Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Την νίκη απέναντι στην Ούνιξ Καζάν που συνδυάστηκε με ισορροπημένη εμφάνιση και πολύ καλή άμυνα, δυστυχώς, θα την θυμόμαστε ως τον αγώνα που ο Ολυμπιακός έχασε τον Ντάνιελ Χάκετ.
Λίγο πριν το τέλος μιας αναμέτρησης που είχε κριθεί προ πολλού με τον Χάκετ να επιστρέφει στο παρκέ για να παίξει κάποιες άμυνες τον Λάνγκφορντ κι εκεί να γίνεται το… κακό. Κάτι ότι έχασε την ισορροπία του και άνοιξαν τα πόδια του, κάτι ότι σίγουρα υπήρχε εκεί ιδρώτας, κάτι το αυτοκόλλητο ΣΚΡΑΤΣ, έγινε η ζημιά και τώρα ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.
Σε μια περίοδο υπερφορτωμένη σε ότι αφορά το καλεντάρι, με ασταμάτητους αγώνες πολύ κρίσιμους στην Ευρωλίγκα και σε ένα διάστημα που υπάρχουν και δύο αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό για κύπελλο και πρωτάθλημα, η ομάδα δεν θα έχει ένα παίκτη κομβικής σημασίας για την χημεία και την ισορροπία της.
Σίγουρα τον καλύτερο αμυντικό της τόσο στο 1 vs 1, όσο και την αποτελεσματικότητα μετά τις αλλαγές στα σκριν στα μις – ματς, που ως τώρα είναι η άμυνα πάνω στην οποία ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει επιλέξει για να χτίσει στη φετινή σεζόν.
Πάμε να πούμε λίγα πράγματα για το παιχνίδι και μετά να επικεντρωθούμε στην απώλεια του Ντάνιελ και πως ο Ολυμπιακός μπορεί να την διαχειριστεί και να επιβιώσει με τις μικρότερες δυνατές απώλειες, βαθμολογικά και ενεργειακά.
Εγχειρίδιο εμφάνισης με υποδεέστερους αντιπάλους
Τέτοιας φύσης παιχνίδια, απέναντι σε ομάδες μικρότερου βεληκενούς, αλλά πάντα πολύ επικίνδυνες, το Α και το Ω είναι η πνευματική προσέγγιση. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, μπήκε στο γήπεδο με ξεκάθαρο προσανατολισμό να μην κάνει όσα είδαμε με την Μακάμπι, που του στοίχισαν.
Από την πρώτη στιγμή ήταν πολύ σκληρός στην άμυνα, δεν… λυπήθηκε τις επαφές, έδωσε έμφαση τόσο στην ατομική άμυνα πάνω στους παίκτες – κλειδιά του Πασούτιν, περιόρισε τα λάθη και δεν επέτρεψε στην Ούνιξ δεύτερες ευκαιρίες από επιθετικά ριμπάουντ, που είναι ένα από τα καλύτερα στοιχεία της.
Τρία πράγματα κάνει καλά αυτή η ομάδα. 1. Ένας εναντίον ενός παιχνίδι με τον Λάνγκφορντ. 2. Πικ εν ρολ, κυρίως με Κόλομ και Παραχούσκι. 3. Επιθετικά ριμπάουντ.
Ε, οι δείκτες και οι αριθμοί στο ημίχρονο, έδειχναν ξεκάθαρα πως ο Ολυμπιακός είχε πάρει άριστα σε όλους τους στόχους της αναχαίτισης των επικίνδυνων σημείων της Ούνιξ.
Ο Λάνγκφορντ είχε σκοράρει 11 πόντους με άσχημα ποσοστά. Ο Παπανικολάου τον πήγε καλά στην αρχή και ο Χάκετ ακόμα καλύτερα στην συνέχεια με σκυλίσια άμυνα.
Ο Παραχούσκι είχε 0 πόντους και 1 ριμπάουντ! Ο βασικός δημιουργός τους, ο Κόλομ 0 πόντους και 2 ασίστ, αμφότερες στο τελευταίο λεπτό του ημιχρόνου!
