Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Η Ευρωλίγκα τελείωσε. Το πρωτάθλημα Ελλάδας που το έχει κατακτήσει μια φορά από το 1997 κι έπειτα, είναι ο τελευταίος στόχος του Ολυμπιακού στη σεζόν. Αν το πάρει, η σεζόν είναι πετυχημένη και υπερβατική. Αν το χάσει, αποτυχημένη, παρά την παρουσία στον τελικό της Μαδρίτης και την μεγάλη πορεία στην Ευρώπη. Απλά πράγματα.
Τώρα, πριν ξεκινήσουν τα πλέι οφ, είναι ένα καλό τάιμινγκ να γράψω τι πιστεύω πως έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός ενόψει της επόμενης σεζόν. Που για όποιον διάβαζε τα άρθρα του περσινού καλοκαιριού, θα διαπιστώσει πως πάνω – κάτω αφορούν τα ίδια πράγματα, τα χαρακτηριστικά που θεωρούσα ότι έλειπαν και φέτος πριν το επίσημο τζάμπολ της σεζόν.
Προσέξτε. Μιλάμε για αγωνιστικά στοιχεία, όχι για το αποτέλεσμα. Το ίδιο ακριβώς πράγμα θα έγραφα ακόμα κι αν ο Ολυμπιακός κέρδιζε τη Ρεάλ και ήταν σήμερα – ξανά – πρωταθλητής Ευρώπης. Η άποψη ισχύει επίσης ανεξαρτήτως έκβασης των τελικών με τον Παναθηναϊκό.
Ελληνικός κορμός
Ο Ολυμπιακός πρέπει να στηριχτεί στον εξής κορμό Ελλήνων παικτών: Σπανούλης, Σλούκας, Μάντζαρης, Παπαπέτρου, Πρίντεζης και Αγραβάνης. Έξι παίκτες. Ας προσθέσουμε και τον Καββαδά που δεν έχει λάβει πολλές ευκαιρίες, είναι Έλληνας και μπορεί να συνεχίσει στην ομάδα, χωρίς να γνωρίζουμε εκ των προτέρων αν θα έχει θέση στην δωδεκάδα.
Βέβαια, αυτό που έχω εισπράξει από την ως τώρα διαχείριση, είναι πως ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δεν υπολογίζει ιδιαίτερα στον Έλληνα σέντερ. Δεν αναφέρω τον Δημήτρη Κατσίβελη. Είναι ελεύθερος, η καριέρα του και ο ρόλος του στον Ολυμπιακό έχουν παραμείνει στάσιμα, έχει επέλθει ένα τέλμα και η λογική υπαγορεύει πως πρέπει να μετακινηθεί σε άλλη ομάδα. Έχει ανάγκη μια νέα αρχή. Ο νέος προορισμός μπορεί να είναι η ΆΕΚ.
Υπάρχει και ο Τσαϊρέλης που δεν τον έχουμε δει, ο Ολυμπιακός μπορεί να τον διατηρήσει στο ρόστερ του βάση συμφωνίας και τον γουστάρει ο προπονητής.
Μιλάμε, λοιπόν, για σταθερό κορμό ελληνικό 6 παικτών από τους οποίους μόνο ο Σλούκας δεν έχει συμβόλαιο. Πρέπει να μείνει για πάρα πολλούς λόγους. Οι σημαντικότεροι? Η αγωνιστική του αξία, ο εξαιρετικός του χαρακτήρας και το συναισθηματικό δέσιμο που νιώθει με τον Ολυμπιακό.
Αν ανανεώσει, μένει για… πάντα!
Αν κάτι στραβώσει με τον Κωστή, θα αφορά πάνω από όλα τον ρόλο του στην ομάδα όλα τα επόμενα χρόνια. Έχει αξία, δεν είναι πια πιτσιρικάς και το να παίζει ανεξαρτήτως συνθηκών παιχνιδιού 15 ως 18 λεπτά, είναι σεβαστό να μην τον ικανοποιεί, να μην τον καλύπτει.
