Του Γιάννη Αβραμίδη
Οι εμφανίσεις απέναντι στον ΠΑΟΚ δεν μπορεί κανείς να μην θεωρήσει ότι ήταν μία ευχάριστη έκπληξη. Πάντα μία αλλαγή προπονητή επηρεάζει μία ομάδα που δεν φαινόταν καλά με τον πρώην, αλλά εδώ έχουμε εμφανή δείγματα ολικής αλλαγής ψυχολογίας και απόδοσης σε κάποιους παίκτες.
Η απόδοση των Μποχωρίδη, Νέλσον και Μαυροκεφαλίδη είναι αποδείξεις του παραπάνω. Θα έλεγα ίσως και του Φώτση αλλά αυτό το περιμέναμε από την στιγμή που ο Γκιστ βγήκε εκτός μάχης και ο «Μπάτμαν» κλήθηκε να πάρει τον διπλάσιο σχεδόν χρόνο συμμετοχής.
Το μεγάλο πρόβλημα παραμένει η ομοιογένεια και η διάρκεια. Ακόμα δεν έχει μπει στις προπονήσεις ο Μπατίστα, ακόμα δεν έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο προπόνησης και απόδοσης ο Διαμαντίδης. Το σημαντικό είναι ότι μετά την ήττα του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός βρήκε και άλλο χρόνο να προπονηθεί και να δέσει.
Δυο τρεις προπονήσεις ακόμα που θα είναι διαφορετικές από αυτές που θα έρθουν και θα είναι η «γέφυρα» από τελικό σε τελικό. Δύο τρεις έξτρα συγκεντρώσεις μέσα στο γήπεδο που θα βοηθήσουν το τεχνικό τιμ να φτιάξει τις συνεργασίες σε άμυνα και επίθεση και να εντάξει κυρίως τον Κούπερ στο παιχνίδι του τριφυλλιού.
Ο Αμερικανός έδειξε ότι είναι ένα χρήσιμο εργαλείο και δεν ξέρω πόσο μπορεί να σταθεί στους τελικούς, αλλά σίγουρα θα δώσει ανάσες στους περιφερειακούς του Παναθηναϊκού. Εξάλλου με δεδομένη την αγωνιστική άνοδο του Νέλσον, οι πράσινοι θέλουν αρχικά να έχουν… την υγεία τους και ύστερα να βγάζουν ενέργεια με τα χέρια στην μπάλα στην άμυνα. Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος αντιμετώπισης του Ολυμπιακού, που έχει ήδη στεφθεί με επιτυχία στο παρελθόν. Ο Κούπερ είναι πολύ καλός σε αυτό τον τομέα και μαζί με τους Σλότερ και Νέλσον κάνουν μία τριάδα ξένων που –πρωτόγνωρα για τα ελληνικά δεδομένα- ειδικεύονται κυρίως στην άμυνα και στο να βγάζουν ενέργεια, απειλώντας επιθετικά με τρεις διαφορετικούς τρόπους.
Ο μεν Νέλσον με drive, ο Κούπερ με έξτρα πάσα και ο Σλότερ με σουτ. Όλα αυτά θα φανούν χρήσιμα στους τελικούς, όπως επίσης περιμένουμε να δούμε και ποια θα είναι η κατάσταση του Μπατίστα, με τον Μαυροκεφαλίδη να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τον αυξημένο χρόνο συμμετοχής και τις αυξημένες αρμοδιότητες που έχει.
Τα δείγματα είναι σαφώς καλά, αλλά ακόμα χρειάζεται πολύ προσπάθεια. Περιμένουμε σίγουρα στους τελικούς να δούμε τον Νέλσον να ποστάρει, περιμένουμε να δούμε τις νέες κινήσεις μακριά από την μπάλα που έχουν βγάλει αρκετά σουτ, λόγω των καλών πασέρ στο ποστ, περιμένουμε να δούμε και το αμυντικό rotation με πιο γρήγορες και καλύτερες περιστροφές.
Για να κερδίσεις τον Ολυμπιακό χρειάζονται όμως και πολλά περισσότερα. Διάρκεια, ικανοποιητικά ποσοστά ευστοχίας, καλή άμυνα στα πικ, να μην χάνονται ριμπάουντ.
Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να έχει 12 καμικάζι κοινώς που να δίνουν το 100% σε άμυνα και επίθεση για όσο αντέχουν και σε αντίθεση με αυτό που γινόταν κατά την διάρκεια της σεζόν, να μην φαίνεται διαφορά στο παρκέ όταν αλλάζει η βασική πεντάδα.
Χρόνος πολύς δεν υπάρχει, αλλά ο Παναθηναϊκός κέρδισε λίγο έξτρα ακόμα και πρέπει να δουλέψει. Εφόσον τώρα είναι και όλοι στο παρκέ και προπονούνται, το τεχνικό τιμ έχει ένα λόγο ακόμα να είναι ικανοποιημένο και να φτιάχνει ή μάλλον να διορθώνει πράγματα και καταστάσεις που στο παρελθόν κόστισαν στους πράσινους.
ΥΓ. Άσχετο με τον Παναθηναϊκό, αλλά σχετικό με το ελληνικό μπάσκετ. Θεωρώ τον εαυτό μου και την ομάδα στην οποία ανήκω προπονητικά –τον Προμηθέα Χαλανδρίου, ευνοημένο από τις ανακατατάξεις που ήδη άρχισαν στις μικρότερες κατηγορίες. Σαν λάτρης του αθλήματος όμως δεν μπορώ να είμαι ικανοποιημένος από αυτή την αέναη πλέον κατάσταση με τις ομάδες να διαλύονται, τις υποδομές να καταρρέουν και θρυλικές και ένδοξες ομάδες του λεκανοπεδίου να βρίσκονται σε ερασιτεχνικά πρωταθλήματα.
Δεν ξέρω αν έχει πέσει στην αντίληψη σας η σύνθεση της φετινής Α’ ΕΣΚΑ. Νήαρ Ηστ, Αιγάλεω, Ιωνικός Ν.Φ., Αμπελόκηποι, ομάδες από γειτονιές της Αθήνας που κάποτε έφτασαν στην Α1. Ο Ηλυσιακός με τον Σπόρτιγκ στην Γ’ Εθνική, ο δε Πανελλήνιος στην Δ’ ΕΣΚΑ (αν και πληροφορίες λένε ότι ίσως τον δούμε και στην Α2…). Το Περιστέρι, ο Παπάγος, ο Πανιώνιος μακριά από την Α1, η οποία του χρόνου θα είναι πιο… επαρχιακή από ποτέ με μόλις τις τρεις ομάδες του άλλοτε κραταιού ΠΟΚ να είναι στην σύνθεση της.
Το Αθηναϊκό μπάσκετ χάνεται και τα χρήματα κινούνται πλέον στην επαρχία. Ακόμα και ομάδες που «καταπίνουν» τις κατηγορίες όπως ο Αετός ξαφνικά αποσύρονται ή ψάχνουν συγχωνεύσεις. Όλα αυτά δεν ευαισθητοποιούν κανέναν… Κάποτε είχαμε τα μπουζούκια για μία… αρπαχτή στην επαρχία και τώρα έχουμε τις ομάδες μπάσκετ.
Και επειδή το να κινδυνολογείς και να καταδικάζεις απερίφραστα χωρίς να υπάρχει λύση δεν είναι κάτι που με χαρακτηρίζει, νομίζω ότι άμεσα θα πρέπει να γίνει ακόμα πιο… ερασιτεχνικό το μπάσκετ για να ανακάμψει. Τέλος στην Γ’ Εθνική, δύο όμιλοι στην Α2 και τέσσερις στην Β’ με λιγότερες ομάδες και λιγότερα ταξίδια που πλέον κοστίζουν όσο το μπάτζετ των παικτών (ή τουλάχιστον όσα τους τάζουν), άμεσα πρωτάθλημα Νέων υπό την αιγίδα της ΕΟΚ για να μην χάνουν το μπάσκετ παιδιά που τρελαίνονται (λίγο λιγότερο από ότι οι γονείς τους) με τις εξετάσεις και έλεγχος ακόμα και περιορισμός των μπάτζετ (κάτι σαν σάλαρι καπ) σε όλες τις ομάδες ανάλογα την κατηγορία τους, για περισσότερο ανταγωνισμό και λιγότερα… πιστόλια σε παίκτες και προπονητές.