Η Ούνιξ είχε συνολικά μόλις 14 βαθμούς στη συνολική αξιολόγηση, αριθμός τρομερά μικρός, αλλά την ίδια στιγμή, στο ημίχρονο, η Νταρουσάφακα είχε… 1 ράνγκινγκ στη Βασκονία!
Επιπροσθέτως, ο Ολυμπιακός είχε +9 κατοχές και δεν επέτρεψε στον αντίπαλο ούτε ένα επιθετικό ριμπάουντ! Με όλα αυτά, το 1/8 τρίποντα δεν μπορούσε να του δημιουργήσει κανένα πρόβλημα. Απλά επηρέασε τον δείκτη των ασίστ που ήταν 6 στα πρώτα 20 λεπτά και μόλις 11 στο τέλος. Ήταν, όμως, μόλις 4 και τα λάθη.
Η αλήθεια είναι πως 11 ασίστ για 88 πόντους είναι μικρός αριθμός και δεν μπορεί να αιτιολογηθεί αποκλειστικά από τα 3/16 τρίποντα, ποσοστό της τάξης του 19%.
Με ένα… επαγγελματικό πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 43-28. Ξεκίνησε το δεύτερο με την ίδια προσήλωση και πνευματική ετοιμότητα, έτρεξε ένα σερί 11-2, πήγε στο 54-30 και όλα είχαν κριθεί ουσιαστικά από τα πρώτα λεπτά της επανάληψης.
Στη συνέχεια ο κόουτς Σφαιρόπουλος άνοιξε το ροτέσιον, ξεκούρασε πάλι τους Σπανούλη, Πρίντεζη και Μπιρτς, έπαιξαν άπαντες πάνω από 10 λεπτά και ο Αθηναίου που μπήκε τελευταίος στο παρκέ, σχεδόν 9 λεπτά.
Η ομάδα δεν δέχτηκε σε καμία περίοδο πάνω από 17 πόντους και αυτός ο αριθμός που συνιστούσε το χειρότερο παθητικό και στα 4 δεκάλεπτα, προέκυψε από τους διαδοχικούς πόντους του Κιθ Λάνγκφορντ στο τέλος, που καθόλου δεν πόνεσαν τον Ολυμπιακό.
Αυτό που πόνεσε πολύ ήταν ο τραυματισμός του Χάκετ που το πήρε εγωιστικά, αφού ο Σφαιρόπουλος τον πέρασε ξανά στο παρκέ για να πάει πάνω στον Κιθ που είχε σκοράρει συνεχόμενους πόντους. Ο Ντάνιελ το είδε εγωιστικά, πάντα τα δίνει όλα στην άμυνα και εκεί ήρθε η κακιά στιγμή, που φυσικά δεν αποτελεί ευθύνη κανενός.
Που να ξέρει ο προπονητής που θα χτυπήσει, που να ξέρει ο ίδιος πως θα γλιστρήσει, μετά την απώλεια της ισορροπίας του.
Για να κλείσουμε το κεφάλαιο του αγώνα με την Ούνιξ, ο Ολυμπιακός ήταν σοβαρός, πανέτοιμος πνευματικά, δεν χάρισε τίποτα στον αντίπαλο και αυτό το ματς μπορεί άνετα να αποτελέσει εγχειρίδιο του πως θα προσεγγίζει αναμετρήσεις που εξαρτώνται από αυτόν, αλλά μπορεί εύκολα να τις χάσει, αν δεν είναι εκείνος που πρέπει μέσα στο παρκέ από την αρχή.
Ένα ακόμα θετικό στοιχείο είναι πως ο Ολυμπιακός σε μια ακόμα βραδιά μετά από αυτή με την Μακάμπι που ήταν άστοχος από μακριά, είχε υπομονή, δούλεψε σωστά και πήρε 22 καλάθια μέσα από το ζωγραφιστό σε 36 προσπάθειες. Για να τελειώσει το ματς με μόλις 11 εκτελεσμένα τρίποντα και 47 δίποντα…
Σοβαρό πλήγμα, από όλες τις απόψεις
Όλα θα ήταν όμορφα και ελεγχόμενα αν δεν είχε προκύψει ο τραυματισμός του Χάκετ. Έλα, όμως, που καμία ομάδα δεν μπορεί να αποφύγει τέτοια πλήγματα σε μια τόσο μεγάλη σεζόν.