Στην αντίπερα όχθη, στα ματς που έκριναν τον τίτλο σε τοπ επίπεδο, στις 2 μάχες της Μαδρίτης, είχε μέσο όρο 20 λεπτά! Αυτό ας το κρατήσει στο μυαλό του. Δεν είναι τυχαίο και αποδεικνύει πως ο Σφαιρόπουλος ναι μεν είναι αυστηρός μαζί του σε πολλά πράγματα, όπως με όλους τους παίκτες, σίγουρα όμως τον πιστεύει πολύ.
Συνήθως όταν ένας παίκτης επιθυμεί να μείνει και το ίδιο ισχύει και για τους Αγγελόπουλους, μένει. Ελπίζω ο κανόνας και η παράδοση να επιβεβαιωθούν και σε αυτή την περίπτωση. Προσωπικά, πέρα από την αξία ενός παίκτη – του Σλούκα είναι δεδομένη – μετράω και το ηθικό κομμάτι, το νομοτελειακό.
Για αυτό θα στενοχωρηθώ πολύ αν φύγει ο Σλούκας. Έχει κατακτήσει σημαντικούς τίτλους με τον Ολυμπιακό ως παίκτης – κλειδί και αν ανανεώσει αυτό το καλοκαίρι, είμαι σίγουρος πως δεν θα συμπληρώσει απλά μια δεκαετία στο σύλλογο, αλλά θα παραμείνει για ακόμα περισσότερα χρόνια.
Στο κακό σενάριο ότι αποχωρεί, θα πάει στο εξωτερικό. Θέλει να ζήσει αυτή την εμπειρία. Σε αυτό το ενδεχόμενο που όλοι απευχόμαστε, η κάλυψη του ρόλου του έχει ξεκάθαρη απάντηση.
Νίκος Ζήσης. Ποιότητα, εμπειρία, σπουδαίες αποφάσεις στο παρκέ, ευεργετική επιρροή στο κλίμα και τα αποδυτήρια, μεγάλο κίνητρο, ο απόλυτος συμπαίκτης. Ένα παιδί που διανύει τα 31 του, θέλει να παίξει στον Ολυμπιακό εδώ και χρόνια, αλλά δεν έχει συμβεί λόγω συγκυριών και κακού τάιμινγκ. Είχε συμφωνήσει σε όλα το 2011 και τώρα που μεγαλώνει και η οικογένειά του, είναι η πιο καλή στιγμή να γυρίσει στην πατρίδα του.
Είμαι 100% σίγουρος πως μπροστά στο ενδεχόμενο να επιστρέψει στην Ελλάδα μετά από 10 χρόνια και να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού παίζοντας για πρώτη φορά σε κλαμπ μαζί με τον “αδελφό” του Σπανούλη, θα ρίξει το κασέ του, αν χρειαστεί. Που τη φετινή σεζόν σε Ούνιξ και Φενέρμπαχσε (του κάλυψε το ποσό) μόνο μικρό δεν είναι.
Επειδή στην Ελλάδα πολλοί ζουν για να παρεξηγούν, λέμε ξανά. Η προτεραιότητα πρέπει να είναι ο Σλούκας. Είναι ήδη 7 χρόνια στην ομάδα και στα 25 του έχει το πικ της καριέρας του μπροστά του. Αν, όμως, δεν συνεχίσει, υπογράφεις τον Ζήση με κλειστά μάτια και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο για τα επόμενα δύο χρόνια.
Οι ξένοι
Αν δεν γίνει κάποια κοσμογονική αλλαγή με την αγωνιστική εικόνα των ξένων στους τελικούς, πιστεύω πως στον Ολυμπιακό θα παίζουν την επόμενη σεζόν ο Ματ Λοτζέσκι που έχει συμβόλαιο και ο Οθέλο Χάντερ. Η οψιόν ανανέωσης στο συμβόλαιό του θα ενεργοποιηθεί, γιατί το παλικάρι το κέρδισε με το σπαθί του. Τον Ντάνστον στη παρούσα φάση τον βλέπω κάπως “χλωμό” στο να μένει.
