Tου Αχιλλέα Μαυροδόντη / info@eurohoops.net
Η Χολόν πραγματοποιεί μια πορεία… όνειρο στο Basketball Champions League, καθώς, όχι μόνο βρίσκεται ήδη στους “16” της διοργάνωσης, αλλά ούσα στο 2-0, βλέπει το Final Eight να είναι ολοένα και πιο κοντά της!
Αρχιτέκτονας της μεγάλης αυτής πορείας δεν είναι άλλος από τον δικό μας, Στέφανο Δέδα. Ο μόλις 38 ετών κόουτς βρίσκεται πάνω από 20 χρόνια στους πάγκους και μετά από εξαιρετικές παρουσίες στην Τουρκία, ανέλαβε τη Χολόν στα μέσα της περσινής σεζόν, με την φετινή σεζόν να αποτελεί το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς του με την ομάδα του Ισραήλ.
Εξάλλου δεν είναι τυχαίο πως έφτασε μέχρι και τον τελικό του Κυπέλλου της χώρας, όπου τέθηκε αντιμέτωπος μάλιστα με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο της Μακάμπι, με τον οποίο μάλιστα είχαν συνεργαστεί στον ΠΑΟΚ πριν πολλά χρόνια.
Ο Στέφανος Δέδας λοιπόν, άνοιξε τα χαρτιά του στο Eurohoops και μίλησε για πολλά και άκρως ενδιαφέροντα ζητήματα. Το BCL και η πορεία εκεί, ο στόχος των προημιτελικών, η πρόκριση της Χολόν ως πρώτη από την φάση των ομίλων ήταν τα πρώτα θέματα με τα οποία συζητήσαμε με τον έμπειρο κόουτς, ο οποίος αναφέρθηκε στην πορεία του στους πάγκους, στα στοιχεία που έχει… κλέψει από Μπλατ και Ζντοβτς, στην κατάσταση με τον κορωνοϊό στο Ισραήλ αλλά και στον αδερφό του, Γιώργο Δέδα, ο οποίος ακολούθησε επίσης καριέρα προπονητή τα τελευταία χρόνια.
Επιπλέον μίλησε για τους Κόρι Χίγκινς και Κώστα Σλούκα, οι οποίοι φάνηκε από μικροί πως είχαν… άστρο, αλλά και τον Βασίλη Σπανούλη, με τον οποίο είχε τεθεί αντιμέτωπος όταν ήταν ακόμα παίκτης…
Μας δυσκόλεψε το νέο φορμάτ του BCL – Το Final Eight πλέον είναι πιο ορατό στον ορίζοντα.
-Πώς είναι η ζωή εν μέσω κορωνοϊού στο Ισραήλ;
Από τον Αύγουστο μέχρι και πριν μια βδομάδα ήμασταν σπίτι γήπεδο και άντε να πηγαίναμε στο σουπερμάρκετ. Ήμασταν απόλυτα προσηλωμένοι στο μπάσκετ. Την τελευταία εβδομάδα άνοιξαν τα πάντα. Έχει ξεκινήσει κανονικά η ζωή εδώ. Όντως έχει εμβολιαστεί σχεδόν όλος ο πληθυσμός. Είναι σαν συνέχεια του τι πρόκειται να γίνει στην Ελλάδα. Το Ισραήλ είναι 2-3 μήνες μπροστά από την Ελλάδα. Όταν και στην Ελλάδα εμβολιαστεί μεγάλο κομμάτι του κόσμου θα ανοίξουν τα πάντα και στην Ελλάδα. Θεωρώ πως αυτό θα γίνει σε 2 μήνες.
-Το BCL άλλαξε το φορμάτ του λόγω του κορωνοϊού. Πώς σας φάνηκε αυτό;
Θεωρητικά για εμάς ήταν πιο δύσκολο γιατί το ματς με τη Μινσκ είχαμε 4 τραυματίες και δεν είχαμε παίκτες. Στον δεύτερο γύρο είχαμε τρία ματς, τα δυο εκτός και ενδιάμεσα εντός την ΑΕΚ. Ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο χωρίς να το αξίζουμε. Τώρα φαίνεται καλό αλλά ήταν πιεστική περίοδος, γιατί έπρεπε να κερδίσουμε τρία ματς στον δεύτερο γύρο. Θεωρώ πως ήταν μια παλικαρίσια πρόκριση. Το φορμάτ εμείς το κάναμε να φαίνεται πως ήταν καλό.