Απλά κάθε χρονιά, κάποιες ομάδες ταλαιπωρούνται λιγότερο και έχουν όλους τους σημαντικούς παίκτες τις κρίσιμες στιγμές, άλλες βασανίζονται περισσότερο και τελικά βλέπουν στόχους να… αλλοιώνονται και εν τέλη, να χάνονται και λόγω των σοβαρών προβλημάτων τραυματισμών, που αναιρούν τους προγραμματισμούς τους.
Πρώτα από όλα, να ξεκαθαρίσουμε πως ο τραυματισμός του Χάκετ δεν είχε καμία σχέση με την κούραση. Είχε παίξει μόλις 15 λεπτά, γενικά δεν έχει ιδιαίτερα μεγάλο μ.ο. συμμετοχής ούτε στο πρωτάθλημα, ούτε στην Ευρωλίγκα.
Ήταν ξεκάθαρα μια άτυχη στιγμή, από αυτές που συνεχώς προκύπτουν στον αθλητισμό. Το τελευταίο δεκάλεπτο με την Ούνιξ, με την νίκη να έχει κριθεί, για όσους ξέρουν καλά τα μυστικά των αποδυτηρίων, ήταν εκείνο στο οποίο ο Σφαιρόπουλος έδωσε χρόνο στους παίκτες που… θέλουν να παίζουν περισσότερο!
Χάκετ, Γκριν, Λοτζέσκι, Παπαπέτρου, Γιανγκ.
Ο τραυματισμός είναι σοβαρός, η ρήξη των οπισθίων μηριαίων θέλει χρόνο για αποκατάσταση και πλέον όλα θα κριθούν από τον τρόπο που θα αντιδράσει ο οργανισμός του.
Γενικά, ο Ντάνιελ είναι καλός αθλητής και γερό σκαρί, οπότε σε πρώτη φάση μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι πως θα επιστρέψει στους 2 με 2,5 μήνες.
Μέχρι τότε ο Ολυμπιακός θα έχει δώσει δύο… ντουζίνες παιχνίδια σε Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα. Πολλά ευρωπαϊκά ντέρμπι, τρεις αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό, πολλά παιχνίδια που πρέπει η ομάδα να τα πάρει.
Άρα, το θέμα που προκύπτει προς ανάλυση είναι: Πως θα μάθει ο Ολυμπιακός να ζει και να επιβιώνει χωρίς τον Χάκετ.
Ποιος παίκτης μπορεί να αναπληρώσει τα στοιχεία του και όσα εκείνος δίνει όταν αγωνίζεται, πως θα διαφοροποιηθεί το ροτέσιον και ποιοι παίκτες θα κληθούν να επιβαρυνθούν περισσότερο ενεργειακά, αλλά να αναλάβουν και περισσότερες ευθύνες μπασκετικά.
Ο Χάκετ αποτελεί την κλασική περίπτωση παίκτη που οι αριθμοί και τα στατιστικά του, λένε ψέματα για την προσφορά του στο γήπεδο. Ιδίως με τον ρόλο που έχει στον Ολυμπιακό, η μεγάλη συνεισφορά του είναι σε τομείς που δεν αποτυπώνονται στα στατιστικά. Πάμε να δούμε τι χάνουν οι κόκκινοι απόντος του Χάκετ.
1. Τον καλύτερο αμυντικό του στην 1 vs 1 περιφερειακή άμυνα, μακράν του επόμενου. Ο Ντάνιελ είναι ο παίκτης που κατά κανόνα θα παίξει την καλύτερη και πιο αποτελεσματική άμυνα στον πιο χαρισματικό αντίπαλο γκαρντ. Τρομερά σημαντικό. Ματσάρει με τους πιο επικίνδυνους, τους κουράζει, τους μειώνει την παραγωγικότητα και μέσα από αυτή την δουλειά, βοηθάει τα μέγιστα στο να ελέγχει ο Ολυμπιακός τον ρυθμό και να κερδίζει την μάχη των κατοχών.
