Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός είχε μια ευκαιρία μέσα στο σπίτι του να επεκτείνει το σερί απέναντι στον Παναθηναϊκό και κυρίως να προκριθεί στον τελικό κυπέλλου ως το απόλυτο φαβορί απέναντι στον Άρη, αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν ήταν η βραδιά του.
Έχασε δίκαια σε ένα ματς μέτριας ποιότητας, που απλά έλαμψαν κάποιοι παίκτες, βγήκαν μπροστά κάποιες προσωπικότητες. Ο Παναθηναϊκός από το ξεκίνημα φαινόταν πιο αποφασισμένος, είχε περισσότερη ενέργεια, έμοιαζε να θέλει αυτό το ματς περισσότερο από ότι ο Ολυμπιακός.
Οι πράσινοι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι, φάνηκε να υπερέχουν και στο κομμάτι της τακτικής. Είχαν συγκεκριμένη στόχευση, επέμειναν σε αυτή ακόμα και όταν οι φάσεις δεν έβγαιναν και σε βάθος χρόνου δικαιώθηκαν.
Από την αρχή ως το τέλος δημιουργούσαν καταστάσεις μις – ματς σε ΟΛΕΣ τις θέσεις και προσπαθούσαν μέσα από αυτές είτε να πάρουν σκορ σε ένας εναντίον ενός καταστάσεις, είτε από εκεί να βγάλουν ανοιχτά περιφερειακά σουτ.
Τελικά, η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του Παναθηναϊκού, γιατί είχε ένα παίκτη που έκανε την μεγάλη διαφορά. Ήταν κορυφαίος για την ομάδα του από την πρώτη στιγμή που πάτησε το παρκέ, πέτυχε μαζεμένους κρίσιμους πόντους σε κρίσιμα σημεία που “πλήγωσαν” τον Ολυμπιακό και σταμάτησε στους 27 πόντους, σε 30 λεπτά συμμετοχής.
Ο Κέι Σι Ρίβερς ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής των νικητών, ο Ολυμπιακός δεν βρήκε ποτέ αντίδοτο απέναντί του αν και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έριξε αρκετούς διαφορετικούς παίκτες πάνω του και γενικά όπως παίζει τον τελευταίο μήνα, μοιάζει εκείνος να είναι η ηγετική και πιο σκληρή φυσιογνωμία του Παναθηναϊκού.
Μεγάλη ζημιά που ίσως να μην την περίμενε ο Ολυμπιακός, υπέστη και από τον Κένι Γκάμπριελ. Που έβαλε 14 πόντους, προσέφερε πολλές λύσεις και έβαλε κι αυτός κάποια σουτ που διαδραμάτισαν ρόλο στην εξέλιξη και την οικονομία του ματς.
Ο Ολυμπιακός ήταν μετριότατος στην επίθεση, άστοχος κατά κανόνα με λίγες εξαιρέσεις και πολύ κακός δημιουργικά. Με 25/54 σουτ εντός πεδιάς, -6 κατοχές, 10 λάθη και 14 ασίστ, δύο παίκτες μόλις με διψήφιο αριθμό πόντων και αδυναμία να βρεις λύσεις απέναντι σε ένα παίκτη που σε σκοτώνει αργά και βασανιστικά κατοχή – κατοχή, δεν κερδίζεις.
Δεν αξίζεις να κερδίσεις. Και η αλήθεια είναι πως με βάση την συνολική εικόνα του ημιτελικού, ο Παναθηναϊκός νίκησε δίκαια. Γιατί ήταν ο λιγότερο χειρότερος, η ομάδα που έπαιξε το πιο στοχευμένο μπάσκετ και φυσικά εκείνη που είδε ένα παίκτη της να κάνει την διαφορά και να αγγίζει τους 30 πόντους, πετυχαίνοντας διαδοχικά καλάθια – μαχαιριές όταν κρινόταν η αναμέτρηση.
Ο αγώνας
Το πρώτο ημίχρονο ήταν… άσχημο μπασκετικά, με πολλέ επαφές με μπόλικο “μπασκετικό ξύλο” με ένταση και με άσχημα ποσοστά στα σουτ για τις δύο ομάδες. Ο Τσάβι Πασκουάλ ξεκίνησε με δίδυμο Σίνγκλετον – Μπουρούση στους ψηλούς, εμπιστεύτηκε ξανά τον Τζεντίλε και προφανέστατα είχε δώσει εντολή για… ανελέητο παιχνίδι στο ποστ.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος παρά την παρουσία του Μπουρούση δεν χρησιμοποίησε τον Νίκολα Μιλουτίνοφ στο αρχικό του σχήμα και τον έβαλε για πρώτη φορά στο παρκέ στα μέσα της δεύτερης περιόδου. Ο Ολυμπιακός όπως ακριβώς είχε συμβεί και στη πρόσφατη ευρωπαϊκή μάχη, ξεκίνησε με πολλά επιπόλαια λάθη. Έκανε τρία μαζεμένα λάθη και δεν διάβαζε σωστά την άμυνα του Παναθηναϊκού.
