Του Αχιλλέα Μαυροδόντη/ info@eurohoops.net
Έχοντας πλέον κλείσει τα 37 του χρόνια, ο Μαρσελίνιο Χουέρτας αποτελεί έναν από τους παίκτες που την καριέρα του θα ζήλευαν πολλοί. Έχει αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα, είναι πλέον θρύλος στην ACB, έπαιξε στο NBA δίπλα στον Κόμπι Μπράιαντ και συνεχίζει ακόμα και σήμερα να κάνει σπουδαία πράγματα, φορώντας πλέον την φανέλα της Τενερίφης και αγωνιζόμενος στο BCL Παράλληλα αποτελεί και έναν πραγματικό στρατιώτη της Εθνικής Βραζιλίας, καθώς φοράει ανελλιπώς το εθνόσημο εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, ενώ ονειρεύεται ακόμα μια μεγάλη διοργάνωση με την “Σελεσάο“.
Τo Eurohoops συνομίλησε μαζί του, με τον ίδιο να κάνει μια μεγάλη αναδρομή στην καριέρα του, αλλά και την ζωή του γενικότερα, ενώ σχολίασε αρκετά σημαντικά ζητήματα της τωρινής μας κατάστασης. Ο Χουέρτας θυμήθηκε την εποχή που αγωνιζόταν στην Ευρωλίγκα με την Μπαρτσελόνα, αποκάλυψε πως έμαθε πολλά από τους Παπαλουκά – Διαμαντίδη – Σπανούλη, αποθέωσε τους Έλληνες συμπαίκτες του και θυμήθηκε την κοινή του πορεία με τον Κόμπι Μπράιαντ στους Λέικερς.
Παράλληλα μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την απόφαση του BCL για το Final Eight, ενώ αποθέωσε τον κόσμο του Παναθηναϊκού για την εκπληκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησε στα playoffs του 2013. Επιπλέον μας… μύησε στον κόσμο της vegan διατροφής, την οποία ακολουθεί εδώ και μερικά χρόνια και έχει αλλάξει την ζωή του, ενώ αναφέρθηκε και στα ελληνικά νησιά, τα οποία αγαπά ιδιαίτερα.
Μαρσελίνιο Χουέρτας λοιπόν στο Eurohoops…
Πώς είναι η κατάσταση στην Τενερίφη με τον Κορωνοϊό;
“Η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική από περιοχή σε περιοχή στην Ισπανία. Στα Κανάρια Νησιά ευτυχώς είμαστε πολύ καλά. Υπάρχουν πάρα πολύ λίγα κρούσματα και η κατάσταση είναι υπό έλεγχο και σιγά – σιγά επιστρέφουμε στην καθημερινότητα. Σύμφωνα με την κυβέρνηση είμαστε στην δεύτερη φάση του σχεδίου, ενώ υπάρχουν πόλεις στην Ισπανία που είναι ακόμα στην πρώτη. Σε ό,τι έχει να κάνει με το μπάσκετ έχουμε αρχίσει ατομικές προπονήσεις και εδώ και λίγες ημέρες και ομαδικές. Ευτυχώς η κατάσταση εδώ είναι καλύτερη από άλλα μέρη”.
Είσαι αισιόδοξος για την επόμενη μέρα;
“Σε ό,τι έχει να κάνει με το μπάσκετ είναι δύσκολο να πει κανείς κάτι. Υπάρχουν πολλές μεταβλητές που θα κρίνουν το αν θα παίξουμε ή όχι και δεν είναι στο χέρι μας αυτό. Πρέπει να ακολουθήσουμε συγκεκριμένο πρωτόκολλο τόσο για τους αγώνες, όσο και για την προπόνηση και την καθημερινότητά μας. Πάντως είμαι αισιόδοξος πως θα βρεθεί λύση και πως όλα θα επιστρέψουν στην κανονικότητα. Το μπάσκετ θα επιστρέψει στο κανονικό, αλλά και η ζωή μας θα επιστρέψει. Είναι περίπλοκα τα πράγματα τώρα και οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι, όμως πρέπει να βλέπουμε το ποτήρι μισό γεμάτο και να είμαστε αισιόδοξοι”.