Αυτό σημαίνει πως προκύπτουν 4 κενές θέσεις ξένων. Ο Ολυμπιακός θα κινηθεί το καλοκαίρι για ένα σέντερ, ένα τεσσάρι, ένα παίκτη στη θέση του Λαφαγιέτ (τον αντί – Λο, που ακόμα τον περιμένουμε) και η 4η ανοιχτή θέση είναι προς συζήτηση!
Γιατί? Στο “3” έχεις τον Λοτζέσκι και τον Παπαπέτρου που την επόμενη σεζόν θα έχει διαφορετικό ρόλο από το φετινό.
Το τι θα συμβεί με τους Έλληνες και τις ελληνικές προσθήκες, θα καθορίσει το που και το πως πρέπει να καλυφθεί η τελευταία θέση ξένου. Αν πρέπει να είναι στα γκαρντ, στα φόργουορντ είναι ένας ακόμα ψηλός να μπορεί να παίζει τόσο στο “4” όσο και στο “5”.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει τέτοια φιλοσοφία, που λογικά δίπλα στο Χάντερ θα κοιτάξει να προσθέσει ένα ψηλό που διαθέτει παιχνίδι με πλάτη και πιο μεγάλο κορμί. Ένα πιο ορίτζιναλ πίβοτ.
Σκέψεις σχεδιασμού
Πόσοι τέτοιοι υπάρχουν και μπορούν πραγματικά να κάνουν διαφορά και να προσφέρουν περισσότερα από ένα Undersized Center? Ελάχιστοι. Ο Μαριάνοβιτς που λογικά θα πάει στο ΝΒΑ. Ο Παραχούσκι που το πιθανότερο είναι να υπογράψει στην ΤΣΣΚΑ. Υπάρχουν και περιπτώσεις όπως ο Ουόλτερ Ταβάρες που έχει οργιάσει φέτος στα Γκραν Κανάρια και στα 23 του δείχνει πως έχει μέλλον και υψηλό ταβάνι.
Στη φροντ λάιν υπάρχει και ο Αγραβάνης που δείχνει τσαγανό, την επόμενη σεζόν λογικά θα είναι πιο έτοιμος, οπότε είναι λογικό και επόμενο να σκεφτεί ο Ολυμπιακός ως ένα τεσσάρι και ένα πεντάρι δίπλα στους Πρίντεζη και Χάντερ φτάνουν, αν είναι σωστές επιλογές.
Όλες οι αποφάσεις όταν αποκτάς παίκτες, είναι σημαντικές. Η μια προσθήκη επηρεάζει την άλλη και δημιουργεί διαφορετικά απαιτούμενα χαρακτηριστικά για την επόμενη.
Αν για παράδειγμα ο Ολυμπιακός βρει τεσσάρι με ύψος και έμφαση στα αμυντικά ριμπάουντ, την άμυνα κοντά στο καλάθι και καλό σουτέρ (όπως ήταν ο Πέρο), τότε μπορεί να αποκτήσει δίπλα στο Χάντερ ξανά παίκτη όπως τον Ντάνστον. Δηλαδή τύπους σαν τον Χάινς ή τον Λάσμε.
ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ ΘΕΜΑ
Για μένα η ΕΠΙΛΟΓΗ SOS παραμένει ο δεύτερος πόλος στη περιφέρεια για τον οποίο μιλάμε ενάμισι χρόνο.
Ο Βασίλης είναι ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη. Μεγαλώνει, όμως και παραμένει άνθρωπος και όχι ρομπότ. Στη Μαδρίτη σε 63 λεπτά παραμονής στο παρκέ, πέτυχε ένα καλάθι από ντράιβ.
Είναι λογικό. Οι άμυνες είναι αδυσώπητες πάνω του, όσο περνάει ο καιρός οι αντίπαλοι όλο και πιο γρήγοροι, όλο και πιο αθλητικοί. Την επόμενη σεζόν το ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ θέμα για το σχεδιασμό είναι ποιος παίκτης θα έρθει και θα μπορέσει να κάνει στο μέγιστο βαθμό, ότι ο Έισι.