-Το ότι εν τέλει εσείς κάνατε να φαίνεται πως σχετικά εύκολα πήρατε την πρώτη θέση, είναι μια μικρή νίκη;
Το ματς μέσα στο Μισκ ήταν κομβικό. Το ελέγξαμε και το πήραμε. Με την ΑΕΚ ήταν πολύ κομβικό και το γεγονός πως η ΑΕΚ είχε χάσει μέσα στη Σολέ με προβλημάτισε, γιατί αν ερχόταν με 4-0 ίσως και να ήταν πιο χαλαρή. Συν ότι δεν είχαμε τον Σι Τζέι Χάρις. Στο μικρό μας ροτέισιον αν λείπει ένας από τους καλύτερους σκόρερ σου, τότε μπορεί να έχεις πρόβλημα. Παρόλα αυτά με ενέργεια, καλή άμυνα και τακτική πήραμε τη νίκη. Στη Σολέ πήραμε εύκολα το ματς και την πρώτη θέση. Δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν οι Γάλλοι. Ήταν λοιπόν πολύ εύκολα τα δύο εκτός, αλλά και δύσκολο το ματς με την ΑΕΚ.
-Πλέον η Χολόν είναι η μοναδική εκπρόσωπος της χώρας στο BCL. Αν αναλογιστούμε και πως στην Ευρωλίγκα η Μακάμπι έχει μείνει εκτός συνέχειας, θα μπορούσαμε να πούμε πως κρατάτε την… σημαία του μπάσκετ του Ισραήλ ψηλά εσείς;
Ισχύει αυτό. Το τονίζω και στις δηλώσεις μου πριν το ματς, ότι δηλαδή εκπροσωπούμε το Ισραήλ στην Ευρώπη. Υπάρχει και η Νεζιόνα στο Europe Cup, όμως με αυτή την διοργάνωση δεν ασχολείται τόσος πολλής κόσμος. Το BCL έχει άλλη αίγλη. Τα ματς μας είναι τηλεοπτικά και διαφημίζονται συνέχεια, υπενθυμίζεται με αυτό τον τρόπο στο φίλαθλο κόσμο ότι υπάρχει μια ομάδα που παλεύει με αξιώσεις και πει καλά. Το έχω στο μυαλό μου αυτό που λες και συμφωνώ. Αυτό σου δίνει και μια δυναμική στο πρωτάθλημα. Σε σέβονται περισσότερο και σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Έχουμε έτσι ένα μομέντουμ που μας βοηθά και εντός των συνόρων.
-Πλέον είστε στο 2-0 στον όμιλο. Το Final Eight μήπως δεν είναι πλέον και τόσο… μακρινός στόχος;
Η ομάδα είναι 4η χρονιά στη διοργάνωση και δεν έχει περάσει ποτέ στους 16, που ήταν ο βασικός μας στόχος για φέτος. Το ότι προκριθήκαμε, κρίνει τη χρονιά επιτυχημένη για τη Χολον στο ευρωπαϊκό κομμάτι. Από εκεί και πέρα ξέρουμε ότι έχουμε καλή ομάδα. Παίζουμε ένα ιδιαίτερο μπάσκετ και με τον τρόπο που παίζουμε εξαρτάται από εμάς πάντα το παιχνίδι. Κάναμε δύο πολύ δυνατά διπλά και όλα είναι στο χέρι μας. Έχουμε δύο ματς στην έδρα μας και εξαρτάται από εμάς. Δεν είναι εύκολο γιατί οι όμιλοι είναι πονηροί, αλλά τα δύο εκτός έδρας αποτελέσματα μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε και ένα… λάθος. Είναι εξάλλου δυνατός ο όμιλός μας, αλλά το ότι είμαστε ανταγωνιστικοί, έχουμε μια φιλοσοφία που δυσκολεύει τον αντίπαλο και σε συνδυασμό με τις δύο νίκες που κάνουμε νομίζω πως μας δίνει ένα πλεονέκτημα για το Final Eight το οποίο ήταν κάτι μακρινό, αλλά πλέον είναι πιο ορατό στον ορίζοντα.