Πιστεύεις πως είναι ασφαλής η απόφαση να ξεκινήσει και πάλι το πρωτάθλημα;
“Σίγουρα δεν είναι μια εύκολη απόφαση. Είναι κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά στο παρελθόν και κανείς δεν έχει ζήσει κάτι τέτοιο. Δεν είναι στο χέρι μας. Εμείς απλά κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας. Από την άλλη το μπάσκετ είναι ένα άθλημα με πολλές επαφές και αν κάποιος έχει μολυνθεί, μπορεί να υπάρξει πολύ εύκολα μετάδοση. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και υπεύθυνοι, αλλά και να έχουν παρθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να αισθανόμαστε ασφαλείς να παίξουμε. Δεν είναι εύκολη απόφαση και οι παίκτες είναι διχασμένοι σχετικά με αυτό. Γενικά είναι μια ευαίσθητη κατάσταση”.
Πάμε τώρα στην Τενερίφη και τον Τσους Βιντορέτα. Έπαιξες για εκείνον στο παρελθόν και φέτος είστε και πάλι μαζί. Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε η παρουσία του στην απόφασή σου;
“Το να έχεις την ευκαιρία να παίξεις για έναν κόουτς με τον οποίο έχεις πολύ καλή σχέση εντός και εκτός παρκέ ήταν πολύ σημαντικό. Μου αρέσει ο τρόπος που προσεγγίζει το μπάσκετ, το πώς προετοιμάζει τους παίκτες για τον αγώνα και η φιλοσοφία του γενικότερα. Πραγματικά τον θαύμαζα πάντα και πάντα οι ομάδες του ήταν επιτυχημένες και έπαιζαν όμορφο μπάσκετ. Οπότε ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για εμένα να έρθω εδώ και να παίξω για εκείνον στην Τενερίφη. Μέσα στο καλοκαίρι μιλήσαμε και έκανε τα πάντα προκειμένου να έρθω εδώ. Ο ίδιος, η διοίκηση και η ομάδα συνολικά έκαναν μεγάλη προσπάθεια να με φέρουν και πιστεύω πως ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσα να πάρω σε εκείνη την στιγμή. Στο αγωνιστικό ο κόουτς είναι τρομερός στο να ξεκαθαρίζει τους ρόλους στην ομάδα και όλοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν στο παρκέ. Ευτυχώς έχουμε και ένα πολύ καλό γκρουπ παικτών και πάμε πολύ καλά εντός και εκτός παρκέ”.
Η ACB προσπαθεί να επαναξεκινήσει με ένα διαφορετικό φορμάτ. Πώς το βλέπεις αυτό;
“Όλες οι ομάδες θα ξεκινήσουν από το ίδιο σημείο, ανεξάρτητα το μέχρι τώρα ρεκόρ τους. Μια διοργάνωση λοιπόν σαν αυτή είναι πολύ καλή ευκαιρία για ομάδες σαν εμάς. Δεν θα παίξουμε πλέι οφς, δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε δυνατές ομάδες στην έδρα τους και δεν θα χρειάζεται να τις κερδίσουμε πάνω από μια φορά προκειμένου να κερδίσουμε κάτι, οπότε θα είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τις μικρότερες ομάδες να κάνουν κάτι μεγάλο. Οπότε πρέπει να το δούμε σαν κίνητρο. Θα πρέπει να κάνουμε μια πολύ καλή φάση ομίλων και στο Fina Four όλοι έχουν την ευκαιρία τους. Πρέπει λοιπόν να το δούμε με καλό μάτι όλο αυτό”.