2. Ο καλύτερος γκαρντ στην άμυνα στο ποστ με υψομετρικό μειονέκτημα μετά από αλλαγές στα σκριν. Μακράν του δεύτερου με ακόμα μεγαλύτερη απόσταση από αυτή που έχει από τα άλλα γκαρντ της ομάδας στην περιφερειακή άμυνα. Η βασική άμυνα του Ολυμπιακού ως τώρα στην σεζόν είναι η αλλαγή στα σκριν. Αυτό σημαίνει πως είναι κανονικότητα η συνθήκη να μένει κοντός παίκτης με αντίπαλο ψηλό και να υπάρχει μις ματς. Ε, σε αυτό τον τύπο άμυνας, ο Χάκετ είναι επιστήμονας! Χαρισματικός. Ο καλύτερος που διαθέτει η ομάδα στο να βάλει το σώμα του μπροστά από τον αντίπαλο και την μπάλα, να “κρύψει” το μις – ματς, να βγάλει την άμυνα, να κάνει σωστό μποξ – άουτ, ακόμα και να πάρει το ριμπάουντ.
3. Ένα μεγάλο όπλο σε καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου. Είναι πολύ καλός σε τρανζίσιον καταστάσεις. Επίσης, μετά τον Σπανούλη – με μεγάλη απόσταση φυσικά – είναι ο επόμενος καλύτερος στο να δημιουργεί ρήγμα, να τρυπάει την άμυνα, να φτάνει ως το λει απ. Είτε παίρνοντας το πικ, είτε πηγαίνοντας αντίθετα από το σκριν του συμπαίκτη του, κάτι που του αρέσει και το κάνει καλά.
4. Δημιουργία. Δεν είναι στο επίπεδο που προσωπικά περίμενα, αλλά με τον Ολυμπιακό να έχει δεδομένα θέματα στην δημιουργικότητά του, μετά τον Σπανούλη, ο Χάκετ ήταν εκείνος που όλοι περιμέναμε πως θα δώσει λύσεις στην δημιουργία, τομέας τρομερό SOS. Και όταν λέμε δημιουργία, μην πηγαίνει το μυαλό σας αποκλειστικά στην πάρε – βάλε πάσα. Δημιουργία στο σύγχρονο μπάσκετ είναι να δημιουργείς ρήγμα και ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα και με μια απλή πάσα να την εξωθείς σε Close Out καταστάσεις. Κάτι που το κάνει συχνά. Δημιουργία είναι, επίσης, να φτιάχνεις προσωπικές φάσεις και να σκοράρεις πηγαίνοντας μέχρι μέσα.
5. Το τελευταίο στοιχείο που θα λείψει απόντος του Χάκετ με βάση τους αριθμούς, είναι το σκοράρισμα. Μόλις 5 πόντους μέσο όρο έχει στην Ευρωλίγκα, με μέτρια ποσοστά. Δεν παίρνει, όμως, πολλές προσπάθειες και επίσης είναι παίκτης που συνήθως ξεδιπλώνει τον καλό του εαυτό εκτελεστικά στους μεγάλους αγώνες. Όπως έκανε στο ΟΑΚΑ που έβαλε 11 πόντους με 7 σουτ και κράτησε τον Ολυμπιακό στο σκοράρισμα σε σημαντικά σημεία της μάχης.
Συνολικά, ο Ολυμπιακός χάνει για ένα πραγματικά μεγάλο διάστημα και για πλειάδα αναμετρήσεων τον καλύτερο αμυντικό του στα γκαρντ σε κάθε κατάσταση άμυνας, ένα παίκτη Game Changer, ένα παιδί που “δένει” την ομάδα και βγάζει παράλληλα και μεγάλη ψυχή πάνω στο παρκέ.
