Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Το παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ ήταν κομβικής σημασίας αγωνιστικά και βαθμολογικά, αλλά σίγουρα παίζει πάντα ρόλο και στη ψυχολογία της ομάδας. Η αλήθεια είναι ότι είδαμε ένα σχετικά περίεργο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι, που δεν είχε πολύ μεγάλη ποιότητα, οι ομάδες σε μεγάλο βαθμό αλληλοεξουδετερώθηκαν και διάβασαν αρκετά καλά τους αντιπάλους του.
Ο Παναθηναϊκός έχασε για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος και ο σημαντικότερος είναι ότι ουσιαστικά δεν έκανε ποτέ το παιχνίδι του. Ενώ ξεκίνησε εντυπωσιακά με 4 κλεψίματα και γρήγορους πόντους στο τρανζίσιον, δεν μπόρεσε να έχει συνέπεια. Έχοντας να αντιμετωπίσει και μία πολύ καλή άμυνα μπήκε σε ένα γαϊτανάκι καθαρού isolation παιχνιδιού, χάνοντας ουσιαστικά τη ταυτότητα που είχε εμφανίσει στο παρκέ στα προηγούμενα παιχνίδια. Η κίνηση μακριά από την μπάλα ήταν ελάχιστη, τα off ball σκριν επίσης, με εξαίρεση τα πλαϊνά σκριν που έπαιρνε ο Ρίβερς κυρίως όταν είχε απέναντί του τον Σπανούλη. Συνολικά υπήρξε μια ελάχιστα κινητική επίθεση που ουσιαστικά στηρίχτηκε σε παιχνίδι απομόνωσης, είτε από τον Τζέιμς στην περιφέρεια, είτε από τον Ρίβερς και τον Τζεντίλε στο ποστ.
Ο δεύτερος λόγος ήταν τα νεκρά διαστήματα. Ειδικά στην πρώτη περίοδο οι «πράσινοι» σκόραραν δύο αιφνιδιασμούς μετά από κλεψίματα του Καλάθη, έμειναν για 7 λεπτά χωρίς πόντο σε σετ παιχνίδι και πήραν σκορ μετά από δύο ακροβατικά του Τζέιμς σε σουτ εκτός ισορροπίας. Το ίδιο έγινε και στο τρίτο δεκάλεπτο με τον Ολυμπιακό να τρέχει στα τελευταία τρία λεπτά της περιόδου σερί 10-0 που μετέτρεψε το 45-48 σε 55-48. Όταν λοιπόν υπάρχουν τέτοια κενά διαστήματα, απέναντι σε μία ομάδα, που είναι καλή αμυντικά και σε μία καυτή έδρα, αυτομάτως μειώνονται σε μεγάλο βαθμό οι ελπίδες για ένα καλό αποτέλεσμα.
Συνολικά ο Παναθηναϊκός έχασε από έναν Ολυμπιακό που δεν είχε σε πολύ μεγάλη ημέρα τους ηγέτες του, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει το παιχνίδι του και παρασύρθηκε στο να αγωνιστεί με ένα τρόπο, στον οποίο δεν είναι δοκιμασμένος και πιθανώς δεν του ταιριάζει κιόλας.
Όπως και να χει η δεύτερη συνεχόμενη ήττα των “πρασίνων” και 7η συνολικά τους αναγκάζει να… επιταχύνουν ή ακόμα πιο σωστά να τρέξουν για να προλάβουν να καλύψουν το χαμένο έδαφος στις επόμενες 14 αγωνιστικές που απομένουν για την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας της Ευρωλίγκα, έχοντας ένα αρκετά δύσκολο πρόγραμμα μέσα στον Ιανουάριο που είναι ο πλέον κομβικός μήνας για την συνέχεια σε όλες της διοργανώσεις, καθώς ακολουθούν 2 ακόμα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, εντός των τειχών, και υψίστης σημασίας ευρωπαϊκές αναμετρήσεις.
Οι στοχεύσεις
Ο Τσάβι Πασκουάλ είχε κάποιες ξεκάθαρες στοχεύσεις στο παιχνίδι του. Ήθελε να σταματήσει το κεντρικό πικ εν ρολ του Ολυμπιακού, αντιμετωπίζοντας αρκετά επιθετικά τους γκαρντ και ρισκάροντας στα κοψίματα των ψηλών μέσα στη ρακέτα. Υπήρξε ξεκάθαρη εντολή για έντονη πίεση στην μπάλα, επίσης πρόθεση να δυσκολέψει την τροφοδότηση του Σπανούλη, με τον Καλάθη να τον παίζει over play και να προσπαθεί να βγαίνει μπροστά του πριν πάρει την μπάλα. Με αυτό τον τρόπο προήλθαν και τα πρώτα κλεψίματα, με τον Ολυμπιακό να μοιάζει ελαφρώς έκπληκτος από αυτού του είδους την αντιμετώπιση.