Φέτος κατακτήσατε το Διηπειρωτικό Κύπελλο και μάλιστα απέναντι σε μια ομάδα με ρόστερ Ευρωλίγκας ουσιαστικά, την Βίρτους Μπολόνια. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
“Ήταν σπουδαία εμπειρία. Για εμένα ήταν η πρώτη φορά που αγωνιζόμουν για το τρόπαιο. Η ομάδα έχει παίξει ξανά και το είχε κερδίσει. Εκτιμούν πολύ αυτή τη διοργάνωση και για εκείνους είναι σημαντική η κατάκτηση. Η Τενερίφη δεν είναι από τις ομάδες με την παράδοση άλλων μεγάλων ομάδων, όμως χρόνο με τον χρόνο μεγαλώνει και παλεύει για να κατακτήσει τίτλους. Το πήραμε λοιπόν πάρα πολύ σοβαρά και στον τελικό κερδίσαμε μια ομάδα με ρόστερ για την Ευρωλίγκα, με παίκτες σαν τον Μάρκοβιτς, τον Τεόντοσιτς και με τον κόουτς Τζόρτζεβιτς στον πάγκο. Ήταν πολύ δύσκολο αλλά παίζαμε στην έδρα μας και όπως είπαμε, σε ένα μονό παιχνίδι όλα είναι πιθανά. Δουλέψαμε πολύ, προετοιμαστήκαμε καλά και ήμασταν σκληροί, οπότε καταφέραμε να τους κερδίσουμε και να πάρουμε το τρόπαιο”.
Ήσουν ο MVP του Διηπειρωτικού και λίγες ημέρες μετά αναδείχθηκες ο κορυφαίος πασέρ στην ιστορία του Copa Del Rey. Τι περνούσε αυτό το μυαλό σου εκείνη την περίοδο;
“Οι ατομικοί τίτλοι είναι πάντα κάτι όμορφο να θυμάσαι, όμως για να το πετύχεις αυτό πρέπει να κερδίζει η ομάδα σου. Φυσικά είμαι χαρούμενος τόσο για το βραβείο του MVP, όσο και για το ρεκόρ στις ασίστ στο ισπανικό Κύπελλο. Βέβαια αυτό σημαίνει πως παίζω το παιχνίδι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (γέλια). Γενικά πάντως προσπαθώ να παίζω το παιχνίδι μου και δεν εκβιάζω καταστάσεις. Παίζω απλά το παιχνίδι με τον τρόπο που με έφερε μέχρι εδώ. Μερικές φορές τα πράγματα πηγαίνουν καλά και είμαι χαρούμενος για αυτά που έχω πετύχει”.
Πάμε στο BCL τώρα. Είναι η πρώτη σου χρονιά στην διοργάνωση. Ποια είναι η άποψή σου για το επίπεδό της;
“Το επίπεδο είναι εξαιρετικό. Ειδικά στον δικό μας όμιλο αντιμετωπίσαμε ομάδες που χτίστηκαν για να πάνε μακριά. Με εντυπωσίασε επίσης η σκληράδα της διοργάνωσης. Είναι δύσκολη διοργάνωση για να αγωνιστεί κανείς και έχει πολλές επαφές. Ίσως περισσότερες και από την Ευρωλίγκα σε πολλές περιπτώσεις. Οι διαιτητές επιτρέπουν αυτό το παιχνίδι, πράγμα που είναι καλό γιατί ανεβάζει το επίπεδο της διοργάνωσης. Για να πετύχεις πρέπει να είσαι έτοιμος να παλέψεις στη μάχη κάθε βράδυ. Σε ό,τι έχει να κάνει με εμάς, κάναμε μια πολύ καλή πορεία και έχουμε ακόμα ένα παιχνίδι μπροστά μας, οπότε περιμένουμε να δούμε τι θα συμβεί. Βέβαια δυσκολετήκαμε αρκετές φορές και κερδίσαμε παιχνίδια στο τέλος. δεν ήταν… βόλτα στο πάρκο. Χρειάστηκε σκληρή δουλειά προκειμένου να φτάσουμε εκεί”.
Το BCL ήταν η πρώτη διοργάνωση που ανακοίνωσε ξεκάθαρα το πλάνο της και πήγε το Final Eight τον Σεπτέμβριο. Πώς βλέπεις αυτή την κίνηση;
“Ίσως ήταν η πιο έξυπνη απόφαση που μπορούσαν να πάρουν, εάν αναλογιστούμε το πόσες χώρες έχουν ομάδες στην διοργάνωση. Είναι δύσκολο να βρει κανείς τρόπο να συνεχίσεις την διοργάνωση υπό αυτές τις συνθήκες. Βλέπουμε πώς είναι τώρα τα πράγματα και πιστεύω πραγματικά πως ήταν η πιο έξυπνη απόφαση που μπορούσαν να πάρουν. Φυσικά είναι δύσκολο ίσως ακόμα και άδικο για κάποιους παίκτες που μπορεί να μην είναι σε αυτές τις ομάδες την επόμενη σεζόν, όμως όπως είπα, αυτή η κατάσταση δεν έχει προηγούμενο και κανείς δεν μπορούσε να ξέρει τι θα γίνει. Φυσικά όλοι θέλουν να τελειώσουν την διοργάνωση και να παλέψουν για τον τίτλο. Για όλες τις ομάδες θα είναι σημαντικό να τελειώσουν την διοργάνωση και να φτάσουν στον τελικό, παίζοντας”.