Τι έκαναν οι πράσινοι; Πάντα παγίδα στον Σπανούλη για να φύγει η μπάλα από τα χέρια του και επίσης παγίδα στον Πρίντεζη από περιφερειακό, με στόχο να σταματήσει την τρίπλα ο Γιώργος. Όταν γινόταν αυτό, ο παίκτης που έδινε βοήθεια στον παίκτη που μάρκαρε τον Πρίντεζη, επέστρεφε γρήγορα στον παίκτη του και η αλήθεια είναι πως αυτή η τακτική απέδωσε καλά για τους πράσινους.
Ενόχλησε σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι του Έλληνα φόργουορντ στο χαμηλό ποστ, αλλά δεν έδινε και ευκαιρίες για πάσα και κάποιο εύκολο καλάθι μετά από κόψιμο.
Στο πρώτο δεκάλεπτο παρότι ο Ολυμπιακός έκανε 7 λάθη, περιόρισε τη ζημιά δεχόμενος δύο καλάθια ως απόρροια των λαθών του και ήταν αποτελεσματικός στα διαδοχικά ποστ απ του Παναθηναϊκού. Ο Παπανικολάου έκανε σπουδαία δουλειά στον Τζεντίλε, αλλά την ζημιά σε αυτό το διάστημα την έκανε ο Γκάμπριελ.
Το πρώτο δεκάλεπτο τελείωσε με το σκορ στο 15-14 και τον Βαγγέλη Μάντζαρη να δίνει τις περισσότερες ανάσες στην ομάδα του με επτά σερί πόντους!
Ιδιο έργο σε τακτική και ρυθμό
Στη δεύτερη περίοδο δεν άλλαξε ούτε η τακτική των ομάδων, ούτε το σχετικά χαμηλό τέμπο και το σίγουρα… χαμηλό σκορ. Ο Πασκουάλ άρχισε να δίνει μπάλες στον Μπουρούση στο ζωγραφιστό και προστέθηκε σε αυτή την εξίσωση και ο Κέι Σι Ρίβερς.
Που έκανε σοβαρή ζημιά, σημαδεύοντας τον αδύναμο σε αυτές τις καταστάσεις Έρικ Γκριν. Ο Αμερικανός με πανομοιότυπες φάσεις σκόρερε 10 πόντους στο δεύτερο δεκάλεπτο και θα μπορούσε νωρίτερα να είχε πάει πάνω του ο Παπανικολάου. Ο Παναθηναϊκός πήγε την διαφορά ως τους 5 πόντους, για να κλείσει το ημίχρονο στο 28-29.
Ο Ολυμπιακός είχε 4 επιθέσεις λιγότερες, είχε άσχημα ποσοστά – όπως και ο αντίπαλός του – και το πιο σημαντικό; Δεν είχε πάρει ούτε μισό πόντο από καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου. Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου έπρεπε να βρει τρόπο να πάρει σκορ σε τρανζίσιον καταστάσεις, να σουτάρει καλύτερα από μακριά και επίσης να μπορέσει να διαβάσει πιο σωστά την έξυπνη άμυνα του Παναθηναϊκού τόσο πάνω στη μπάλα, όσο και στο ποστ.
Με πιο γρήγορες αντιδράσεις, με λιγότερη τρίπλα και περισσότερη κίνηση χωρίς τη μπάλα. Ετσι όπως έπαιζε ο Παναθηναϊκός στην άμυνα, ήταν μεγάλο SOS να σπάει γρήγορα η μπάλα στις παγίδες, να υπάρξει πιο άμεση και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, έτσι ώστε να προκύψουν πιο πολλά ελεύθερα σουτ και να ανοίξουν οι χώροι.
Στην άμυνα ο Ολυμπιακός έπρεπε να προσέξει περισσότερο τον Ρίβερς, να συνεχίσει την αμυντικη προσήλωση στο ποστ και να πιέσει περισσότερο και πιο επιθετικά στη μπάλα.