Ουσιαστικά, αυτού του είδους την άμυνα έσπασε ο Μπιρτς με κάποια καλά κοψίματα μέσα στη ρακέτα, αλλά και με πόντους δεύτερης ευκαιρίας, αφού τέτοιου είδους άμυνες εμπεριέχουν αρκετό ρίσκο όσων αφορά την εξασφάλιση του αμυντικού ριμπάουντ. Το μεγάλο πρόβλημα όμως δεν ήταν αμυντικό αλλά επιθετικό. Το αρχικό πλάνο να παίρνει κάποια σκριν χωρίς την μπάλα Καλάθης, με τους συμπαίκτες του να του δημιουργούν διαδρόμους και από εκεί και πέρα αυτός να ψάχνει τρόπους να τελειώσει φάσεις ή να πασάρει την μπάλα προς τα έξω, καθώς είναι πολύ καλός στο διάβασμα και στη τροφοδότηση με split out πάσες. Δυστυχώς ο Καλάθης ήταν σε πολύ κακή μέρα επιθετικά κα δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τους όποιους χώρους βρήκε ανοιχτούς. Σε σετ παιχνίδι είχε 0/5 σουτ με τα περισσότερα να είναι σουτ με καλές προϋποθέσεις.
Από εκεί και πέρα μια άλλη στόχευση ήταν να πάρει μπάλες ο Τζεντίλε στο ποστ και από εκεί να προσπαθήσει να δώσει είτε σκορ, είτε δημιουργία. Η άμυνα του Ολυμπιακού τον αντιμετώπισε χωρίς βοήθειες, κάτι που ουσιαστικά του έκλεισε τη δημιουργία και τον ανάγκασε να πάρει τα fade away, στα οποία όμως ήταν πολύ άστοχος. Κάποια pop out του Σίγκλετον μετά από σκριν στην μπάλα οδήγησαν σε άστοχα σουτ και έτσι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να έχει απορυθμιστεί ολοκληρωτικά στην επίθεση.
Από εκεί και πέρα και με την είσοδο του Τζειμς στο παρκέ είδαμε άλλου είδους μπάσκετ. Η μπάλα δεν άλλαζε πολλά χέρια, η κίνηση ήταν πολύ περιορισμένη και οι επιθέσεις ήταν καθαρό 1 εναντίον 1. Το πολύ πολύ να βλέπαμε κάποιο σκριν στην μπάλα, που θα ανάγκαζε την άμυνα σε αλλαγές με τον Τζέιμς κατά βάση να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα μις ματς. Σκόραρε αρκετά με αυτό τον τρόπο ενώ σκόραρε και με κάποια ενδιάμεσα σουτ πάνω στο σκριν, πριν προλάβει η άμυνα να αλλάξει.
Στη δεύτερη περίοδο μπήκε στη εξίσωση και ο Κει Σι Ρίβερς ο οποίος εκμεταλλεύτηκε κάποια πλευρικά σκριν για να μπορέσει να βρει χρόνο και χώρο για κάποιες εκτελέσεις. Η τακτική αυτή αν και μονοδιάστατη είχε αποτέλεσμα, αφού οι δύο Αμερικανοί σουτάρανε με πολύ καλά ποσοστά και σκόραραν τους 27 από τους 37 πόντους του Παναθηναϊκού στο πρώτο ημίχρονο.
Συνέβη το λογικό
Το θέμα είναι ότι όταν μία ομάδα είναι τόσο μονοδιάστατη και προβλέψιμη επιθετικά, κάποια στιγμή ο αντίπαλος θα βρει τις λύσεις που χρειάζονται για να μπορέσει να πάρει τον έλεγχο του αγώνα. Κάτι που έγινε στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Ρίβερς δεν είχε την ίδια ευστοχία, οπότε προσπάθησε να μεταφέρει το παιχνίδι στο ποστ, εκεί που υπερίσχυε σε δύναμη απέναντι στους προσωπικούς του αντιπάλους. Κατάφερε να πετύχει κάποιους πόντους αλλά σίγουρα δεν ήταν το ίδιο επιδραστικός στο παιχνίδι όπως στο πρώτο ημίχρονο.