Χάνει κατά την γνώμη μου τον παίκτη – κλειδί και μπροστάρη στο Second Unit και στο δεύτερο ροτέσιον του προπονητή στα παιχνίδια, από το οποίο περιμένει είτε να κρατήσει ψηλά την σημαία της ενέργειας και το σκορ που έχει χτίσει στην αρχή ο Ολυμπιακός, είτε να αλλάξει τον ρυθμό και τα δεδομένα, αν η ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ μετά από… αργά ξεκινήματα σε αγώνες.
Πως θα προσπαθήσει η ομάδα και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος να καλύψουν το κενό, να “κρύψουν” μια τέτοια απουσία και να μην παραστρατήσουν στην πορεία κυρίως στην Ευρωλίγκα, αλλά και στην κούρσα για το πλεονέκτημα έδρας στην Ελλάδα και για την πρόκριση στον τελικό κυπέλλου.
Αφού ξεκαθαρίσω πως η είδηση είναι “ζεστή” και δεν πιστεύω πως έχει ληφθεί από τώρα απόφαση για ενίσχυση στην περιφέρεια απόντος του Ντάνιελ (χωρίς να το αποκλείω αν για παράδειγμα μέσα στον Δεκέμβρη ο Ολυμπιακός δείξει πως χωλαίνει και δεν βγαίνουν τα κουκιά ούτε ποιοτικά, ούτε ενεργειακά – αριθμητικά) να παραθέσω αυτά που πιθανολογώ πως θα δούμε.
1. Τον Βασίλη Σπανούλη περισσότερο χρόνο και λεπτά στην θέση 1, να παίζει ως καθαρόαιμος πόιντ γκαρντ.
2. Τον Ματ Λοτζέσκι να αγωνίζεται ξανά φέτος αρκετές φορές και σε αρκετά σχήματα ως σούτινγκ γκαρντ και να τοποθετείται στο 2.
3. Αρκετούς παίκτες σε στενή σχέση και εξάρτηση με το 2 που παρέθεσα, να κατεβαίνουν θέσεις. Αν ο Ματ παίζει στο “2”, ο Παπανικολάου θα έχει πιο πολύ χρόνο στο “3”, αλλά ακόμα και ο Παπαπέτρου είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να κατέβει σε αυτή την θέση, που είναι μεταξύ μας και η φυσική του. Αυτό προϋποθέτει πως ο Δημήτρης Αγραβάνης θα επιστρέψει και θα μοιράζεται κάποια από τα λεπτά στο “4”, στην θέση του πάουερ φόργουορντ.
4. Πιο σημαντικός ρόλος και ακόμα μεγαλύτερος χρόνος συμμετοχής για τον Βαγγέλη Μάντζαρη. Έχει μπροστά του μια μεγάλη πρόκληση…
5. Πιο σημαντικός ρόλος και περισσότερος χρόνος συμμετοχής για τον Έρικ Γκριν, που επίσης έχει μπροστά του μια μεγάλη πρόκληση. Πλέον, ο Αμερικανός θα παίζει πιο συχνά στο πλάι του Σπανούλη, κάτι που το θέλει.
6. Φέτος βλέπουμε στον Ολυμπιακό αρκετά σχήματα με 3 κοντούς και λιγότερες φορές έχουμε δει Παπανικολάου και Παπαπέτρου στην ίδια πεντάδα. Θεωρώ πως αυτό το φαινόμενο θα γίνει πιο συχνό με τους Double Pap να παίζουν παρέα σε σχήματα με δύο φόργουορντ, ένα σέντερ και δύο γκαρντ. Με αυτό τον τρόπο θα προσπαθήσει ο Σφαιρόπουλος να καλύψει κάποια πράγματα στις άμυνες αλλαγών, περιμένοντας από τους δύο Έλληνες να κάνουν καλή δουλειά σε αυτό τον τομέα.
