3 και 1,1 ασίστ ο καθένας. Πολύ χαμηλά νούμερα για την ώρα, που δεν ταιριάζουν με τους δύο διεθνείς άσους και τις αγωνιστικές τους ιδιότητες.
ΑΠΟ ΠΕΡΥΣΙ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ
Μήπως η απάντηση βρίσκεται στα περσινά νούμερα; Ο Ολυμπιακός κατατάχθηκε πέρυσι 15ος στη λίστα των ασίστ, στις 14 όμως ομάδες. Δεν παύει όμως η κατάταξη να τον φέρνει κάτω από το μέσο όρο. Όταν κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 2012 ήταν 12ος (στη μέση δηλαδή), το 2013 ήταν έκτος και το 2015 έβδομος. Δεν μας … θάμπωσε στο δημιουργικό κομμάτι, ωστόσο σίγουρα δεν υπήρχε πρόβλημα.
Η υπερβολική, ίσως, μετατόπιση όλων των ευθυνών (σκοράρισμα και δημιουργία) στον Βασίλη Σπανούλη, ενδεχομένως να μη βοηθάει. Δεν εξηγείται όμως εύκολα το γεγονός ότι οι υπόλοιποι γκαρντ και όχι μόνο αυτοί, δεν “βρίσκουν” τους συμπαίκτες τους. Αλλά μήπως φταίει και η “εκτέλεση” λιγάκι;
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΣΟΥΤ
Ο συνδυασμός των δύο πραγμάτων αναδεικνύουν το πρόβλημα, αν θεωρήσουμε πως πραγματικά υπάρχει τέτοιο. Ο Ολυμπιακός είναι ο 11ος της λίστας στην ευστοχία στα σουτ δύο πόντων, ενώ στα τρίποντα πάμε ακόμα πιο κάτω, στην 14η θέση.
Το ένα φέρνει το άλλο προφανώς. Οι αριθμοί λένε πως ο πρωταθλητής Ελλάδας συγκαταλέγεται στις ομάδες με τα χειρότερα ποσοστά ευστοχίας, οπότε εξηγείται έτσι ο χαμηλός αριθμός στις ασίστ. Αν ευστοχούσαν θα ήταν περισσότερες και ούτω καθεξής.
Είναι σημαντικό εδώ να σημειώσουμε πως όσο ο Ολυμπιακός παίζει ουσιαστικά με ένα σέντερ (Μπιρτς), η κατάσταση στην οποία αναφερθήκαμε τόση ώρα διογκώνεται. Όταν δεν υπάρχει διαρκές σημείο αναφοράς και εύκολα καλάθια στη ρακέτα, τότε αναγκαστικά το παιχνίδι μεταφέρεται μακριά από αυτήν και μοιραία δεν είναι τόσο απλό να συντηρείσαι μόνο από τα σουτ έξω από τη γραμμή.
Προφανώς λοιπόν είναι διττό το θέμα. Πρέπει οι δημιουργοί του Ολυμπιακού να φτιάξουν καλύτερες προϋποθέσεις για τους εκάστοτε “εκτελεστές” και οι τελευταίοι να συγκεντρωθούν περισσότερο στο στόχο τους.
Δεν ήρθε δα και η καταστροφή με μία ακόμα εντός έδρας ήττα, ωστόσο ο αριθμός των δύο μάλλον δεν χτυπάει καλά στο μυαλό των παικτών του Σφαιρόπουλου.
Ο Ολυμπιακός όπως γράψαμε και στον πρόλογο βρίσκεται μέσα στους στόχους του, το ρεκόρ του είναι θετικό μέσα σε μία απρόβλεπτη σεζόν με 30 αγωνιστικές αλλά σαφώς θα μπορούσε να βρίσκεται ψηλότερα. Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και χωρίς να το σκεφτόμαστε πολύ, πολύ άλλες δύο νίκες- μία το λιγότερο- θα ήταν περισσότερο επιθυμητές. Ίσως και λογικές βάσει προγράμματος…