Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Εκ προοιμίου ένα ματς απέναντι στην ομάδα που την περασμένη σεζόν ήταν στον τελικό της διοργάνωσης κρύβει πολλές παγίδες αλλά και δυσκολίες. Η Φενέρ ούτως ή άλλως είναι και φέτος μία ομάδα που από την αρχή είναι στην πρώτη τριάδα της βαθμολογίας, έχει ποιότητα και σε μεγάλο βαθμό το ίδιο ρόστερ, κάτι που σημαίνει ότι έχει και καλή χημεία, χωρίς να χρειάζεται να κολλήσει πολλά καινούρια κομμάτια στο αγωνιστικό της παζλ.
Απέναντι λοιπόν σε αυτή την ομάδα, ο Παναθηναϊκός έκανε ίσως το καλύτερο του παιχνίδι στη διοργάνωση, βγάζοντας στο παρκέ σχεδόν όλες τις αγωνιστικές αρετές που έχει το ρόστερ του έτσι όπως είναι δομημένο φέτος. Ένα ρόστερ με μεγάλη αθλητικότητα, που σαν βασικό στόχο έχει να πνίγει τον αντίπαλο μέσω της πιεστικής άμυνας στην μπάλα, αλλά και την ικανότητα στην άμυνα αλλαγών, άμυνα στην οποία οι «πράσινοι» μπορούν να ανταποκριθούν σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Το πιο εντυπωσιακό κομμάτι, πέρα από το πάθος της ομάδας που ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα, είναι ότι οι παίκτες του Πασκουάλ μπόρεσαν να βρουν απαντήσεις και να ανταποκριθούν αγωνιστικά και σε κακοτοπιές που προέκυψαν μέσα στο παιχνίδι. Ο τραυματισμός του Μπουρούση, αλλά και τα φάουλ του Σιγκλετον, απέναντι σε μία ομάδα που διαθέτει front line υψηλής ποιότητας, θα μπορούσαν να γυρίσουν τούμπα ένα παιχνίδι στο οποίο ο Παναθηναϊκός κυριαρχούσε.
Αντιθέτως μετά από ένα αρχικό μούδιασμα, με τους φιλοξενούμενους να τρέχουν ένα σερί που μείωσε τη διαφορά, η ομάδα βρήκε σχετικά άμεσα τις λύσεις και τις εμφάνισε στο παρκέ ανακτώντας να ηνία του αγώνα. Γενικά η ομάδα έδειχνε ότι είναι μια γροθιά, έτοιμη να απαντήσει σε κάθε πρόκληση του αγώνα.
Χαρακτηριστικό του πάθους που υπήρχε ήταν η εικόνα του Τσάβι Πασκουάλ στον πάγκο, που ήταν απίστευτα εκφραστικός, σε σημείο τέτοιο που προσπαθώ να θυμηθώ ανάλογη ένταση σε πάγκο ομάδας του, χωρίς η προσπάθεια αυτή η να έχει αποτέλεσμα.
Ένας Καλάθης να τον πιεις στο ποτήρι
Στα αμιγώς αγωνιστικά δεν μπορούμε παρά να μη βγάλουμε το καπέλο στον Νικ Καλάθη για την εκπληκτική του εμφάνιση. Όλο το αγωνιστικό οικοδόμημα των γηπεδούχων στηρίχτηκε πάνω του χτες και αυτός πήρε άριστα σε όλα τα επίπεδα. Ξεκινώντας από την άμυνα, ουσιαστικά εκμηδένισε τον Μπόμπι Ντίξον, ο οποίος στο παιχνίδι ήταν μία απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος.
Έσπαγε όλα τα σκριν, πίεζε αφόρητα πάνω στην μπάλα και δεν μπόρεσε κανένας αντίπαλος του να δημιουργήσει ρήγμα όσο είχε αυτός την αμυντική ευθύνη. Βέβαια συνολικά η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν εξαιρετική. Είδαμε στις πρώτες κατοχές ένα τρίκ του Πασκουάλ με άμυνα ζώνης 1-2-2 με τον Σίγκλετον στην κορυφή για να εμποδίζει οποιαδήποτε σκέψη για σουτ, ενώ αν υπήρχε σκριν στην μπάλα αυτομάτως η αλλαγή θα γινόταν με τον Καλάθη και τον Φελντέιν, κάτι που ουσιαστικά εκμηδένιζε πιθανότητες δημιουργίας μις – ματς.