7. Πιο πολλές και σταθερές ευκαιρίες για τον Γιάννη Αθηναίου. Το στιλ του δεν έχει καμία σχέση με αυτό του Χάκετ και τα χαρακτηριστικά του Ντάνιελ. Στο μπάσκετ, όμως, μετράει πάρα πολύ το να βάζεις την μπάλα στο καλάθι. Αν η ομάδα χάσει στην άμυνα, αλλά για παράδειγμα, έρθουν βραδιές που ο Γιάννης κάνει θόρυβο και… δουλίτσα με σκορ και τρίποντα, θα ισοσταθμιστεί ένα στοιχείο που δεν καλύπτεται, από ένα άλλο που δεν το είχε ο Ολυμπιακός όσο έπαιζε ο Χάκετ.
Συμπέρασμα
Ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί υπερβάσεις από όλους τους παίκτες και σε διαφορετικές θέσεις από αυτή του Χάκετ και σίγουρα λίγη τύχη, για να μην χάσει άλλο βασικό παίκτη του ροτέσιον.
Ο Σπανούλης θα χρειαστεί να συνεχίσει την εξαιρετική σεζόν που κάνει παίζοντας ακόμα πιο πολύ ως πλέι μέικερ, ο Μάντζαρης πρέπει να βγει μπροστά και να δείξει ανθεκτικός, ο Γκριν καλείται να συνεχίσει αυτό που έχει ξεκινήσει (να προσφέρει και σε άλλους τομείς πλην του σκοραρίσματος), ο Λοτζέσκι να λειτουργήσει καλά ως σούτινγκ γκαρντ και τα φόργουορντ να “τρώνε σίδερα” στις άμυνες μετά τις αλλαγές στα σκριν, έχοντας και καλά ποσοστά από την περιφέρεια.
Την άμυνα που παίζει ο Χάκετ, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να την καλύψει με τίποτα από ένα μόνο παίκτη. Γίνεται, όμως, αν όλοι παλέψουν περισσότερο και ανταποκριθούν σε μικρές διαφοροποιήσεις στους ρόλους και στις θέσεις τους, να επιβιώσει η ομάδα και να κάνει μεγάλες νίκες απόντος του Χάκετ.
Έτσι, άλλωστε, πρέπει να λειτουργούν οι τοπ ομάδες και για αυτό τις αποκαλούμε μεγάλες. Γιατί έχουν την ικανότητα να προσαρμόζονται σε κάθε κατάσταση και πρόκληση και να βγαίνουν στον αφρό.
Δεν αποκλείω αν αποδειχτεί πως χωρίς τον Χάκετ ο Ολυμπιακός είναι πολύ πιο ευάλωτος στις άμυνες αλλαγών (κάτι, δυστυχώς, πιθανό) να δούμε τον Σφαιρόπουλο να χρησιμοποιεί άλλες τακτικές.
Για παράδειγμα, να πάει στην λογική της άμυνας που είδαμε με την Νταρουσάφακα. Να μην γίνονται αλλαγές και να προσπαθούν οι γκαρντ να μένουν μπροστά από τον παίκτη τους και τα σκριν που “τρώνε” και την ίδια στιγμή οι σέντερ να είναι έτοιμοι από πίσω να καλύψουν χώρους και να προστατέψουν το καλάθι. Μια άμυνα που μπορεί να δουλέψει αν τα γκαρντ τα δώσουν όλα στην ατομική άμυνα, οι ψηλοί διαβάζουν καλά το παιχνίδι και παράλληλα οι πλάγιοι και τα φόργουορντ έχουν καλές περιστροφές και γρήγορες αντιδράσεις σε Close Out άμυνες.
Αν, λέμε αν, συνέλθει και ο Γιανγκ, δεν αποκλείω να επιστρέψει για αρκετά ματς και διαστήματα μέσα στους αγώνες, η περσινή… μόδα και αγάπη του Σφαιρόπουλου που την απαρνήθηκε φέτος, οι άμυνες με Hedge Out και δυναμικές εξόδους των ψηλών πάνω στα αντίπαλα γκαρντ.
Η απώλεια του Χάκετ είναι ένα μεγάλο πλήγμα. Τα χαρακτηριστικά του κι όσα έδινε στην ομάδα, ακόμα και μεταγραφή να γίνει, πολύ δύσκολα μπορεί να τα βρει από άλλο παίκτη ο Ολυμπιακός.