Έχεις μια τεράστια καριέρα, όμως θα μπορούσες να ξεχωρίσεις κάποια χρονιά ως την αγαπημένη σου;
“Ώ φίλε. Οκ με την Μπαρτσελόνα φτάσαμε σε 3 Final Four και πάντα θυμάσαι μεγάλες στιγμές. Μια από τις πιο σημαντικές είναι όταν χάναμε 2-1 στην σειρά με τον Παναθηναϊκό και κερδίσαμε μέσα στο ΟΑΚΑ το τέταρτο ματς. Στο γήπεδο είχε πιάσει σχεδόν φωτιά από τον κόσμο. Ήταν μια τρομερή ατμόσφαιρα, ίσως η καλύτερη που έχει βιώσει στην καριέρα μου. Κάναμε μεγάλο ματε εκεί και τελικά πήραμε και το παιχνίδι στην Βαρκελώννη, φτάνοντας στο Final Four. Φυσικά θυμόμαστε τα Final Four γιατί είχαμε την ευκαιρία να φτάσουμε μέχρι το τέλος, όμως ηττηθήκαμε σε κάποια σημαντικά παιχνίδια δεν μπορέσαμε να πάρουμε το τρόπαιο. Βέβαια υπάρχουν πολλές στιγμές στην καριέρα μου που θα μπορούσα να ξεχωρίσω και σίγουρα αυτή που αναφέραμε είναι μια από αυτές”.
Κοιτώντας πίσω στην καριέρα σου, υπήρξαν κάποιοι παίκτες από τους οποίους έκλεψες κομμάτια του παιχνιδιού τους και τα έβαλες στο δικό σου;
“Εννοείται! Και συμπαίκτες και αντίπαλοι. Σαν μπασκετμπολίστες πρέπει να μελετάμε και να μαθαίνουμε από τους καλύτερους. Πρέπει να παρακολουθείς τους παίκτες, ειδικά αυτούς που παίζουν στην θέση σου και έχουν παρόμοια στοιχεία με εσένα. Έμαθα πολλά λοιπόν πολλά από τους παίκτες που συνάντησα. Στην Ιταλία οι μεγαλύτεροι παίκτες της Μπενετόν με βοήθησαν. παρακολούθησα NBA και προσπάθησα να πάρω στοιχεία από τον Κιντ, τον Νας, ακόμα και τον Στόκτον, καθώς είμαι μεγαλύτερος σε ηλικία από αρκετούς παίκτες και είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μερικούς από την… παλιά σχολή. Φυσικά έμαθα πολλά από τον Διαμαντίδη, τον Πριτζιόνι, ακόμα και νεαρότερους παίκτες, όπως ο Ρίκι Ρούμπιο. Μπορείς στην ουσία να μάθεις από τον οποιονδήποτε, αρκεί να τον παρακολουθήσεις, να μιλήσεις μαζί του, να του κάνεις ερωτήσεις. Η περιέργεια σε κάνει πάντα να βελτιώνεσαι και να γίνεσαι καλύτερος, αρκεί να θέλεις. Λένε ότι οι παίκτες όταν μεγαλώνουν δεν μαθαίνουν τίποτα νέο και μένουν στα ίδια. Αυτό είναι ψέμα. Αν νομίζεις πως ξέρεις τα πάντα, τότε πρέπει να σταματήσεις. Γενικά υπήρχαν πολλοί παίκτες που θαύμαζα, όπως οι Έλληνες γκαρντ, ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντίδης. Πάντα μου έκαναν θετική εντύπωση. Έμαθα και από τον Σπανούλη βλέποντάς τον να παίζει. Παρατηρούσα το πώς κυριαρχεί στο παρκέ, το πώς σκοράρει, το πώς παλεύει και το πώς κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του.. Παρακολουθώ και τον Κώστα Σλούκα, ο οποίος έχει κάνει επίσης μεγάλη πορεία, ακολουθώντας τα βήματα των προηγούμενων. Βέβαια όλοι αυτοί που είπαμε είχαν και την τύχη να δουλέψουν με μεγάλους προπονητές – δασκάλους”.
