Ο Θοδωρής Παπαλουκάς αποκλειστικά για τις μέρες του φάιναλ φορ γράφει στο Blog του για την Ευρωλίγκα και το The Insider, το οποίο φιλοξενείται στο Eurohoops. Ο Έλληνας Euroleague Legend που αποτελεί το πρέσβη και το πρόσωπο της διοργάνωσης σε αυτό το φάιναλ φορ μοιράζεται τα συναισθήματά του και τον τρόπο με τον οποίο έζησε τους δύο μεγάλους ημιτελικούς.
Όλος ο κόσμος θα θυμάται περισσότερο τον πρώτο ημιτελικό, γιατί πάντα μένουν στη μνήμη τα παιχνίδια που κρίνονται στο τέλος και γεννάνε τις μεγαλύτερες συγκινήσεις. Η ΤΣΣΚΑ ήταν καλύτερη για 37 λεπτά και χωρίς ποτέ να βρει τον σούπερ ρυθμό, είχε τον έλεγχο και το προβάδισμα στο σκορ. Εκμεταλλεύτηκε το ύψος και τα αθλητικά της προσόντα, έδωσε έμφαση στην άμυνα και φαινόταν πως πήγαινε το ματς εκεί που το ήθελε, για να το κερδίσει.
Εκεί, όταν ο χρόνος άρχιζε να πιέζει πολύ και να μετράει αντίστροφα, εμφανίστηκε ο κλασικός Ολυμπιακός όλων των τελευταίων φάιναλ φορ. Όταν το κάνεις ξανά και ξανά, σίγουρα δεν είναι σύμπτωση και αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη αξία. Ο Πρίντεζης έχει πραγματοποιήσει ένα πολύ ολοκληρωμένο παιχνίδι σε όλους τους τομείς. Η εμφάνιση του Γιώργου σε άμυνα, επίθεση και στα ριμπάουντ που αποτέλεσαν δείκτη της αποφασιστικότητας και της αφοσίωσης του Ολυμπιακού, είναι τοπ επιπέδου. Εντυπωσιακός στο πρώτο του φάιναλ φορ ο Παπαπέτρου. Ο μικρός έδειξε πως έχει κλάση και όχι απλά δεν δίστασε, αλλά έπαιξε στα ίσια και σε πολλές φάσεις κέρδισε μάχες απέναντι στον Κιριλένκο.
Αυτά τα παιδιά μαζί με το Σλούκα που ήταν καθοριστικός στην ανατροπή, έδωσαν στον Ολυμπιακό το δικαίωμα να μείνει ζωντανός. Στο τέλος, εμφανίστηκε ποιος άλλος? Ο Σπανούλης. Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες που μπορούν να ολοκληρώσουν έτσι ένα μεγάλο ματς, ενώ δεν είχαν ρυθμό σε όλο το προηγούμενο διάστημα. Έκρινε την αναμέτρηση. Έκανε ακριβώς αυτό που κάνει όλα τα τελευταία χρόνια. Ήταν ξανά, ο ηγέτης. Ο Βασίλης είναι ο μεγαλύτερος, ο απόλυτος κυρίαρχος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ όλα τα τελευταία χρόνια.
Μπασκετικά, υπάρχουν πράγματα να πεις, αλλά στις καταστάσεις των τελευταίων λεπτών διαδραματίζει μεγαλύτερο ρόλο η προσωπικότητα και η ψυχή. Ο Ολυμπιακός χαμήλωσε πολύ το σχήμα του, η ΤΣΣΚΑ δεν προσαρμόστηκε, προσπάθησε να κερδίσει ποντάροντας στα πολλά μις – ματς, αλλά δεν της βγήκε. Η ψυχολογία και τα δεδομένα διαφοροποιήθηκαν απότομα και πριν προλάβει να το διαχειριστεί, έχασε.
Στον άλλο ημιτελικό η δεύτερη περίοδος νομίζω πως έκρινε τα πάντα. Η Ρεάλ έπαιξε εκπληκτικό μπάσκετ, είχε εντυπωσιακό ρυθμό, ήταν πολύ εύστοχη και δεν έδωσε περιθώρια στην Φενέρμπαχτσε. Όταν παίζεις στο σπίτι σου, πας τη διαφορά στο +20 και διαθέτεις περισσότερη εμπειρία, το ματς δεν γυρνάει εύκολα. Η εμπειρία στα φάιναλ φορ για κάθε ομάδα – οργανισμό, αποτελεί τη βασική παρακαταθήκη για να έρθει κάποια στιγμή το τρόπαιο. Η Φενέρμπαχτσε πρέπει να χτίσει πάνω στη φετινή της σεζόν και να εμπιστευτεί τις επιλογές. Δεν της λείπει τίποτα, για να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο τα επόμενα χρόνια.
Τώρα, όλοι περιμένουμε τον τελικό. Η Ρεάλ διαθέτει το πολυδιάστατο επιθετικό ταλέντο, την έδρα, την μεγάλη δίψα για να κακακτήσει την Ευρωλίγκα μετά από πολλά χρόνια μπροστά στο κόσμο της. Η άποψή μου για αυτό το ματς είναι ξεκάθαρη. Αν η ομάδα του Λάσο βρει ρυθμό, αισθανθεί άνετα και της βγει το παιχνίδι με βασικό άξονα το ένστικτό της, θα έχει το προβάδισμα.
Αν ο Ολυμπιακός, όμως, μπορέσει να την ελέγξει και πάνω από όλα την προβληματίσει και τη βάλει να σκεφτεί, τότε το ένστικτο θα πάει σε δεύτερη μοίρα και τα δεδομένα θα αλλάξουν. Σε αυτό το σενάριο, πιστεύω πως ο Ολυμπιακός έχει πραγματικά πολλές πιθανότητες να το πάρει ξανά.
#F4Glory!