Πάλι πιο δυνατά ο Παναθηναϊκός
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε καλύτερα στην επανάληψη με τρία εύστοχα σουτ από μέση απόσταση και προηγήθηκε με 34-40.
Ο Σίνγκλετον έκανε μεγάλη ζημιά από το “5” με 7 γρήγορους πόντους και τον Μπιρτς… ανυποψίαστο να μην τον ακολουθεί μακριά από το καλάθι και να του δίνει ελεύθερα – και εύστοχα – σουτ.
Με τον Πρίντεζη να πιάνει δουλειά στο ποστ και τρίποντο του Βασίλη Σπανούλη ο Ολυμπιακός πέρασε μπροστά (41-40) και πήγε να δημιουργήσει το πρώτο δικό του μομέντουμ στο ντέρμπι. Σε αυτό το χρονικό διάστημα προέκυψε ένα σοβαρό πρόβλημα. Ο Κεμ Μπιρτς στο σημείο που έβρισκε ρυθμό στην άμυνα και επηρέαζε το ματς αλλοιώνοντας επιθέσεις του αντιπάλου, χρεώθηκε με τέταρτο φάουλ και αναγκαστικά… απενεργοποιήθηκε.
Εν τέλει, αυτό που έγινε είναι να αντιδράσει άμεσα ο Παναθηναϊκός με πρωταγωνιστή για μια ακόμα φορά τον Ρίβερς. Ο Πασκουάλ με Ρίβερς – Τζεντίλε στο παρκέ στόχευε στο να δημιουργεί τουλάχιστον ένα μις – ματς και να ακουμπάει τη μπάλα εκεί. Αυτό έγινε, συν του ότι ο Ολυμπιακός έκανε 1-2 παιδαριώδη στις αμυντικές του περιστροφές.
Με ένα σερί 7-0, οι πράσινοι πήγαν στο 41-47 και άφησαν τον Ολυμπιακό να κυνηγάει ξανά, σε μια αναμέτρηση που δεν μπορούσε να σκοράρει εύκολα στο μισό γήπεδο και δεν έβαζε καλάθι στο ανοιχτό γήπεδο ούτε… κατά λάθος.
Με μπάζερ μπίτερ τρίποντο του Μάικ Τζέιμς στην εκπνοή και με συνολικό επί μέρους σκορ 17-23, ο Παναθηναϊκός μπήκε στο τελευταίο και καθοριστικό δεκάλεπτα με διαφορά +7 πόντων (45-52) και ο Ολυμπιακός έπρεπε πια μέσα σε δέκα λεπτά να κάνει όσα δεν είχε καταφέρει για 30, προκειμένου να ανατρέψει την κατάσταση.
Και δεν ήταν το θέμα οι 7 πόντοι, όσο η εικόνα της αναμέτρησης που την ήλεγχε ο Παναθηναϊκός και έδειχνε να διαθέτει αυτή τη βραδιά πιο πολλές λύσεις τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση.
Ρεσιτάλ Ρίβερς – δεν βρήκε αντίδοτο ποτέ ο Ολυμπιακός
Αυτό που έγινε για αρχή στην τελευταία περίοδο, είναι να βάλει ένα ακόμα τρίποντο ο Κέι Σι Ρίβερς (46-55) και να πάει την ομάδα του στο +9 (46-55). Ο Ολυμπιακός πήρε ανάσα με 5 σερί πόντους από Ουότερς και Μιλουτίνοφ (51-55), αλλά χρειαζόταν πολλά περισσότερα.
Κάποιες διαδοχικές άμυνες, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έστω λίγο σκορ με την άμυνα του Παναθηναϊκού σε ανισορροπία και σίγουρα κάποια μεγάλα σουτ. Ο Παναθηναϊκός απάντησε με δύο πολύ μεγάλα και δύσκολα τρίποντα από Γκάμπριελ και Φελντέιν (53-61) και προσέθεσε κι άλλη πίεση στον Ολυμπιακό, με τον χρόνο πια να λειτουργεί υπέρ των πράσινων.
Ο Καλάθης έβαλε ένα ακόμα με την άμυνα του Ολυμπιακού να του δίνει το τρίποντο (55-64) στο 36′. Οι κόκκινοι ήταν η ομάδα που όφειλαν να παίξουν αποτελεσματική άμυνα και να βάλουν μεγάλα σουτ. Ο Παναθηναϊκός, όμως, ήταν η ομάδα που σκόραρε πολύ πιο εύκολα από ότι ο Ολυμπιακός και για αυτό μπήκε στο τελευταίο τρίλεπτο με πολύ μεγάλο πλεονέκτημα, μετά από νέο τρίποντο του Ρίβερς και ένα ακόμα δικό του εκπληκτικό προσωπικό καλάθι (58-70).