Οκ μιλήσαμε για τους Έλληνες που αντιμετώπισες, πάμε σε εκείνους που έπαιξες μαζί τους, ξεκινώντας από τον Γιώργο Μπόγρη…
“Μπογρίνιο! Είναι θρύλος! Είναι πολύ όμορφο να είσαι δίπλα σε έναν παίκτη σαν τον Μπόγρη. Είναι ένας τύπος απίστευτα ανιδιοτελής και τον ενδιαφέρει μόνο η ομάδα. Παίζει για όλους μας και φέρνει πολύ ενέργεια στο παρκέ. Στα αποδυτήρια είναι πάντα με θετική διάθεση και προσπαθεί να ανεβάσει τους υπόλοιπους. Ξέρει μπάσκετ όσο λίγοι παίκτες με τους οποίους έχω παίξει. Είναι πολύ έξυπνος, πασάρει τη μπάλα και εκτός από την ενέργεια, είναι από τους παίκτες που ανεβάζουν και την ένταση σε κάποιο ματς αν χρειαστεί. Κάνει το παιχνίδι λίγο πιο… βρώμικο με την καλή έννοια. Θα προσπαθήσει να βγάλει τον καλύτερο παίκτη των αντιπάλων από το παιχνίδι. Γενικά είναι ένας τρομερός συμπαίκτης και θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει η ομάδα του. Δεν τον ενδιαφέρει ο χρόνος του στο παρκέ, ή το σκοράρισμά του. Είναι απλά εκεί για την ομάδα και φυσικά εκτός παρκέ είναι ένας απίθανος τύπος με τρομερό χαρακτήρα και μεγάλη καρδιά. Κρίμα που τον γνώρισα τόσο αργά στην καριέρα μου. Θα ήθελα να μοιραστώ πολύ περισσότερες σεζόν με τον Μπογρίνιο”.
Στην Μπαρτσελόνα έχεις παίξει μαζί με τον Παπανικολάου. Πες μας για εκείνον…
“Ο Παπανικολάου ήταν ένας τρομερός συμπαίκτης. Πέτυχε μεγάλα πράγματα σε πολύ μικρή ηλικία και από τον Ολυμπιακό ήρθε στην Μπαρτσελόνα. Οι Έλληνες μπασκετμπολίστες έχουν παρόμοια ιδεολογία. Θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κερδίσουν. Δεν ασχολούνται με τους αριθμούς και έχουν τρομερό τρόπο σκέψης κατά τη γνώμη μου. Ο Κώστας είναι ένας μαχητής, ένας παίκτης που τα δίνει όλα στο παρκέ. Θα βάλει το κορμί του, θα παλέψει για ένα ριμπάουντ, θα πηδήξει για να πιάσει μια μπάλα στην εξέδρα, ακόμα και αν πέσει με το κεφάλι. Είναι τρομερά ταλαντούχος. Τότε ήταν απίστευτα αθλητικός, τώρα δεν είναι τόσο, όμως έχει σπουδαία εμπειρία και σουτάρει ακόμα καλύτερα. Είναι τρομερός και έξω από το γήπεδο. Είχαμε τρομερή σχέση τότε και ακόμα μιλάμε. Είναι ένας φίλος για μια ζωή”.
Στο ξεκίνημά σου ήσουν και μαζί με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο…
“Άλλος ένας τρομερός τύπος. Ήταν κυρίαρχος στο ποστ παιχνίδι και πριν έρθει στην Φορτιτούντο είχε μερικά σπουδαία χρόνια, κερδίζοντας και την Ευρωλίγκα. Τρομερά έξυπνος παίκτης και ψηλό με τόσο ταλέντο στο ποστ δεν βλέπουμε αυτές τις μέρες. Ήταν ηγέτης. Μιλούσε με όλους τους συμπαίκτες του και είχε τρομερή εμπειρία”.