-Αντιμετώπισες την ΑΕΚ δύο φορές. Πες μας την άποψή του για την Ένωση, η οποία είναι και από τα φαβορί της διοργάνωσης…
Έτσι όπως έχει χτιστεί η ΑΕΚ, αδικείται ο προπονητής της. Δηλαδή, εάν κερδίσουν, το πήρε η εμπειρία και ο Λάνγκφορντ. Αν χάσουν, έχασαν γιατί είναι μεγάλη σε ηλικία. Η ηλικία δηλαδή είναι πάντα σημείο αναφοράς, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Η ΑΕΚ είναι ομάδα με καταρτισμένους ρόλους, με πολλή πίεση και όταν έχεις την πίεση του κόσμου, χωρίς να τον έχεις στο γήπεδο να σε βοηθάει, γίνεται πολύ δύσκολο. Ομοίως και για τη Χολόν. Η ΑΕΚ θα πάει καλά, γιατί έχει την δυναμική και την εμπειρία. Απλά έγιναν κάποιες ήττες με το Λαύριο παραδείγματος χάρη στο κύπελλο και είχε κάποιες μεταπτώσεις, αλλά όλες έχουν το ίδιο πρόβλημα. Τα σκαμπανεβάσματα είναι δεδομένα και δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα. Απέναντι στην ΑΕΚ εξάλλου όλοι έχουν κίνητρο.
“Οι επαφές με τον Παναθηναϊκό”
-Πάμε τώρα στα δικά σου. Επειδή ακούστηκαν πολλά για τον Παναθηναϊκό, αποσαφήνισέ μας λίγο τι είχε συμβεί…
Η επαφή είχε γίνει πρώτα το καλοκαίρι, γιατί ήθελα εγώ να μπω στο σταφ του Παναθηναϊκού, προκειμένου να επιστρέψω βοηθός στην Ευρωλίγκα. Είναι κάτι που το χρειάζομαι γιατί στο επόμενο επίπεδο από το BCL και το EuroCup, στα οποία ήμουν 6 σερί χρόνια, χρειαζόμουν μια χρονιά η οποία θα με βοηθούσε στη συνέχεια. Το καλοκαίρι ήμουν 38, οπότε είχα την ευκαιρία να επενδύσω σε μια χρονιά με περισσότερο μπάσκετ σαν συνεργάτης και λιγότερο διαχείριση. Αυτός ήταν και ο λόγος που υπήρχε το όνομά μου. Ο κόουτς Βόβορας επέλεξε τον Θανάση τον Γιαπλέ και αυτή ήταν η πρώτη επαφή. Όταν έφυγε ο κόουτς Βόβορας δεν υπήρχε κάτι ουσιαστικό. Ένας προπονητής του δικού μου επιπέδου, για να πάει στον Παναθηναϊκό, πρέπει να τυγχάνει της αποδοχής όλου του κόσμου. Δεν έχει σημασία αν εγώ νιώθω έτοιμος να κάνω σκάουτινγκ και να χτίσω ομάδα Ευρωλίγκας. Αυτό είναι το πιο εύκολο για εμένα, γιατί είναι η δουλειά μου. Το δύσκολο είναι να σε αποδεχθεί ο κόσμος. Από την στιγμή που δεν υπάρχει αυτό, αυτομάτως δεν μπορείς να πας στον Παναθηναϊκό και δεν δικαιούσαι. Πρέπει να δουλέψω κι άλλο και μετά από χρόνια να μπορώ να κοιτάζω στα μάτια αυτές τις δουλειές. Θα έχω μια ευκαιρία στο μέλλον στο υψηλότερο επίπεδο στην Ελλάδα, γιατί δουλεύω καλά, αλλά δεν είναι τώρα ο καιρός. Όταν ο κόσμος μάθει τη δουλειά μου, τότε θα μπω κι εγώ στο γκρουπ των προπονητών που θα αξίζουν να βρεθούν στο τοπ επίπεδο της Ελλάδος. Δεν είναι αυτοσκοπός μου να δουλέψω στην Ελλάδα. Για εμένα η Ελλάδα είναι το ίδιο με όλες τις χώρες σε θέμα δουλειάς. Για τον Παναθηναϊκό δεν είμαι έτοιμος, γιατί δεν μπορεί να με αποδεχθεί ο περίγυρος. Εγώ θα προσπαθήσω στο μέλλον, σε συνεχόμενες καλές χρονιές, να δείξω ότι αξίζω. Μια φορά στην καριέρα σου θα έχεις την ευκαιρία να πας στον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό και πρέπει να το κάνεις όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Δεν πετάω στα σύννεφα. Ξέρω τι κάνω, έχω πλάνο και βήμα – βήμα θα φτάσω εκεί που στοχεύω. Για να βρεθείς σε μια ομάδα Ευρωλίγκας πρέπει 2-3 χρόνια να βρεθείς σαν συνεργάτης σε μια ομάδα και να μάθει η εκάστοτε ομάδα ότι ξέρεις το κλαμπ, τη νοοτροπία και όταν κρίνει κάποιος ότι μπορείς να σταθείς σε αυτό το επίπεδο να σου δώσει την Ευκαιρία. Δεν είμαι Ομπράντοβιτς για να πάρω μια ομάδα Ευρωλίγκας στα 35 μου. Έχω 6-7 χρόνια εμπειρία σαν πρώτος στο BCL. Όταν θα πάω βοηθός σε μια ομάδα και θα επηρεάσω με τον τρόπο μου το παιχνίδι της, μαζί με την εμπειρία που έχω σαν πρώτος, τότε θα μπορέσω να βρεθώ σε αυτό το επίπεδο. Γι αυτό ο στόχος μου και το προηγούμενο καλοκαίρι, αλλά και αυτό που έρχεται, είναι να βρεθώ βοηθός σε μια ομάδα Ευρωλίγκας. Δεν ξέρω σε ποια. Αν δεν γίνει θα συνεχίσω στη Χολόν.