Ο Ολυμπιακός έκανε την ύστατη προσπάθεια της… αναμπουμπούλας και μείωσε σε 65-70. Εκεί, στο 1.02” πριν το τέλος υπήρξε μια κρίσιμη φάση με τον Παναθηναϊκό να χάνει την μπάλα, τον Μάντζαρη να την παίρνει και τους ερυθρόλευκους να φεύγουν στο ανοιχτό γήπεδο για το εύκολο καλάθι.
Σε αυτή την φάση φαίνεται πως δεν έχει γίνει φάουλ και κακώς ανακόπηκε ο αιφνιδιασμός του Ολυμπιακού. Στα εναπομείναντα 60 δευτερόλεπτα ο Παναθηναϊκός αντέδρασε ψύχραιμα, ο Καλάθης έβαλε ένα δίποντο και δύο βολές και εκεί “κλείδωσε” το διπλό και η νίκη πρόκριση του Παναθηναϊκού.
Ο Ολυμπιακός είχε έξι σερί νίκες, αλλά έχασε το νοκ – άουτ παιχνίδι και μαζί τον πρώτο τίτλο της σεζόν. Εντυπωσιακό είναι δε, πως από το 2011 και μετά και τα δύο σερί κύπελλα των κόκκινων, ο Παναθηναϊκός και τις 6 χρονιές κερδίζει τον Ολυμπιακό, είτε σε τελικούς κυπέλλου, είτε σε προηγούμενες φάσεις του θεσμού, εντός και εκτός έδρας.
Η ζωή συνεχίζεται, δείγμα ανδρός η αποδοχή της ήττας
Και τώρα τι; Η ζωή, στη συγκεκριμένη περίπτωση η… αθλητική ζωή και η σεζόν συνεχίζεται! Έτσι είναι κι έτσι πρέπει να είναι. Εδώ και χρόνια, από την εποχή των διαδοχικών τελικών στο γήπεδο του Ελληνικού έχω εκφράσει την αδιαφορία μου για την αξία του συγκεκριμένου τίτλου, όπως διεξάγει τον θεσμό η ΕΟΚ και το ίδιο θα υποστηρίζω όσο δεν αλλάζει κάτι, όποιος κι αν κατακτάει το κύπελλο.
Ο Ολυμπιακός οφείλει να αποδεχτεί την ήττα του, να διδαχτεί από τα πολλά λάθη και αδυναμίες μιας προβληματικής σε όλα τα επίπεδα εμφάνισης, να βγει πιο δυνατός από αυτό και να συνεχίσει.
Ο Παναθηναϊκός έκανε καλύτερα και πιο αποτελεσματικά, τα απλά, βασικά πράγματα και για αυτό νίκησε. Τόσο απλό είναι. Ο Ολυμπιακός έπεσε για ένα βράδυ. Πρέπει να σηκωθεί ξανά και να παλέψει.
Έχει μπροστά του σοβαρές δουλειές να… ολοκληρώσει στην Ευρωλίγκα και αυτή την ήττα σε αυτό το μοτίβο του αγώνα με τον Παναθηναϊκό, πρέπει να την αναλύσει και να την αξιοποιήσει κατά το δοκούν, ενόψει των τελικών του πρωταθλήματος.
Ο αγώνας που ακολουθεί με την Μπασκόνια είναι μεγάλο κλειδί! Ο Ολυμπιακός με νίκη όχι απλά θα πάει στο 13-5, αλλά θα ζευγαρώσει τις νίκες απέναντι σε μια ομάδα με τους ίδιους στόχους.
Πιστεύω πως λόγω της ήττας που σίγουρα τον “πονάει”, της σημαντικότητας του αγώνα και της… ανατροφοδότησης του κινήτρου που δημιουργεί μια τέτοια ήττα – αποκλεισμός, ο Ολυμπιακός θα εμφανιστεί πολύ καλύτερος το βράδυ της Παρασκευής.
Εντάξει, εδώ που τα λέμε είναι και δύσκολο να είναι χειρότερος! Ο άνθρωπος, ο προπονητής, ο παίκτης, ο οπαδός που ξέρει να αποδέχεται την ήττα όταν ο αντίπαλος παίζει καλύτερα, όχι απλά χαίρει πνευματικής υγείας, αλλά ξέρει να χαίρεται πιο όμορφα και σωστά τις νίκες και τις χαρές!