Θα σκεφτόσουν να επιστρέψεις στην Ευρωλίγκα αν είχες μια πρόταση που σε καλύπτει;
“Πάντα πρέπει να σκέφτεσαι πράγματα και δεν μπορείς να κλείνεις τις πόρτες σε τίποτα. Ποτέ δεν μπορείς να λες όχι στην περίπτωση να συμβεί κάτι. Θα ήταν λάθος αυτό. Φυσικά υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να εξετάσεις, αλλά δεν θα ήμουν αρνητικός σε μια καλή πρόταση. Τώρα βέβαια είμαι πολύ καλά στην Τενερίφη και θα είναι δύσκολο να με πείσεις να αφήσω το νησί”.
Ήσουν μεγάλος rookie, καθώς πήγες στο NBA στα 32 σου χρόνια. Μάλιστα είσαι ο δεύτερος μεγαλύτερος rookie στην ιστορία, μετά τον Πριτζιόνι. Βλέποντας πλέον την καριέρα σου προς τα πίσω, θα έκανες αυτό το άλμα νωρίτερα;
“Πολλοί με έχουν ρωτήσει αυτό το πράγμα. Δυστυχώς ή ευτυχώς είχα συμβόλαιο τότε με την Μπασκόνια και μετά με την Μπαρτσελόνα την περίοδο που είχα την εμπειρία για να μπορώ να σταθώ στο NBA. Δεν είχα ρήτρα για να πάω στο NBA στην Μπασκόνια και στην Μπαρτσελόνα αυτό το ποσό ήταν μεγάλο, οπότε δεν είχα την ευκαιρία να το κάνω. Έκανα την επιλογή μου να υπογράψω 4 χρόνια με την Μπαρτσελόνα. Ήταν η δουλειά των ονείρων μου. Σε αυτή την περίοδο είχα επαφές με ομάδες του NBA και είναι πολύ πιθανό να είχα μια μεγαλύτερη καριέρα εκεί, αλλά ήμουν χαρούμενος στην Μπαρτσελόνα. Δεν μετανιώνω για την απόφασή μου. ΑΝ συνέβαινε θα ήταν κάτι σπουδαίο, αλλά από την άλλη δεν έχει και σημασία πλέον”.
Πάμε σε κάτι στενάχωρο τώρα. Δούλεψες μαζί με τον Κόμπι Μπράιαντ στην πρώτη σου σεζόν. Μίλησε μας για εκείνον…
“Ήταν πολύ καλός μαζί μου και μάλιστα μου μιλούσε πολλές φορές στα Ισπανικά και τα Ιταλικά. Είχε περισσότερο ευρωπαϊκό τρόπο σκέψεις από ότι αμερικάνικο. Δυστυχώς δεν είχαμε όσο χρόνο θα ήθελα μαζί του. Ήταν η τελευταία του χρονιά και πλέον ο ίδιος ήταν πολύ ταλαιπωρημένος από τους τραυματισμούς και τα 20 χρόνια στο NBA. Θυμάμαι πως μερικές φορές αποφάσιζε το αν θα παίξει περίπου 45 λεπτά πριν από τον αγώνα. Δεν ήταν στις προπονήσεις πολύ, έκανε κυρίως θεραπείες, όμως όσες φορές ήταν μαζί μου ήταν εξαιρετικός. Μιλούσε με σεβασμό και ήταν ευγενικός. Είχα ακούσει πολλές ιστορίες για τον Κόμπι, την ιδεολογία του και το πώς πιέζει τους συμπαίκτες του, περίπου όπως είδαμε ότι έκανε ο Μάικλ Τζόρνταν στο Last Dance. Ο Κόμπι ήθελε πάντα να κερδίζει, όμως στην τελευταία του χρονιά η ιδεολογία του άλλαξε κάπως. Ήθελε να απολαύσει το παιχνίδι και δεν ήταν τόσο πωρωμένος γιατί ήξερε πως η ομάδα είναι σε περίοδο που προσπαθούσε να αλλάξει. Δεν πίεζε, αλλά προσπαθούσε να είναι μέντορας και να τους βοηθήσει. Δεν είδα λοιπόν την σκληρή του πλευρά, η οποία θα μου άρεσε πολύ, το να δω δηλαδή τον αληθινό Κόμπι, αλλά από την άλλη ήταν η τελευταία του χρονιά σαν επαγγελματίας και ήταν τρομερό το να είσαι μαζί του σε κάθε πόλη που πηγαίναμε. Έβλεπε την αγάπη του κόσμου κάθε φορά. Τον ανακοίνωναν και γινόταν χαμός. Ο ίδιος θυμάμαι πολλές φορές να προσπαθεί να κρατήσει τα δάκρυά του. Ήταν πολύ συγκινητικές στιγμές και ήμουν τυχερός που ήμουν δίπλα του σε αυτή τη σεζόν”.
