Του Γιάννη Ράμμα/ info@eurohoops.net
O Γιώργος Μπόγρης της Τενερίφης μιλά στο Eurohoops για τα «θέλω» του, την Εθνική Ομάδα, τους Έλληνες της Ισπανίας, την άποψη των Ισπανών για το ελληνικό μπάσκετ, τους δύο αιωνίους, το Κύπελλο Ελλάδας, το επίπεδο Ελλήνων οπαδών και δημοσιογράφων και το ΝΒΑ.
Έπαιξε τελευταία φορά με τα χρώματα ελληνικής ομάδας το 2014. Κι εκείνη η χρονιά του στα ασπρόμαυρα του ΠΑΟΚ ήταν τόσο καλή που κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Ομάδα (προετοιμασία) και βρήκε και συμβόλαιο στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης, το ισπανικό. Αφού έκανε το… αγροτικό του στην Ανδόρα (2014-15), συνέχισε στη Μπιλμπάο (2015-16), ενώ απ’ το καλοκαίρι υπηρετεί την Τενερίφη. Ποια είναι η Τενερίφη; Η μέχρι πρότινος Κανάριας. Ποια είναι η Τενερίφη; Αυτή που κατατρόπωσε τη Μπαρτσελόνα (71-60 στις 15/1) για την ισοβαθμία (τριπλή μαζί και με τη Βαλένθια) στη δεύτερη θέση της κατάταξης. Ποιος είναι ο Γιώργος Μπόγρης; Αυτός με τους 16 πόντους και τα 11 ριμπάουντ στην εν λόγω νίκη.
Λίγα 24ωρα μετά, ο 28χρονος σέντερ (6,7π., 4,1ρ., 0,9ασ., 0,6κλ., 0,2κοψ., 0,8λ. σε 19′ στη Liga Endesa και 9,8π., 3,8ρ., 2,3ασ., 0,8κλ., 0,2κοψ., 0,8λ. σε 20′ στο Champions League) μίλησε στο Eurohoops για τη ζωή στην Ισπανία και πολλά ακόμη: Τα «θέλω» του, την Εθνική Ομάδα, την άποψη των Ισπανών για το ελληνικό μπάσκετ, τους δύο αιωνίους, το επίπεδο Ελλήνων οπαδών και δημοσιογράφων και το ΝΒΑ.
«Δεν είναι δύσκολα όπως την πρώτη χρονιά» εκμυστηρεύτηκε για την τρίτη χρονιά του στην Ισπανία. «Έχω ήδη αρχίσει να μιλάω και κάπως τη γλώσσα, έχω μάθει και πέντε πράγματα για τον τρόπο ζωής εδώ, οπότε η προσαρμογή ήταν πιο εύκολη. Η νοοτροπία πλησιάζει αρκετά την ελληνική». Φυσικά τον έχει βοηθήσει και το πως «η ομάδα με αγκάλιασε αμέσως».
Ανδόρα, Μπιλμπάο ή Τενερίφη; «Ως πόλη προτιμώ το Μπιλμπάο. Ήταν κι η ομάδα με διαφορετική νοοτροπία, νοοτροπία μεγάλης ομάδας, είχε μεγάλους παίκτες. Την Ανδόρα δεν τη βάζω καν στην εξίσωση. Το ένσημο που κόλλησα εκεί ήταν τεράστιο. Αλλά, απ’ την άλλη, στο Μπιλμπάο δε θα μπορούσα ποτέ να ‘χω το ρόλο που έχω τώρα. Όχι όσο υπήρχε ο Μουμπρού. Έτσι βρέθηκα εδώ, ήθελα να πάω σε μία ομάδα που να ξέρω το ρόλο μου. Η Τενερίφη ήθελε έναν παίκτη ηγέτη και τον δίνει αυτό το ρόλο. Το μόνο μειονέκτημα είναι τα ταξίδια. Άν παίζεις εκτός και στην Ευρώπη, μπορεί να λείπεις και 7-8 ημέρες. Επίσης ο κόσμος δεν είναι όπως στο Μπιλμπάο. Εκεί περπατούσες στο δρόμο, σε αναγνώριζαν και γινόταν χαμός. Εδώ είναι πιο χαλαρά τα πράγματα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο κόσμος δεν έχει αγκαλιάσει την ομάδα».
