Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Κιθ Λάνγκφορντ ετοιμάζεται να ηγηθεί της ΑΕΚ στο προσεχές Final Eight του BCL (30/9-4/10), με την διοργανώτρια αρχή να ετοιμάζει μία διαφορετική συνέντευξη με τον παίκτη.
Ο Αμερικανός σκόρερ πήγε τον χρόνο πίσω και θυμήθηκε όλες τις σημαντικές, κομβικές και ιδιαίτερες ”πρώτες φορές” της καριέρας του, με την απάντηση στο πότε κατάλαβε ότι μπορεί να κάνει κάτι σοβαρό στο μπάσκετ να ”κλέβει” τη παράσταση!
Αναλυτικά οι απαντήσεις του Κιθ Λάνγκφορντ:
- ”Τη πρώτη φορά που κράτησα μπάλα μπάσκετ ήταν 7-8 χρονών. Έψαχνα τη ντουλάπα του πατέρα μου. Έπαιζε μπάσκετ στο κολέγιο, οπότε εγώ και ο αδελφός μου φορούσαμε φανέλες του και παίζαμε έξω από το σπίτι”.
- ”Έπαιξα πρώτη φορά όταν ήμουν 11. Ήμουν στη δεύτερη ομάδα της τάξης και επειδή πολλοί φίλοι μου δοκίμαζαν σε tryouts, το έκανα και εγώ. Και σταδιακά ξεκίνησα να ερωτεύομαι το άθλημα”.
- ”Το πρώτο game winner ήρθε στη πρώτη χρονιά μου στο κολέγιο. Παίζαμε στην έδρα της Νεμπράσκα. Βγήκα από το σκριν με λίγα δευτερόλεπτα να απομένουν και έβαλα από τη κορυφή ένα μεγάλο τρίποντο. Τότε, δεν σούταρα τόσο καλά, αλλά κάτι μέσα μου έλεγε να το επιχειρήσω και το έκανα. Το γήπεδο πάγωσε, αλλά θυμάμαι τους πανηγυρισμούς των συμπαικτών μου στο γήπεδο και μετά στα αποδυτήρια. Η έκφραση που είχαν στο πρόσωπο ήταν φοβερή”.
- ”Το πρώτο μου ματς ως επαγγελματίας ήταν τον Οκτώβριο του 2005 με τους Ρόκετς στη preseason με αντίπαλο τους Σίξερς στη Φιλαντέλφια”.
- ”Ήμουν ακόμα στο σχολείο, όταν ένιωσα για πρώτη φορά ότι δεν μπορεί κανείς να με μαρκάρει. Σκόραρα σε ένα ματς 37 πόντους. Αντίπαλος ήταν ένα άλλο παιδί από τη περιοχή, που είχε την φήμη του καλού παίκτη. Θυμάμαι να κάνω πράγματα που δεν ήξερα ότι μπορώ να κάνω και τότε κατάλαβα ότι ίσως μπορώ να κάνω κάτι σοβαρό στο μπάσκετ”.
- ”Ο πρώτος προπονητής που μου φώναξε ήταν στο κολέγιο. Όταν είδε ότι μπορώ να παίξω σε αυτό το επίπεδο και να γίνω ενδεχομένως και επαγγελματίας, με έσπρωξε προς αυτή τη κατεύθυνση. Υπήρχαν πολλές έντονες στιγμές μεταξύ μας, γιατί τότε δεν είχα καταλάβει τί προσπαθούσε να κάνει. Βλέποντας το παρελθόν, ελπίζω να ήμουν λίγο πιο ήρεμος, αλλά του είμαι ευγνώμων γιατί με έφτασε στο επίπεδο των δυνατοτήτων μου”.
- ”Η πρώτη φορά που ένιωσα αποτυχία ήταν όταν μπήκα στο κολέγιο. Ήμουν ένας από τους κορυφαίους παίκτες της πολιτείας, πήγα στο Κάνσας και ήξερα ότι μπορούμε να κερδίσουμε το πρωτάθλημα. Ένιωθα ότι ήμουν πολύ καλός παίκτης και ότι είχαμε μία πολύ καλή ομάδα, όμως χάσαμε από μία άλλη ομάδα, που είχαμε κερδίζει νωρίτερα 2 φορές. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη απογοήτευση και αναστάτωση στη καριέρα μου”.