Όταν η Φενέρ έσπασε τη ζώνη με 2-3 σουτ από τα φτερά τότε η ομάδα γύρισε σε άμυνα αλλαγών που είχε συγκεκριμένες στοχεύσεις. Η πρώτη από αυτές ήταν να μη βρουν κανένα χώρο δράσης οι Ντίξον και Σλούκας και η δεύτερη να μην πάρουν την μπάλα κοντά στο καλάθι οι Ούντο και Βέσελι. Και στα δύο αυτά κομμάτια η άμυνα πήρε άριστα ρισκάροντας, κάποια σουτ από τη θέση 3, αλλά και κάποια χουκ και σουτάκια από τους ψηλούς της Φενέρ από τα 3-4 μέτρα, κομμάτι του παιχνιδιού που εν τέλει δεν είναι αποδοτικοί. Ο μόνος παίκτης ο οποίος στάθηκε επιθετικά στο ύψος της ομάδας του Ομπράντοβιτς ήταν ο Νάναλι, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε ότι έδινε η άμυνα των γηπεδούχων.
Στην επίθεση πήρε τη μπαγκέτα ο Νικ και οι υπόλοιποι απλά ακολουθούσαν τον ρυθμό. Με εμφανή πρόθεση να τρέξει σε κάθε ευκαιρία, αλλά και να οδηγήσει του αντιπάλους του στο ποστ, είτε για να σκοράρει είτε για να δημιουργήσει από μέσα προς τα έξω. Ο Έλληνας γκαρντ ανταποκρίθηκε σε όλα τα επίπεδα. Έτρεχε, έβρισκε τους διαδρόμους για να σκοράρει ο ίδιος, πάσαρε από μέσα προς τα έξω αλλά διάβαζε και όλα τα κοψίματα των συμπαικτών του στα κενά της αντίπαλης άμυνας.
Έδωσε έναν εκπληκτικό επιθετικό ρυθμό και ουσιαστικά ήταν ο βασικός υπεύθυνος της κυριαρχικής εμφάνισης των γηπεδούχων. Μπορεί να έχει λοιδορηθεί σε μεγάλο βαθμό για το σουτ του, αλλά είναι τόσα πολλά πράγματα αυτά που κάνει καλά στο παρκέ που αν σούταρε και με υψηλά ποσοστά, μάλλον δεν θα είχε θέση στην Ευρώπη, αλλά στο ΝΒΑ.
Το supporting cast
Εκτός της πολύ σπουδαίας εμφάνισης του Νικ Καλάθη, ο Πασκουάλ είχε την ευτυχία να έχει σε μεγάλη μέρα και πολλά άλλα όπλα που βοήθησαν σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού, βάζοντας όλοι από ένα λιθαράκι για τη μεγάλη νίκη.
Ο Γιάννης Μπουρούσης έκανε πολύ μεστή εμφάνιση, εκμεταλλεύτηκε όσες μπάλες πήρε στο ποστ, σκόραρε από μακριά, ενώ και στην άμυνα χρησιμοποίησε με πολύ έξυπνο τρόπο το σώμα του και τα χέρια του μέσα στο ζωγραφιστό και δεν εκτέθηκε σχεδόν καθόλου από τους αντίπαλους γκαρντ στις άμυνες αλλαγών. Αξίζει ειδικής μνείας ότι έπαιζε με διάταση στο αριστερό γόνατο μετά από τη σύγκρουση του με τον Άντιτς στη δεύτερη περίοδο.
Ο Κρις Σίγκλετον κέρδισε όλες σχεδόν τις μάχες από τους ψηλούς της Φενέρ, ενώ έπαιξε σπουδαία άμυνα σε όλα τα κομμάτια της. Ακόμα και από τη θέση 4 έδωσε βοήθειες και παρότι φορτώθηκε με φάουλ δεν βγήκε ποτέ από τον εξαιρετικό ρυθμό παιχνιδιού που είχε από το ξεκίνημα. Υπέροχα dives και συνεργασίες στο πικ εν ρολ τόσο με τον Καλάθη, όσο και με τον Φελντέιν.
Εκπληκτικό παιχνίδι έκανε και ο Ντιμίτρις Νίκολς, δείχνοντας και άλλες αρετές στο παρκέ, πέρα από το καλό του σουτ.
Σε 3-4 φάσεις που βρήκε την άμυνα σε ανισορροπία ή είχε μις – ματς έβαλε την μπάλα στο παρκέ και επιτέθηκε τελειώνοντας με πολύ επιθετικό τρόπο τις φάσεις. Κάτι που δεν είχαμε δει να κάνει αρκετά συχνά στα προηγούμενα παιχνίδια. Σκόραρε και τα αγαπημένα του σουτ θέσης στα οποία είναι ίσως ο καλύτερος παίκτης της ομάδας.
Ρίβερς και Φελντέιν είχανε προσφορά με σουτ από την περίμετρο, με τον πρώτο να χτυπάει κυρίως στο πρώτο ημίχρονο και τον δεύτερο να παίρνει τη σκυτάλη στο δεύτερο μισό.