Προφανώς η Ελλάδα του λείπει, αλλά ο επαναπατρισμός δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση. Τι θα τον έκανε να πάρει το δρόμο της επιστροφής; «Σίγουρα ένα καλύτερο επίπεδο μπάσκετ. Τι εννοώ; Να πάω σ’ έναν απ’ τους μεγάλους και να παίξω στην Ευρωλίγκα. Έχω δουλέψει σκληρά για να δείξω πως αξίζω την ευκαιρία. Αλλά πρέπει να υπάρχει κι η πρόταση. Μέχρι τότε προτεραιότητά μου είναι να μείνω εδώ. Αν έρθει αυτή η πρόταση, είναι μία ευκαιρία που την αρπάζεις απ’ τα μαλλιά».
Μέχρι τότε μπορεί να επιστρέψει για την Εθνική Ομάδα. «Πέρυσι έγινε η αρχή κι ήμουν στη 12άδα. Επί τη ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω και τον κόουτς Κατσικάρη για την ευκαιρία». Δεν ευχαριστεί το ίδιο και τους αντιπάλους της «γαλανόλευκης», οι οποίοι μετέτρεψαν σε… οδυνηρή την εμπειρία στο Προολυμπιακό Τουρνουά του Τορίνο. Αλλά δεν πτοείται. «Δεν είμαι απ’ αυτούς που λένε “θα παίζω μέχρι τα 40”. Αλλά καλά να ‘μαστε και να με καλούν. Η κλήση στην Εθνική Ομάδα είναι υπέρτατη τιμή».
Πόσο τη σκέφτεσαι όσο παίζει για την Τενερίφη; «Όχι τόσο μέσα στη χρονιά. Είναι μακρινό. Στο τέλος της χρονιάς τα βάζεις κάτω και σκέφτεσαι. Μέχρι τότε παίζεις για την ομάδα σου, για ένα καλύτερο συμβόλαιο, για την πάρτη σου…».
Όχι πως η Ελλάδα δεν κυκλοφορεί πολύ στη σκέψη του. Το ελληνικό στοιχείο περισσεύει στη Liga Endesa με τους Μπαρτζώκα και Περπέρογλου στη Μπαρτσελόνα και τον Θανάση Αντετοκούνμπο στην γνώριμη Ανδόρα. Τους πρώτους είχε την ευκαιρία να τους δει απ’ όσο πιο κοντά γίνεται, όταν τον επισκέφτηκαν στο Pabellon Insular Santiago Martin στο πλαίσιο της 17ης αγωνιστικής. Αν με το double-double… αυτοπροτάθηκε για σέντερ στη Μπαρτσελόνα; «Όχι, όχι» απάντησε, γελώντας.
«Δεν τους πρόλαβα, μόνο στην αρχή, αλλά και πάλι είπαμε τα τυπικά. Χάρηκα, πάντως, που είδα τον Χρήστο Παππά (βοηθός προπονητής της καταλανικής ομάδας), έναν προπονητή που είχα την τύχη να δουλέψω μαζί του στον Ηλυσιακό, στις τρυφερές ηλικίες των 15-18. Με βοήθησε ν’ αναπτυχθώ. Με τον κόουτς Μπαρτζώκα δεν έχω δουλέψει ποτέ, δεν έχουμε σχέση. Πιο συχνή επαφή έχω με τον Στράτο (Περπέρογλου). Ήμασταν μαζί στον Ηλυσιακό, μετά στον Παναθηναϊκό… Έχουμε κρατήσει επαφή. Τον Θανάση (Αντετοκούνμπο) δεν τον ήξερα από πριν, τα είπαμε στην Εθνική και στo μεταξύ μας παιχνίδι».
Χάριν σ’ αυτή τη νίκη η Τενερίφη είναι στη δεύτερη θέση και θα ‘ναι παρούσα και στο Copa del Rey (16-19/2, Βιτόρια), παρέα και με τους υπολοίπους Έλληνες της Liga Endesa. «Το ψιλοπεριμέναμε, να σου πω την αλήθεια. Δεν πιστεύαμε ότι θα τα πάμε τόσο καλά, αλλά η πρόκριση στο Copa del Rey και στο τέλος στα playoffs ήταν απ’ τους στόχους μας. Το κλίμα είναι καλό, αλλά και πότε δεν είναι όταν κερδίζεις. Μεγάλο μερίδιο πιστώνεται ο προπονητής μας, ο οποίος έχει να διαχειριστεί τόσες προσωπικότητες».