Πώς αντέδρασες όταν άκουσες την είδηση;
“Δεν ήθελα να το πιστέψω. Στην αρχή πίστευα πως ήταν ψέμα. Μετακόμιζα τότε στο νέο σπίτι και μετά από λίγο θυμάμαι το κινητό μου να χτυπάει ασταμάτητα. Άνοιξα τα social media και είδα ότι ήταν αλήθεια. Δεν το πίστευα. Πήρα την γυναίκα μου τότε και μιλήσαμε για λίγο. Ήταν μια πολύ στενάχωρη στιγμή για όλους. Ακόμα και για αυτούς που δεν ήξεραν τον Κόμπι. Όταν μιλάμε για έναν θρύλο σαν αυτόν, ένα παγκόσμιο είδωλο, όλοι έχουν το ίδιο συναίσθημα. Ότι έχασαν κάποιον από την οικογένειά τους. Ήταν δύσκολο να το πιστέψεις όλο αυτό. Ακόμα και τώρα, ανοίγουμε την τηλεόραση και ο Κόμπι είναι πάντα εκεί. Στο Last Dance ήταν εκεί. Ο Κόμπι θα είναι πάντα εκεί και σου δίνει την εντύπωση πως είναι πάντα εδώ. Πρέπει όμως να ζήσουμε με την απώλεια…”
Πάμε τώρα σε κάτι άλλο. Πόσο διαφορετική είναι η καθημερινότητά σας εκεί σε σχέση με την Ευρώπη;
“Στο ΝΒΑ έχουμε ταξίδια και πολλά παιχνίδια και όχι πολλές προπονήσεις στο ενδιάμεσο. Αυτοί που παίζουν πολύ κάνουν κυρίως σουτ και τακτική, ενώ οι άλλοι δουλεύουν περισσότερο. Κάποιες φορές παίζαμε μονά για να ιδρώσουμε. Κάναμε επιπλέον δουλειά για να είμαστε έτοιμοι όταν έπρεπε”.
Θα μπορούσε να πεις κανείς πως είσαι στρατιώτης της Εθνικής και δίνεις το παρών ασταμάτητα. Θα είσαι για πάντα στρατιώτης της Εθνικής;
“Το ελπίζω. Θέλω να βοηθώ τη χώρα μου με όποιον τρόπο μπορώ και είμαι πολύ υπερήφανος για αυτό. Θεωρώ τιμή το να φοράς την φανέλα αυτή και παίρνω πολύ σοβαρά την Εθνική μας ομάδα. Δεν έχω μείνει εκτός κανένα καλοκαίρι και είναι κάτι που το χαίρομαι πολύ. Είναι τεράστια τιμή να φοράς την φανέλα της Εθνικής ομάδας. Δημιουργήσαμε μια πολύ όμορφη παρέα παικτών και φίλων και είναι κάτι που θα μου λείψει όταν δεν θα πηγαίνω πλέον. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος ενόψει του Προολυμπιακού στην Κροατία και ελπίζω να παίξω στους τρίτους μου Ολυμπιακούς στο Τόκιο. Το μπάσκετ και η Εθνική είναι κάτι κομμάτι της ζωής μου και θα μου λείψει πολύ το εθνόσημο όταν αποσυρθώ”.