Το εκπληκτικό νούμερο
Ενδεικτικό της συγκέντρωσης, της προσήλωσης και του διαβάσματος της ομάδας ήταν το εκπληκτικό νούμερο που είχαν οι γηπεδούχοι στο assist/turnover ratio. Οι παίκτες του Πασκουάλ τελείωσαν τον αγώνα με μόλις 3 λάθη, ενώ μέχρι το 16ο λεπτό δεν είχαν υποπέσει σε κανένα. Αντιθέτως στη δημιουργία ξεπέρασαν το μέσο όρο τους με 19 τελικές πάσες. Μιλάμε για τη καλύτερη επίδοση φέτος στην Ευρωλίγκα ως απόλυτο νούμερο λαθών σε ένα παιχνίδι, ενώ ταυτόχρονα ήταν και η καλύτερη επίδοση στην αντιστοιχία ασσίστ/λαθών.
ΥΓ1: Τα νούμερα του Καλάθη προκαλούν πραγματικά ίλιγγο. 16 πόντοι με 6/11 σουτ, 11 τελικές πάσες, 8 ριμπάουντ, 5 κλεψίματα και 1 κόψιμο. Για μία ακόμα φορά βρέθηκε πολύ κοντά στο να κάνει triple double. Αν στοιχημάτιζα πάντως, θα πόνταρα ότι μέχρι το τέλος της σεζόν θα έχει πετύχει τουλάχιστον ένα.
ΥΓ2: Με αυτά και με αυτά έχει περάσει λίγο στα ψηλά, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει τη καλύτερη άμυνα στη διοργάνωση. Αυτό είναι και ένα credit για τον Πασκουάλ, που πάντα θεωρούταν προπονητής ομάδων που δεν μπορούν να παίξουν άμυνα. Εδώ έχει προσαρμοστεί στο ρόστερ και παίρνει από αυτό το μέγιστο, δοκιμάζοντας πολλά πράγματα, αλλά και ενδιαφέροντα τρικ.
ΥΓ3: Ο Φελντέιν ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ήταν κακός εκτελεστικά, αλλά η μεγάλη παρουσία του στο παρκέ είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Ο Δομηνικανός είναι αυτός ο οποίος μετά τον Καλάθη διαβάζει καλά τις φάσεις, πασάρει καλά και μπορεί να δημιουργήσει στο πικ εν ρολ, χωρίς να εκβιάσει σουτ. Κάνει τη δουλειά που ακόμα δεν έχει κάνει στο παρκέ ο Τζέιμς που δημιουργικά έχει μείνει χαμηλά. Χτες έδωσε τέσσερις ασσίστ, ενώ και απέναντι στην ΑΕΚ είχε μοιράσει άλλες έξι, κάτι που δικαιολογεί απόλυτα την εμπιστοσύνη του Πασκουάλ που ψάχνει δεύτερο πόλο δημιουργίας μετά τον Νικ Καλάθη.
ΥΓ4: Για τον Τζεντίλε γράψαμε και στο προφίλ το οποίο παρουσιάσαμε εδώ στο Eurohoops. Θα τον δούμε σε άλλο ρόλο και είναι μεγάλη ευκαιρία για αυτόν να αναδειχτεί σε μία ομάδα με αγωνιστικές αρχές, κάτι που σε μεγάλο βαθμό δεν ίσχυε στο Μιλάνο. Αρκεί να έχει διάθεση να δουλέψει, να μάθει και να παίζει πιο πολύ για την ομάδα του. Το ταλέντο και η πρώτη ύλη υπάρχουν ήδη.
ΥΓ5: Ακολουθούν Μιλάνο και μετά Μπασκόνια στην Αθήνα. Παιχνίδια που αν ο Παναθηναϊκός παίξει όπως απέναντι στην Φενέρ μπορεί να τα κερδίσει. Προσοχή όμως, μιλάμε για δύο πολύ απρόβλεπτες ομάδες που ειδικά στη μέρα τους μπορούν να κερδίσουν κάθε αντίπαλο. Ένα βήμα τη φορά.
ΥΓ6: Πέρα από την άμυνα, η δουλειά που κάνει ο Πασκουάλ φαίνεται από τη μεταμόρφωση του Καλάθη, αλλά και τις αποστάσεις και τα σκριν που γίνονται μακριά από την μπάλα στην επίθεση. Δεν είναι τυχαία τα σουτ που βρίσκουν οι Ρίβερς, Νίκολς, Φελντέιν, χωρίς, μάλιστα, τις περισσότερες φορές αυτά να δημιουργούνται μέσα από πικ εν ρολ παιχνίδι.