-Πώς γίνεται τόσα χρόνια να μην έχεις βρεθεί σε πάγκο ελληνικής ομάδας;
Δεν ξέρω, δεν με πήρε κανείς τηλέφωνο (γέλια). Η μόνη ρεαλιστική πρόταση που είχα ήταν από τον Άρη πέρσι όταν έφυγα από τη Μπαχτσεσεχίρ. Όταν με πήραν ήμουν στη Λιθουανία και παρακολουθούσα την προπόνηση του Γιασικεβίτσιους στη Ζαλγκίρις. Εκείνη την περίοδο θεώρησα πως πρέπει να μείνω λίγο έξω και να ηρεμήσω, αλλά όταν επέστρεψα η Χολόν ήταν πιεστική και έκατσα περίπου 1,5 μήνα εκτός και τον Δεκέμβριο ανέλαβα τη Χολόν. Δεν ξέρω αν η Ελλάδα είναι η κατάλληλη αγορά για εμένα, γιατί νιώθω ότι όσο δουλεύω έξω, χαίρω μεγαλύτερης εκτίμησης. στην Ελλάδα θα δουλέψω όταν βρω τις κατάλληλες συνθήκες. Όταν θα θέλει μια ομάδα να με πάρει και όχι απλά να θέλω εγώ να σπρώξω για να πάρω μια δουλειά. Κι ας αργήσει.
-Είσαι στα 38, όμως έχει περίπου 20 χρόνια στους πάγκους. Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να ξεκινήσεις από τόσο μικρός την προπονητική;
Όταν ήμουν 5 χρονών, η Ελλάδα πήρε το Ευρωμπάσκετ του 1987. Φυσικά δεν καταλάβαινα πολλά. Θυμάμαι την απονομή και τους πανηγυρισμούς. Μετά από λίγο πήραμε μια μπασκέτα αυλής με φόντο τον Γιαννάκη με το τρόπαιο και ξεκινήσαμε να παίζουμε. Έκτοτε έπαιζα συνέχεια. Στα 15-16, όταν άρχισα να καταλαβαίνω τακτικά το παιχνίδι, άρχισε να μου αρέσει πιο πολύ το παιχνίδι ως κουμανταδόρος της ομάδας, κάτι που όμως δεν μπορείς να το κάνεις σαν παίκτης. Πολύ νωρίς άρχισε να με κουράζει η διαδικασία και όλοι μου έλεγαν ότι πρέπει να γίνω προπονητής. Όταν ήμουν Τρίτη λυκείου ξεκίνησα με το παιδικό του Κιλκίς, όπου είχα τον Μαυροκεφαλίδη και τον Βασιλειάδη. Εκεί έμεινα δύο χρόνια στις υποδομές. Όταν τα παιδιά πήγαν στον ΠΑΟΚ, μετά από ένα χρόνο πήγα κι εγώ με τον Μπάνε Πρέλεβιτς. Στα 19 μου ήμουν στο σταφ του ΠΑΟΚ μαζί με τον Μπάνε Πρέλεβιτς και τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Αναγνώρισαν το πάθος μου και έτσι ξεκίνησα επαγγελματικά. Έκτοτε πήγα στη Μεντ που ανέβηκε κατηγορία με τον κόους Ζαφειρούδη, γνωρίστηκα μετά με τον Γιούρε Ζντοβτς και ξεκίνησε η καριέρα μου. Αυτά τα 20 χρόνια νιώθω πολύ γεμάτος με όσα έχω περάσει. Ευρωμπάσκετ, καλές πορείες στη Τουρκία, τώρα στη Χολόν. Γενικά έχω μια καλή παρουσία αυτά τα 20 χρόνια και έχω ζήσει μεγάλες στιγμές, αλλά έχω ακόμα δύναμη για περισσότερα.