Δεν είναι το ίδιο. Ο Ντάνιελ είναι δεύτερη χρονιά στο λιμάνι, έχει αποδεχτεί τον ρόλο του και ήξερε ακριβώς τι πρέπει να κάνει για να βοηθάει την ομάδα του να κερδίζει.
Από την άλλη, πιστεύω στις μεγάλες ομάδες. Είδατε την ΤΣΣΚΑ στο Μιλάνο; Χωρίς Ντε Κολό και Μίλος πήγε (μαζί σκοράρουν και πασάρουν το 65+ των πόντων της ομάδας τους ανά ματς!) και έκανε πάρτι στο Μιλάνο!
Ο Ολυμπιακός το 2013 πήρε την Ευρωλίγκα με διαστημικό μπάσκετ χωρίς τον Μάντζαρη. Στους περσινούς τελικούς νίκησε τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ χωρίς τον Πρίντεζη που ως τότε ήταν τρομερός στα ντέρμπι και χωρίς τον Λοτζέσκι που ξεκάθαρα είναι ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας.
Αν είσαι πραγματικά μεγάλη ομάδα, τέτοιες καταστάσεις σε συσπειρώνουν, σου δίνουν έξτρα ισχυρό κίνητρο και παίκτες που υπάρχουν στο ρόστερ βγαίνουν μπροστά, δείχνουν τι αξίζουν και αποδεικνύονται σημαντικά εργαλεία στην υπηρεσία της ομάδας και της νίκης.
Σίγουρα θα υπάρξουν απώλειες, ήττες, πονεμένες βραδιές, όπως θα υπήρχαν και με τον Χάκετ στην εξίσωση.
Με ρεκόρ 7-4, με το +25 στο πρώτο ντέρμπι του πρωταθλήματος και με το νοκ – άουτ ματς κυπέλλου στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός αν πραγματικά είναι φέτος χτισμένος για μεγάλα πράγματα, μπορεί να προχωρήσει, να μείνει στους στόχους του, να έχει καλό πλασάρισμα και να ζήσει χωρίς τον Χάκετ.
Κάπου στα τέλη Φλεβάρη, είτε στον αγώνα με την Φενέρ, είτε με την Μακάμπι, αν όλα πάνε καλά θα επιστρέψει.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΣΕΙ.
Υγιής, ξεκούραστος, φρέσκος και σίγουρα αποφασισμένος να δώσει πίσω στην ομάδα πράγματα και μαζί της να μπει δυνατός στην τελική ευθεία της σεζόν!
ΥΓ1. Το αν ο Ολυμπιακός θα σκεφτεί σοβαρά να πάρει γκαρντ, πιστεύω θα εξαρτηθεί από δύο πράγματα. Την εικόνα και τα αποτελέσματα μέχρι το τέλος του 2016 και το ματς με την Φενέρ στο ΣΕΦ, αλλά και από το ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ με τον Πάτρικ Γιανγκ.
ΥΓ2. Ο Έρικ Γκριν είναι ένας διαφορετικός παίκτης στα τελευταία ματς. Χρησιμοποιεί σωστά τα μακριά του χέρια στην άμυνα, μοχθεί πολύ σε αυτό τον τομέα, πάει στα ριμπαόυντ, προσπαθεί να δημιουργήσει και δεν εκβιάζει προσπάθειες στην επίθεση. Η ώρα είναι… τώρα, Έρικ.
ΥΓ3. Συνέχεια ρωτάτε για τον Παπανικολάου, συνέχεια απαντάω πως είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ότι πέρυσι και περιμένω να “ξεμπουκώσει” στην επίθεση. Τα 18 λεπτά με την Ούνιξ ήταν νομίζω από τα πιο ποιοτικά του επιθετικά, φέτος. Για να δούμε.
ΥΓ4. Τον Λοτζέσκι και τα μάτια μας.
ΥΓ5. Εννοείται πως το ίδιο ισχύει… Χ10 με τον Πρίντεζη.