Δεν κερδίζει κανείς το παραμικρό, όταν αφήνει, συνειδητά ή ασυνείδητα το δάσος (κακή εμφάνιση, δίκαιη ήττα) και ψάχνει τα δέντρα (Καρακατσούνης) ή τα… φύλλα (κάποια λάθος σφυρίγματα).
Το κάνουν κατά κόρον οι ομάδες, ακόμα περισσότερο οι οπαδοί τους. Ένας φαύλος κύκλος που ποτέ δεν περιορίζεται, ποτέ δεν αλλάζει, δεν προσφέρει τίποτα και κουράζει.
ΥΓ1. Ο Μάντζαρης έκανε προσωπική υπέρβαση στις 1 εναντίον 1 φάσεις στην επίθεση και μπράβο του. Το γεγονός αυτό, βέβαια, δείχνει και την τεράστια αδυναμία που είχε ο Ολυμπιακός σε αυτό το παιχνίδι να βρει δημιουργία και σκορ από τους καλύτερους παίκτες που διαθέτει για αυτές τις δουλειές.
ΥΓ2. Πέρα από την συνολικά μετριότατη βραδιά, τα περισσότερα λάθη από τις ασίστ, την αστοχία, το κρεσέντο του Ρίβερς, το μεγάλο κλειδί της νίκης του Παναθηναϊκού ήταν πως ποτέ δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να τρέξει. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι άλλο ματς στο ΣΕΦ που οι κόκκινοι να έχουν μηδαμινές καταστάσεις αιφνιδιασμού, έστω και δευτερεύοντος. Απολύτως τίποτα δεν πήρε η ομάδα στο ανοιχτό γήπεδο κι αυτό έπαιξε τεράστιο ρόλο και συνετέλεσε στο να μην βρει ποτέ ρυθμό ο Ολυμπιακός επιθετικά.
ΥΓ3. Ο Μπιρτς έπαιξε 8,5 λεπτά όλα κι όλα (πρόβλημα και τα φάουλ) χωρίς να πάρει ούτε μια προσπάθεια.
ΥΓ4. Απογοητευτικός ο Γκριν σε ένα ματς που όπως εξελίχθηκε, ο Ολυμπιακός τον είχε ανάγκη. Δεν σκόραρε, δεν δημιούργησε, δεν έπαιξε καλή άμυνα, δεν μπόρεσε να προσφέρει. Πλέον προσπαθεί στην άμυνα, αλλά αυτό δεν φτάνει. Πρέπει να αποδείξει πως μπορεί όχι απλά να έχει κάποια επιθετικά ξεσπάσματα, αλλά να προσφέρει σταθερά στο τοπ επίπεδο κάνοντας κι άλλα πράγματα. Είναι πρόβλημα πως δεν δημιουργεί, δεν κερδίζει φάουλ, δεν έχει αποτελεσματικότητα στα περάσματα που επιχειρεί κι έτσι γίνεται προβλέψιμος.
ΥΓ5. Ο Σπανούλης είναι φανερό πως θέλει χρόνο. Οταν δεν πατάει καλά, δεν κάνει άνω – κάτω την αντίπαλη άμυνα, δεν δημιουργεί όπως μόνο αυτός μπορεί στον Ολυμπιακό και έτσι το δεδομένο πρόβλημα στην δημιουργία από εμφανές γίνεται… αξεπέραστο.
ΥΓ6. Κάτω από τα στάνταρ του και ο Ματ. Αποδεικνύεται με τον Λοτζέσκι πως σημασία έχουν τα ποιοτικά λεπτά στο παρκέ για να κάνει τις γνωστές του ζημιές και όχι απαραίτητα να παίζει περισσότερο.
ΥΓ7. Πολύ ωραία η αντίδραση του κόσμου στο τέλος, όταν το ματς χάθηκε οριστικά. Από τίτλους, επιτυχίες, μεγάλους παίκτες, ιστορικές στιγμές, έχουμε χορτάσει στο ελληνικό μπάσκετ και θα έρθουν κι άλλες πολλές στο μέλλον, γιατί το μπάσκετ το έχουμε στο αίμα μας. Η αθλητική κουλτούρα και υγεία μας λείπει και για αυτό τέτοιες στιγμές έχουν μεγάλη αξία και πρέπει να τις αναφέρουμε.