Να ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ρήγματα, να είναι “αέρας”, να μπουκάρει με ντράιβ, να “διαβάζει” την αντίπαλη άμυνα και να δημιουργεί για τους συμπαίκτες του με ποιότητα και σταθερότητα. Τα κύρια χαρακτηριστικά πρέπει να είναι η εμπειρία και η αντίληψη, συνδυασμένα με την ταχύτητα και ένα παιχνίδι πολυδιάστατο τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα.
Με τον Βασίλη στα 34 του χρόνου και τα χαρακτηριστικά που έχουν ως παίκτες οι Μάντζαρης και Σλούκας, ο “νέος” Λο – απελευθερωτής του Σπανούλη και ολοκληρωμένος δεύτερος πόλος στη περιφέρεια (αντικαταστάτης του Λαφαγιέτ) πρέπει να είναι καλός αθλητής και “σφαίρα”! Να ξέρει μπάσκετ και να διαθέτει κίνητρα και εμπειρία. Να κάνει πίσω όταν ο Βασίλης “ζωγραφίζει”, να βγαίνει μπροστά όταν ο αρχηγός είναι τραυματίας, σε κακή μέρα ή εξουδετερωμένος από την αντίπαλη άμυνα.
Όχι τόσο στο σκοράρισμα, όσο στο να κρατάει τη μπαγκέτα και να δημιουργεί ρήγματα και καταστάσεις σκορ για τους συμπαίκτες του. Αυτό δεν βρίσκεις εύκολα. Το ποιος θα τελειώσει τη φάση αν υπάρχει αυτό, είναι πιο εύκολη υπόθεση να βρεθεί.
Αυτό έλειψε πολύ στο τελικό από ένα σημείο και μετά στο σετ παιχνίδι του Ολυμπιακού επιθετικά, το ίδιο έχει λείψει σε όλες τις σημαντικές ήττες της ομάδας τη τελευταία διετία.
Στην τελική, δεν χρειάζεται παίκτης άλλος στο “3”. Οπότε αν προκύψει ανάγκη για περισσότερα χρήματα, μπορούν να πάνε για αυτή τη τόσο κρίσιμη μεταγραφή και να καλυφθούν 5 θέσεις! Κακό είναι? Ίσα – ίσα έχεις καβάντζα να κάνεις κίνηση αν προκύψει κάποια ατυχία μέσα στη σεζόν, χωρίς να γίνουν πάλι όλα άνω – κάτω, λόγω των ηλίθιων κανονισμών στο πρωτάθλημα.
Πέρυσι λέγαμε για τον Ντιλέινι. Ταίριαζε περισσότερο από τον Όλιβερ. Που ΔΕΝ πατάει συχνά μέσα από το τρίποντο. Αποκλειστικά από μπασκετικής άποψης, όταν σκέφτομαι όσα στοιχεία παιχνιδιού έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός, ο πρώτος παίκτης που μου έρχεται αυτή τη στιγμή στο μυαλό, είναι ο Άαρον Τζάκσον της ΤΣΣΚΑ!
Βάζω δίπλα στα χαρακτηριστικά που αναλύω, ονόματα, για να καταλαβαίνουν όλοι το στιλ του παίκτη. Γιατί, όταν δεν το κάνω, ζητάτε ονόματα. Τώρα που αναφέρω για να γίνω κατανοητός, μη ξεκινήσουμε να αναρωτιόμαστε αν θα έρθει ο τάδε ή ο δείνα. Να καταλαβαινόμαστε!
Πρωτάθλημα
Όλα αυτά μπορούν να περιμένουν. Σε λίγες μέρες θα κριθεί το πρωτάθλημα. Είναι η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός φαντάζει τόσο ξεκάθαρο φαβορί μετά από χρόνια. Όχι μόνο λόγω της αγωνιστικής αξίας της ομάδας, αλλά και της κατάστασης που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός.
Φαβορί ήταν και το 2013 με πλεονέκτημα έδρας και έχασε 3-0.
Ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα και αυτό μπορεί να συμβεί και χωρίς να χρειαστούν 5 παιχνίδια, ΑΝ συμβεί ένα ξεκάθαρο και απλό πράγμα.
Αν είναι ο εαυτός του, παίξει το δικό του μπάσκετ και δεν σκέφτεται τίποτα περισσότερο από την επόμενη κατοχή σε άμυνα και επίθεση, σε όλες τις αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό. Αν είναι ο Ολυμπιακός των φάιναλ φορ, θα το πάρει.
Αν είναι ο Ολυμπιακός των… προηγούμενων τελικών σε προσέγγιση και ψυχολογία, κάτι αντίστοιχο με την ΤΣΣΚΑ όλων των τελευταίων φάιναλ φορ, τότε μπορεί κάλλιστα να το χάσει – και – φέτος!
ΥΓ1. Ένα μεγάλο λάθος έκανε ο Ολυμπιακός στον τελικό, όταν πέρασε μπροστά στο σκορ και “κάλπαζε” στο τρανζίσιον. Από τα μέσα της πρώτης περιόδου ως το 12′-13′, εκεί που βρήκε ρυθμό ο Λοτζέσκι και παραλίγο να βρει και ο Σπανούλης. Σταμάτησε να επιδιώκει κατοχές στο ανοιχτό γήπεδο και γρήγορες επιθέσεις μετά από καλές άμυνες. Έκοψε το τρανζίσιον μαχαίρι, έκοψε τα Early Pick, πήγε αποκλειστικά σε 5 εναντίον 5. Λάθος. Που αν θυμηθούμε πως εξελίχθηκε ο τελικός του 2013, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο στο μυαλό μας.
ΥΓ2. Μεγάλο ενδιαφέρον είχε η παρουσία των Αγγελόπουλων στην εκπομπή του ΟΤΕ. Όποιος την είδε, συμπέρανε αυτό που γνωρίζουν, όσοι ξέρουν τους προέδρους. Τέλειοι δεν είναι, λάθη έχουν κάνει και θα συνεχίσουν να κάνουν. Λογικά, λιγότερα από ότι παλιά. Είναι όμως αυθεντικοί. Ακριβώς αυτό που είδατε στην τηλεόραση ισχύει κι αν τους μιλήσεις από κοντά. Δύο άνθρωποι που ζούνε – και – για το μπάσκετ και τον Ολυμπιακό.
ΥΓ3. Θεωρώ σχεδόν αδύνατο για ένα σύλλογο να βρει καλύτερους ιδιοκτήτες σε μια εποχή κρίσης που η ενασχόληση με το μπάσκετ σημαίνει χάσιμο χρόνου και εκατομμυρίων. Και ειλικρινά είμαι περήφανος που όσοι συμμετέχουν σε αυτό το μπλογκ, από μένα ως και τους αναγνώστες που διαβάζουν και ποτέ δεν έχουν σχολιάσει, είχαμε όλοι την ίδια άποψη και επιμέναμε τις 3 εβδομάδες της κρίσης. Από τις 27 Ιουνίου που εκδόθηκε η ανακοίνωση, μέχρι τότε που αποφάσισαν να μείνουν με μετάβαση σε άλλο πρότζεκτ και με την λογική βλέποντας και… κάνοντας (θαύματα)!
ΥΓ4. Όσοι αγαπάνε την ομάδα, πάνω – κάτω ό,τι έχουν ονειρευτεί, το έχουν ζήσει ήδη. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι ο τίτλος στην Ελλάδα και μετά συνέπεια και διάρκεια. Να μείνει “ζεστή” η φλόγα. Τι παραπάνω μπορείς να ονειρευτείς? Την ίδια ομάδα σε ένα σύγχρονο μπασκετικό γήπεδο 10-12 χιλιάδων θέσεων. Με σταθερό μπασκετικό κοινό και περιβάλλον για να διασκεδάζεις (και) εκτός του αγώνα. Να πηγαίνουμε με τα παιδιά μας και να περνάμε καλά! Δεν λέω ότι θα γίνει. Τα όνειρα, όμως, δεν κοστίζουν και τρέφουν την ζωή!