Το ισπανικό Κύπελλο έχει ακόμα, το ελληνικό ήταν σε φουλ δράση τα τελευταία 24ωρα. «Δεν πρόλαβα το δω το ντέρμπι, γιατί είχαμε προπόνηση». Παρόλα αυτά, όλο και κάτι θα ‘χει προτείνει, κάποια ιδέα για να κλέψουμε για μία καλύτερη διοργάνωση και να μη τρώγονται από τώρα οι ομάδες τουλάχιστον για την έδρα του τελικού. «Δεν έχω καμία ιδέα να πω. Δεν είναι δουλειά των παικτών. Γενικά, πάντως, δεν έχουμε την παιδεία να διοργανώσουμε κάτι σαν το Copa del Rey. Ας γίνει σε ουδέτερη έδρα. Το να λέμε πως πρέπει να γίνει στο Nick Galis Hall είναι χαζό. Δε γίνεται να διεξαχθεί στην έδρα της μίας ομάδας. Ούτε στην ίδια πόλη. Ας γίνει κάπου στη μέση. Στο Βόλο, στη Λαμία, σίγουρα το Ηράκλειο είναι μία επιλογή μ’ ένα γήπεδο στολίδι. Αλλά εν μέσω κρίσης δεν ξέρω πόσοι μπορούν να διαθέσουν χρήματα να ταξιδέψουν για την αγαπημένη ομάδα τους. Η κεντρική Ελλάδα είναι μία λύση. Για να μην επιστρέψουμε σε λύσεις των 500 θεατών από κάθε πλευρά».
Πώς τα βλέπουν όλα αυτά οι Ισπανοί; «Δεν υπάρχει σεβασμός για το ελληνικό Πρωτάθλημα. Σέβονται τον Έλληνα αθλητή, την Εθνική Ομάδα, αλλά δεν ασχολούνται καθόλου με την Α1. Και τα δύο ντέρμπι στην Ευρωλίγκα τα είδαν γιατί τα έδειχνε η ισπανική τηλεόραση. Από εκεί κι έπειτα προφανώς κι έχουν σ’ εκτίμηση τους δύο μεγάλους. Θεωρούν πως μπορούν με την ψυχή τους και μόνο να πάνε μακριά. Ακόμη και με μειονέκτημα έδρας. Ο Παναθηναϊκός είναι σε μεταβατικό στάδιο, θέλει χρόνο λόγω και των πολλών αλλαγών. Αλλά βρίσκεται σε καλό δρόμο. Ο Ολυμπιακός παραμένει σταθερός».
Πώς τα βλέπει ο ίδιος και τι… δεν του έχει λείψει αυτά τα χρόνια της ξενιτιάς; Η απάντηση είναι εύκολη: Η κριτική του… ξερόλα, οπαδού και δημοσιογράφου. «Δε μπορώ ν’ ακούω να λένε πως ο Μπουρούσης, ο καλύτερος παίκτης της περσινής Ευρωλίγκας, δεν ξέρει μπάσκετ. Αυτό με το κράξιμο που κάνει ο Έλληνας οπαδός πιστεύω είναι ό,τι χειρότερο έχουμε να επιδείξουμε ως λαός».
Παραδόξως επιλέγει να διαβάζει για τον εαυτό του στα ελληνικά Μέσα. «Σίγουρα ο Έλληνας δημοσιογράφος ξέρει μπάσκετ, αλλά είναι τόσα πολλά τα Μέσα, τόσο μεγάλη η ανάγκη να γράψεις το κάτι το διαφορετικό, που χάνεται η μπάλα».
Κλείνοντας, δεν παραλείψαμε να τον ρωτήσουμε και για trending topic με την ψηφοφορία του All-Star Game του ΝΒΑ (19/2, Νέα Ορλεάνη), όπου ο Γιάννης Αντετοκούνμπο των Μπακς δύσκολα δε θα ‘ναι πια, σε μία ιστορική στιγμή. «Ξέρεις τι; Δεν ασχολούμαι με το ΝΒΑ, το θεωρώ ό,τι πιο αντιαισθητικό! Δε μπορώ να τους βλέπω να παίζουν άμυνα όρθιοι. Μου αρέσει το μπάσκετ όπου πρωταγωνιστής δεν είναι ο παίκτης, αλλά ο προπονητής. Θέλω να βλέπω πλάνο. Γι’ αυτό και ψηφίζω Ευρώπη. Ανεξάρτητα από αυτό, εύχομαι καλή επιτυχία στο Γιάννη».