Επίσης ο Τζέιμς βρήκε κακό μπελά στην άμυνα του Γουότερς, που μπήκε στο ματς μετά το 25, αλλά ήταν καθοριστικός. Σε 2-3 φάσεις έπαιξε πολύ καλή over play άμυνα, μην επιτρέποντας στον Τζέιμς καν αν πάρει την μπάλα, ενώ σε όλες τις επόμενες φάσεις του δυσκόλεψε όλες τις εκτελέσεις. Ο Αμερικανός πρώην παίκτης της Μπασκόνια ευστόχησε μόνο μία φορά απέναντι στον Γουότερς και άλλες δύο μετά από αλλαγές, όταν βρήκε απέναντι του τους Αγραβάνη και Πρίντεζη.
Από εκεί και πέρα ο κόουτς Πασκουάλ έδειξε την πρόθεση να περάσει την μπάλα στον Μπουρούση, ο οποίος όμως ήταν τελείως εκτός αγώνα τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Με τον Καλάθη σε κακή μέρα, τον Σιγκλετον να μην έχει επιρροή στο ματς, τον Μπουρούση κάκιστο, τον Τζεντίλε άστοχο σε σουτ που τα έχει, τα κουκιά αυτομάτως ήταν μετρημένα και δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό λίγα.
Ήρθε και το ξέσπασμα του καταπληκτικού Ιωάννη Παπαπέτρου που σκόραρε 8 πόντους σε transition επιθέσεις μέσα σε λιγότερο από δύο λεπτά, γεγονός που εκτόξευσε τη διαφορά σε διψήφια νούμερα και ουσιαστικά τελείωσε το ματς κάπου εκεί.
Ο Παναθηναϊκός τελείωσε το παιχνίδι με μόλις 9 ασσίστ που είναι και η χειρότερη επίδοση της ομάδας στη φετινή Ευρωλίγκα. Κάτι που έχει διπλή ανάγνωση. Το πρώτο κομμάτι της είναι ότι ο Ολυμπιακός και η άμυνα του έβγαλαν εκτός σχεδίου όλο το επιθετικό πλάνο των φιλοξενούμενων, κάτι που απεικονίζεται ξεκάθαρα από την ελάχιστη δημιουργία και κίνηση που είχε ο Παναθηναϊκός επιθετικά. Το δεύτερο κομμάτι είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει στο ρόστερ της ομάδας παίκτης που να μπορεί να δώσει δημιουργικά ότι δίνει ο Καλάθης. Αυτό είναι ίσως ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα, καθώς ο Νικ παίζει δύο μήνες στα κόκκινα, είναι εκπληκτικός, και ο κύριος λόγος της μεταμόρφωσης της ομάδας προς το καλύτερο. Είναι όμως επίσης λογικό ότι κάποια στιγμή μπορεί να έρθει ένα ντεφορμάρισμα ή απλά κάποιες μέτριες βραδιές. Χωρίς τη λογική, το καθαρό μυαλό και το court vision του Καλάθη, ο Παναθηναϊκός μετατρέπεται σε μία άναρχη ομάδα, χωρίς λογική, η οποία στηρίζει το παιχνίδι της κατά βάση στο ένστικτο και το ταλέντο κάποιων παικτών.
ΥΓ1. Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς αποφυγήν για το μέλλον, ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός το κέρδιζε.
ΥΓ2. Έχω την αίσθηση ότι δεν θα αργήσει η ώρα, που θα δούμε τον Τζεντίλε να προσπαθεί να δημιουργήσει συστηματικά από την περιφέρεια, να στήνει πικ εν ρολ και γενικότερα να μετατρέπεται σε έξτρα πόλο δημιουργίας.
ΥΓ3. Η απουσία του Γκιστ όσο περνάει ο καιρός μοιάζει όλο και μεγαλύτερη και είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε εκ των έσω, ούτε με τις προσθήκες που έγιναν.
ΥΓ4. Δεν γίνεται ένας καλός σουτέρ όπως ο Νίκολς να παίζει σχεδόν 22 λεπτά και να παίρνει ΜΟΛΙΣ ΕΝΑ ΣΟΥΤ. Χαρακτηριστικό της αδυναμίας της ομάδας να περάσει την μπάλα από πολλά χέρια στην επίθεση, τουλάχιστον σε αυτό το ματς.
ΥΓ5. Η εικόνα του Μπουρούση είναι αδιανόητα απογοητευτική. Δεν ξέρω πραγματικά πως μπορεί να ερμηνευτεί μια τόσο κακή εικόνα και δεν ξέρω αν θα δούμε επιτέλους βελτίωση του Ελληνα σέντερ.