Ποιο θα ήταν το υπέρτατο που θα ήθελες να πετύχεις με την Εθνική ομάδα;
“Το να πάρουμε ένα μετάλλιο σε διεθνή διοργάνωση. Είχαμε αρκετές ευκαιρίες από το 2006 έως και σήμερα. Πάντα κάναμε τρομερό πρώτο γύρο και μάλιστα έχουμε κερδίσει όλες τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης, όμως στην συνέχεια χάναμε κλειστά παιχνίδια που μας στέρησαν την δυνατότητα του μεταλλίου. Αυτό είναι και κάτι που θα μας λείψει. Παίξαμε σε τόσο μεγάλο επίπεδο, κερδίσαμε σεβασμό αλλά δεν πήραμε το μετάλλιο που αξίζαμε. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να σκεφτώ. Του χρόνου θα παλέψουμε για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς. Αυτός θα είναι ο απόλυτος στόχος μας”.
Άκουσα ότι έχεις αλλάξει την διατροφή σου σε vegan. Πόσο έχει αλλάξει αυτό την ζωή σου; Θα τον συνιστούσες; Εμάς που μας ενδιαφέρει γεύση αυτό θα μας επηρεάσει;
“Κι εμένα μου αρέσουν οι καλές γεύσεις και δεν θα πω ψέματα, εννοείται πως μου λείπουν κάποιες γεύσεις πολύ. Στην Βραζιλία μας αρέσει το κρέας. Το είχα ψάξει πολύ και είχα δει ντοκιμαντέρ. Πολλοί αθλητές από πολλά σπορ άλλαξαν την διατροφή τους, έγιναν Vegan και συνέχισαν στο τοπ επίπεδο. Εμένα προσωπικά με βοήθησε πολύ και είδα άμεσα αποτελέσματα. Έχασα λίπος και τρώγοντας μόνο λαχανικά και πρωτεΐνη με βοήθησε με τους μύες μου. Αυτό που κατάλαβε για τα καλά το σώμα μου ήταν η αποθεραπεία. Πάντα είχα κάποιους πόνους στις αρθρώσεις μου και σε άλλα μέρη του σώματος από τις προπονήσεις. Όταν όμως σταμάτησα τα γαλακτοκομικά και το κρέας, οι πόνοι τους οποίους είχα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα απλά σταμάτησαν. Είμαι 37 οπότε αυτοί οι πόνοι έπρεπε να αυξάνονται, όχι να μειώνονται. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Δεν χρειαζόμουν τόση πολύ θεραπεία, γιατί το σώμα μου ανάρρωνε καλύτερα. Άλλαξα την διατροφή μου πριν από περίπου 3 χρόνια και είναι σίγουρα δύσκολο στην αρχή. Θέλει χρόνο για να προσαρμοστείς σε αυτό, όμως είναι κάτι για το οποίο εγώ είμαι πολύ χαρούμενος. Υπάρχει φυσικά και άλλος λόγος για τον οποίο κάποιος σταματά τα γαλακτοκομικά και το κρέας και υπάρχει ένας πολύ μεγαλύτερος σκοπός πίσω από αυτό. Σε ό,τι έχει να κάνει με την υγεία μου και την καριέρα μου, ήταν η καλύτερη επιλογή για εμένα και με βοήθησε να έχω περισσότερα χρόνια μπάσκετ μπροστά μου”.
Η Ελλάδα θεωρείται ο ασφαλέστερος προορισμός για διακοπές φέτος και εσύ ξέρουμε πως αγαπάς την χώρα μας. Να σε περιμένουμε και φέτος;
“Σίγουρα αν έρθω δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε δεύτερη ούτε η… τέταρτη φορά που έρχομαι. Η Μύκονος είναι ο αγαπημένος μου προορισμός και λατρεύω τα νησιά της Ελλάδος και τους ανθρώπους εκεί. Έχω πολλούς φίλους που δουλεύουν στα νησιά της Ελλάδας και πάντα είναι διασκεδαστικό το να έρχομαι. Το ευχαριστιέμαι αφάνταστα και ελπίζω αν τα πράγματα είναι καλά, μόλις τελειώσουμε τους αγώνες να έρθω με την οικογένειά μου. Φυσικά θα είναι διαφορετικά γιατί πλέον δεν είμαι μόνο εγώ και η σύζυγός μου, αλλά έχουμε και τα παιδιά μαζί μας”.